ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΜΠΑΡΑΜΠΟΥΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ὁ Βυζαντινὸς Πολιτισμὸς ποὺ διήρκησεν 1200 χρόνια καὶ εἶναι διαδεδομένος εἰς τὴν παγκόσμιον κοινότηταν, εἶναι Ἑλληνικός. Συνέβαλεν δὲ τὰ μέγιστα εἰς τὴν διάδοσιν τοῦ Χριστιανισμοῦ, πέραν βεβαίως τῆς ὑπέρπροσφοράς τῶν Ἀποστόλων, τῶν Ἱερομαρτύρων, τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἔκ τῶν ὁποίων πολλοί εἶναι Ἕλληνες. Ἀπὸ τὴν κατάλυσιν τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας ἀπὸ τοὺς Τούρκους Ὀθωμανούς, προῆλθεν ἡ ἀναγέννησις τῆς Εὐρώπης, καθὼς οἱ Ἕλληνες τῆς Κωνσταντινουπόλεως διέφυγον εἰς αὐτὴν, καὶ κυρίως εἰς τὴν Ἰταλίαν μεταλαμπαδεύοντας τὸν Ἑλληνικὸν Πολιτισμόν. Ἡ Κωνσταντινούπολις ὡς γνωστόν ἔχει κυριευθεῖ ἀπό τούς Τούκους εἰς τάς 29/05/1453. Εἰς τήν Πόλιν ταύτην ὑπάρχει ὁ μεγαλοπρεπής Χριστιανικός Ναός τῆς ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ κτισμένος ἐπί Αὐτοκράτορος Ἰουστινιανοῦ, τά ἐγκαίνια τοῦ ὁποίου ἐγειναν εἰς τάς 24/12/537. Ἀπό τάς 29/05/1453 ἑως καί σήμερον ὁ Ναός δέν λειτουργεῖ Χριστιανικά, παρά τήν ἀπόφασιν τοῦ Ο.Η.Ε πού ἔχει ἀποφασίσει ὅτι τά μνημεία ἐπανέρχονται εἰς τήν πρωταίαν λειτουργίαν τους. Ἔκτοτε οἱ Τούρκοι πότε τήν κάνουν μουσεῖον καί πότε τζαμί. Αὐτὰ εἶναι μερικὰ ἀπό τά πολιτιστικὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποία οἱ Ἕλληνες ἔχουν προσφέρει εἰς τὴν παγκόσμιον κοινότητα.
Γνωστὸν εἶναι ὅτι σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια τὸ Βυζάντιον ἦτο ὁ κυμματοθραύστης τῶν βαρβαρικῶν φυλῶν ποὺ ἐξέδραμον πρὸς τὴν Εὐρώπη καὶ οὕτως αὐτὴ ἀναπτυσσόταν ἀνενόχλητη. Ὅταν ἔπεσεν ἡ Κωνσταντινούπολις, οἱ Τούρκοι ἐπιδρομεῖς εἶχον φθάσει μέχρι τὴν Αὐστρίαν. Καὶ τότε ἡ Κωνσταντινούπολις παρέμεινεν ἀβοήθητος ἀπὸ τὴν Δύσιν, καὶ μόνη νὰ ἀντιμετωπίση τὸν Τουρκοοθωμανικὸν ἐπεκτατισμόν.
Ὁ Πλάτωνας, ὁ Σωκράτης, ὀ Ἀριστοτέλης δέν μόνον οἱ μέγιστοι τῶν φιλοσόφων καί θεμελιωταί τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ, ἀλλά καί ἄριστοι ἀστροφυσικοί καί γενετιστές. Πρό 2.500 ἐτῶν διετύπωσαν σκέψεις, πού ἐμεῖς οἱ σημερινοί παρά προστιθεμένην γνώσιν, θά ἔχωμεν νοητικήν ἀνεπάρκειαν νά τάς συλλάβωμεν. Ὁ Πλάτων μιλᾶ διά τόν χωρόχρονον καί τήν δημιουργίαν τοῦ σύμπαντος, μέ μίαν ἀρμονίαν σκέψεως, πού καί ἡ σημερινή ἐπιστήμη ἀδυνατεῖ νά καταγράψη. Γράφει: «χρόνος δ’ οὖν μετ’ οὐρανοῦ γέγονεν, ἵνα ἅμα γεννηθέντες ἅμα καὶ λυθῶσιν, ἄν ποτε λύσις τις αὐτῶν γίγνηται, καὶ κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς διαιωνίας φύσεως, ἵν’ ὡς ὁμοιότατος [38c] αὐτῷ κατὰ δύναμιν ᾖ: τὸ μὲν γὰρ δὴ παράδειγμα πάντα αἰῶνά ἐστιν ὄν, ὁ δ’ αὖ διὰ τέλους τὸν ἅπαντα χρόνον γεγονώς τε καὶ ὢν καὶ ἐσόμενος. ἐξ οὖν λόγου καὶ διανοίας θεοῦ τοιαύτης πρὸς χρόνου γένεσιν, ἵνα γεννηθῇ χρόνος, ἥλιος καὶ σελήνη καὶ πέντε ἄλλα ἄστρα, ἐπίκλην ἔχοντα πλανητά, εἰς διορισμὸν καὶ φυλακὴν ἀριθμῶν χρόνου γέγονεν: σώματα δὲ αὐτῶν ἑκάστων ποιήσας ὁ θεὸς ἔθηκεν εἰς τὰς περιφορὰς ἃς ἡ θατέρου περίοδος ᾔειν»…
«Ὁ χρόνος ἔγινεν συγχρόνως μέ τόν οὐρανόν, καί ἐφ΄ὅσον ἐδημιουργήθησαν συγχρόνως, συγχρόνως θά καταστραφοῦν, ἀν κάποτε ἐπέλθει ἡ καταστροφή αὐτῶν ὥς κατά τό πρότυπον τῆς διαιωνίας φύσεως, διά νά εἶναι κατά τό δυνατόν ὁμοιότατος μέ αὐτό· διότι τό μέν πρότυπον εἶναι ὑπαρκτόν εἰς πάντας τούς αἰώνας, αὐτός μέν πάλιν διά τελείωσιν τοῦ ἀπόλυτου χρόνου, ὁ ὁποῖος ὑπῆρχεν, ὑπάρχει, καί θά ὑπάρχη. Ὅθεν ἐκ τοῦ λόγου καί διανοίας τοῦ Θεοῦ καί διά τῆς θελήσεως Αὐτοῦ ἐγένετο ὁ χρόνος, διά νά δημιουργηθῆ ὁ χρόνος καί τά πέντε ἄλλα ἄστρα τά ὁποία κατ΄ἐπίκλησιν ὀνομάζονται πλανῆται, ἐγένεντο δέ αὐτά διά τόν προσδιορισμόν καί φύλαξιν τῶν ἀριθμῶν τοῦ χρόνου, ὅταν δέ ὁ Θεός ἐδημιούργησεν εἰς κάθε ἕνα ἀπό αὐτά τά σώματα των, τά ἔθεσεν εἰς περιφοράν τῶν ὁποίων ἡ τροχιά ἐξαρτᾶται ἀπό τό πλησίον του».
«..μέχριπερ ἂν ἑκατέρων ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ ἔρως συναγαγόντες͵ [91d] οἷον ἀπὸ δένδρων καρπὸν καταδρέψαντες͵ ὡς εἰς ἄρουραν τὴν μήτραν ἀόρατα ὑπὸ σμικρότητος καὶ ἀδιάπλαστα ζῷα κατασπείραντες…»
«..ἐφ ὅσον ἄν ἐκατέρωθεν ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ ἔρως συνευρεθοῦν, ὡσάν ἀπό δένδρα καρπόν νά συλλέγουν, ὡς εἰς γόνιμον μήτραν ἀόρατα ὑπὸ σμικρότητος καὶ ἀδιάπλαστα ζῷα νά σπέρνουν..». ΤΙΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΑΣ- ΠΛΑΤΩΝΟΣ
Πράγματι τά σπερματοζωάρια εἶναι σμικρότατα, ἀόρατα, καί ἀδιάπλαστα ζῶα, ὅταν δέ αὐτά συντυχθοῦν μέ ἕνα ὡάριον εἰς τήν γόνιμον μήτραν, θά δημιουργηθῆ ἕνα νέον κύτταρον, τότε ἀμέσως ἀπό τήν σύντυξιν σπερματοζωαρίου-ὡαρίου ἀρχίζει ἡ σχηματοποίησις καί μορφοποίησις ἑνός νέου ἀνθρώπου. Τό νεοσχηματισθέν νέον κύτταρον ἀρχίζει νά αὐτοπολλαπλασιάζεται. Καί ἀπό τό ἕνα κύτταρο θά δημιουργηθοῦν 100.000.000.000.000 ἑκατό τρισεκατομμύρια κύτταρα δηλ ἐμεῖς.
«Λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς καταχρῶνται».
«Λέγεται λοιπόν ὦ φίλε, πρῶτον μέν, πῶς ἡ Γῆ, ἐάν κάποιος θά ἡδύνατο νά τήν ἴδῃ ἀπό ἄνωθεν (ἀπό ψιλά), νά εἶναι ὡσάν τάς δώδεκα-ἰμαντοδερμάτινας σφαίρας(μπάλα) διαχωριζομένη σέ ποικήλα χρώματα καί τῶν ὁποίων τά χρώματα αὐτά ἐδῶ εὐρίσκονται ὡς δείγματα, μέ τά ὁποία οἱ ζωγράφοι χρωματίζουν».
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Βεβαίως καί οἰ πρόγονοι μας ἐπαιζαν ποδόσφαιρον μέ τήν σφαίραν (μπάλα), καί τό ὀνόμαζαν ἐπίσκυρον.
Πολλοί ὁμιλοῦν περί πολλῶν πολιτισμῶν καί περί πολυπολιτισμικῶν κοινωνιῶν, ἀλλά ὡς ἀποδεικνύται ἀπό τά ἀνωτέρω, οἱ ἐπί Γῆς πολιτισμοί εἶναι οἱ ἐξεῖς, ὁ Ἑλληνικός. Τοῦτο δέ τό ἐρμηνεύομεν ὡς ἐξῆς, ὁ ἄνθρωπος παρατηρεῖ τά φαινόμενα, τήν παρατήρησιν τήν κάμει γνῶσιν, τήν γνῶσιν τήν κάμει ἐπιστήμην, ἐπιστήμη σημαίνει ὁρισμός. Ὁρισμούς εἰς τάς ἐπιστήμας ἔχει δώσει μόνον ὁ Ἕλλην. Δηλ. ἐάν ἐμεῖς ποῦμεν πρός τήν παγκόσμιον κοινότητα δέν ἐπιθυμοῦμεν ἀπό ὅλα τά ἀνωτέρῳ νά χρησιμοποιῆτε μόνον τό 3,14 ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι κλείνουν ὅλα τά σχολεία καί ὄλα τά Πανεπιστήμια, καί ἔνα βαθύ σκοτάδι θά πέση εἰς τόν πλανήτην Γῆ. Αὐτά τά ὁποία ἔχουν οἰ ἄλλοι λαοί ἀπλῶς εἶναι ἔνας τρόπος ζωῆς των, ἀλλά ὄχι πολιτισμός.
Ἐμεῖς εἴμεθα οἱ διάδοχοι καί οἰ κληρονόμοι των καί ἔνα ἔχομεν Ἱερόν καθῆκον, νά τούς τιμῶμεν καί νά μήν τούς ἀτιμάζωμεν, καί τοῦτον γίνεται μέ τήν διαφύλαξιν τῆς παρακαταθήκης πού μᾶς ἄφησεν ὀ Σοφός Πρόγονος μας Ἰσοκράτης, ὁ ὁποῖος πρός τιμήν τῆς 100ης Ὁλυμπιάδος ἀπευθυνόμενος πρός τούς Ἕλληνας ἐκφωνεῖ τόν πανυγυρικόν του καί λέγει:
Tαύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ’ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ’ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ’ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν, ὥστ’ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν αὐτόχθονες ὄντες.
Δηλ. Αὐτήν τήν χώραν κατοικοῦμεν χωρίς νά ἐκδιώξωμεν ἄλλους, οὔτε ἤταν ἔρημος καί τήν καταλάβαμεν, οὔτε ἀπό πολλά ἔθνη ὡς μιγάδες συγκεντρωθήκαμεν, ἀλλ΄ οὕτως καλῶς καί γνησίως ὑπάρχομεν, ὥστ΄ἐξ αὐτῆς ἀκριβῶς γεννηθήκαμεν, ταύτην καθ΄ὅλον τόν χρόνον κατέχοντες ἐξακολουθοῦμεν νά ζῶμεν, καθ΄ὅτι εἴμαστε αὐτόχθονες.
Οἱ πρόγονοι μας καθαράν μᾶς παρέδωσαν τήν Ἑλλάδαν μας, καθαράν ὀφείλομεν νά τήν παραδώσωμεν εἰς τάς νέας γενεάς. Ἡ Ἑλλάς πρέπει νά κατοικῆται μόνον ἀπό Ἕλληνες.