Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια

Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε. Ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

«Αλλ’ εξυμνούσι μόνον άπαντες την προσωπικήν του Ηρακλείου ανδρείαν, ήτις κατά την αείμνηστον ταύτην ημέραν ανεδείχθη φαίνεται ενάμιλλος της ακατασχέτου ορμής του Αλεξάνδρου.»

Μόνον ο Σωτήρας Χριστός, θέλει τους Έλληνες.

Πότε έγινε και πως επιβίωσαν κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, οι προγονοί μας ;

Ο πόλεμος Ρωμαίων και Περσών ήταν ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, καθώς πολέμησαν οι δύο υπερδυνάμεις της μεσαιωνικής εποχής μεταξύ τους.

Πολέμησαν για θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές, φιλοσιφικές και εν συνεχεία για οικονομικές αιτίες.

Γεωστρατηγικά έχουμε ένα ευρύτατο πολιτικό-στρατιωτικό, θρησκευτικό φάσμα, συμφερόντων και κυριαρχίας, ανάμεσα στις δύο αυτοκρατορίες- υπερδυνάμεις.

Από τον Δούναβη μέχρι την Ινδία, και από τον Καύκασο εώς την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, εκτείνονταν τα σύνορα των δύο κρατών.

Σε αυτόν τον αδυσώπητο πόλεμο, δίχως αύριο, όπως αποδείχτηκε, ο νικητής θα έμενε για πάντα, και ο ηττημένος θα αφανιζόταν, από το παγκόσμιο στερέωμα. Μετά τους Μιλτιάδη, Θεμιστοκλή, και Παυσανία, ήταν η σειρά, του Έλληνα Ηράκλειου, από την Αγιοτόκο Καππαδοκία, να υπερασπιστεί τον Ελληνισμό.

Τα δύο κράτη-αυτοκρατορίες, χρησιμοποίησαν κάθε πλουτοπαραγωγικό πόρο και απόθεμα, σχετικά με την εξυπηρέτηση των πολεμικών αναγκών, με στόχο την σύγκρουση, και την τελική επικράτηση. Για αυτό εξαντλήθηκαν οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά, και όχι μόνον σε σημαντικό βαθμό.

Η βασικότερη αιτία του πολέμου, ήταν θρησκευτικής και πολιτιστικής φύσεως. Οι πόλεμοι αυτοί, ήταν η συνέχεια, των αρχαίων, Ελληνοπερσικών πολέμων. Οι δύο παγκόσμιοι πολιτισμοί, ήρθαν εκ νέου σε σύγκρουση.

Από τα πανάρχαια χρόνια δύο ήταν και είναι οι παγκόσμιοι πολιτισμοί, που συγκρούονται για την κυριαρχία στον πλανήτη. Ο Ελληνικός πολιτισμός του φωτός, της ηθικής, των Ηρώων, της δημιουργίας, της εξέλιξης, της λογικής, της δικαιοσύνης, ο οποίος είναι για το καλό της ανθρωπότητας. Αντιθέτως ο Ιουδαϊκός πολιτισμός, κατά γενική ομολογία είναι σκοτεινός, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφανίσει τον Ελληνικό, για να κυριαρχήσει και να επιβάλει το παγκόσμιο κράτος. Διαχρονικά όταν επικρατεί ο πολιτισμός των Ελλήνων, η Χριστιανική ηθική, το μηδέν άγαν και το μέτρον άριστον, το έθνος μεγαλουργεί-επιβιώνει, ανάλογα με την εποχή. Στον αντίποδα, όταν επικρατεί στην Ελλάδα, ο Φοινικικός-Ιουδαϊκός έχουμε παρακμή-σήψη, σεξουαλική διαφθορά, οικονομική εξαθλίωση, κοινωνικές αδικίες, εμφυλίους και γενοκτονίες. Από τα πανάρχαια χρόνια, όλοι οι λαοί που πιστεύουν στον Εωσφόρο, έχουν κοινές θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και σεξουαλικές πεποιθήσεις. Σφαγές, κλοπές, εμπρησμοί, βιασμοί, σκλάβωμα γυναικών, σοδομισμοί, καταπόσεις, όργια, αιμομιξίες, τατουάζ, σκουλαρίκια στον αφαλό για τις γυναίκες.

Παρατηρώντας την ιστορία θα διαπιστώσουμε δυο βασικά αξιώματα, τα οποία καθόρισαν την επιβίωσή, την και την εξέλιξή της Ελλάδος και της ανθρωπότητας. Τα στοιχεία αυτά είναι η λογική σκέψη, ο πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων, και από την άλλη η Ιουδαϊκή-Βακχική λατρεία. Η λογική σκέψη, οι επιστήμες, και το πάθος για την ζωή, συνθέτουν το βασικό υπόβαθρο της ανθρώπινης σκέψης. Τα παραπάνω δυο βασικά στοιχεία, τα οποία ήταν και είναι εντελώς αντίθετα μεταξύ τους. Εδώ και αιώνες συγκρούονται ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός και ο Ιουδαϊκός, με προεξέχων τον Φρυγικό θεό Σαβάζιο, που αργότερα, ονομάστηκε Διόνυσος, ως θεό των παρά φύση σεξουαλικών πράξεων. Από την μία οι Έλληνες της λογικής, του φωτός, του μέτρου και του πολιτισμού. Από την άλλη οι Ιουδαίοι και ο Σαβάζιος-Διόνυσος, ήταν και είναι οι εκφραστές, του αχαλίνωτου σεξουαλικού πάθους, της μανίας και των έντονων συναισθημάτων. Οι δυο πολιτισμοί συγκεντρώνουν, δυο διαφορετικές κοσμοθεωρίες, δυο αντίθετα φιλοσοφικά αξιώματα, για την ζωή. Οι αντίθετες αυτές δυνάμεις-ιδεολογίες, προσπαθούν να κυριαρχήσουν στις επιστήμες, στις τέχνες, στους θεσμούς, στην ηθική στην κοινωνία, και τα έθνη. Ειδικότερα το Ελληνικό έθνος, στο πέρασμα των αιώνων, είναι δημιούργημα τόσο του Ελληνικού φιλοσοφικού πνεύματος, όσο και του Διονυσιακού (Ιουδαϊσμός-Εωσφόρος). Τον Ελληνικό πολιτισμό αποτελούν η Ορθή παιδεία-Φιλοσοφία, η απλότητα, η λογική, ο στοχασμός, η αυτοσυγκράτηση, και η γαλήνη. Αντίθετα, το Διονυσιακό πνεύμα, το χαρακτηρίζει η μανία, το μένος, το πάθος, το συναίσθημα, οι σεξουαλικές ανωμαλίες οι ψυχικές εκρήξεις, οι παρορμήσεις, τα πιο βρώμικα-αισχρά ένστικτα, του ανθρώπου, και η εύθυμη πλευρά της ζωής.

Η Ελληνική αγωγή, ορίζεται από το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν, την μεσότητα και την αποφυγή των υπερβολών και των άσκοπων-καταστροφικών ενεργειών. Αντίθετα, το Διονυσιακό-Ιουδαϊκό πνεύμα δεν τα δέχεται όλα αυτά, και οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές, οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους. Tο Διονυσιακό στοιχείο καθηλώνει το Ελληνικό έθνος και τους Έλληνες, στο επίπεδο των ζώων και στον πρωτογονισμό, ενώ το Ελληνικό πνεύμα, εξυψώνει και βοηθά, με τα ανώτερα και ευγενέστερα δημιουργήματα του.

Οι εωσφοριστές-παγανιστές Πέρσες, είχαν στο πλευρό τους, στον πόλεμο ενάντια στους Έλληνες, τους Εβραίους και τους Φράγκους (Γερμανικό φύλο), οι οποίοι ήταν ομόθρησκοι τους. Επίσης είχαν ως συμμάχους, τους αιρετικούς Χριστιανούς, που δεν αναγνώριζαν την Αγία Δ Οικουμενική Σύνοδο, (Νεστοριανούς, Μονοφυσίτες), για την επίτευξη των θρησκευτικών και πολιτικών τους στόχων.

Στο άλλο στρατόπεδο, οι πρόγονοι μας, Έλληνες-Ρωμαίοι του μεσαίωνα, εκπροσωπούσαν τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και την Ορθοδοξία. Η καταστροφή του Πανάγιου Τάφου από τους Πέρσες, και η ισοπέδωση των Ζωροαστρικών ναών από τους Έλληνες, υπάγονται στα πλαίσια αυτών των γεωστρατηγικών στόχων.

Οι Έλληνες και οι Πέρσες, χρειάζονταν την ειρήνη και την ηρεμία, για να μπορέσουν να ανορθώσουν σε οικονομικό, διοικητικό, πολιτικό, στρατιωτικό και κοινωνικό επίπεδο καθώς είχαν διαλυθεί από τον μακροχρόνιο πόλεμο. Κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, μέσα από την Αραβική χερσόνησο, αναδύθηκε μια νέα θρησκεία και εν συνεχεία αυτοκρατορία, με ηγέτη τον Μωάμεθ. Το Ισλάμ, επιτέθηκε την δεκαετία 630-640 μ.Χ., και έπληξε και τις δύο εξαντλημένες, αυτοκρατορίες-υπερδυνάμεις. Οι γηγενείς λαοί, κουρασμένοι από τους συνεχείς πολέμους, την βαριά φορολογία της Κωνσταντινούπολης και τις δογματικές διαφορές τους, με την Ορθοδοξία, υποδέχθηκαν τους Άραβες ως “ελευθερωτές”. Μέσα σε μια δεκαετία οι Άραβες, κατάκτησαν ολόκληρη την Περσία και στέρησαν από το Ρωμαϊκό κράτος, την Αφρική, την Αίγυπτο και την Συρία και την Παλαιστίνη. Η Περσία κατακτήθηκε και αλλοτριώθηκε από τους Ισμαηλίτες. Εν τούτοις η Ελληνική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με βάσεις την Ορθοδοξία, τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, και εξαιτίας της πιο καθοριστικής νίκης, στην παγκόσμια ιστορία, στον πόλεμο με την Περσική αυτοκρατορία, σε συνδυασμό με την νέα στρατιωτική οργάνωση, που έκανε ο Ηράκλειος, με την δημιουργία εθνικού στρατού από τους Έλληνες αγρότες, στρατιώτες-γεωργοί, επιβίωσε.

Ο περιορισμός του Ρωμαϊκού κράτους, στην μητροπολιτική Ελλάδα, και την Μικρά Ασία, δημιούργησε μια συμπαγείς εθνική και θρησκευτική ομοιογένεια-ενότητα. Ήδη από το 620 μ.Χ., ο Ηράκλειος άλλαξε την επίσημη γλώσσα του κράτους από τα Λατινικά στα Ελληνικά , τα οποία μιλούσε ο λαός.

Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική Χριστιανική ιδέα. Ο σκοπός ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους, μέσα από την Χριστιανική πίστη. Η Ορθοδοξία ήταν το βασικό στοιχείο συνοχής, για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο εξαιτίας των εξωτερικών εχθρών των αιρετικών λαών, εντός του Ρωμαϊκού κράτους. Οι Άγιοι πατέρες, και οι Ιεροί πρόγονοι μας, θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της Χριστιανικής οικουμενικότητας, στα φιλοσοφικά αξιώματα, του παγκόσμιου Ελληνικού πολιτισμού, και στα Ρωμαϊκά πολιτικά δόγματα (Pax Romana). Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των λαών, κατάργησε τα σύνορα των εθνών και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε ο Χριστός και εν συνεχεία το κράτος, μέσα από το οποίο, το Ελληνικό έθνος, θα φτάσει στο απόγειο του. Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού , του Αγίου Κωνσταντίνου των τριών Ιεραρχών και του Αυτοκράτορα Ηράκλειου.

Εξαιτίας των χρηστών ηθών, του χριστιανισμού και της αρχαιοελληνικής παιδείας, οι πρόγονοι μας οι Έλληνες του μεσαίωνα από σκλάβοι του Ρωμαϊκού κράτους, έγιναν διοικητές του, χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσουν. Όλα αυτά διότι είχαν θρησκεία τον Χριστιανισμό (στην πράξη) και πολιτισμό τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, σοφιστές, ρήτορες, κλπ. Ο συνδυασμός αυτών των δύο έφερε τα χρηστά ήθη ζωής, χωρίς καθόλου σεξουαλική διαφθορά. Η αμοιβή ήταν η ελευθερία της Ελλάδος τον μεσαίωνα, χωρίς να γίνει κανένας απολύτως πόλεμος. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος, ξεπέρασε με την βοήθεια του Χριστού, σε πολλούς τομείς τον Μέγα Αλέξανδρο. Εάν δεν υπήρχε ο Ηράκλειος, παρά τα χρηστά ήθη των προγόνων μας η Ελλάδα θα είχε σκλαβωθεί στους Πέρσες. Η αρχαία Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών είχε αναστηθεί από την νέα δυναστεία των Σασσανιδών. Η Περσία βρισκόταν ξανά στο απόγειο της δύναμης της, και ήταν ανώτερη από την αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών. Όλα αυτά ακριβώς την ώρα που καθόταν ο πρώτος Έλληνας, στον Αυτοκρατορικό Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.

Την χρονική στιγμή που η Σασσανιδική-Περσική αυτοκρατορία βρίσκεται στο απόγειο της δυνάμεως της από την ημέρα που δημιουργήθηκε, αντίστοιχα το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος βρισκόταν στο απόγειο της αδυναμίας του, εξαιτίας της μεγαλύτερης χρεοκοπίας στην ιστορία του έθνους μας. Ο εκ Καππαδοκίας βασιλιάς χωρίς καθόλου κρατικά έσοδα, με ένα χρεοκοπημένο κράτος, χωρίς στρατό, απελπισμένος είχε πάρει με πολύ βαριά καρδιά, την απόφαση να μεταφέρει την πρωτεύουσα του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους και να την πάει στην Καρχηδόνα, παραδίδοντας με αυτόν τον τρόπο το 80% του κράτους αμαχητί, χωρίς πόλεμο, χωρίς καμία αντίσταση.

Ενδεικτικό ήταν ότι όταν άνοιξε τους στρατιωτικούς καταλόγους, διαπίστωσε ότι από τις πολλές χιλιάδες στρατού που είχαν αναγορεύσει αυτοκράτορα τον συντοπίτη του από την Αγιοτόκο Καππαδοκία τον Μαυρίκιο, είχαν απομείνει μόνον δύο εν ενεργεία στρατιώτες. Οι ελάχιστοι στρατιώτες που υπήρχαν, ήταν απλήρωτοι και σε άθλια κατάσταση. Πολύ σημαντικότατο ρόλο σε αυτήν την οικονομική καταστροφή έπαιξαν, οι άσκοποι-επεκτατικοί πόλεμοι του Ιουστινιανού του Α.
ΟΙ ΑΣΚΟΠΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ

Δυστυχώς την πολύ μεγάλη επιθετικότητα των Μήδων ενίσχυσαν, οι απαράδεκτες ενέργειες των προηγούμενων αλλοδαπών αυτοκρατόρων και ειδικά εκείνες του Ιουστινιανού του Α.

Με τις διώξεις που έκαναν σε όσους κατοίκους της αυτοκρατορίας δεν ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και ήταν παγανιστές, τους ανάγκασαν να καταφύγουν στην Περσική αυτοκρατορία, για να αποφύγουν τις συνέπειες.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που κατέφυγαν, στην Περσική αυτοκρατορία, δίδαξαν στους Μήδους πολιτισμό, τέχνες, βιοτεχνία, καθώς και πολεμικές τακτικές των προγόνων μας. Όλα αυτές τις συνέπειες, από τις άσκοπες και καταστροφικές ενέργειες θα τις αντιμετωπίσει, για πρώτη φορά, μισό αιώνα αργότερα ο Ηράκλειος.

Η Ελλάδα θα κληθεί να αντιμετωπίσει την πιο θανάσιμη απειλή στην ιστορία της, χωρίς στρατό, και χρήματα. Μέσα σε όλη αυτήν την απελπιστική οικονομική κατάσταση ήρθε ο μέγας πατριάρχης Σέργιος με την πανίσχυρη Ελληνική-Ορθόδοξη Εκκλησία η οποία βοήθησε τα μέγιστα σχετικά με την οικονομική ενίσχυση, το πτωχευμένο κράτος, καθώς έθεσε όλους τους υπερπολύτιμους Εκκλησιαστικούς θησαυρούς στην διάθεση του Ηράκλειου. Ο αυτοκράτορας επέτυχε σε συνδυασμό με τις πολύ σημαντικές οικονομικές-διοικητικές μεταρρυθμίσεις να είναι έτοιμη πλέον η Ελλάδα να περάσει στην Μ. Ασία για να δώσει την μεγαλύτερη μάχη ζωής και θανάτου, στην ιστορία του. Ο νικητής όπως αποδείχτηκε θα εμένε για πάντα κυρίαρχος, ενώ ο ηττημένος θα αφανιζόταν. Είχε έρθει πλέον η μέγιστη ιστορική στιγμή, έπειτα από την αρχαία Σπάρτη και την Αθήνα, ήταν η σειρά της Κωνσταντινουπόλεως να δώσει την μάχη ζωής και θανάτου εναντίον των Περσών, για να αποτρέψει το παγκόσμιο Περσικό κράτος.
Εόρτασε το Πάσχα στις 4 Απριλίου του 622 στην Κωνσταντινούπολη και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων.

Την Δευτέρα 5 Απριλίου, εισήλθε στην Αγία Σοφία ντυμένος ως απλός στρατιώτης και έπεσε γονατιστός μπροστά στο ιερό, προσευχήθηκε, ενώπιον της συγκλήτου, της Εκκλησιαστικής ιεραρχίας και των εκπροσώπων των Δήμων. Στην συνέχεια στράφηκε προς τον Πατριάρχη και του είπε: “Στα χέρια του Θεού, της Μητέρας Του και τα δικά σου αφήνω αυτήν την πόλη και τον γιο μου”. Η Χαλκηδόνα και η απέναντι ακτή του Βοσπόρου βρισκόταν ήδη στα χέρια των Περσών. Ο Ηράκλειος επέβλεπε αυτοπροσώπος την εκπαίδευση του στρατού, για 10 μήνες ώστε να καταστεί ετοιμοπόλεμος. Στο διάστημα αυτό εφάρμοσε νέες καινοτόμες στρατηγικές τις οποίες είχε δημιουργήσει ο ίδιος, όταν ηταν ακόμη στρατηγός. Επίσης συμμετείχε ο ίδιος στα γυμνάσια και τις κακουχίες, εμψυχώνοντας τους άνδρες του και δημιουργώντας δεσμούς φιλίας, εμπιστοσύνης, αφοσίωσης. Ο Ηράκλειος με βάση το ιερό αξίωμα του Θησέα ήταν ο πρώτος Έλληνας στρατηγός-αυτοκράτορας που ηγήθηκε προσωπικά του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού. Αναδιοργάνωσε το στράτευμα με την οικονομική συμπαράσταση της εκκλησίας, και επιχείρησε συνεχείς εκστρατείες κατά των Περσών (622-628 μ.Χ.). Ο Ελληνικός στρατός ξεκίνησε την πορεία του, το 622 μ.Χ, με κατεύθυνση ανατολικά προς τον Πόντο. Στην συνέχεια ο αυτοκράτορας επέτυχε να υπερφαλαγγίσει τις οχυρωμένες Περσικές θέσεις και να βρεθεί πίσω από τις γραμμές τους. Οι Πέρσες έμειναν άναυδοι όταν αντίκρυσαν τους Έλληνες στα νώτα τους.
Προσπαθώντας να αναγκάσουν τον Ηράκλειο να διακόψει την προέλαση του, οι Πέρσες κατευθύνθηκαν εναντίον της Καισάρειας. Δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν τους Έλληνες σε ανοιχτό πεδίο. Τελικά αναγκάστηκαν να αναστρέψουν οι ίδιοι όταν είδαν ότι ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στρατός συνέχιζε ακάθεκτος την πορεία του, μέσω Αρμενίας για να εισβάλει στην Περσία. Ο Βασιλιάς Ηράκλειος εφάρμοσε ένα πάρα πολύ έξυπνο στρατήγημα, προκειμένου να αναγκάσει τους Πέρσες να πολεμήσουν, όπου και όπως αυτός ήθελε. Οι δύο στρατοί παρατάχθηκαν σε τριμερή διάταξη. Παράλληλα οι Πέρσες είχαν στήσει ενέδρα κρύβοντας μέρος από τις δυνάμεις τους, κατά την προσφιλή τακτική τους να πολεμούν σε ανώμαλα εδάφη. Ο Ηράκλειος σκηνοθέτησε εικονική φυγή τμήματος του στρατού του, προκειμένου να ξετρυπώσει τους Πέρσες και να τους φέρει σε ανοικτό πεδίο. Όταν τους ακολούθησαν, οι πρόγονοι μας έπεστρεψαν και με προεξέχοντες τους Οπτιμάτους, τους κατατρόπωσαν. Στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν, οι υπερόπτες Πέρσες εγκλωβίστηκαν στις ίδιες θέσεις που θα χρησιμοποιούσαν ως ορμητήρια και αποδεκατίστηκαν. Για πρώτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο, την εικονική υποχώρηση την εφάρμοσαν οι ένδοξοι πρόγονοί μας. Ο Πέρσης στρατηγός Σαρβαραζάς διασώθηκε μετά βίας.

Με αυτήν την σημαντική νίκη απαλλάχθηκε η Μικρά Ασία από την Περσική κατάκτηση, ανακουφίζοντας εν μέρει την αυτοκρατορία. Μετά από 20 χρόνια ήττες, οι Ρωμαίοι επέτυχαν να ανακάμψουν, με ένα νεοσύσταστο, πλην όμως αξιόμαχο στράτευμα. Οι Έλληνες αξιωματικοί επαλήθευσαν στην πράξη αυτά που είχαν μάθει στην θεωρεία, και στις πολεμικές ασκήσεις, από τον Ηράκλειο και παράλληλα αποκόμιζαν σημαντικές πολεμικές εμπειρίες και πληροφορίες για τον εχθρό. Οι απελπισμένοι Πέρσες, θέλοντας να ανακόψουν την προέλαση των Ελληνικών στρατευμάτων επιτέθηκαν σε συνεργασία με τους Αβάρους, στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Μέγας Ηράκλειος έδειξε για πολλοστή φορά το πόσο μεγάλος στρατηγός ήταν καθώς δεν παρασύρθηκε από τον αντιπερισπασμό και παρέμεινε στη θέση του. Μετά την επιτυχή αντιμετώπιση των Αβάρων και των Περσών, ο Βασιλιάς συνέχισε ακάθεκτος την αντεπίθεση του.

Η ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ
627 Μ.Χ.
Στην μάχη της Νινευί, κοντά στα Γαυγάμηλα, επέτυχαν οι Έλληνες να συντρίψουν τους Πέρσες και να ανακτήσουν όλες τις Ελληνικές επαρχίες στην Ανατολή.

Η αποφασιστική μάχη, έγινε στις 12 Δεκεμβρίου του 627, και έκρινε το τέλος του πολέμου.

Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

«Αλλ’ εξυμνούσι μόνον άπαντες την προσωπικήν του Ηρακλείου ανδρείαν, ήτις κατά την αείμνηστον ταύτην ημέραν ανεδείχθη φαίνεται ενάμιλλος της ακατασχέτου ορμής του Αλεξάνδρου» (Κ. Παπαρρηγόπουλος). Πριν απο την καθοριστική μάχη οι “σύμμαχοί ” μας, οι Χαζάροι μας εγκατέλειψαν, για αυτο και ο Ηράκλειος στην ομιλία του, εiπε ότι όλοι μας εγκατέλειψαν, εκτός από τον Ιησού Χριστό και την τεκούσαν Θεοτόκον. Οταν έδωσε εντολή, ολόκληρο το στράτευμα δiστασε εξαιτίας του τεράστιου αριθμού των Περσών. Τοτε ο Ηράκλειος επιτέθηκε ολομόναχος ενάντια στους Περσες. Ηταν επάνω στο άλογό του, τον Δόρκωνα, παρ’ ότι πληγωμένος στο χείλος και στο πόδι, σκότωσε τρεις από τους κυριότερους στρατηγούς των Περσών καθώς επίσης και τον επικεφαλή στρατηγό των Περσών Ραζάτη.

Ο Ηράκλειος επέστρεψε στους στρατιώτες του, κρατώντας στο χέρι του το κομμένο κεφάλι του αρχιστράτηγου Ραζάτη. Αμέσως τότε εκστασιασμένοι επιτέθηκαν οι Έλληνες στους Πέρσες και κερδiσαμε την καθοριστική μάχη. Οι απώλειες των Περσών ήταν πολύ μεγάλες. Όσοι γλίτωσαν τον θάνατο ή δεν πιάστηκαν αιχμάλωτοι τράπηκαν σε φυγή. Το αποτέλεσμα της μάχης ήταν μία κατά κράτος επικράτηση του Ελληνικού στρατού και η κατάκτηση της Περσικής αυτοκρατορίας.

ΤΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ.

Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος ξεπέρασε με την βοήθεια του Χριστού, σε πολλούς τομείς τον Μέγα Αλέξανδρο.

Εάν δεν υπήρχε ο Ηράκλειος, παρά τα χρηστά ήθη των προγόνων μας η Ελλάδα θα είχε σκλαβωθεί στους Πέρσες. Η αρχαία Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών, είχε αναστηθεί από την νέα δυναστεία των Σασσανιδών. Η Περσία βρισκόταν ξανά στο απόγειο της δύναμης της, και ήταν ανώτερη από την αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών. Όλα αυτά ακριβώς την ώρα που καθόταν ο πρώτος Έλληνας, στον Αυτοκρατορικό Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Την χρονική στιγμή που η Σασσανιδική-Περσική αυτοκρατορία βρίσκεται στο απόγειο της δυνάμεως της, από την ημέρα που δημιουργήθηκε, αντίστοιχα το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος βρισκόταν στο απόγειο της αδυναμίας του, εξαιτίας της μεγαλύτερης χρεοκοπίας στην ιστορία του έθνους μας. Ο εκ Καππαδοκίας βασιλιάς χωρίς καθόλου κρατικά έσοδα, με ένα χρεοκοπημένο κράτος, χωρίς στρατό, απελπισμένος είχε πάρει με πολύ βαριά καρδιά την απόφαση να μεταφέρει την πρωτεύουσα του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους, και να την πάει στην Καρχηδόνα, παραδίδοντας με αυτόν τον τρόπο το 80% του κράτους αμαχητί, χωρίς πόλεμο, χωρίς καμία αντίσταση. Ενδεικτικό ήταν ότι όταν άνοιξε τους στρατιωτικούς καταλόγους, διαπίστωσε ότι από τις πολλές χιλιάδες στρατού, που είχαν αναγορεύσει αυτοκράτορα, τον συντοπίτη του από την Αγιοτόκο Καππαδοκία, τον Μαυρίκιο, είχαν απομείνει μόνον δύο εν ενεργεία στρατιώτες. Οι ελάχιστοι στρατιώτες που υπήρχαν ήταν απλήρωτοι και σε άθλια κατάσταση.

Πολύ σημαντικότατο ρόλο σε αυτήν την οικονομική καταστροφή έπαιξαν, οι άσκοποι-επεκτατικοί πόλεμοι του Ιουστινιανού του Α.

Διότι οι Πέρσες είχαν κλέψει τον Τίμιο Σταυρό, το ιερότερο κειμήλιο του Χριστιανισμού, οι εκστρατείες του Ηρακλείου προσέλαβαν θρησκευτικό χαρακτήρα. Όταν λοιπόν ο Έλληνας Ηράκλειος από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, ανέβηκε στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό θρόνο, το κράτος ήταν τελείως χρεοκοπημένο.

Ταυτόχρονα για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, είχαμε την εισβολή, και την κατάκτηση της μισής Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, από τους Πέρσες. Είχαμε πολλές χιλιάδες σφαγμένων Ελλήνων, είχαμε κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα γυναικών κλπ.

Επίσης για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά έγινε εισβολή από τους Πέρσες στα Ιεροσόλυμα, όπου εκεί έλαβαν χώρα άγριες σφαγές, κλοπές, εμπρησμοί, τους βιασμοί, και το σκλάβωμα Χριστιανών.

Μαζί με όλα αυτά έκαψαν τον ναό του Παναγίου τάφου, έκλεψαν τον Τίμιο Σταυρό, και πήραν μαζί τους αιχμάλωτο τον πατριάρχη Ζαχαρία. Εντούτοις με όπλο τα χρηστά ήθη και την σωστή παιδεία, μέσα σε επτά μόνον χρόνια,οι Έλληνες ανέκαμψαν, με αποτέλεσμα να πάρουν πίσω όλα τα κατακτημένα εδάφη από τους Πέρσες. Όμως οι προγονοί μας δεν σταμάτησαν εκεί αλλά πέρασαν στην αντεπίθεση, κατακτώντας ολόκληρη την Περσική αυτοκρατορία. Αυτό το έκανε ο Ηράκλειος με έναν τελείως απειροπόλεμο στρατό. Έναν Ελληνικό στρατό τον οποίο δημιούργησε εκ του μηδενός μέσα σε δέκα μήνες. Είδατε τι επέτυχαν οι Ένδοξοι πρόγονοι εξαιτίας των χρηστών ηθών, και της σωστής παιδείας ;

Ακόμη και ο Μ. Αλέξανδρος με πολύ έμπειρους και περισσότερους στρατιώτες, με ένα πανίσχυρο Ελληνικό Μακεδονικό βασίλειο πολιτικά-οικονομικά, και στρατιωτικά έκανε περισσότερο χρονικό διάστημα να κατακτήσει την Περσική αυτοκρατορία, σε σχέση με τον Ηράκλειο. Την εποχή του Μ. Αλέξανδρου δεν ήταν κατακτημένη η Ελλάδα και το Μακεδονικό βασίλειο. Στον αντίποδα κατά την βασιλεία του Ηράκλειου επικρατούσε χάος και όλεθρος. Την εποχή του Ιουστινιανού του Α, όπως και στην εποχή του Θεοδόσιου, του Αρκάδιου, του Θεοδόσιου του Β, του Ιουστίνου του Α, του Ιουστίνου του Β, είχαμε μόνον συνοριακούς πολέμους, και περιόδους ειρήνης με τους Πέρσες. Μόνον όταν ανέβηκε στον θρόνο, ο πρώτος Έλληνας Χριστιανός βασιλιάς, ο Ηράκλειος από την Καππαδοκία έκαναν οι Πέρσες όλα αυτά τα τρομερά πράγματα εις βάρος των Ελλήνων, τα οποία, δεν είχαν ξαναγίνει ποτέ από μέρος των Μηδων.

TΟ ΑΠΟΓΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Το απόγειον της Ελληνορθοδοξίας, ήταν όταν ο Έλληνας Αυτοκράτορας Ηράκλειος πήρε πίσω από τους Πέρσες τον Τίμιο Σταυρό, τον οποίο πήγε ο ίδιος πίσω στα Ιεροσόλυμα. Ο θρίαμβος των Ελλήνων ήταν ολοκληρωτικός.

Δεκατέσσερα χρόνια πριν, το 614 μ.Χ., το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, είχε βρέθει κατακτημένο κατά το ήμισυ από τους Πέρσες, ενώ παράλληλα ήταν και για πρώτη φορά στην ιστορία του σκόπιμα χρεοκοπημένο, εξαιτίας των αλλοδαπών βασιλέων-αυτοκρατόρων.

Ήταν η εποχή που έδωσαν οι Πέρσες τελεσίγραφο στους προγόνους μας, ότι ή θα εγκαταλείψουν όλοι τον Ιησού Χριστό, η δεν θα ξαναδούν ποτέ τον ήλιο.

«Ει αρνήσεται ο βασιλεύς υμών τον εσταυρωμένον και προσκυνήσει τω ηλίω, ποιώ ειρήνην».

«Χοσρόης, ο μεγαλύτερος των Θεών και αφέντης της γης, στον Ηράκλειο, τον αχρείο και ανόητο σκλάβο του. Γιατί αρνείσαι ακόμα να υποταχθείς στην εξουσία μας, και αποκαλείς τον εαυτό σου βασιλιά; Δεν κατέστρεψα εγώ τους Έλληνες; Λες πως εμπιστεύεσαι τον Θεό σου. Γιατί δεν έσωσε από το χέρι μου, την Καισάρεια, την Ιερουσαλήμ και την Αλεξάνδρεια; Και πιστεύεις ότι δεν θα καταστρέψω και την Κωνσταντινούπολη; Αλλά θα συγχωρέσω τα λάθη σου αν υποταχθείς σ’ εμένα κι αν έρθεις με την γυναίκα σου ,και τα παιδιά σου θα σου δώσω γη, αμπελώνες και ελαιώνες και θα σε αντιμετωπίζω με ευγένεια και σεβασμό. Μην αυταπατάσαι με την μάταιη ελπίδα πως ο Χριστός, που δεν μπόρεσε να σώσει τον εαυτό του, από τους Εβραίους που Τον σταύρωσαν, θα σε σώσει. Ακόμα κι αν κρυφτείς στα βάθη της θάλασσας, θ’ απλώσω το χέρι μου και θα σε πιάσω. Και τότε θα με δεις όπως δεν θέλεις ».

Τελικά ο υπερόπτης εωσφοριστής Χοσρόης ο οποίος αποκαλούσε τον Ηράκλειο, δούλο του, έχασε την ζωή του, και ο γιος του έκανε κηδεμόνα-δούλο, το παιδί του στον Έλληνα αυτοκράτορα Ηράκλειο. Αυτό ειναι το απόγειο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Ο Χριστός και η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχαν κερδίσει κατά κράτος τον Εωσφόρο και την αυτοκρατορία του. Η Περσική αυτοκρατορία επί 1228 χρόνια προσπαθούσε να αφανίσει δια παντός τον Ελληνισμό. Εξαιτίας της γενναιότητας, του ήθους, της πίστης, των χρηστών ηθών, και της βοήθειας του Ιησού Χριστού, οι πρόγονοι μας κατέβαλαν δια παντός τον προαιώνιο εχθρό του Ελληνικού έθνους. To Eλληνικό έθνος έφτασε στο στρατιωτικό απόγειο του με τις δύο κατακτήσεις της Περσικής αυτοκρατορίας (Μ. Αλέξανδρος, Μ. Ηράκλειος). Αυτά εiναι τα δυο μεγαλύτερα στρατιωτικά επιτεύγματα όλων των εποχών.
Οι εωσφοριστές-σιωνιστές, μετά την συντριβή της Περσικής αυτοκρατορίας, δεν πίστευαν τι είχε συμβεί.

Αυτό διότι οι Έλληνες όχι μόνον έγιναν από σκλάβοι διοικητές στο ένα τους δημιούργημα, που ήταν το Ρωμαϊκό κράτος, αλλά με την ανάληψη της εξουσίας στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία επέτυχαν να καταστρέψουν δια παντός, και το άλλο κρατικό μόρφωμα την Περσική αυτοκρατορία. Όταν οι Έλληνες ξαναέγιναν παγκόσμιοι κυρίαρχοι με την κατάκτηση της Περσικής αυτοκρατορίας το 628 μ.Χ., τότε πήραν την απόφαση να δημιουργήσουν τον μωαμεθανισμό. Ο αποκλειστικός τους σκοπός ήταν να κατακτήσουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Τότε συμβαίνει κάτι ακόμη το μοναδικό. Ένας λαός αγράμματος, αναλφάβητος, ο οποίος ζούσε στην έρημο μια νομαδική ζωή, έγινε μέσα σε έξι χρόνια παγκόσμια υπερδύναμη, με αποτέλεσμα να πάρει πίσω ολόκληρη την Περσική αυτοκρατορία την Μεσοποταμία κλπ, από τους Έλληνες. Αυτοί ήταν οι Άραβες, οι οποίοι μόλις είχαν ασπασθεί τον μωαμεθανισμό. Ακόμη και εμείς οι Έλληνες με τον κορυφαίο πολιτισμό στον κόσμο πέρασαν αιώνες για να γίνουμε κοσμοκράτορες, αυτοκράτορες. Όμως οι αγράμματοι Άραβες χρειάστηκαν μόνον έξι χρόνια. Αυτό διότι από πίσω τους βρισκόταν οι εωσφοριστές-παγανιστές της νέας τάξης πραγμάτων.

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ.

Όλοι οι νεοταξίτες ιστορικοί παρουσιάζουν, τον Έλληνα, που ξεπέρασε σε επιτεύγματα, τον Μέγα Αλέξανδρο, ως Αρμένιο (Gregoire, Vasiliev).

Επίσης κάποιοι ισχυρίζονται ότι έχει καταγωγή από τον Περσικό-βασιλικό οίκο των Aρσακιδών. Αυτό φυσικά δεν ευσταθεί, καθώς ο Μέγας Ηράκλειος, πολέμησε ενάντια στην Περσική αυτοκρατορία και ο πατέρας του, ο στρατηγός Ηράκλειος ο Πρεσβύτερος, πολέμησε ενάντια στους Αρμένιους.

Στα πλαίσια της ιστορικής πλαστογραφήσεως, εμφανίζουν τον Ηράκλειο, να ομιλεί δύο γλώσσες ( Ελληνικά, και Αρμένια). Σκοπίμως αγνοούν ότι για να ήταν κάποιος αξιωματικός, στον Ρωμαϊκό αυτοκρατορικό στρατό, θα έπρεπε να μιλά άπταιστα την Λατινική.

Μέσα από την παραποιημένη ιστορία, και την δήθεν “Αρμενική” καταγωγή του Ηρακλείου, αποκαλούν την εποχή, από το 582 μ.Χ., εως το 797 μ.Χ, ως την πρώτη “Αρμενική περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ιστορική πηγή μας αναφέρει πως όταν έφτασε, ο Ηράκλειος στην Ταρσό, συνέταξε επιστολές που έλεγαν, ότι θα πήγαινε στην Αρμενία, για να παραδώσει τον στρατό στον Ναρσή, τον διοικητή της Κωνσταντινής.

Την εποχή εκείνη, ο Αυτοκράτωρας Μαυρίκιος αντικατέστησε τον Φιλιππικό με τον Πρίσκο, στην θέση του στρατηγού, των Ανατολικών στρατευμάτων, και ο πρώτος διέταξε τον Ηράκλειο, να επιστρέψει στην Αρμενία.

Υπάρχουν και οι ιστορικοί οι οποίοι καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι ο Ηράκλειος, πιθανόν να είχε την θέση του στρατηγού, του θέματος των Αρμενιακών, το οποίο είχε ως έδρα, την Θεοδοσιούπολη.

Η διαταγή του Φιλιππικού, αφορούσε την στρατιωτική βάση, και όχι την πόλη καταγωγής του Ηρακλείου, όπως ισχυρίζονται αβάσιμα και κακόβουλα οι νεοταξίτες ιστορικοί. Ο Φιλιππικός μαζί με τον Ηράκλειο, πριν από ένα έτος είχαν ξεχειμωνιάσει στην Θεοδοσιούπολη, τον χειμώνα του 586 – 587 μ.Χ.

Ενδεικτικό ήταν το ιστορικό γεγονός, ότι ο πατέρας του Ηράκλειου, ο Ηράκλειος ο Πρεσβύτερος ήταν παντρεμένος με την Επιφανεία, και είχαν τρία παιδιά τον Ηράκλειο, τον Θεόδωρο και την Μαρία.

Τα ονόματα των απογόνων του πρεσβυτέρου Ηρακλείου, και του Νικήτα είναι όλα Ελληνικά-Ρωμαϊκά, κανένα από αυτά δεν είναι Αρμενικό.

Το όνομα Ηράκλειος το βρίσκουμε, αρκετούς αιώνες πριν. Άνθρωποι με το όνομα αυτό, ήταν ο Άγιος Μάρτυς Ηράκλειος ο Αθηναίος, τον τρίτο αιώνα, ο φιλόσοφος Ηράκλειος, ο Κυνικός (4ος αιώνας μ.Χ.), ο Ηράκλειος ο ευνούχος, επί βασιλείας, του Αρειανού-αυτοκράτορα Ουάλεντος.

Χαρακτηριστικό της Ελληνικότητας, του Ηρακλείου, ήταν ότι έκανε επίσημη γλώσσα του Ρωμαϊκού κράτους, τα Ελληνικά, καθώς μέχρι τότε, ήταν τα Λατινικά.
Ακόμη η αλλαγή του αυτοκρατορικού-Ρωμαϊκού τίτλου, από Αύγουστος, Καίσαρ, Αυτοκράτωρ, σε «Πιστός ἐν Χριστῷ τω Θεώ Βασιλεύς, και η λειτουργία της ανωτάτης Φιλοσοφικής σχολής (Πανδιδακτήριον), με βάση τον αρχαίο τρόπο, που δίδασκαν οι Έλληνες σοφοί.

Ο Ηράκλειος έφερε στην Κωνσταντινούπολη, τον Στέφανο, τον Αλεξανδρινό, για να διδάξει στην ανωτάτη-φιλοσοφική σχολή Κωνσταντινουπόλεως. Η φιλοσοφική σχολή ονομαζόταν πανδιδακτήριο.

Επίσης ο Ηράκλειος έγραψε δύο εργασίες, με τίτλους ”υπόμνημα είς την μεγάλην του Πτολεμαίου σύνταξιν” και ‘περί κατασκευής σφαίρας του αρατού”, εμπνευσμένος από τον Ύπατο των Φιλοσόφων, τον Αριστοκλή. Στο Πανδιδακτήριον, διδασκόταν γεωμετρία, μουσική, αστρονομία, ηθική-φιλοσοφία, φιλολογία.

Μεταξύ άλλων η αλλαγή του ονόματος της γυναίκας του, από Φαβια, σε Ευδοκία, είναι μια ακόμη απόδειξη, για την Ελληνικότητα, του Ηράκλειου, από την Αγιοτόκο Καππαδοκία.

Με την άνοδο του Έλληνα Ηράκλειου, από την Καππαδοκία, στον Ρωμαϊκό θρόνο, η αυτοκρατορία, γίνεται ολοκληρωτικά Ελληνική.

Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ ΓΙΒΒΩΝ.

Πολλοί Έλληνες νομίζουν ότι ο Έντουαρτ Γίββων (Γκίμπον), ήταν φιλέλληνας. Στην σημερινή μου εργασία θα αποδείξω γιατί δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ο Γίββων έγραψε σχετικά με τον Ηράκλειο ότι είναι ο πιο “ανώμαλος” χαρακτήρας της ιστορίας. Ο Έλληνας αυτοκράτορας, σύμφωνα με τον Γίββων, ήταν ένα “παράδοξο”, ένα ακατανόητο φαινόμενο. Όλα αυτά διότι ο Καππαδόκης βασιλιάς “ήταν” σε όλη του την ζωή, “δούλος” της αργίας, της ηδονής, της δεισιδαιμονίας, και αδιάφορος θεατής των δημοσίων συμφορών. Αυτό που ισχυρίζεται για τον Ηράκλειο, είναι ότι έκανε σεξουαλικές ανωμαλίες- όργια, και ότι “αδιαφορουσε”, για τα δεινά του Ελληνικού λαού.
Όμως “ξαφνικα”, μέσα σε αυτήν την αδράνεια-παρακμή, ο Ηράκλειος είχε μια αναλαμπή έξι ετών. Το αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής, ήταν να πάρει πίσω το μισό Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, και να κατακτήσει ολόκληρη την Περσική αυτοκρατορία. Το πόσο μεγάλος είναι ο δόλος του Γίββων, σχετικά με τον Έλληνα Ηράκλειο, φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο εξυμνεί τον Ανδρόνικο τον Α Κομνηνό. Αναφέρει ο Γίββων ότι ο Ανδρόνικος ο Α Κομνηνός, ήταν από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες του μεσαίωνα, για αυτό η ζωή του πρέπει να γίνει βιβλίο. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Ανδρόνικος ήταν εξάδελφος του Μανουήλ του Α Κομνηνού. Μανουήλ και Ανδρόνικος, μεγάλωσαν μαζί από παιδιά, μαζί στις στρατιωτικές ασκήσεις και στους έρωτες.

Όμως ο Ανδρόνικος αν και γενναίος πολεμιστής, ήταν περισσότερο ένας περιπλανόμενος τυχοδιώκτης, με μια ζωή γεμάτη ερωτικά όργια και περιπέτειες. Σε μια εκστρατεία ενάντια στο τμήμα του Αρμενικού λαού, το οποίο δεν πολεμούσε, δεν είχε συμμαχήσει, με τους Έλληνες, ο Μανουήλ έστειλε τον Ανδρόνικο να τους αντιμετωπίσει. Ανδρόνικος είχε πάρει μαζί του στο βοηθητικό στράτευμα, πόρνες και χορεύτριες. Το πρωί πολεμούσε γενναία, ενώ το βράδυ ξενυχτούσε με τις πόρνες-χορεύτριες σε άσκοπα όργια και γλέντια.Οι αντίπαλοι, οι οποίοι τα παρατήρησαν όλα αυτά, επιτέθηκαν μια βραδιά και νίκησαν το Ελληνικό στράτευμα το οποίο διασκέδαζε χωρίς λόγο και ανεύθυνα, οδηγώντας σε ήττα την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τον Ανδρόνικο Κομνηνό κατά την διάρκεια του πολυτάραχου βίου του, τον ακολούθησαν, μερικές γυναίκες ευγενικής καταγωγής, οι οποίες έλεγαν δημοσίως ότι είναι ερωμένες, και παλλακίδες του. Μια εξ αυτών των γυναικών ήταν η Θεοδώρα Κομνηνού, η οποία ήταν συγγενής του, και χήρα-βασίλισσα του Βαλδουινου του Γ, της Ιερουσαλήμ, με την οποία απέκτησε και δύο νόθα παιδιά.

Ακόμη έκλεψε τις καρδιές, της πριγκίπισσας Φιλίππας η οποία ήταν αδελφή της Μαρίας της Αντιόχειας, και της Ευδοκίας, που ήταν επίσης ευγενικής καταγωγής. Όλη του την ζωή, ο Ανδρόνικος την πέρασε, μέ σεξουαλικά όργια, σκάνδαλα και συνωμοσίες, εναντίον του εξαδέλφου, του και νόμιμου αυτοκράτορα του Μανουήλ του Α Κομνηνού. Για να δείτε το ανθελληνικό μένος, ο Γίββων εξυμνεί τον Ανδρόνικο για όλα αυτά τα όργια και τα αίσχη, και για τις πάρα πολύ άσχημες και κατάπτυστες πράξεις του. Ταυτόχρονα για τις ίδιες πράξεις εάν υποθέσουμε, ότι τις έκανε ο Μέγας Ηράκλειος, τον κατηγορεί ως έναν από τους χειρότερους αυτοκράτορες στην ιστορία. Ο ανθέλληνας Γίββων, τα έγραψε όλα αυτά για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος ήταν να μειώσει τον δεύτερο μεγαλύτερο αυτοκράτορα όλων των εποχών, που κατέκτησε την Εωσφορική Περσική αυτοκρατορία.

Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι ακόμη και μετά από την μεγαλύτερη ήττα όλων των εποχών (Νινευί 12 /12/ 627, μ.Χ.) για εκείνους, οι Εωσφοριστές- νεοταξίτες, ήθελαν να έχουν ετεροχρονισμένα όφελος. Ήθελαν να παρουσιάσουν στις μελλοντικές γενιές των Ελλήνων τον Ηράκλειο, ως το μεγαλύτερο πρότυπο σεξουαλικών ανωμαλιών, οργίων και ανηθικότητας. Μέσα από τα τρομερά επιτεύγματα του Ήρωα-‘Έλληνα Ηράκλειου, ο οποίος αποτελεί παγκόσμιο πρότυπο γενναιότητος, στρατηγικής, πίστεως, οι προαιώνιοι εχθροί του Ελληνισμού, ήθελαν, να περάσουν στις επερχόμενες γενιές των Ελλήνων, τον διαχρονικά καταστροφικό τρόπο ζωής για την Ελλάδα και την ανθρωπότητα.
Αυτός δεν είναι άλλος από την σεξουαλική διαφθορά, τα όργια, οι άσκοπες και άχρηστες διασκεδάσεις, και η αδιαφορία για τα δεινά των συνανθρώπων μας. Σε περίπτωση που είχε κάνει ο Ηράκλειος όλα αυτά τα αίσχη, τότε θα είχε κατακτηθεί η Ελλάδα από τους Πέρσες και του Γερμανούς (Γότθους, Ούννους, Βάνδαλους κλπ), κατά την διάρκεια της βασιλείας του.

Ακόμη και ένας άνθρωπος με τόσο ξεχωριστές ικανότητες όπως ο Βασιλιάς Ηράκλειος, ο οποίος ξεπέρασε σε αρκετούς τομείς τον Μέγα Αλέξανδρο, σε περίπτωση που έκανε όλα αυτά που τον κατηγορεί ο Γίββων, θα ήταν αδύνατον να επανέλθει μετά από τόσα χρόνια οργίων, σεξουαλικών ανωμαλιών, διασκεδάσεων κλπ. Ειδικά οι καταστάσεις τις οποίες αντιμετώπισε η αυτοκρατορία με την εισβολή των Περσών και την κατάκτηση του μισού Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους, απαιτούσε πλήρη διαύγεια, γενναιότητα, αντίληψη.

Για να αντιμετωπιστούν οι Πέρσες χρειαζόταν ένας αυτοκράτορας σε πλήρη ετοιμότητα, και ακμή όπως αποδείχτηκε ότι ήταν ο Ηράκλειος. Ιστορικά και διαχρονικά αποδεδειγμένο, ότι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν πάρα πολύ μεγάλες ικανότητες μετά από τόσα χρόνια σεξουαλικών ανωμαλιών και διαφθοράς, οργίων κλπ, είναι τελείως αδύνατον να αντιμετωπίσουν, τόσο κρίσιμες και επικίνδυνες καταστάσεις.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ :

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμπόδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες-Σημίτες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Σημίτες.

Από το έτος 2006, όταν ξεκίνησα να γράφω, την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι, ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο, που προτείνει τον συνδυασμό :

Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός-Παγκράτιο, ιστορική γνώση, με μοναδικό σκοπό, την δημιουργία Ελλήνων ανωτάτης ποιότητας. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση να εξουσιάζει, θέλει τους Έλληνες ανήθικους και απαίδευτους. Η κακία είναι αμάθεια, μας δίδαξε ο Ύπατος των Φιλοσόφων ο Αριστοκλής. Δυστυχώς η έλλειψη παιδείας, είναι αδίκημα εσχάτης προδοσίας, και εθνική-κοινωνική καταστροφή.