Ποιοί ήταν και είναι οι μεγαλύτεροι και οι πιό επικίνδυνοι εχθροί του Ελληνικού έθνους ;
Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς.
O ύπατος των φιλοσόφων ήταν και είναι ο πρώτος και ο απόλυτος Εθνικιστής Φιλόσοφος.
Ο κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών μας δίδαξε το πρώτο Ελληνικό-εθνικιστικό αξίωμα.
Ο Αριστοκλης δίδαξε τα πάντα για να επιβιώσει το έθνος.
Ενδεικτικό ήταν ότι έφτασε στο σημείο να πάει ενάντια στις ηθικές-φιλοσοφικές του αρχές, με μοναδικό σκοπό την εθνική μας επίβιωση.
Ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία το έκανε αυτό κάποιος άλλος Έλληνας φιλόσοφος, σοφιστής, ρήτορας, ιστορικός, ποιητής, γιά να προστατέψει την πατρίδα.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.
Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η Ελλάδα είναι το πιό ιερό,
το πιό πολύτιμο και σεβαστό.
Με αυτο το αξίωμα ο Αριστοκλής καθόρισε το τι πρέπει να είναι η πατρίδα για τους Έλληνες.
Επίσης με μοναδικό-εξαιρετικό και με τον πιο αξιοθαύμαστο τρόπο, μας δίδαξε τι είναι δίκαιο, ηθικό, γεναίο, και άξιο.
Ο μέγιστος των φιλοσόφων μας δίδαξε την αρετή, την αγνότητα, την συνύπραξη με τους άλλους ανθρώπους, και την ελευθερία με ανεπανάληπτες μεθόδους.
Οι μέγιστες πανανθρώπινες αρχές τις οποίες δημιούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες διδάχτηκαν από τον Αριστοκλή με τρόπους που όμοιοι τους δεν θα βρεθούν ποτέ, από κανέναν άλλο φιλοσόφο.
Σε μία προσπάθεια να επιβιώσει η Ελλάδα από τους αλλοδαπούς εωσφοριστές του δωδεκαθέου έφτασε να διδάξει ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές.
Επί πολλά έτη δίδαξε στην σχολή του για την ηθική-γεναιότητα, καλοσύνη, δικαιοσύνη, την αγάπη για την πατρίδα και για το πως μπορεί να είναι ένας άνθρωπος χρήσιμος στην κοινωνία.
Ο άνθρωπος που δίδαξε τι είναι ηθικό, δίκαιο, γεναίο με τόση τέχνη, ο σοφός που μας δίδαξε κάθε τί ωραίο, άλλαξε τις διδαχές του για το
καλό του έθνους.
Ο κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών
συνηδειτά έγινε ο μοναδικός μέχρι και σήμερα, ο οποίος άλλα δίδαξε και άλλα ζητούσε να κάνουν στην συνέχεια οι Έλληνες για να επιβιώσουμε ως έθνος.
Αυτό το έκανε από μεγάλη ανάγκη για να μην εξαφανιστεί δια παντός το Ελληνικό έθνος.
Στήν πολιτεία, το κορυφαίο έργο του αναφέρει ότι ολοι οι Έλληνες πρέπει να ζούνε μαζί σε κοινόβιο, να μοιράζονται τις γυναίκες κα
μην παντρεύονται ποτέ.
Να μην γνωρίζει κανείς ποιό είναι το δικό του παιδί.
Ζητά και διδάσκει την κοινοκτημοσύνη όλων των παιδιών και των γυναικών.
Αυτό το πράγμα το οποίο μας δίδαξε ο ύπατος των φιλοσόφων δεν συμβαίνει ούτε στο ζωικό βασίλειο. Ακόμη και τα ζώα γνωρίζουν ποιά είναι τα παιδιά τους.
Με αυτή την πρόταση του επί της ουσίας
ζητούσε να γίνουν οι Έλληνες κατώτεροι ακόμη και από τα ζώα.
Στην αρχαία εποχή ηταν θανάσιμος ο κίνδυνος για το Ελληνικό έθνος εξαιτίας των εισβολεων δωδεκαθειστών (Φοίνικες).
Για αυτό ο Αριστοκλής μας πρότεινε να ζήσoυμε με τρόπο εντελώς ανάξιο σε σχέση με τον πολιτισμό μας, και ο οποίος είναι κατώτερος ακόμη και από αυτόν τον οποίο διαβιώνουν τα κτήνη.
Ακόμη μεταξύ πολλών άλλων μας διδάσκει την κοινή στρατιωτική εκπαίδευση – παιδεία για τους άνδρες και τις γυναίκες.
Αναφέρει ότι είναι απαραίτητο οι γυναίκες να έχουν την ίδια εκπαίδευση στον στρτατιωτικό τομέα με τους άνδρες και το ίδιο μορφωτικό επίπεδο.
Όλα αυτά τα έκανε για έναν πολύ ιερό σκοπό.
Επιθυμούσε να μας κάνει πραγματικά αδέλφια.
Να γίνουν οι Έλληνες ένα σώμα και μια ψυχή ώστε να επιβιώσουμε από τον αφανισμό που είχε επιφέρει η σκλαβιά από το εωσφορικό-Φοινικικό δωδεκάθεο.
Δεν υπήρξε ποτέ κανένας άλλος φιλόσοφος σε όλο τον κόσμο ο οποίος από αγάπη για την πατρίδα του να πάει ενάντια στις φιλοσοφικές και ηθικές του πεποιθήσεις.
Όλα αυτά μέ έναν και μοναδικό σκοπό την συνέχεια-επιβίωση του Ελληνικού έθνους.
Δεν ήταν ποτέ δυνατόν από την μια στιγμή στην άλλη να έχει γίνει τόσο πολύ “ανήθικος” είτε να έχει “χάσει” τα λογικά του, ώστε να τα διδάσκει όλα αυτά ξαφνικά και χωρίς κάποιον σοβαρό λόγο ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές, ώστε να καταστρέψει τον εαυτό του, την υστεροφημία του και φυσικά να κλείσει η σχολή του.
Όμως κανένας μαθητής δεν έφυγε ποτέ από την σχολή του Πλάτωνα.
Αυτό διότι όλοι οι μαθητές του γνώριζαν σχετικά με το εθνοκτόνο και εωσφορικό δωδεκάθεο.
Σε διαφορετική περίπτωση θα έφευγαν όλοι οι μαθητές και θα έκλεινε η σχολή του Πλάτωνα.
Την ίδια συμπεριφορά απέναντι στον ύπατο
των φιλοσόφων, επέδειξαν και όλοι οι γνήσιοι Έλληνες, οι οποίοι ήταν υπέρ των διδασκαλιών και των προτάσεων του Αριστοκλή, σχετικά με την εθνική μας επιβίωση.
ΟΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΕΝΕΡΓΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ
Σε καμία των περιπτώσεων οι άλλοι φιλοσόφοι και ειδικα οι αντίπαλοι του, οι σοφιστές με τους οποίους βρισκόταν σε πολύ έντονη διαμάχη ο Αριστοκλής, δεν θα δεχόταν τις προτάσεις του εάν δεν ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για το Ελληνικό έθνος.
Κυριολεκτικά δεν θα έβρισκε τόπο να σταθεί ο Αριστοκλής, καθώς όλοι οι σοφιστές θα μιλούσαν δημοσίως και πάρα πολύ σκληρά εναντίον του.
Πολύ ενδεικτικά σας αναφέρω τα έργα του Αριστοκλή με τίτλους, Πρωταγόρας και Ιππίας όπου η διαμάχη μεταξύ φιλοσόφων – σοφιστών βρίσκεται στο απόγειο της.
Ειδικά στο έργο του Ιππίας είναι πολύ μεγάλη η
διαμάχη ανάμεσα στις δύο πλευρές (Φιλόσοφοι-Σοφιστές).
Όλα αυτά τα έγραψε με μοναδικό σκοπό να αποδείξει ότι μόνον οι φιλόσοφοι είναι ικανοί να διαπαιδαγωγήσουν τους νέους στην Αρχαία Ελλάδα. Ο Αριστοκλής μισούσε τους σοφιστές.
Για αυτό δημοσίως και μέσα από τα έργα του, και τους περίφημους διαλόγους με τον Σωκράτη
, ανέφερε πάντοτε ότι οι σοφιστές το μόνο το οποίο έκαναν, ήταν να διαφθείρουν και να καταστρέφουν ηθικά τους νέους.
Τους θεωρούσε ως τους χειρότερους και τους πιο ακατάλληλους για την διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων. Η αντιπαλότητα μεταξύ φιλοσόφων και σοφιστών υπήρξε πάρα πολύ μεγάλη.
Ο Αριστοκλής πρωτοστατούσε από την πλευρά των Ελλήνων φιλοσόφων, σε αυτήν την
πνευματική, φιλοσοφική και ρητορική διαμάχη.
Ακόμη και πολύ μικρότερης σημασίας ηθικό παράπτωμα να έκανε ο Πλάτων δεν υπήρχε καμία απολύτως περίπτωση να γλυτώσει από την οργή και την δημόσια διαπόμπευση απο τους σοφιστές.
ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ
ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ;
O ύπατος των Φιλοσόφων μας δίδαξε οτι οι Έλληνες είναι αυτόχθονες και δεν γίνεται να τους διοικούν λαθροεπήλιδες.
Για αυτό και στον Μενέξενο, έγραψε ότι εμέις οι Έλληνες Αθηναίοι, δεν είμαστε βαρβαρόμικτοι, διότι δεν είμαστε ούτε Κάδμοι, ούτε Δαναοί, ούτε Πέλοπες, ούτε Αίγυπτοι.
Χαρακτηριστικά αναφέρει στο ίδιο έργο, οτι το μίσος μας αυξάνεται εναντίον όλων αυτών των αλλοδαπών, οι οποίοι έρχονται συνέχεια, στην αρχαία Αθήνα.
Ο Πλάτωνας αν και γνώριζε τον θεσμό της φιλοξενίας και ότι ο φιλοξενούμενοι είναι ιερά πρόσωπα, εντούτοις διότι στην περίπτωση αυτή είχαμε μαζική εισβολή λαθροεισβολέων, από την Αίγυπτο για αυτό μιλά με τόσο μένος εναντίον των αλλοδαπών κατακτητών.
Εκτός από τον Αριστοκλή-Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, στον Ισοκράτη, στα εργά του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναικός και σε πολλούς αλλους μεγάλους σοφούς.
Τιμή και δόξα σε όλους τους Έλληνες, σοφιστές, Φιλοσόφους, ποιητές που δεν φοβήθηκαν τους σκλάβους σημιτικής-φοινικικής καταγωγής
κατέλαβαν την Ελλάδα, για αυτό έγραψαν για εκείνους και το δαιμονικό δωδεκάθεο που μας επέβαλαν.
Παρά τις εξορίες, τις θανατικές ποινές με κώνειο, το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών, το κάψιμο των βιβλίων τους αντιστάθηκαν και εγράψαν-είπαν την αλήθεια για τον παγανισμό.
Όλοι οι μεγάλοι Έλληνες σοφοί δίδαξαν ότι το δωδεκάθεο είναι δαιμονικό, αλλά ταυτόχρονα είναι αστείο και ανάξιο του αρχαίου πολιτισμού.
Στο έργο του Πλάτωνα με την επωνυμία Τίμαιος, έχουμε διαβάζουμε για τον έναν θεό-δημιουργό με γεωμετρία στο πιό υψηλό επιστημονικό επίπεδο παγκοσμίως.
Σέ όλο το μνημειώδες έργο του, κάνει αναφορά, ότι το σύμπαν, και την ζωή, την έδωσε ο ένας Θεός δημιουργός.
Πουθενά και σε κανένα σημείο δεν αναφέρετε, ότι το σύμπαν και η ζωή, ήταν έργο των Αιγύπτιων δαιμόνων του δωδεκαθέου.
Ο πιό αγαπημένος φιλοσόφος των τριών Ιεραρχών ηταν ο Πλάτωνας.
Γιά όσους δεν γνωρίζουν, ο αρχαιότερος εχθρός του Ελληνικού έθνους. ήταν και είναι ο παγανισμός.
Σύμφωνα με τον πατέρα της ιστορίας τον Ηρόδοτο, (Β Βιβλίο, Ευτέρπη), οι Φοίνικες, ήρθαν, απο την Αίγυπτο, από το 1519 π.Χ. και μέτα. Εκείνοι κατέκτησαν δια της βίας Στερεά Έλλαδα, και Πελοπόνησο και επέβαλαν δια της βίας το εωσφορικό δωδεκάθεο. Η βίαιη επιβολή του δωδεκαθέου, άγγιξε τα όρια γενοκτονίας στην Ελληνική επικράτεια.
Τα αρχάια χρόνια, μεταξύ άλλων έλαβαν χώρα, φοβεροί εμφύλιοι πόλεμοι, τους οποίους πάντοτε υποκινούσε το Φοινικικό ιερατείο των Δελφών. Κατά την εποχή των Περσικών πολέμων το εωσφορικό Φοινικικό μαντείο των Δελφών, ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψευδοχρησμών να μην πολεμήσουν.
Η παγανιστική λατρεία επιβλήθηκε κατά την αρχαία εποχή μόνον από τα αυταρχικά καθεστώτα, όπως εκείνο των Πεισιστρατιδών στην Αθήνα ως μια εκτόνωση των εξαθλιωμένων μαζών στις ηδονές, με σκοπό να μην διαμαρτύρονται για την πολιτική-κοινωνική κατάντια.
Αυτό είναι κάτι το οποίο βιώνουμε και στις ημέρες μας. Οι απαίδευτες μάζες συμμετείχαν με πάθος σε αυτές τις αισχρές παγανιστικές εορτές, διότι υπήρχε ελευθερία ακόμη και στα πιό βρωμερά πάθη.
Μοιχοί, πόρνοι, έκφυλοι και κάθε λογίς ανώμαλοι, είχαν την δυνατότητα να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους νόμιμα, εκτελώντας τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Το πιο λυπηρό, ήταν ότι σε αυτές τις δαιμονικές τελετές ανάγκαζαν τις γυναίκες που ήταν κλεισμένες στους γυναικωνίτες να βγαίνουν τις ημέρες των εορτών στους δρόμους και να παίρνουν μέρος, υποκύπτοντας στις βρωμερές διαθέσεις του κάθε ανώμαλου άνδρα, ως υποταγή στο θέλημα των “θεων”. Η σεξουαλική κακοποίησή τους θεωρούνταν θρησκευτική πράξη λατρείας προς τους “θεούς”.
Η πνευματική επανάσταση των προγόνων μας ξεκίνησε
στην αρχαία Ιωνία, εξαιτίας του ευνοϊκού πολιτικού και κοινωνικού περιβάλλοντος που επικρατούσε εκεί τον 6ο π.Χ. αιώνα. Μακριά από τα Φοινικικά-σκοταδιστικά ιερατεία της μητροπολιτικής Ελλάδος και τον φανατισμό των μαζών, επέτυχαν οι Ίωνες φιλόσοφοί να ξεφύγουν από τα δεσμά του δωδεκαθέου και να σκεφτούν ελεύθερα, με οδηγό την λογική-έρευνα.
Αυτή η ανάσταση της επιστήμης δεν έγινε χωρίς την σφοδρή αντίσταση των παγανιστών. Οι μεγάλοι Ίωνες φιλόσοφοι δεινοπάθησαν από το ιερατείο του εωσφόρου και τον δεισιδαίμονα όχλο, όταν προσπάθησαν να εξηγήσουν ότι ο υλικός κόσμος διέπεται από φυσικούς νόμους.
Αυτή η ανάσταση της επιστήμης δεν έγινε χωρίς την σφοδρή αντίσταση των παγανιστών. Οι μεγάλοι Ίωνες φιλόσοφοι δεινοπάθησαν από το ιερατείο του εωσφόρου και τον δεισιδαίμονα όχλο, όταν προσπάθησαν να εξηγήσουν ότι ο υλικός κόσμος διέπεται από φυσικούς νόμους.
Δεν υπάρχει κανένας σοβαρός μελετητής της αρχαιότητας, Ελληνας ή ξένος, που να μην αναφέρεται σε αυτή την φοβερή σύγκρουση ανάμεσα, στις δύο πλευρές.
Τις διώξεις τις πραγματοποιούσε η Πολιτεία μετά απο την απαίτηση των ιερέων. Το παντοδύναμο ιερατείο είχε απόλυτη επιρροή στις μάζες και κατά συνέπεια είχε την δύναμή να επηρεάζει τις πολιτικές επιλογές, αλλά και να τις επιβάλλει. Για αυτόν τον λόγο αυτό οι πολιτικοί ήταν οι μόνιμοι εντολοδόχοι του. Απόδειξη περι αυτών ηταν το γεγονός ότι οι διώξεις γινόταν σχεδόν πάντοτε κατ’ απαίτηση του ιερέα και μάντη Διοπείθη.
Εκείνος παρακολουθούσε, τα γραπτά-πράξεις των επιστημόνων και των φιλοσόφων και όπου έκρινε ότι θίγεται η ξενόφερτη Αιγυπτιακή θρησκεία, τους κατάγγειλε στις αρχές και δρομολογούνταν η απηνή δίωξή τους.
Εκείνος παρακολουθούσε, τα γραπτά-πράξεις των επιστημόνων και των φιλοσόφων και όπου έκρινε ότι θίγεται η ξενόφερτη Αιγυπτιακή θρησκεία, τους κατάγγειλε στις αρχές και δρομολογούνταν η απηνή δίωξή τους.
Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ της Αιγυπτιακής-Φοινικικής θρησκείας και της Ελληνικής επιστήμης υπήρξε καταστροφικό, καθώς περισσότεροι από 600 γνωστοί σοφοί και επιστήμονες, μόνο στην Αθήνα, θα διωχθούν, θα εξορισθούν, θα καούν τα βιβλία τους και θα βρουν φρικτό θάνατο.
Σωκράτης Αναξαγόρας, Αλκιβιάδης, Περικλής, Ασπασία, Αισχύλος, τον Ευριπίδης, το Θεόφραστος, Αντισθένης, Διαγόρας ο Μήλιος, Στείλπων ο Μεγαρέυς, και Πρωταγόρας ήταν μερικοί από τους χιλιάδες που διώχθησαν.
Ο θρησκευτικός διωγμός ήταν γενικευμένος σε όλη την επικράτεια. Τον παγανισμό απέρριψαν οι ίδιοι οι αρχαίοι πρόγονοι μας και ακολούθησαν ελεύθερα την λατρεία του αληθινού Θεού-δημιουργού (Πλατων-Τιμαιος), ο οποίος αποκαλύφτηκε μερικούς αιώνες αργότερα στο Θείο πρόσωπο του Χριστού.
Όλα τα μεγάλα πνεύματα της αρχαιότητας αντέδρασαν και αρνήθηκαν την ειδωλολατρία.
Σωκράτης Αναξαγόρας, Αλκιβιάδης, Περικλής, Ασπασία, Αισχύλος, τον Ευριπίδης, το Θεόφραστος, Αντισθένης, Διαγόρας ο Μήλιος, Στείλπων ο Μεγαρέυς, και Πρωταγόρας ήταν μερικοί από τους χιλιάδες που διώχθησαν.
Ο θρησκευτικός διωγμός ήταν γενικευμένος σε όλη την επικράτεια. Τον παγανισμό απέρριψαν οι ίδιοι οι αρχαίοι πρόγονοι μας και ακολούθησαν ελεύθερα την λατρεία του αληθινού Θεού-δημιουργού (Πλατων-Τιμαιος), ο οποίος αποκαλύφτηκε μερικούς αιώνες αργότερα στο Θείο πρόσωπο του Χριστού.
Όλα τα μεγάλα πνεύματα της αρχαιότητας αντέδρασαν και αρνήθηκαν την ειδωλολατρία.
Οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι αντιτάχθηκαν στην πολυθεΐα και αγωνίστησαν, ώστε να καθαρθεί η έννοια του θείου από τα δαιμονικά στοιχεία του παγανισμού.
Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους.
Η φιλοσοφία άνθιζε και χάριζε το πνεύμα της παντού. Δύο απο τις μεγάλες μορφές ήταν ο Σωκράτης και ο Πρωταγόρας. Ο μεγάλος σοφιστής Πρωταγόρας, ξακουστός για την ρητορική του δεινότητα και την φιλοσοφική του κλίση αλλά και για τα υψηλά δίδακτρα που χρέωνε στους μαθητές του, καταφτάνει στην Αθήνα.
Στο έργο “Πρωταγόρας” του Πλάτωνος βλέπουμε αυτές τις δύο μεγάλες μορφές να συναντιούνται, να συγκρούονται. Είναι ξεκάθαρο ότι η φιλοσοφία στην Αθήνα ακμάζει όσο τίποτα άλλο, και αποκτάει όλο και περισσότερους πιστούς. Ο Σωκράτης αποκτάει ένα μεγάλο μαθητή, τον γνωστό σε όλους μας Πλάτωνα ο οποίος αργότερα αναπτύσσει την Πλατωνική φιλοσοφία και δημιουργεί την Ακαδημία Πλάτωνος μέσα από την οποία επιδιώκει να περάσει τη γνώση του. Αντίστοιχα ο Πρωταγόρας αποκτάει τον Πρόδικο τον Κείο, σπουδαίος για τη ρητορική και σοφιστική του ικανότητα. Εξαιτίας της δήλωσης του Πρωταγόρα οτι δεν ξέρει στο εαν υπάρχουν θεοί, οι Αθηναίοι τον έδιωξαν από την πόλη και έκαψαν τα βιβλία του στην Αγορά, ολα τα αντίτυπα (Φιλόστρατος, Βίοι Σοφιστών, I 10, 3. Ησύχιος, Ονοματολόγος. Σέξτος Εμπειρικος, Προς μαθηματικούς, IX 55)
Δυστυχώς μέσα σε αυτή την μεγάλη φιλοσοφική άνθιση συμβαίνουν μία σειρά από αλλεπάλληλα γεγονότα που αποδεικνύουν την πραγματική πνευματική κατάσταση των Αθηναίων μπροστά στο ανάστημα των μεγάλων φιλοσόφων. Ο Πυθόδωρος κατηγορεί τον Πρωταγόρα για αθεΐα και η Αθηναϊκή πολιτεία καταδικάζει το βιβλίο “Περί Θεών” ως αιρετικό κυνηγώντας τον μεγάλο σοφιστή ως κοινό εγκληματία από την πόλη ενώ όλα τα αντίγραφα του βιβλίου καίγονται δημοσιως στην πυρά. Η επικρατούσα θρησκεία ήταν τόσο σκοτεινη που δεν θα επέτρεπε σε καμία περίπτωση ένα βιβλίο που αμφισβητούσε τους θεούς. Λίγα χρόνια αργότερα η Αθηναϊκή πολιτεία δικάζει τον Σωκράτη και τον οδηγεί στο θάνατο για τους ίδιους λόγους .
Η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη. Ο μεγάλος φιλόσοφος Σωκράτης οδηγείται στον θάνατο με κώνειο και ασκείται μεγάλος πόλεμος στην φιλοσοφία για ακόμα μία φορά. Οι μεγαλοι σοφοί, όπως ο Πλάτωνας και ο Πρόδικος καταλαβαίνουν πλέον ότι το περιβάλλον της Αθήνας αντιτίθεται στο θείο δώρο της φιλοσοφίας. Ο Πλάτωνας αποτυγχάνει να εφαρμόσει το όραμα της ιδανικής πολιτείας στην Αθήνα και προσπαθεί να γίνει δεκτός στη Ρώμη όμως διώκεται και από εκεί. Ο Πρόδικος κατηγορείτε ότι “διαφθείρει” τους νέους και καταδικάζεται σε θάνατο με κώνειο όπως ο Σωκράτης.
Αυτοί δεν ήταν οι μόνοι που πέθαναν στην απομόνωση ή εκδιώχθηκαν για χάρη της φιλοσοφίας. Ο Αναξαγόρας μηνύθηκε για ασέβεια επειδή διακήρυσσε ότι ο ήλιος είναι μια διάπυρη μεταλλική μάζα, και καταδικάστηκε σε πρόστιμο 35 ταλάντων και εξορία. Κατά άλλους καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Ο Θεόδωρος ο Κυρηναίος, ο επονομαζόμενος Άθεος, που έζησε στο α΄ μισό του 3ου π.Χ. αι. κατά τον Διογένη Λαέρτη (2, 101-102) αφού εξορίστηκε για τη διδασκαλία του από την Αθήνα, κατέφυγε στην αυλή του Πτολεμαίου, και έπειτα στην Κυρήνη, όπου επίσης εξορίστηκε, για να καταφύγει ξανά στην Ελλάδα. Ο Διαγόρας ο Μήλιος εξορίστηκε από τους Αθηναίους επειδή έλεγε πως οι θεότητες του Ολύμπου είναι ανύπαρκτες και επειδή διακωμωδούσε τα απόκρυφα των μυστηρίων, τον καταδίκασαν σε θάνατο, επικηρύσσοντας το κεφάλι του με ανταμοιβή ένα τάλαντο. Ο Στίλπων ο Μεγαρεύς δικάστηκε και καταδικάστηκε για ασέβεια προς τα μνημεία των θεών, και η ποινή ήταν εξορία.
Βλέπουμε λοιπόν ότι στο όνομα της φιλοσοφίας υπήρξαν ¨Ελληνες μάρτυρες, άνθρωποι που διώχθηκαν από την επικρατούσα θρησκεία, το Φοινικικό δωδεκάθεο και το κράτος, για λόγους θρησκευτικούς.
Η εξουσία καταδίκασε την φιλοσοφία και την οδήγησε σε αφανισμο, Ο Διοπείθης (5ος αι. π.Χ.) ηταν Αθηναίος χρησμολόγος. Υπήρξε αντίπαλος του Περικλή και των μεταρρυθμιστών και επέτυχε την ψήφιση νόμου εναντίον όποιου θα επιχειρούσε μεταβολές στη θρησκεία.
Με βάση αυτό τον νόμο μηνύθηκε και εξορίστηκε ο Αναξαγόρας.
Εγκρίθηκε η προταση του μάντη Διοπείθη από τους Παγανιστές και έγινε νόμος στην Αρχαία Αθήνα κατά των φιλοσόφων που δεν πίστευαν στα θεία και διέδιδαν θεωρίες για τα ουράνια φαινόμενα (Πλουτάρχου Περικλής, 32) με ποινές την εξορία, τον θάνατο και το κάψιμο των συγγραμμάτων (Nauk, Fragm. Trag. Gracc. 2η έκδοση, σελ. 771).
Ο Πρώτος Έλληνας που αρνήθηκε το δωδεκάθεο ήταν ο Ξενοφάνης, για αυτό και διακήρύξε το : «Είς Θεός, εν τε θεοίσι καί ανθρώποισι μέγιστος ούτε δέμας θνητοίσι όμοιος ουδέ νόημα». Όμως «πάντα θεοίσ’ ανέθηκαν Όμηρος θ’ Ησίοδος τε… όσσα παρ’ ανθρώποισιν ονείδεα και ψόγος εστίν, κλέπτειν, μοιχεύειν τε και αλλήλους απατεύειν» (Ξενοφ. Απ.,11). Τους θεούς θεωρούσε εξ ολοκλήρου αποκυήματα της ανθρώπινης φαντασίας, ανάρμοστα για τη θεία φύση.
Με βάση αυτό τον νόμο μηνύθηκε και εξορίστηκε ο Αναξαγόρας.
Εγκρίθηκε η προταση του μάντη Διοπείθη από τους Παγανιστές και έγινε νόμος στην Αρχαία Αθήνα κατά των φιλοσόφων που δεν πίστευαν στα θεία και διέδιδαν θεωρίες για τα ουράνια φαινόμενα (Πλουτάρχου Περικλής, 32) με ποινές την εξορία, τον θάνατο και το κάψιμο των συγγραμμάτων (Nauk, Fragm. Trag. Gracc. 2η έκδοση, σελ. 771).
Ο Πρώτος Έλληνας που αρνήθηκε το δωδεκάθεο ήταν ο Ξενοφάνης, για αυτό και διακήρύξε το : «Είς Θεός, εν τε θεοίσι καί ανθρώποισι μέγιστος ούτε δέμας θνητοίσι όμοιος ουδέ νόημα». Όμως «πάντα θεοίσ’ ανέθηκαν Όμηρος θ’ Ησίοδος τε… όσσα παρ’ ανθρώποισιν ονείδεα και ψόγος εστίν, κλέπτειν, μοιχεύειν τε και αλλήλους απατεύειν» (Ξενοφ. Απ.,11). Τους θεούς θεωρούσε εξ ολοκλήρου αποκυήματα της ανθρώπινης φαντασίας, ανάρμοστα για τη θεία φύση.
ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ
Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι
Γράφει ο Άγγελος Ευάγγελος Γιαννόπουλος
ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν.
Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε διά της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.
Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε διά της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.
Τί γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ;
Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ;
Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμποδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους.
Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μήδεν άγαν.
ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ
(1) ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΞΕΝΟΦΕΡΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΥ
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ :
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ
ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ, ΑΡΙΣΤΟΚΛΗΣ (ΠΛΑΤΩΝ)
ΠΕΡΙ ΕΘΝΙΣΜΟΥ-ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΤΟΥ 1821
loading...
