Με πονoκέφαλο κόβει κεφάλι

Πολύ φασαρία γίνεται με τον αριθμό των κρουσμάτων και τους θανάτους με υποκείμενα νοσήματα που πεθαίνουν με (όχι από) κορωνοϊό την στιγμή που καθημερινά στη Ελλάδα πεθαίνουν γύρω στους 350 άνθρωποι από διάφορες αρρώστιες, ατυχήματα και γηρατειά χωρίς κορωνοϊό.

Δεν θέλω να υπεισέλθω σε ιατρικά θέματα όπως η ευεργετική χρήση υδροξυχλωροκίνης και άλλων γνωστών φαρμάκων, οι αρνητικές συνέπειες της καταχρηστικής  χρήσης  οξυγόνου και η αντιεπιστημονική απαγόρευση νεκροτομών αλλά θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις  ειδικά για την απαγόρευση λειτουργίας των καταστημάτων εστίασης.

Υπάρχουν  τρείς τουλάχιστον δυνατότητες βελτίωσης της λειτουργίας τους  ώστε να μην κλείνουν τα καταστήματα και δεν είναι ανάγκη να υπάρχει η απειλή του ιού για να εφαρμοστούν αλλά απλά θα έπρεπε ήδη να αποτελούν προϋποθέσεις για την άδεια λειτουργίας τους σαν απόρροια του πολιτισμού μας.

Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι όταν αποχωρεί μία παρέα από ένα τραπέζι ο σερβιτόρος με τη μάσκα  αλλά χωρίς γάντια έρχεται και μαζεύει πιάτα, ποτήρια και κουταλοπίρουνα  ενώ στην συνέχεια όταν έλθει μία νέα παρέα με τα ίδια χέρια φέρνει τα νέα σερβίτσια  και σερβίρει τα φαγητά. Για λόγους μάλιστα επιτάχυνσης της διαδικασίας πιάνει τα ποτήρια με τα δάκτυλα από τα χείλη τους που έχουν έλθει σε επαφή με τα χείλη και το σάλιο του πελάτη και μεταδίδει τον ιό στον επόμενο. Σε περιόδους πριν τον κορωνοϊό είχα παρατηρήσει ότι στο αεροπλάνο όταν σέρβιραν το φαγητό οι αεροσυνοδοί δεν φορούσαν γάντια αλλά τα έβαζαν όταν συνέλεγαν τα υπολείμματα και αυτό όχι για να προστατεύσουν τον επιβάτη αλλά τον εαυτό τους. Η πρόταση λοιπόν για να προστατευθούν και οι πελάτες αλλά και οι σερβιτόροι στα  καταστήματα εστίασης είναι, άλλος σερβιτόρος να μαζεύει τα υπολείμματα φορώντας έγχρωμα γάντια και άλλος να φέρνει τα νέα σερβίτσια και τα φαγητά με άσπρα γάντια  με  την υποχρέωση να φοράει πάντα γάντια του ίδιου χρωματισμού και να μην αλλάζει  χρώμα εναλλάσσοντας τα ίδια γάντια όταν πηγαινοέρχεται στην κουζίνα, εκτός εάν κάθε φορά βάζει  καινούρια, πράγμα που δεν θα το τηρούν.

Η δεύτερη παρατήρηση αφορά τους ίδιους τους πελάτες οι περισσότεροι των οποίων όταν φάνε και πιούν κάτι δυναμώνουν τον τόνο της φωνής και μερικοί από αυτούς αρχίζουν να χασκογελάνε και να χαχανίζουν με ασήμαντες εξυπνάδες και ατάκες που λέγονται στην παρέα. Αυτή η συμπεριφορά είναι απαράδεκτη για τους συνδαιτυμόνες στα διπλανά τραπέζια που θέλουν να απολαύσουν με ησυχία το φαγητό τους και να μην ενοχλούνται από τις φωνές και να μην γίνονται αποδέκτες από τα σάλια των φωνασκούντων.  Είναι προφανές ότι  οι δυνατές φωνές και τα χαχανίσματα θα πρέπει να απαγορευτούν  όχι μόνο για λόγους πολιτισμού αλλά πολύ περισσότερο  για λόγους υγείας όταν μάλιστα η βλάβη που προκαλούν γίνεται αιτία να κλείνουν μαζικά όλα τα εστιατόρια.

Τέλος και ο αερισμός πρέπει να πληρεί ορισμένες προδιαγραφές στον σχεδιασμό του ιδίως τον χειμώνα όταν η εστίαση γίνεται σε κλειστούς χώρους όπου συνήθως δεν έχεις μόνο την αίσθηση της κλεισούρας αλλά μυρίζεις και τι ψήνεται στην κουζίνα.

Η επιβολή των ανωτέρω μέτρων είναι απαραίτητη για λόγους πολιτισμού πολύ δε περισσότερο όταν συντρέχουν λόγοι δημόσιας υγείας που πάντα υπήρχαν μόνο που τώρα έχουν μπει στο μικροσκόπιο και γίνονται αιτία να κλείνουν τα καταστήματα και όχι να βελτιώνονται οι όροι λειτουργίας τους. Σήμερα μόνο όταν κάποιος προσπαθεί να ανοίξει μία παραγωγική δραστηριότητα στον πρωτογενή τομέα οι πολίτες και το κράτος  σωστά απαιτούν αυστηρούς περιβαλλοντικούς όρους ενώ για την «βαριά βιομηχανία» της καλοπέρασης οι μεν πολίτες θέλουν λάσκα το δε κράτος δεν έχει εναλλακτική λύση από το κλείσιμο.   

Καθηγητής Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός