Ο δεύτερος πειρασμός

 Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στην έρημο, στην δεύτερη πρόταση τού διαβόλου να πέσει από τα ψηλά τού ναού με την πεποίθηση ότι ο Θεός θα στείλει τους αγγέλους για να τον προστατέψουν, ο Ιησούς αποκρίθηκε : “Είναι γραμμένο το εξής : δεν θα εκθέσεις σε κίνδυνο τον εαυτό σου για να δοκιμάσεις και να βεβαιωθείς δια τών πραγμάτων εάν ο Κύριος ο Θεός σου θα σε προστατεύσει.” Και αυτό εδώ είναι πολύ σημαντικό. Πόσοι άνθρωποι, επειδή ανήκουν σε μία θρησκεία ή είναι μέλη μίας πνευματικής κίνησης, φαντάζονται ότι απολαμβάνουν στην ζωή ειδικά προνόμια που τούς βάζουν πάνω από τους νόμους τής φύσης ή τούς νόμους τής κοινωνίας. Νομίζουν πως ό,τι και να κάνουν, θα προστατεύονται από τον Ουρανό. Αυτό όμως είναι λάθος. Ο μόνος που προστατεύεται είναι αυτός που δεν “πέφτει” κάτω, γιατί αν πέσει τότε ισχύει άλλος νόμος. Είστε ελεύθεροι προτού πέσετε από τα ψηλά τού ναού, στην συνέχεια όμως υποτάσσεστε σε έναν άλλο νόμο, και δεν είστε πια ελεύθεροι.

Φανταστείτε μία μεγάλη πέτρα ή έναν βράχο στην άκρη μίας κατηφόρας. Από την στιγμή που θα την κυλήσετε, τέλος, δεν είστε πια ελεύθερος για την κίνηση της. Προτού προφέρετε έναν λόγο, μία υπόσχεση, είστε ελεύθερος, αλλά μόλις τον προφέρετε, αυτός ο λόγος ή η υπόσχεση γίνεται ανεξάρτητη και δεν έχετε πια καμία εξουσία πάνω της. Με τον ίδιο τρόπο είστε ελεύθερος να κάνετε να γεννηθεί ένα παιδί, από την στιγμή όμως που το κάνατε να γεννηθεί, σάς ξεφεύγει, ενεργεί όπως τού αρέσει, και καμιά φορά μάλιστα και εναντίον σας. Είναι πια ανεξάρτητο και έχει δική του θέληση. Όσο μια πράξη δεν εκτελείται υπάρχει ελευθερία, όχι όμως ύστερα. Μόλις η πράξη αρχίσει, μπαίνουμε σε μία περιοχή όπου βασιλεύει ένας ευνοϊκός ή μη ευνοϊκός νόμος για εμάς και που μάς εξουσιάζει.

Ο δεύτερος πειρασμός αφορά λοιπόν το πώς να ενεργούμε λογικά και σε αρμονία με τις δυνατότητες που μάς προσφέρει η ζωή. Μπορούμε να ενεργούμε έξυπνα ή να προσπαθούμε να βάζουμε σε πειρασμό τον αόρατο κόσμο. Και πιστέψτε με, είναι καλύτερα να μην τον βάζουμε σε πειρασμό. 

Omraam Mikhael Aivanhov