ΔΙΔΑΧΑΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ. ΟΤΑΝ ΟΙ ΣΟΦΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΚΑΙ ΦΑΥΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΙΩΠΟΥΝ.





Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙ

Ποῖαι εἶναι αἱ διαφοραί μεταξύ τῶν δύο, πολλαπλαῖ καί χαώδεις. Τόν μέν ἕνα τόν γνωρίζει ὁ Πλανήτης Γῆ ἐδῶ καί 2.500 ἔτη ἀπό τά ἔργα του, καί θά τόν μανθάνη ὅσον ὑπάρχει ἡ ἀνθρωπότης, ἐνῶ τόν ἄλλον μόλις ἀπέλθῃ τῆς ἐξουσίας θά λησμονηθῆ ὡς νά μήν ὑπῆρξεν ποτέ. Ὁ μέν εἷς εἶναι ἀνδρεῖος, σοφός καί μεγαποπρεπής Ἕλλην, ὁ δέ ἄλλος ἕνα μίζερο ἀνθελληνικό ἀνθρωπάκι πού ἀπό εὔνοιαν τῆς τύχης καί ἐξαπάτησιν τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος ἔγινεν πρωθυπουργός, καθ’ ὅτι ἄλλα ὑπέσχετο προεκλογικῶς καί ἄλλα πράττει μετεκλογικῶς. Ὑπέσχετο τήν ἀπομάκρυνσιν τῶν λαθροεισβολέων ἀπό τήν Ἑλλάδα μας καί ἀκριβῶς τό ἀντίθετον πράττει μετεκλογικῶς. 

Αὐτός ὁ Ἱερός καί Εὐλογημένος τόπος ἀπό τά Ὁμηρικά ἔπη ἕως καί τό ἐπονείδιστον 1453 ἔχει γεννήσει ἀναριθμήτους Σοφούς καί Ἥρωες, πού μία φοράν ἐγεννήθησαν καί δέν θά ξαναγεννηθοῦν ποτέ. Εἴμεθα ὁ μοναδικός λαός πού εἰς τήν Ἱστορικήν διαδρομήν του ἔχει τόσα πολλά καί τόσον μοναδικά φωτισμένα μυαλά. Ἐάν ἀρχίσει ἡ ἀρίθμησις των, ἀρχήν θά ἔχωμεν, τέλος δέν θά ἔχωμεν. Δι’ ὅ καί ἔκαμαν τόν ἕναν καί μοναδικόν Πολιτισμόν. Κανένας ἄλλος λαός ὅσα χρόνια καί ἄν περάσουν καί πέραν ἀπό τό ἄπειρον διηνεκές, δέν θά ἀποκτήση τό προνόμιον νά ἀριθμῆ τόσον σπουδαίους καί τόσον πολλούς. Ἀλλά εἶναι καί ὁ μέγιστος ξεπεσμός μας ἀπό αὐτούς τούς Τιτάνας τῆς παγκοσμίου σκέψεως, νά ἔχωμεν ξεπέσει εἰς τούς Γιωργάκη, Τσίπρα καί Κούλη.

Ἡ μεγαλυτέρα πολιτική προσωπικότης ὅλων τῶν ἐποχῶν εἶναι ὁ Περικλῆς, τοῦ ὁποίου ἡ περίοδος διακυβερνήσεως λέγεται «χρυσοῦς αἰών τοῦ Περικλέους», καί τοῦ ὁποίου τά ἔργα ἔρχονται νά θαυμάσουν ἀπό ὅλον τόν Πλανήτην Γῆ. Οὗτος διά νά ἀποδώση τιμάς εἰς τούς νεκρούς πού ἔπεσαν εἰς τά πεδία τῶν μαχῶν διά τήν ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος του, ἐκφωνεῖ πρός τούς Ἀθηναίους ἕναν περίφημον λόγον του, τόν ἐπονομαζόμενον, «ὁ ἐπιτάφιος τοῦ Περικλέους», καί μεταξύ τῶν ἄλλων λέγει: «῎Αρξομαι δὲ ἀπὸ τῶν προγόνων πρῶτον· δίκαιον γὰρ αὐτοῖς καὶ πρέπον δὲ ἅμα ἐν τῷ τοιῷδε τὴν τιμὴν ταύτην τῆς μνήμης δίδοσθαι. τὴν γὰρ χώραν οἱ αὐτοὶ αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν ἐπιγιγνομένων μέχρι τοῦδε ἐλευθέραν δι’ ἀρετὴν παρέδοσαν. καὶ ἐκεῖνοί τε ἄξιοι ἐπαίνου καὶ ἔτι μᾶλλον οἱ πατέρες ἡμῶν».

Δηλ. «Πρῶτα θά ἀρχίσω τήν ὁμιλίαν καί θά ἀναφερθῶ εἰς τούς προγόνους μας, διότι εἶναι δίκαιον ἀλλά καί πρέπον εἰς αὐτούς αὐτήν τήν τιμήν νά ἀποδώσωμεν εἰς τήν μνήμην των. Διότι αὐτήν τήν χώραν πάντοτε οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι(Ἕλληνες)κατοικοῦν διαδέχοντας ἡ μία γενεά τήν ἄλλην, ἐλευθέραν δέ καί μέ ἀρετήν μάς τήν παρέδωσαν, καί ἐκεῖνοι εἶναι ἄξιοι ἐπαίνων, ἀκόμη δέ περισσότερον οἱ πατέρες ἡμῶν». Δηλ. ὁ Περικλῆς μᾶς λέγει ὅτι, αὐτήν τήν μοναδικότητα ἀλλά καί τήν καθαρότητα τῆς φυλῆς μας, ἄπαντες ὀφείλομεν νά διαφυλάξωμεν, καί τοῦτο ὀφείλομεν ἐμεῖς οἰ σύγχρονοι Ἕλληνες νά διαινίσωμεν, ἀπό σεβασμόν καί τιμήν εἰς τούς ἐπιφανεῖς προγόνους μας.

Καί δέν εἶναι μόνον ὁ Περικλῆς πού μᾶς ἔχει ἀφήσει ὡς παρακαταθήκη του, τήν διαφύλαξιν τῆς καθαρότητος τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων εἰς αὐτά ἐδῶ τά ποτισμένα μέ αἷμα Ἱερά χώματα, ἀλλά καί οἱ μέγιστοι τῶν φιλοσόφων μας. Ὁ Πλάτων εἰς τήν <ΠΟΛΙΤΕΙΑ> του, διά στόματος Σωκράτους γράφει: «Φημί γάρ τό μέν Ἑλληνικόν γένος αὐτό αὑτῶ οἰκεῖον εἶναι καί συγγενές, τῶ δέ βαρβαρικῶ ὀθνεῖον καί ἀλλότριον». Ἀλλά καί ἕνας ἄλλος σοφός ὁ Ἰσοκράτης, εἰς τόν ὁποῖον οἱ Ἕλληνες πρός τιμήν τῆς 100ης Ὀλυμπιάδος τοῦ ἀνέθεσαν νά ἐκφωνήση μίαν ὀμιλίαν, γράφει τόν «ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΝ» του καί λέγει: «ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ᾽ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ᾽ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ᾽ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ᾽ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες».

Δηλ. «Εἰς αὐτήν τήν χώραν κατοικοῦμεν χωρίς νά ἐκδιώξωμεν ἄλλους, οὔτε ἤταν ἔρημος καί τήν καταλάβαμεν, οὔτε ἀπό πολλά ἔθνη ὡς μιγάδες ἐδῶ συγκεντρωθήκαμεν, ἀλλ΄ οὕτως καλῶς καί γνησίως ὑπάρχομεν, ὥστ΄ἐξ αὐτῆς ἀκριβῶς γεννηθήκαμεν, ταύτην κατέχοντες καθ΄ὅλον τόν χρόνον ἐξακολουθοῦμεν νά ζῶμεν, καθ΄ὅτι εἴμαστε αὐτόχθονες».

Ἐπί πλέον οἱ Σοφοί, ἀνδρεῖοι καί μεγαλοπρεπεῖς Ἕλληνες οὐδεπόπωτε διενοήθησαν νά μεταλλάξουν ἕναν βάρβαρον, σέ Ἕλληνα, δηλ. νά τοῦ δώσουν Ἑλληνικήν Ἰθαγένειαν. Ἐάν κάποιος παρακατιανός καί ξεπεσμένος (ἕλλην) πήγαινεν μέ μία βάρβαρη καί ἀποκτοῦσεν παιδιά, τά παιδιά τά ἀποκαλοῦσαν μιξοβάρβαρα καί δέν τά ἀνεγνώριζον ποτέ γιά Ἕλληνα. Ἀκόμη καί ὁ Περικλῆς δέν ἀνεγνώρισεν τά παιδιά του ὡς Ἀθηναίους πολίτας. Εἰς τό τότε κλεινόν ἄστυ, δηλ. τάς Ἀθήνας ὁ νόμος ὅριζεν ὅτι διά νά εἶσαι Ἀθηναῖος πολίτης ἀρκεῖ ὁ εἷς ἐκ τῶν δύο γονέων νά εἶναι Ἀθηναῖος πολίτης καί ὁ ἄλλος βεβαίως Ἕλλην πολίτης. Ὁ Περικλῆς ἀλλάζει τόν νόμον καί λέγει ὅτι διά νά ἀποκτήσης τό δικαίωμα Ἀθηναίου πολίτη θά πρέπη καί οἱ δύο γονεῖς νά εἶναι Ἀθηναῖοι πολῖται. « Καὶ τρίτῳ μετὰ τοῦτον ἐπὶ Ἀντιδότου διὰ τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν Περικλέους εἰπόντος ἔγνωσαν μὴ μετέχειν τῆς πόλεως, ὃς ἂν μὴ ἐξ ἀμφοῖν ἀστοῖν ᾖ γεγονώς». «Μηδένα μετέχειν τῆς πόλεως ἀν μή ἄμφω γονέας ἀστούς ἐπιδείξεται» (Αἰσχίνης κ.Τιμάρχου 39) Ὁ Περικλῆς εἶχεν νυμφευθεῖ τήν Ἀσπασία ἡ ὁποία ἦτο Ἑλληνίς ἐκ Μιλήτου. Ἀπέκτησεν παιδιά τά ὁποία δέν ἀνεγνώρισεν ὡς Ἀθηναίους πολίτας, παραμένοντας πιστός εἰς τον νόμον πού ἐθέσπισεν.

Συμφώνως δέ μέ τόν ποινικόν κώδικα, ἄρθρο 162, ὁ Μητσοτάκης εἶναι ἀπατεών, διότι ἐξαπάτησεν τό ἐκλογικόν σῶμα, καθ’ ὅτι προεκλογικῶς ἐμφανιζόταν ὡς φέρελπις Ἕλλην, μέ ἕνα σκηνικόν γεμᾶτο Ἕλλάδα, λέγοντας «Ενωμένοι για την Ελλάδα μας», «Συμφωνία Αλήθειας» κ.λ.π. Αὐτό ὅμως ἦτο τό φαίνεσθαι, καθ’ ὅτι τό πραγματικόν του εἶναι, τό ἀπέκρυπτεν ἐπιμελῶς. Μετεκλογικῶς ἀποκάλυψεν τόν πραγματικόν ἑαυτόν, λέγοντας: «Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι η αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας στους τίτλους και στα πιστοποιητικά σπουδών δεν είναι αναγκαία και πρόσφορη…». «Μακριά από εμάς οποιαδήποτε ξενοφοβία ή οποιοσδήποτε ρατσισμός. Είμαι υπερήφανος όταν πηγαίνω σε παρελάσεις και βλέπω μια κοινωνία η οποία μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική». Δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, ἀπό ἕνα μίζερο ἀνθελληνικό ἀνθρωπάκι. Βεβαίως εἰς τήν Ἑλλάδα τῆς Φιλοπατρίας, τοῦ πνεύματος, τῆς σοφίας, τοῦ μεγαλείου, τῆς δόξης, τῆς λαμπρότητος, ἅπαξ θά ἐλέγοντο αὐτά, διότι ἐπακόλουθον τοῦτου ἦτο ὁ λιθοβολισμός τοῦ ἰδίου καί τῆς οἰκογενείας του, ὅπως τόν ὑπέστη ὁ Λυκίδης, καί τοῦτο μᾶς περιγράφει ὁ Ἡρόδοτος.

Εἰς τήν τότε Ἑλλάδα τῆς Φιλοπατρίας, αὐτονόητον εἶναι ὅτι αὐτή ἡ ἐξαπάτησις τῶν πολιτῶν ἐτιμωρεῖτο μέ θανατικήν ποινήν. Καί σήμερον ἐπί τῇ βάσῃ τοῦ ἄρθρου 162 τοῦ ποινικοῦ κώδικος ἡ «Εξαπάτηση εκλογέων» «τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών και με χρηματική ποινή». Ἀλλά οὐδείς βεβαίως ἐκ τῶν πολιτικῶν φθάνει εἰς τήν αἴθουσαν τῶν δικαστηρίων, διότι ἔχουν προνοήσει νά ἀπολαμβάνουν τοῦ ἀκαταδιώκτου ὡς γράφει τό ἄρθρον 62 τοῦ Συντάγματος, «’Αρθρο 62: (Ακαταδίωκτο των βουλευτών)». Δηλ. ἔχουν ψηφίσει οἱ ἄθλιοι νά δύνανται νά μᾶς προξενίσουν ὁποιοδήποτε κακόν, καί παρά ταύτα νά ἔχουν τό ἀκαδίωκτον. Ἀκόμη καί ὄταν εἶναι προδόται, ὠς ἔγινεν μέ τήν Μακεδονίαν μας.

Ἀπό τήν ἐποχήν τοῦ Σοφοῦ Σόλωνος ὄχι μόνον δέν ὑπῆρχεν παραγραφή τῶν τυχῶν ἀδικημάτων τῶν ἀρχόντων, ἀλλά ἡ ἐκδίκασις τῶν ὑποθέσεων τῶν ὑπό κατηγορίαν ἀρχόντων διά νόμου ἐγένετο ταχέως, ἐνῶ τῶν ἰδιωτῶν ἦτο δυνατόν καί νά καθυστερήσουν. Ὁ νόμος τοῦ Σοφοῦ Σόλωνος: «…τὰ δὲ τῶν ἀρχόντων καὶ πολιτευομένων εἰς ἅπαντας ἀφικνεῖται. διὸ καὶ τὰς τιμωρίας ὁ Σόλων τοῖς μὲν ἰδιώταις ἐποίησε βραδείας, ταῖς δ’ ἀρχαῖς καὶ τοῖς δημαγωγοῖς ταχείας, ὑπολαμβάνων τοῖς μὲν ἐνδέχεσθαι καὶ παρὰ τὸν χρόνον τὸ δίκαιον λαβεῖν, τοῖς δ’ οὐκ ἐνεῖναι περιμεῖναι…».

Συμφώνως μέ τά ἀνωτέρῳ λεχθέντα, καί αὐτά εἶναι ἕνα μόνον μικρόν μέρος, καθ’ ὅτι ὅλη ἡ Ἑλληνική γραμματεία καί σοφία εἶναι τοῦ ἰδίου πνεύματος, ὁ Πλάτων, ὁ Σωκράτης, ὁ Ἀριστοτέλης, ὁ Ἰσοκράτης, ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, ὁ Σόλων, ὁ Ἱπποκράτης, ὁ ὁποῖος ἐθεράπευεν μόνον Ἕλληνας καί ὄχι βαρβάρους, «ἀφιλάργυρος δέ καί τοῖς τρόποις σεμνός καί φιλέλλην ὑπῆρχεν, ὅτι καί τούς ὁμοεθνεῖς ἐθεράπευε συμπάσῃ σπουδῇ(μέ κάθε προθυμία)», ἐπειδή εἶναι ρατσισταί καί ξενοφοβικοί, ὁ ἀντιρατσιστής καί ἀντιξενοφοβικός Μητσοτάκης ὀφείλει νά τούς θέση ὑπό διωγμόν, διότι ἔχει ψηφίσει ἀντιρατσιστικούς νόμους. Νά μπουκάρη εἰς τάς οἰκίας μας καί τά βιβλιοπωλεία νά μαζέψη αὐτά τά βιβλία τῶν ξενοφοβικῶν καί ρατσιστῶν φιλοσόφων, πού πωλοῦσεν καί ὁ ὑπουργός του Ἄδωνης Γεωργιάδης, καί νά τά κάψη, διότι δέν πρέπει νά κυκλοφοροῦν, διότι ὅποιος τά διαβάζει γίνεται ξενοφοβικός καί ρατσιστής. Ὀφείλει νά τούς καταγγείλη καί εἰς τήν διεθνήν κοινότητα ὥστε νά ἀποσυρθῆ ὅλη ἡ Ἑλληνική γραμματεία, ἀκόμη καί τό Πυθαγόριον Θεώρημα, καί τό 3,14 τοῦ Ἀρχιμήδους, κ.λ.π. Ἐπί πλέον νά καταγγείλη ὄλους τούς πνευματικούς ἀνθρώπους τοῦ Πλανήτη Γῆ πού ἐγκωμιάζουν τόν Ἑλληνικόν Πολιτισμόν.

Ἐπίσης οἱ Ἕλληνες εἶχον τούς ἰδικούς των Ὀλυμπιακούς ἀγώνας, εἰς τούς ὁποίους συμμετεῖχον ἀποκλειστικῶς καί μόνον Ἕλληνες, καί ὄχι βάρβαροι, ἀπό ὅλα τά μήκη καί πλάτη τοῦ Πλανήτη Γῆ. Ὡς ἐπίσης εἶχον καί ἄλλους ἀγώνας, τά Πὐθια, τά Ἴσθμια, τά Νέμαια, πού καί εἰς αὐτούς συμμετεῖχον μόνον Ἕλληνες. Ὁ ἀντιρατσιστής καί ἀντιξενοφοβικός Μητσοτάκης νά καταγγείλη εἰς τήν διεθνήν κοινότητα αὐτόν τόν ρατσισμόν τῶν Ἑλλήνων, καί νά αἰτήση τήν διακοπήν τῶν σημερινῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, διότι παραπέμπουν εἰς ρατσιστικούς ἀγὠνας.

Σήμερον ἡ Ἑλλάς διέρχεται μίαν ἐπικίνδυνον περίοδον, αὐτήν τῆς παρακμῆς, καί οἱ τελευταῖοι τρεῖς πολιτικοί πού ἔχομεν ἐπιλέξει εἶναι τά παράγωγα αὐτῆς τῆς παρακμῆς. Σήμερον ἔχομεν πολιτικούς ὄχι μόνον μικρόνοες, ἀλλά σκουπίδια, καί ἀνθέλληνες, τούς ὁποίους ὅμως ἐμεῖς δυστυχῶς ψηφίζομεν, καί οἱ ὁποῖοι νομοθετοῦν καί χορηγοῦν Ἑλληνικήν ἰθαγένειαν σέ κάθε λαθροεισβολέα.

Διέξοδος εἰς τό ἀδιέξοδον ὑπάρχει, εἶναι ἡ ἐπιστροφή εἰς τήν Φιλοπατρίαν, τήν δόξαν, τό μεγαλεῖον, τήν λαμπρότητα, τάς ἀρετάς καί τά ἰδανικά τῶν προγόνων μας, καί τάς ἙλληνοΧριστιανικάς μας παραδόσεις.

loading...