ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ VS ΔΙΟΝ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. Δυο ηθοποιοί, δυο διαφορετικοί κόσμοι σε αντίπαλα στρατόπεδα, τόσο στην ταινία όσο και στην πραγματική ζωή.

Σε ένα Κύκνειο Άσμα το «Ταξίδι στα Κύθηρα» (1984), η συνάντηση των γιγάντων, του Μάνο Κατράκη (1908-1984) και του Διονύση Παπαγιαννόπουλου (1912-1984), λίγο πριν φύγουν και οι δυο από τη ζωή.

Ο Μάνος Κατράκης αποτέλεσε τη φυσιογνωμία του ελληνοϊταλικού πολέμου και αργότερα εντάχθηκε στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ. Επτά χρόνια διήρκεσε για αυτόν το βασανιστήριο της εξορίας στον Αη Στράτη και τη Μακρόνησο. ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ψηλός, στητός, γίγαντας παραμυθιού, άντεχε κάτω απ’ τις βροχές και τις κακουχίες, τα βασανιστήρια, το σακί μαζί με τη γάτα μέσ’ στη θάλασσα, και τις προσβλητικές βρισιές του ομαδάρχη, που σκύλιαζε απ’ το κακό του μπροστά στην αφοσίωση και την πίστη στην ΙΔΕΑ. Όλ’ αυτά για μιαν ιδέα! Κυνηγητό αδυσώπητο στη μισή του ζωή. Για μιαν ιδέα! Συνεχής αγώνας για μιαν ιδέα! Στέρηση… για μιαν ιδέα!

Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος υπήρξε διακεκριμένος λοχαγός του Εθνικού Στρατού (Ο γελαδάρης λοχαγός), ενώ πολέμησε επίσης με πολλές διακρίσεις και στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού μετώπου, από όπου αξίζει να σημειωθεί ότι μετά την νικηφόρα έκβαση του πολέμου γύρισε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Διακοφτό της Πελοποννήσου, με τα πόδια! Ήταν δεξιός και φιλοβασιλικός. Είχε φιλία με τον Γλίξμπουργκ, όπως και με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Από καιρό σε καιρό έκανε κάποια ταξίδια και συναντούσε προσωπικά τον Καραμανλή.

Αντιμέτωποι οι δυο γίγαντες της Τέχνης στο «Ταξίδι στα Κύθηρα» (1984). Δ.Π.: «Μας βάλανε και πολεμήσαμε, βγάλαμε τα μάτια μας, εσύ από εδώ, εγώ από την άλλη μεριά. Χάσαμε και οι δυό. Ο άνθρωπος με τον άνθρωπο, ο λύκος με το λύκο. Τίποτα δεν απόμεινε εδώ πέρα…»