Ο Άγιος Μόδεστος και ο Θεός-Δημιουργός.

Οι άγιοι της Εκκλησίας μας, ως φορείς των ακτίστων ενεργειών του Θεού, κατέστησαν προστάτες της ζωής μας και της θείας δημιουργίας.

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

και ο Λάμπρος Κ. Σκόντζος.

Λάμπρος Κ. Σκόντζος :
Οι άγιοι της Εκκλησίας μας, ως φορείς των ακτίστων ενεργειών του Θεού, κατέστησαν προστάτες της ζωής μας και της θείας δημιουργίας.

Τα ζώα είναι και αυτά εκλεκτά και αξιοθαύμαστα δημιουργήματα του Θεού, επιτελώντας σπουδαία αποστολή στη διαδικασία της ζωής.

Γι’ αυτό και έχουν την ευλογία να έχουν και αυτά τον προστάτη άγιό τους: τον άγιο Ιερομάρτυρα Μόδεστο.

Ο βίος του είναι αρκετά συγκεχυμένος. Η παράδοση διέσωσε δύο διαφορετικά συναξάρια, σαν να πρόκειται για δύο αγίους με το όνομα Μόδεστος.

Ο ένας φέρεται να έζησε τον 4ο αιώνα και ο άλλος τον 7ο. Και οι δύο χρημάτισαν Αρχιεπίσκοποι (Πατριάρχες) Ιεροσολύμων.

Εδώ θα παραθέσουμε το συναξάρι του αγίου που έζησε τον 4ο αιώνα. Ο ένδοξος και συμπαθής αυτός άγιος γεννήθηκε στην πόλη Σεβάστεια του Πόντου το 300 μ. Χ. Γονείς του ήταν οι ευλαβείς Ευσέβιος και Θεοδούλη, πιστοί χριστιανοί.

Όταν ήταν μόλις πέντε μηνών βρέφος ο Μόδεστος ο πατέρας του κατηγορήθηκε ως εχθρός του αυτοκράτορα Μαξιμιανού και συνελήφθη.

Προφανώς η πραγματική αιτία ήταν η χριστιανική του πίστη, η οποία απαγορεύονταν με την ποινή του θανάτου την εποχή εκείνη και θεωρούνταν ως πράξη εχθρική προς το ρωμαϊκό κράτος.

Οι χριστιανοί διώκονταν και φονεύονταν κατά χιλιάδες, ως εχθροί του αυτοκράτορα και της αυτοκρατορίας.

Η ευσεβής Θεοδούλη όταν πληροφορήθηκε για την σύλληψη και την φυλάκιση του αγαπημένου της συζύγου, πήρε το βρέφος της αγκαλιά και πήγε στις φυλακές να τον συναντήσει.

Φτάνοντας πλήρωσε τους φρουρούς, να της επιτρέψουν να τον επισκεφτεί. Βλέποντάς τον, με δάκρυα στα μάτια αποφάσισαν από κοινού να έχουν το ίδιο τέλος.

Παρακάλεσαν την Παναγία να τους αξιώσει να φύγουν απ’ αυτή τη ζωή αντάμα. Έτσι και έγινε.

Το επόμενο πρωί ο δεσμοφύλακας, καθώς πήγε να δώσει ψωμί στους κρατούμενους, τους βρήκε νεκρούς, με το βρέφος ακόμα ζωντανό αγκαλιά. Το παρέλαβε και το έδωσε σε κάποιον ειδωλολάτρη άρχοντα.

Το παιδί όταν έφτασε σε ηλικία δεκατριών περίπου ετών έμαθε από τον άρχοντα την αλήθεια για τους πραγματικούς του χριστιανούς γονείς και αποφάσισε να βαπτιστεί χριστιανός.

Προφανώς, μετά από την απόφασή του αυτή ο ειδωλολάτρης άρχοντας τον έδιωξε και τον πήρε στην προστασία του κάποιος χριστιανός χρυσοχόος από την Αθήνα. Τον έφερε στη Αθήνα, όπου τον έκαμε παιδί του.

Αλλά τα δύο άλλα παιδιά του χρυσοχόου τον αντιμετώπιζαν με ζήλια και εχθρότητα, βλέποντας την πνευματική ωριμότητα και τις αρετές του.

Γι’ αυτό μετά από το θάνατο των γονιών τους τον πούλησαν ως δούλο στην Αίγυπτο, σε έναν ειδωλολάτρη αφέντη.

Αλλά, όπως φαίνεται, ο Θεός δεν τον είχε εγκαταλείψει. Ο νεαρός χριστιανός Μόδεστος με το παράδειγμά του και τα σωτήρια λόγια του κατάφερε να κατηχήσει, να μεταστρέψει και να βαπτιστεί ο κύρης του.

Μετά από αυτό εκείνος τον απελευθέρωσε και αυτός έφυγε για τους Αγίου Τόπους, για να προσκυνήσει τα ιερά προσκυνήματα.

Όταν έφτασε στον Πανάγιο Τάφο οι προσκυνητές είδαν ένα παράδοξο και θαυμαστό γεγονός: οι πύλες του ιερότερου χριστιανικού προσκυνήματος άνοιξαν από μόνες τους για να εισέλθει ο Μόδεστος!

Αυτό το γεγονός θεωρήθηκε ως θεόσταλτο σημείο από τους χριστιανούς της Σιωνίτιδος Εκκλησίας.

Μάλιστα επειδή ο αρχιεπισκοπικός θρόνος βρισκόταν σε χηρεία, ο λαός απαίτησε να εκλεγεί ο Μόδεστος.

Ο Μόδεστος παρά τους δισταγμούς του υποχώρησε στην απαίτηση του πλήθους και ανάλαβε τον αρχιεπισκοπικό θρόνο του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.

Με την ανάληψη του υψηλού υπουργήματός του, άρχισε ένα σπουδαίο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο.

Υπερασπίστηκε την αγία ορθόδοξη πίστη από τις αιρέσεις και κύρια τον αρειανισμό, ο οποίος την εποχή εκείνη λυμαίνονταν την Εκκλησία και καταδίωκε με μανία τους ορθοδόξους. Χιλιάδες ενδεείς εύρισκαν καταφύγιο και προστασία στον άγιο επίσκοπο.

Παρά το φόρτο των ποιμαντικών του και φιλανθρωπικών καθηκόντων του ασκούνταν ο ίδιος στην αρετή και στην αγιότητα. Προσεύχονταν νυχθημερόν, νήστευε και προόδευε πνευματικά.

Είχε φτάσει σε ύψη αγιότητας, ώστε του δόθηκε από το Θεό το χάρισμα της θαυματουργίας.

Πλήθος ασθενών προσέτρεχε σ’ αυτόν για να βρει τη θεραπεία του. Αλλά δεν θεράπευε μόνο ανθρώπους, θεράπευε και τα ζώα.

Είχε καταστεί προστάτης και θεραπευτής των πλασμάτων αυτών του Θεού. Θεράπευε τα άρρωστα κατοικίδια και ιδιαίτερα τα βόδια και τους ημιόνους. Η ευεργεσία του προς τα ζώα εκδηλώθηκε κυρίως στο μαρτύριό του.

Κάποιος ηγεμόνας της περιοχής, ο οποίος ήταν μάλλον αιρετικός, φανατικός αρειανός, κατ’ άλλους Εβραίος, μισούσε την ορθόδοξη πίστη και είχε βάλλει ως στόχο τον άγιο Επίσκοπο Μόδεστο.

Κλήθηκε να απολογηθεί ενώπιον του και ομολόγησε ευθαρσώς την αληθινή ορθόδοξη πίστη. Εκείνος έγινε θηρίο από το θυμό του και διέταξε τους στρατιώτες του να βασανίσουν τον άγιο και να τον θανατώσουν.

Έδεσαν τα μέλη του σε δύο άγριους ημιόνους, τους χτύπησαν, με σκοπό να διαμελίσουν τον άγιο.

Εκείνος όμως σήκωσε το χέρι του, ευλόγησε τα ζωντανά και εκείνα έφυγαν και τον άφησαν λυμένο και άθικτο.

Ο μανιακός ηγεμόνας εξοργίστηκε περισσότερο και έδωσε εντολή να δέσουν ξανά τον άγιο στους δύο ημίονους, πιο σφικτά, από τα χέρια και τα πόδια, να τους χτυπήσουν άγρια, ώστε να διαμελίσουν σίγουρα τον ομολογητή Επίσκοπο.

Καθώς άρχισαν να τον σέρνουν τα ζώα, εκείνος φώναξε δυνατά: «Εάν ο Θεός είναι μαζί μας, κανείς δεν είναι εναντίον μας».

Τα ζώα ηρέμισαν και βάδιζαν πλάι – πλάι, χωρίς να προξενούν κακό στον άγιο προστάτη τους.

Τότε παραβρέθηκε εκεί ένας φτωχός βοσκός ο οποίος πλησίασε τον άγιο και τον παρακάλεσε να τον βοηθήσει ένα μοσχάρι για να ζήσει την οικογένειά του. Ο Μόδεστος πρόσταξε τους ημίονους να σταματήσουν να τον τραβούν.

Ευλόγησε τον βοσκό και τα ζωντανά του, λέγοντας: «Ο Θεός, που ευλόγησε τα βόδια και τα πρόβατα του Αβραάμ, να σου χαρίζει κάθε χρόνο δύο μοσχάρια, ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό».

Ταυτόχρονα οι ημίονοι γύρισαν από εκεί που ξεκίνησαν, προστατεύοντας τον άγιο προστάτη τους.

Το θαύμα εξαγρίωσε ακόμη περισσότερο τον ηγεμόνα, ο οποίος διέταξε να ακολουθήσουν ανείπωτα βασανιστήρια.

Του έμπηξαν καρφιά στα πόδια του, τον λιθοβόλησαν, τον έριξαν σε καζάνι με καυτό μολύβι, τον έδεσαν σε κολώνα, τον άλειψαν με λάδι και πίσσα και του έβαλαν φωτιά.

Όμως τίποτε δεν πτόησε τον άγιο. Βλέποντας ο θηριώδης ηγεμόνας ότι δεν έφερναν αποτέλεσμα τα βασανιστήρια, διέταξε να αποκεφαλιστεί.

Τον οδήγησαν στον τόπο της εκτέλεσης και ο Μόδεστος προσευχήθηκε για τελευταία φορά στο Χριστό, που τόσο αγάπησε και υπηρέτησε σε όλη την επίγεια ζωή του: «Κύριε Ιησού Χριστέ, δημιουργέ τού φωτός, καταξίωσόν με της Βασιλείας Σου. Σέ, Δέσποτα, και μόνον επόθησεν η ψυχή μου και για Σένα κατεφρόνησα το θάνατο και τα βασανιστήρια. Μη με κρίνεις λοιπόν, ανάξιο των αγαθών Σου, φιλάνθρωπε, και δέομαί Σου, όποιος με επικαλεστεί και με εορτάζει και όποιος αναγνώσει το Μαρτύριό μου, βοήθησέ τον πάντοτε, χάριζέ του πλούσια τα ελέη σου και αποδίωξε από τον οίκον αυτού και από όλα τα ζώα του κάθε βλάβη και ασθένεια και πλήθυνέ τα, όπως ευλόγησες και επλήθυνες τα ποίμνια του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ και όλων των δούλων Σου, διότι είσαι ευλογητός στους αιώνες. Αμήν».

Κατόπιν έσκυψε την τίμια κεφαλή του στον δήμιο και εκείνος την απέκοψε, φτερουγίζοντας η ψυχή του στα ουράνια. Ήταν 16 Δεκεμβρίου του έτους 347.

Η μνήμη του εορτάζεται στις 16 Δεκεμβρίου, ημέρα του ενδόξου μαρτυρίου του. Κάποιοι θέλουν να εορτάζεται στις 18 Δεκεμβρίου.

Θεωρείται, όπως είπαμε, ο προστάτης των ζώων και τιμάται ιδιαίτερα από τους κτηνοτρόφους, οι οποίοι τον επικαλούνται για την υγεία του ζωικού τους κεφαλαίου.

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

Εἶπεν ὁ Θεός ἐξαγαγέτω τὰ ὕδατα ἑρπετὰ ψυχῶν ζωσῶν», ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν κατὰ γένος, τετράποδα καὶ ἑρπετὰ καὶ θηρία τῆς γῆς κατὰ γένος».Η ψυχή των ζώων δεν μπορεί να ταυτιστεί με την λογική ψυχή. Ανήκουν στην άλογη φύση.
Εντούτοις τα ζώα έχουν συναισθήματα χαίρονται, λυπούνται κλπ, αλλά δεν έχουν τις ίδιες ψυχές με τους ανθρώπους, που είναι κατ “εικόνα” Θεού, αθάνατη και ακατάλυτη. Ο Ιησούς Χριστός, γεννήθηκε ανάμεσα σε ζώα. Επίσης έκανε στην είσοδο του στα Ιεροσόλυμα με Γαιδαρο.

Η φύση και τα ζώα αποτέλεσαν για τους μεγάλους-αρχαίους Φιλοσόφους, την βάση της δημιουργίας-εξέλίξεως, του Ελληνισμού και ολόκληρου του κόσμου.

Οι Έλληνες σοφοί, διότι έφτασαν στο μέγιστο διανοητικό επίπεδο, διαπίστωσαν την ευεργετικότητα και την συμβολή της Φύσεως, σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης προόδου-δραστηριότητας. Ο κορυφαίος μαθητής του Αριστοκλή-Πλάτων, ο Αριστοτέλης έγραψε το “Περί Φύσεως-ζώων”. Σε αυτό το έργο του ο μεγάλος φιλόσοφος, κάνει εκτενή αναφορά στους σκύλους και στην φύση τους.

Αυτά είναι ενδεικτικά, για το πόση μεγάλη σημασία έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί, στα σκυλιά.Εξαιτίας του Αριστοτέλη, φιλόζωος υπήρξε και ένας εκ των μαθητών του, ο Μέγας Αλέξανδρος. Πολύ χαρακτηριστικό του σεβασμού που έδειχναν οι αρχαίοι, ήταν ότι όταν πέθαιναν τα ζώα, τα έθαβαν και δεν τα πετούσαν.

Η Ορθοδοξία σε συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων, έχει για προστάτες των ζώων, τον Άγιο Μόδεστο και τον Άγιο Μάμα.

Συνεπώς τα ζώα έχουν ξεχωριστή θέση, στον Χριστιανισμό.

ΓΙΑΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ;

Ο ύπατος των Φιλοσόφων ο Αριστοκλής-Πλάτωνας, στο έργο του Τίμαιος, αναφέρει σχετικά με την δημιουργία του σύμπαντος, ότι είναι έργο του Αγαθού Θεού-δημιουργού.

Ο καλός Θεός από αγάπη δίνει ζωή, και δημιουργία, ενώ πραγματοποιεί το έργο του, μέσα από αξίες, τις οποίες ενσωματώνει στην ύλη, με στόχο το τέλειο αποτέλεσμα.

Ο θεός-Δημιουργός έπλασε έναν αγαθό κόσμο.

Ο Θεός-Δημιουργός, έκανε τον τέλειο κόσμο, διότι είναι αγαθός (καλός), γιατί δεν έχει καμία κακία μέσα του (Τίμαιος 29d-30c). Επειδή ο Θεός είναι πάνσοφος, χωρίς ταπεινά πάθη, όπως έχουν οι δαίμονες του παγανισμού, και οι άνθρωποι, ελεύθερος από την ζήλια, και τον φθόνο, ήθελε ο κόσμος, να μοιάζει σε αυτόν, στο μέτρο του δυνατού.

Η αρχαία Αιγυπτιακή-Φοινικική θρησκεία, με διάφορες μορφές πολυθεϊσμού, δεν υποστήριζε ότι οι θεοί ήταν αγαθοί.

Οι θεϊκές δυνάμεις των Ολύμπιων, και των ανθρώπων, αποτελούν ένα μείγμα καλού και κακού. Οι θεοί της Αιγυπτιακής-Φοινικικής θρησκείας, είναι ικανοί να επιδείξουν οίκτο και παράλληλα καταστροφική συμπεριφορά. Επίσης επιδεικνύουν, και υπερβολική ζήλια προς τους ανθρώπους.

Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν ταυτισμένες με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη.

Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν θεοί-δαίμονες, ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων, την σεξουαλική διαφθορά.
Ο Θεός-Δημιουργός του Ύπατου των Φιλοσόφων, είναι μόνον καλός, και κάνει πάντοτε αγαθές πράξεις, από υπέρμετρη αγάπη, για τα δημιουργήματα του. Ο Αριστοκλής αναπτύσσει, μια ορθή-Ελληνική θεολογία, η οποία είναι αντίθετη με τον τρόπο, που οι λαϊκές-αγράμματες μάζες, και οι σκοτεινοί ιερείς αντιλαμβανόταν την θεϊκή κτίση.

Στην αρχαία θρησκεία, βλέπουμε την εφαρμογή καταπιεστικών-φασιστικών μεθόδων, που δεν έχουν προηγούμενο στον αρχαίο παγανιστικό καθεστώς. Οι πολίτες δεν επιτρεπόταν, να έχουν ιδιωτικούς βωμούς ή ναούς και να αμφισβητούν τους “θεούς”. Μόνον να λειτουργούν σε καθορισμένους δημόσιους χώρους, και ήταν βασικό να πιστεύουν, στους αρχαίους δαίμονες. Όλοι οι Έλληνες έπρεπε να πιστεύουν, ότι πράγματι “υπάρχουν” οι Ολύμπιοι “θεοί”, και ότι αυτοί οι θεοί, νοιάζονται και είναι “καλοι” για τους ανθρώπους. Για αυτό δεν ήταν εφικτό, να αδικήσουν και να κάνουν κακό. Οι Έλληνες που δεν δέχονται αυτές τις αρχές, όπως οι μεγάλοι σοφοί, και ήταν ανεπίδεκτοι μαθήσεως, έπρεπε να αφανιστούν. Σε αυτό το πλαίσιο, έγιναν και οι ανελέητες διώξεις, των Ελλήνων Σοφών, από τα σκοτεινά-παγανιστικά ιερατεία.

Ο Αριστοκλής ήταν και είναι ο μοναδικός, φιλόσοφος, που δίδαξε, ότι είναι σημαντικό να έχουν όλοι οι Έλληνες, την ορθή-πίστη, για τον Θεό. Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, θα πρέπει απαραιτήτως, να περιλαμβάνουν την πίστη, ότι ο θεός-δημιουργός, είναι υπεύθυνος μόνο για ότι καλό συμβαίνει στο σύμπαν. Κανένας άλλος αρχαίος φιλόσοφος δεν απέρριψε τόσο έντονα, την σκοτεινή Αιγυπτιακή-Φοινικική θρησκεία, όσο ο Ύπατος των Φιλοσόφων.

Στον Τίμαιο γράφει ενδεικτικά : “Τον μεν ουν ποιητήν και πατέρα τούδε του παντός ευρείν τε έργον και ευρόντα εις πάντας αδύνατον λέγειν”. Είναι δύσκολο να βρει κάποιος τον δημιουργό και πατέρα του σύμπαντος, και αν τον βρει, είναι αδύνατο να το πει στον καθέ άπιστο.

Στην Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών, του Αγίου Όρους αναφέρει : “Μην φανταστείς κανένα σχήμα για το Θεό όταν προσεύχεσαι, ούτε να επιτρέπεις στο νου σου να μορφωθεί, σύμφωνα με κάποια μορφή, αλλά πλησίασε με άϋλο τόπο, τον Άυλο και θα εννοήσεις”. Στο σημείο αυτό βλέπουμε μια ακόμη ομοιότητα, ανάμεσα στα φιλοσοφικά αξιώματα, του Αριστοκλή και στους Ορθόδοξους νηπτικούς, οι οποίοι έχουν μια καθαρά θρησκευτική προσέγγιση, της έννοιας του Θεού.

Επίσης στην Φιλοκαλία, αναφέρονται και οι αρετές, οι οποίες τονίζονται και από τον Αριστοκλή, όπως είναι η ανδρεία, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη.

Ο Μέγας Αριστοκλής, αναφέρει ότι αν οι Έλληνες είναι απαλλαγμένοι από τα πάθη, τότε θα επιτύχουν, να αντιληφθούν, ως έναν βαθμό, τον Θεό-Δημιουργό.

Ολόκληρη η σοφία του Αριστοκλή, διακατέχεται από ένα έντονο θρησκευτικό-μονοθεϊστικό δόγμα. Για αυτό σε αντίθεση με τους σοφιστές, οι οποίοι δίδασκαν “πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος”, ο Μέγας Αριστοκλής μας διδάσκει στους Νόμους ότι : «Θεός ημίν πάντων χρημάτων μέτρον”.
Στο έργο του Πλάτωνα με την επωνυμία Τίμαιος, έχουμε την διδασκαλία για τον ένα Θεό-δημιουργό με γεωμετρία σε τόσο υψηλό επιστημονικό επίπεδο παγκοσμίως. Για όσους δεν γνωρίζουν ο πιο αγαπημένος φιλόσοφος των τριών Ιεραρχών ήταν ο Πλάτωνας-Αριστοκλής. Το δωδεκάθεο ήταν λοιπόν εντελώς ανάξιο μπροστά στον κορυφαίο πολιτισμό του κόσμου, που ήταν ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός. Αυτό μας το δείχνει μεταξύ άλλων, το κορυφαίο έργο του Πλάτωνα για την δημιουργία του σύμπαντος. Ένα έργο με γεωμετρία στο πιο υψηλό επίπεδο, που κανένας άλλος δεν επέτυχε να γράψει. Για την δημιουργία του σύμπαντος αναφέρουν σχετικά και οι θρησκείες, ενώ πάρα πολλοί ανά τους αιώνες σχολίασαν και ερμήνευσαν τα αναφερόμενα, από τα ιερά βιβλία των θρησκειών. Όμως ουδέποτε υπήρξε παρόμοιο έργο σαν αυτό του Πλάτωνα, που να εξηγεί επιστημονικά και τεκμηριωμένα, τον τρόπο με τον οποίο έγινε το σύμπαν.

Σε όλο του το έργο, ο Ύπατος των φιλοσόφων μιλά ότι το σύμπαν έκανε, ο ένας θεός-δημιουργός, και όχι ο Δίας ο πατέρας των “θεών”, ούτε κάποιος άλλος Ολύμπιος αναφέρεται ως δημιουργός του σύμπαντος. Ακόμη και για τους Ολύμπιους αναφέρει ότι τους έπλασε ο ένας Θεός-δημιουργός, ως κατώτερους “θεούς”. Αυτό το τελευταίο το αναφέρει, για να εξευμενίσει κάπως τους δωδεκαθειστές, ώστε να μην έχει την τύχη του Σωκράτη. Ενδεικτικός, ήταν ο διάλογος στο έργο του Πλάτωνα με τίτλο “Πολιτεία”. Στο έργο αυτό συνομιλούν σε κάποιο σημείο ο Σωκράτης, με τον σοφιστή Θρασύμαχο, σχετικά με τους Ολύμπιους. Απευθυνόμενος ο Θρασύμαχος στον Σωκράτη, του είπε τα εξής : “Για όλους αυτούς τους “θεούς”, τους οποίους αναφέρεις Σωκράτη, δεν τους είδε ποτέ κανένας άνθρωπος. Ούτε φανερώθηκαν ποτέ για να κάνουν κάποιο θαύμα, είτε να δώσουν κάποια συμβουλή. Όλους αυτούς τους γνωρίζουμε, από τους ποιητές που έγραψαν πολύ παλαιότερα για τα πολεμικά τους κατορθώματα και τα γενεαλογικα τους δένδρα”. Είναι φανερό ότι ο Σοφιστής Θρασύμαχος, αναφέρει, ανθρώπους που έζησαν σε παλαιότερη εποχή και ήταν βασιλιάδες, έκαναν πολέμους, όπως έκαναν παιδιά, εγγόνια, κλπ. Ποτέ ο αληθινός Θεός δεν κάνει πολέμους, και φυσικά δεν είχε, ούτε έχει παιδιά, ούτε γενεαλογικό δέντρο. Είναι πλέον γνωστό, ότι με βάση τις αναφορές του Ηρόδοτου, όταν ήρθαν οι σκλάβοι από την Αίγυπτο στην Ελλάδα, για να είναι οικεία στους Έλληνες τα ονόματα των δαιμόνων του δωδεκαθέου, άλλαξαν τα πραγματικά ονόματα των δαιμόνων, με ονόματα παλαιότερων επιφανών Ελλήνων.

Στο έργο του Πλάτωνα με την επωνυμία Τίμαιος, έχουμε την διδασκαλία για τον ένα Θεό-δημιουργό με γεωμετρία σε τόσο υψηλό επιστημονικό επίπεδο παγκοσμίως. Για όσους δεν γνωρίζουν ο πιο αγαπημένος φιλόσοφος των τριών Ιεραρχών ήταν ο Πλάτωνας-Αριστοκλής. Το δωδεκάθεο ήταν λοιπόν εντελώς ανάξιο μπροστά στον κορυφαίο πολιτισμό του κόσμου, που ήταν ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός. Αυτό μας το δείχνει μεταξύ άλλων, το κορυφαίο έργο του Πλάτωνα για την δημιουργία του σύμπαντος.

Σε όλο του το έργο, ο Ύπατος των φιλοσόφων μιλά ότι το σύμπαν έκανε ο ένας θεός-δημιουργός, και όχι ο Δίας ο πατέρας των “θεών”, ούτε κάποιος άλλος Ολύμπιος αναφέρεται ως δημιουργός του σύμπαντος. Ακόμη και για τους Ολύμπιους αναφέρει ότι τους έπλασε ο ένας Θεός-δημιουργός, ως κατώτερους “θεούς”. Αυτό το τελευταίο το αναφέρει για να εξευμενίσει κάπως τους δωδεκαθειστές, ώστε να μην έχει την τύχη του Σωκράτη. Ενδεικτικός, ήταν ο διάλογος στο έργο του Πλάτωνα με τίτλο “Πολιτεία”. Στο έργο αυτό συνομιλούν σε κάποιο σημείο ο Σωκράτης, με τον σοφιστή Θρασύμαχο, σχετικά με τους Ολύμπιους. Απευθυνόμενος ο Θρασύμαχος στον Σωκράτη, του είπε τα εξής : “Για όλους αυτούς τους “θεούς”, τους οποίους αναφέρεις Σωκράτη, δεν τους είδε ποτέ κανένας άνθρωπος. Ούτε φανερώθηκαν ποτέ για να κάνουν κάποιο θαύμα, είτε να δώσουν κάποια συμβουλή. Όλους αυτούς τους γνωρίζουμε, από τους ποιητές που έγραψαν πολύ παλαιότερα για τα πολεμικά τους κατορθώματα και τα γεναιαλογικα τους δένδρα”. Είναι φάνερο ότι ο Σοφιστής Θρασύμαχος, αναφέρει, ανθρώπους που έζησαν σε παλαιότερη εποχή και ήταν βασιλιάδες, έκαναν πολέμους, όπως έκαναν παιδιά, εγγόνια, κλπ. Ποτέ ο αληθινός Θεός δεν κάνει πολέμους, και φυσικά δεν είχε, ούτε έχει παιδιά, ούτε γενεαλογικό δέντρο. Είναι πλέον γνωστό, ότι με βάση τις αναφορές του Ηρόδοτου, όταν ήρθαν οι σκλάβοι από την Αίγυπτο στην Ελλάδα, για να είναι οικεία στους Έλληνες τα ονόματα των δαιμόνων του δωδεκαθέου, άλλαξαν τα πραγματικά ονόματα των δαιμόνων, με ονόματα παλαιότερων επιφανών Ελλήνων.

O κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών μας δίδαξε το πρώτο Ελληνικό-εθνικιστικό αξίωμα. Ο Αριστοκλής δίδαξε τα πάντα για να επιβιώσει το έθνος. Μάλιστα έφτασε στο σημείο να πάει ενάντια στις ηθικές-φιλοσοφικές του αρχές, με μοναδικό σκοπό την εθνική μας επιβίωση. Ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία το έκανε αυτό κάποιος άλλος Έλληνας φιλόσοφος, σοφιστής, ρήτορας, ιστορικός, ποιητής, για να προστατέψει την πατρίδα.

Η ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ, ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ (ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΚΥΡΙΩ ΤΩ ΘΕΩ ΣΟΥ).

Για την ελευθερία και την επιβίωση του Ελληνικού έθνους απαιτείται ηθική και κατά φύσιν σεξουαλική ζωή. Ο πολιτισμός, η παιδεία, η μουσική αγωγή και οι ηθικές γυναίκες, ήταν και είναι τα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας.

Χωρίς την επιστροφή τους στα Ελληνοχριστιανικά ήθη, δεν υπάρχει σωτηρία, και είναι δεδομένο, ότι θα αφανιστούμε μέχρι ενός. Αυτό είναι αποδεκτό από όλους, κατά την σύγχρονη εποχή, ασχέτως εάν δεν τον εφαρμόζουν στην πράξη όλοι.

Δυστυχώς την σύγχρονη εποχή, παρουσιάζεται το θλιβερό, και εθνικά καταστροφικό φαινόμενο, αρκετές γυναίκες και άνδρες, να είναι “Χριστιανοί”, και να ζούνε με τον τρόπο ζωής του αρχαίου “Θεού” Σαβάζιου. O Χριστιανισμός είναι η μόνη σωτήρια οδός. Πρέπει άπαντες να εγκαταλείψουν, τον σεξουαλικό τρόπο ζωής του Βάκχου-Σαβάζιου, ώστε να έχουμε δικαίωμα στην Ελευθερία, και την εθνική επιβίωση.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία καθόρισε τους τρόπους, σωτηρίας των πιστών, και του Ελληνικού έθνους, από τον σκοτεινό παγανισμό, αρχίζοντας από την συνειδητοποίηση της τραγικής συμφοράς, που προκάλεσε η σεξουαλική διαφθορά στον αρχαίο και τον σύγχρονο Ελληνικό κόσμο.

Η Εκκλησία και οι Άγιοι πατέρες, μας υποδεικνύουν την παρεκτροπή των Ελλήνων Ορθοδόξων, από την Θεϊκή κτίση, και την κατάπτωση σε ζωώδεις καταστάσεις, με την κυριαρχία των κτηνωδών ορμών και επιθυμιών. Η πιο βασική αποστολή της Ορθοδοξίας, είναι μέσα από τις διδαχές, του κυρίου-Σωτήρα και Λυτρωτή ημών Ιησού Χριστού, να προστατέψει από την αμαρτία και την αγελαία κατάσταση, όλους τους Έλληνες, που λατρεύουν, τον Φρυγικό “θεό” Σαβάζιο. Ο Εωσφόρος και ο Σαβάζιος, ήταν και είναι οι βασικοί εκπρόσωποι, της ανομίας, της αταξίας, και της καταστροφής, του Ελληνικού έθνους, διότι αντιστέκονται πεισματικά, με σκοπό να εμποδίσουν, την εθνική, ηθική-πνευματική σωτηρία, και την ανύψωση των Ελλήνων. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος, κατέρρευσε, και κατακτήθηκε, κατ ουσίαν αμαχητί, από τους αρχαίους Ρωμαίους, εξαιτίας, της σεξουαλικής διαφθοράς, που επέβαλε η αρχαία θρησκεία. Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν ταυτισμένες με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη.

Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν θεοί–δαίμονες, ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων, την σεξουαλική διαφθορά. Όταν όμως ήρθε στην Ελλάδα τον 8ο π.Χ. αιώνα, η λατρεία, του Φρυγικού “θεού” των σεξουαλικών οργίων, του Σαβάζιου, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσο, εκείνος συμπεριέλαβε στο πρόσωπό του την προστασία όλων των σεξουαλικών παθών. Κύριο στοιχείο ήταν τα ακατονόμαστα όργια, ο χυδαίος ερωτισμός, οι πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές και οι πορνικές μουσικές. Ο Διόνυσος, έχει έρθει από την Ανατολή, για να εδραιώσει στον τόπο αυτό την λατρεία του, η οποία έχει παραγκωνιστεί εξαιτίας της αρχαίας Ελληνικής-Φιλοσοφικής σκέψης. Σε περιόδους έντονης ανησυχίας, δυστυχίας, παρακμής και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις, τις οποίες δεν μπορούν να ελέγξουν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται- αρνούνται να σκεφτούν, και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, και την σεξουαλική διαφθορά. Ο Φρυγικός “θεός” Διόνυσος, με στόχο, την ολοκληρωτική καταστροφή, του Ελληνικού έθνους, προσφέρει απλόχερα την σεξουαλική “ελευθερία” από τα “δεσμά” του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, και του Χριστιανισμού, σε όλους όσους τον πιστεύουν. Τα αρχαία χρόνια, μόνον οι αγράμματοι και η ηθικά και πνευματικά εξαθλιωμένοι, συμμετείχαν, στα σεξουαλικά όργια, και στις έκφυλες μουσικές τελετές.

Τα ίδια τα καθεστώτα, προωθούσαν τα πρόστυχα θεάματα, τις πρόστυχες μουσικές και τα όργια για να μπορούν να εξουσιάζουν, με ευκολία τις μάζες. Οι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφοί, δεν συμμετείχαν ποτέ, και καταδίκαζαν δημόσια, κάθε πνευματική, ηθική, μουσική και σεξουαλική παρεκτροπή. Είναι τραγικό όμως οι νεοταξίτες, εξουσιάζουν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, στην σύγχρονη Ελλάδα, μέσα από την σεξουαλική διαφθορά, και τα αισχρά είδη μουσικής. Οι αμόρφωτες και δεισιδαίμονες μάζες συμμετείχαν με πάθος στις Διονυσιακές εορτές, οι οποίες συνοδευόταν, από ειδικούς-έκφυλους μουσικούς ρυθμούς. Οι κρατούντες επέτρεψαν, να υπάρχει σε αυτές τις Βακχικές τελετές, πλήρη ελευθερία, ακόμη και στα πιο ταπεινά αχαλίνωτα πάθη των θρησκευτών.

Κάθε είδους απαίδευτοι-ανώμαλοι, κρυμμένοι πίσω από τα αποκρουστικά προσωπεία, μπορούσαν να ικανοποιήσουν τα αισχρά τους πάθη νομίμως, εκτελώντας τα θρησκευτικά-εωσφορικά τους καθήκοντα. Παρατηρώντας την ιστορία θα διαπιστώσουμε δυο βασικά αξιώματα. τα οποία καθόρισαν την επιβίωσή, και την εξέλιξή της Ελλάδος. Τα στοιχεία αυτά είναι η λογική σκέψη, ο πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων, και από την άλλη η Βακχική λατρεία. Η λογική σκέψη, οι επιστήμες, και το πάθος για την ζωή, συνθέτουν το βασικό υπόβαθρο της ανθρώπινης σκέψης. Τα παραπάνω δυο βασικά στοιχεία, τα οποία ήταν και είναι εντελώς αντίθετα μεταξύ τους, οι αρχαίοι Έλληνες τα απέδωσαν σε δυο θεούς. Τον Απόλλωνα, ως προστάτη του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού-τεχνών, και τον Φρυγικό θεό Σαβάζιο, που αργότερα, ονομάστηκε Διόνυσος, ως θεό των παρά φύση σεξουαλικών πράξεων. Ο Φοίβος λατρευόταν, ως Θεός της λογικής, του φωτός, του μέτρου και του πολιτισμού. Ο Σαβάζιος-Διόνυσος, ήταν και είναι ο εκφραστής, του αχαλίνωτου σεξουαλικού πάθους, της μανίας και των έντονων συναισθημάτων, και των καταστροφικών μουσικών-θεατρικών διασκεδάσεων.

Οι δυο θεοί συγκεντρώνουν, δυο διαφορετικές θεωρίες, δυο αντίθετες απόψεις, δύο διαφορετικά αξιώματα για την ζωή. Οι αντίθετες αυτές δυνάμεις-ιδεολογίες, προσπαθούν να επικρατήσουν στην επιστήμη, στην τέχνη, την μουσική, το θέατρο, τους θεσμούς, την ηθική την κοινωνία, και τα έθνη. Ειδικότερα ο Ελληνισμός, στο πέρασμα των αιώνων, είναι δημιούργημα τόσο του Απολλώνιου πνεύματος (Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός), όσο και του Διονυσιακού (Εωσφόρος). Το Απολλώνιο πνεύμα-αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, αποτελούν η απλότητα, η λογική, ο στοχασμός, η αυτοσυγκράτηση, και η γαλήνη. Αντίθετα, το Διονυσιακό πνεύμα το χαρακτηρίζει η μανία, το μένος, το πάθος, το συναίσθημα, οι σεξουαλικές ανωμαλίες οι ψυχικές εκρήξεις, οι παρορμήσεις, τα πιο βρώμικα-αισχρά ένστικτα, του ανθρώπου, και η εύθυμη πλευρά της ζωής. Το Απολλώνιο πνεύμα ορίζεται από το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν, την μεσότητα και την αποφυγή των υπερβολών, και των άσκοπων-καταστροφικών ενεργειών.

Αντίθετα, το Διονυσιακό πνεύμα δεν τα δέχεται όλα αυτά, και οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές, οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους. Tο Διονυσιακό στοιχείο καθηλώνει το Ελληνικό έθνος, και τους Έλληνες, στο επίπεδο των ζώων και στον πρωτογονισμό, ενώ το Απολλώνιο πνεύμα, εξυψώνει και βοηθά, με τα ανώτερα και ευγενέστερα δημιουργήματα του. Στην σύγχρονη εποχή, οι μυστηριακές λατρείες, που απαιτούν ηθικές παρεκτροπές, σεξουαλικά όργια και μετατρέπουν τις γυναίκες σε χοιρώδεις μάζες. όπως είπε ο Άγιος Παισιος, βρίσκονται εκ νέου σε πλήρη ακμή. Ο “θεός” Σαβάζιος Διόνυσος, καταφέρνει για μια ακόμη φορά, μία πολύ σημαντική νίκη εναντίον του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού και της Ορθοδοξίας.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ.

Οι Έλληνες του μεσαίωνα, από σκλάβοι του Ρωμαϊκού κράτους, έγιναν διοικητές του, χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσουν. Όλα αυτά διότι είχαν θρησκεία τον Χριστιανισμό, και πολιτισμό τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, σοφιστές, ρήτορες, πανεπιστήμονες. Ο συνδυασμός αυτών των δύο έφερε τα χρηστά ήθη, τα οποία στην συνέχεια οδήγησαν στην ελευθερία των προγόνων μας, από τους κατακτητές Ρωμαίους. Οι ιεροί πρόγονοι μας, ζούσαν χωρίς καθόλου σεξουαλική διαφθορά. Τα χρηστά ήθη ζωής των Ελλήνων, είναι το πανάρχαιο διαχρονικό «μυστικό», για την επιβίωση του έθνους στο πέρασμα των αιώνων. Ταυτόχρονα όμως είναι και το κλειδί όλων των μεγάλων Ελληνικών στρατιωτικών πολιτικών και κοινωνικών επιτυχιών από καταβολής του Ελληνικού έθνους. Τα χρηστά ήθη ζωής των Ελλήνων, είναι το πανάρχαιο διαχρονικό «μυστικό», για την επιβίωση του έθνους στο πέρασμα των αιώνων. Ταυτόχρονα όμως είναι και το κλειδί όλων των μεγάλων Ελληνικών στρατιωτικών πολιτικών και κοινωνικών επιτυχιών από καταβολής του Ελληνικού έθνους.

Ο βασιλιάς Ηράκλειος ξεπέρασε σε αρκετούς τομείς τον M. Αλέξανδρο και κράτησε ζωντανή την Ελλάδα στην πιο κρίσιμη ιστορική καμπή όλων των εποχών. Όταν ο Έλληνας Ηράκλειος από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, ανέβηκε στον Ελληνικό (Ρωμαϊκό) θρόνο, το κράτος ήταν τελείως χρεοκοπημένο. Ταυτόχρονα για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, είχαμε την εισβολή και την κατάκτηση της μισής Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, από τους Πέρσες.

Εντούτοις με όπλο τα χρηστά ήθη και την σωστή παιδεία, μέσα σε επτά μόνον χρόνια, οι Έλληνες ανέκαμψαν, με αποτέλεσμα να πάρουν πίσω όλα τα κατακτημένα εδάφη από τους Πέρσες. Όμως οι προγονοί μας δεν σταμάτησαν εκεί αλλά πέρασαν στην αντεπίθεση, κατακτώντας ολόκληρη την Περσική αυτοκρατορία. Αυτό το έκανε ο Ηράκλειος με έναν τελείως απειροπόλεμο στρατό. Έναν Ελληνικό στρατό τον οποίο δημιούργησε εκ του μηδενός μέσα σε δέκα μήνες. Είδατε τι επέτυχαν οι Ένδοξοι πρόγονοι εξαιτίας των χρηστών ηθών, και της σωστής παιδείας ;
Ακόμη και ο Μ. Αλέξανδρος με πολύ έμπειρους και περισσότερους στρατιώτες, με ένα πανίσχυρο Ελληνικό Μακεδονικό βασίλειο πολιτικά-οικονομικά, και στρατιωτικά έκανε περισσότερο χρονικό διάστημα να κατακτήσει την Περσική αυτοκρατορία, σε σχέση με τον Ηράκλειο. Την εποχή του Μ. Αλέξανδρου δεν ήταν κατακτημένη η Ελλάδα και το Μακεδονικό βασίλειο. Στον αντίποδα κατά την βασιλεία του Ηράκλειου επικρατούσε χάος και όλεθρος. Από το απόγειον του Ελληνισμού, κατά τους μεσαιωνικούς αιώνες, βρεθήκαμε εκ νέου, σε πλήρη κατάπτωση κατά την σημερινή εποχή.

Η νέα τάξη έχει πλέον επιβληθεί στην Ελληνική επικράτεια και βιώνουμε την εξουσία της, σε όλους τους βασικούς θεσμούς του έθνους.

Ειδικά η νέα τάξη κυριάρχησε στην κλασική Ελληνική παιδεία, και στην Ορθοδοξία. Η παιδεία ως θεσμός έχει απολέσει οριστικά την ιδιότητα του Ελληνικού, εθνικιστικού-παιδαγωγικού και κοινωνικού χαρακτήρα. Όλες οι κοινωνικές τάξεις υποκύπτουν σταδιακά στην παγκοσμιοποίηση. Η εθνική ανεξαρτησία και η δυνατότητα των Ελλήνων να ορίζουν ανεξάρτητη εθνικιστική παιδαγωγική και Ορθόδοξη θρησκευτική πολιτική, μειώθηκε δραματικά και τείνει να εξανεμιστεί.

Στην Ελλάδα από τον Ιούνιο του 2010, έχει καταλυθεί το Ελληνικό σύνταγμα, και έχει γίνει πραξικόπημα. Όλα αυτά σύμφωνα, με τον ειδήμονα Γεώργιο Κασιμάτη, τον κορυφαίο συνταγματολόγο στην Ελληνική επικράτεια. (1) Οι σύγχρονοι εωσφοριστές του δωδεκαθέου, κυριαρχούν παντού, με αποτέλεσμα να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής των σκλαβωμένων Ελλήνων. Η νέα τάξη ελέγχει εκτός από την Ελληνική παιδεία, την μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο, την λογοτεχνία, τα ΜΜΕ, την μόδα, τον αθλητισμό κλπ. Ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι εξαιρούνται, από κάθε τομέα. Ομαδικά και οργανωμένα, από όλους τους κλάδους επιβουλεύονται την ορθοδοξία, και προσπαθούν να αφανίσουν καθετί χριστιανικό.

Προωθούν την απομάκρυνση από την Ηθική Χριστιανική ζωή. Ισοπεδώνουν τους Έλληνες και την Ορθοδοξία. Στο διάβα τους, εξαφανίζουν κάθε έννοια ηθικής, και αξιοπρέπειας. Έκαναν την πλειοψηφία των ραγιάδων, να είναι κατώτεροι και από τα ζώα. Η νέα ηθική, που επιβάλλουν οι εωσφοριστές, έχει έναν βασικό δόγμα, την σεξουαλική λατρεία του Εωσφόρου. Δεν υπάρχει κανένα όριο, και κανένας ηθικός δισταγμός. Οι ραγιάδες σαν αφηνιασμένοι, κάνουν τα πάντα, ότι τους αρέσει, χωρίς περιορισμούς και ενοχές. Το πανάρχαιο όπλο των σατανιστών, είναι και πάλι οι γυναίκες, που αυτή την εποχή, είναι τα μεγαλύτερα θύματα της νέας τάξης πραγμάτων. Οι γυναίκες που ήταν και είναι τα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας, καθώς γίνονται μητέρες και παιδαγωγοί των Ελλήνων, των επόμενων γενεών. Δυστυχώς τις Ελληνίδες, τις παρέσυραν στον όλεθρο και στον αφανισμό, και εκείνες με την σειρά τους την Ελλάδα. Μέσα από τον φεμινισμό, και την σεξουαλική απελευθέρωση, την πανάρχαια σεξουαλική μαγεία, διέλυσαν το Ελληνικό έθνος. Το ίδιο ακριβώς έκαναν και στους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι, σάπισαν ηθικά-πνευματικά, με συνέπεια να ακολουθήσει η πολιτική, η στρατιωτική και η κοινωνική κατάρρευση. Το αποτέλεσμα ήταν να κατακτήσουν κατ ουσίαν, αμαχητί οι αρχαίοι Ρωμαίοι τους Έλληνες. Σοδομισμοί, στοματικά, καταπόσεις, όργια, αιμομιξίες, και πάσης φύσεως σεξουαλικές παρεκτροπές, γινόταν στην αρχαία Ελλάδα, και δυστυχώς εκ νέου, στην σημερινή εποχή. Όλες αυτές οι σεξουαλικές πράξεις, αποτελούν από τα πανάρχαια χρόνια, το βασικότερο λατρευτικό τυπικό του εωσφόρου. Τις προαναφερόμενες εμετικές-αισχρότατες, ερωτικές πράξεις, τις έκαναν και τις κάνουν, όλοι οι λαοί οι οποίοι πιστεύουν στον Εωσφόρο, για να τιμήσουν τον μιαρό τους αφέντη, και παράλληλα να πάρουν δυνάμεις. Στον άλλη όχθη, οι συνέπειες ήταν και είναι ολέθριες, σε ατομικό, κοινωνικό, και εθνικό επίπεδο, για τους Έλληνες. Αυτό που χρειαζόμαστε άμεσα στην Ελλάδα είναι μετάνοια. Να ξαναγίνουμε συνειδητά μέλη της Εκκλησίας, και όχι μόνο επιφανειακά, αλλά στην πράξη. Να επαναφέρουμε στις ζωές μας, τις μεγάλες αρετές που δίδαξε ο Χριστός, την αγάπη, την βοήθεια στον συνάνθρωπο, και την ταπείνωση. Εάν τα εφαρμόσουμε όλα αυτά, σε μια στιγμή θα αλλάξουν τα πάντα, καθώς θα δώσουμε και πάλι την εξουσία στον Χριστό, για να έχει το δικαίωμα να μας προστατέψει. Ο Εωσφόρος που πολιορκεί μέχρι θανάτου την Ελλάδα, θα καταρρεύσει επί τόπου! Θα τον εξοντώσει ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Στον αντίποδα εάν παραμείνουν οι περισσότεροι, σε αυτήν την ηθική και πνευματική εξαθλίωση, τότε θα έρθει η σίγουρη καταστροφή, τόσο της Ελλάδας, όσο και της Ορθοδοξίας. Αυτό το δίδαξαν και το παραδέχονται όλοι οι πραγματικοί ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί. Είναι πλέον θέμα χρόνου, να πραγματοποιηθεί ένα όνειρο αιώνων, για τους Ιουδαίους, ένα κράτος, μία θρησκεία, ένας βασιλιάς. Αυτός θα είναι το λεγόμενο βδέλυγμα, ο υιός της απωλείας. Θα επιβληθεί η παγκόσμια δικτατορία του Σιωνισμού, με βασιλέα, τον πιο σκληρό δικτάτορα όλων των εποχών, τον Αντίχριστο. Αυτή η δικτατορία θα είναι η πιο δυσβάσταχτη και τρομερή, στην ιστορία της ανθρωπότητας, ακόμη και τα πιο φοβερά εγκλήματα του παρελθόντος θα είναι ασήμαντα, μπροστά στα έργα και τις ημέρες, του βασιλέα των Ιουδαίων. Από τα πανάρχαια χρόνια, η λατρεία του εωσφόρου, γίνεται με πολύ συγκεκριμένους τρόπους.

Στην αρχαιοελληνική θρησκεία συναντάμε δεισιδαιμονία και τελετές μαύρης μαγείας. Σε όλες τις θρησκευτικές εκφάνσεις υπήρχε η σεξουαλική μαγεία, ως κορωνίδα της λατρείας του Εωσφόρου, η οποία συνοδευόταν από πρωτογονισμό και κανιβαλισμό. Μελετώντας την αρχαιοελληνική θρησκεία είναι εύκολο να διαπιστώσεις τα άπειρα εωσφορικά της στοιχεία. Η μαύρη-σεξουαλική μαγεία, η μαντική, η αγυρτεία, αποτελούσαν μια θλιβερή κοινωνική πραγματικότητα, για τους ιερείς και ειδικά για τις ιέρειες της αρχαίας θρησκείας.

Στις εποχές της πνευματικής άλωσης και κατοχής, της διαφθοράς, και της επελάσεως, των οπαδών της παγκοσμιοποίησης-εωσφορισμού, των υποταγμένων, και υπόδουλων ψυχών, από την πνευματική-ηθική, οικονομική κρίση, σήμερα όπως και τότε, περιφερόμαστε από πρωτεύουσα, σε πρωτεύουσα των Φραγκολεβαντίνων, ως ανήμποροι-επαίτες, παρακαλώντας για χρήματα, παραδίδοντας την εθνική κυριαρχία τον κρατικό πλούτο, ξεπουλώντας, την εθνική συνείδηση, τον πολιτισμό τις αξίες μας, και τους αγώνες των προγόνων μας.

Χριστιανοί, σήμερα οι Ήρωες της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, κρατώντας την βασιλική ρομφαία, στέκονται όρθιοι, απτόητοι, αγέρωχοι, ελπίζοντας να μας οδηγήσουν εκ νέου σε νικηφόρους αγώνες, σε μάχες σπουδαίες, έναντι του προαιώνιου εχθρού, της εωσφορικής-νεοταξικής βαρβαρότητας.

Η νέα τάξη πραγμάτων αποτελεί μια άσπλαχνη, πανάρχαια θεώρηση, ενός άλλου πολιτισμού, του Ιουδαϊκού, ο οποίος εκφράζει την κοινωνία του κέρδους, και της απόλυτης κυριαρχίας στην οικονομία. Δημιουργεί τους ανθρώπους, οι οποίοι ζούνε μέσα στην ακολασία και τα πιο ταπεινά σεξουαλικά πάθη.

Η ηθική, η πνευματική, η κοινωνική, η στρατιωτική, η οικονομική κατάρρευση, οδηγούν στην εθνική παρακμή-σήψη και κατ επέκτασιν στον αφανισμό, με την επερχόμενη Ισλαμοποίηση, και την Ελλάδα, να γίνεται επισήμως, Τουρκική αποικία-επαρχία, υπό Γερμανικό έλεγχο.

Η σχεδιασμένη εισβολή των Ισμαηλιτών κατακτητών, οργανώθηκε από τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί που διοικούν την Ευρώπη, από τα πανάρχαια χρόνια, είχαν άριστες σχέσεις με την Τουρκία.

Η νέα τάξη έχει πλέον επιβληθεί στην Ελληνική επικράτεια και βιώνουμε την εξουσία της, σε όλους τους βασικούς θεσμούς του έθνους.

Ειδικά η νέα τάξη κυριάρχησε στην κλασική Ελληνική παιδεία, και στην Ορθοδοξία. Η παιδεία ως θεσμός έχει απωλέσει οριστικά, την ιδιότητα του Ελληνικού, εθνικιστικού-παιδαγωγικού και κοινωνικού χαρακτήρα.

Όλες οι κοινωνικές τάξεις υποκύπτουν σταδιακά στην παγκοσμιοποίηση.

Η εθνική ανεξαρτησία και η δυνατότητα των Ελλήνων να ορίζουν ανεξάρτητη εθνικιστική παιδαγωγική και Ορθόδοξη θρησκευτική πολιτική, μειώθηκε δραματικά και τείνει να εξανεμιστεί. Στην Ελλάδα από τον Ιούνιο του 2010, έχει καταλυθεί το Ελληνικό σύνταγμα, και έχει γίνει πραξικόπημα. Όλα αυτά σύμφωνα, με τον ειδήμονα Γεώργιο Κασιμάτη, τον κορυφαίο συνταγματολόγο στην Ελληνική επικράτεια. (1)

Οι σύγχρονοι εωσφοριστές του δωδεκαθέου, κυριαρχούν παντού, με αποτέλεσμα να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής των σκλαβωμένων Ελλήνων.

Η νέα τάξη, ελέγχει εκτός από την Ελληνική παιδεία, την μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο, την λογοτεχνία, τα ΜΜΕ, την μόδα, τον αθλητισμό κλπ.

Ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι εξαιρούνται, από κάθε τομέα.

Ομαδικά και οργανωμένα, από όλους τους κλάδους επιβουλεύονται την ορθοδοξία, και προσπαθούν να αφανίσουν καθετί χριστιανικό.

Προωθούν την απομάκρυνση από την Ηθική- Χριστιανική ζωή. Ισοπεδώνουν τους Έλληνες, και την Ορθοδοξία. Στο διάβα τους, εξαφανίζουν κάθε έννοια ηθικής, και αξιοπρέπειας. Έκαναν την πλειοψηφία των ραγιάδων, να είναι κατώτεροι και από τα ζώα. Η νέα ηθική, που επιβάλλουν οι εωσφοριστές, έχει ένα βασικό δόγμα, την σεξουαλική λατρεία του Εωσφόρου. Δεν υπάρχει κανένα όριο, και κανένας ηθικός δισταγμός

Ένα από τα σχέδια των νοσηρών νεοταξιτών, είναι ο νοητικός, ο ηθικός, ο ψυχικός και ο βιολογικός εκφυλισμός των εθνών, ώστε να αποτελούν έρμαια, παθητικά ανδράποδα, δίχως κρίση, βούληση, αξιοπρέπεια, και σθένος.

Οι έμποροι των Εθνών, θέλουν μία κοινωνία απόλυτα διεφθαρμένη, που να απαρτίζεται από καταναλωτικά όντα, δίχως συνείδηση και ψυχικά αποθέματα, δίχως οράματα και πατρωτικές απόψεις. Επιθυμούν την δημιουργία μιας εξαθλιωμένης μάζας, από ανδράποδα, ώστε να είναι εύκολα χειραγωγήσιμη, και απολύτως υπάκουη. Στο πλαίσιο αυτό, οι παγκοσμιοποιητές θηλυκοποιούν, ευνουχίζουν και διαστρέφουν την εκπαίδευση, και διαμορφώνουν μία νέα σεξουαλική “αγωγή” ανά τον πλανήτη, που εκθειάζει οτιδήποτε παρά φύσιν, και επιχειρούν να παρουσιάσουν, την κάθε ανωμαλία, ως φυσιολογική. Δημιουργούν μία κοινωνία, εντελώς μεταλλαγμένη, κοινωνία, ένα πολυφυλετικό-πολυπολιτισμικό κράμα, δίχως ίχνος πατριωτικών αρχών.

Η μάστιγα, του νεοταξικού-Σιωνισμού, της παγκοσμιοποιήσεως, της μεγίστης ηθικής καταπτώσεως, της καταστροφής του περιβάλλοντος, της ισοπεδώσεως των πάντων, θα επιφέρει το απόλυτο ηθικό χάος, την πνευματική σύγχυση-αταξία, και τον απόλυτο έλεγχο των συνειδήσεων, με στόχο το παγκόσμιο κράτος.

Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει την εποχή, των Κομνηνών και την εποχή της Αλώσεως της αυτοκρατορίας, το 1204 μ.Χ., Όπως τότε, το ίδιο και τώρα, η χώρα βρίσκεται σε πλήρη οικονομική, εθνική, κοινωνική παρακμή-απαξίωση και απομόνωση. Έχει απωλεσθεί η εθνική κυριαρχία, με την επικράτηση της Γερμανικής κατοχής. Η πατρίδα εξαθλιώνεται ραγδαία, ηθικά-πνευματικά, φτωχοποιείται και εξαναγκάζεται, να καταβάλει, έναν τεράστιο φόρο υποτέλειας-ραγιαδισμού, πληρώνοντας κατασκευασμένα χρέη, σύμφωνα με τους ειδήμονες. Η πολιτική, η στρατιωτική, η οικονομική και η εθνική μας ισχύς εκμηδενίστηκαν. Κατά γενική παραδοχή, όλων των Ελλήνων, έχουμε παράδοση της Ελλάδας στην Τουρκία υπό Γερμανική εποπτεία.

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμπόδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών- μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες-Σημίτες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Σημίτες.