Ποντιακός Ελληνισμός και Εθνική Αντίσταση στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ! (Οι πλέον κομπλεξικοί από τους κομμουνιστές έγιναν νεοφιλελεύθεροι και παίρνουν ρεβάνς).

Τα ψευδοδιλήμματα και οι αποπροσανατολιστικές αψιμαχίες είναι ασφαλώς για να χαθεί η ουσία. Το ψευδοδίλημμα είναι αν θα ψηφίσει ο Σταύρος Θεοδωράκης και οι υπόλοιποι φελλοί του πολιτικού συστήματος, τη Συμφωνία. Η ουσία, σε πρακτικό επίπεδο, είναι ακρωτηριασμός (έως διαμελισμός) της Ελλάδας. Η ουσία σε ιδεολογικό-θεωρητικό επίπεδο είναι ότι οι πλέον κομπλεξικοί από τους κομμουνιστές άλλαξαν στρατόπεδο, έγιναν νεοφιλελεύθεροι και παίρνουν ρεβάνς.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό, θα πρέπει να μας γίνει συνείδηση. Όσο κι αν η οργή δεν μας αφήνει (αναμενόμενο), θα πρέπει να επεξεργαστούμε θεωρητικά το θέμα ώστε να αποφύγουμε, αν είναι δυνατόν, περαιτέρω απώλειες.

Δεν θα κουράσω.

Αρχικά επρόκειτο για κομμουνιστικής σύλληψης σχέδιο. Εθνικισμός από τα αριστερά. Εγέρθηκε «Μακεδονικό» ζήτημα, στο πλαίσιο αποσταθεροποίησης των μοναρχικών καθεστώτων των Βαλκανίων. Οι Σοβιετικοί ήθελαν να βάλουν γερά το πόδι τους στα Βαλκάνια, αναμόχλευσαν εθνικές συγκρούσεις και δεν δίστασαν να εφεύρουν και «ζητήματα». Έφθασαν μάλιστα στο σημείο να υιοθετήσουν (κυριολεκτικά) συμμορίες εθνικιστών κατσαπλιάδων, οι οποίοι είχαν μόνο ορέξεις (βάρβαροι ως το τελευταίο κύτταρό τους με ανιστόρητες και πλαστές απαιτήσεις). (Δείτε ΕΔΩ).

Έκτοτε οποιοσδήποτε αυτοκράτορας ήθελε τα Βαλκάνια, στηριζόταν στο ίδιο σχέδιο. Οι φυσικοί συνεχιστές της αυτοκρατορίας του 3ου Ράιχ, Αμερικανοί και Ευρωπαϊκή Ένωση, οι σύγχρονοι αυτοκράτορες, δεν αποτελούν εξαίρεση (θα ήταν ηλίθιοι αν δίσταζαν, έτοιμο σχέδιο δεν το παρατάς). Σε συνεργασία με τα εγγόνια-δισέγγονα των Βαλκάνιων κατσαπλιάδων επανήλθαν δριμύτεροι. Οι αυτοκράτορες νοιάζονται μόνο για την ισχύ τους και την επέκταση της ισχύος τους κι αυτό είναι «νόμος». Ιστορία-Αρχαιολογία, Πολιτικές Επιστήμες, Κοινωνικές Επιστήμες δεν τους ενδιαφέρουν, παρά μόνο στο βαθμό που βοηθούν τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια.

Ενδιαφέρον όμως έχει (αυτό επιχειρώ να τονίσω) η σύμπραξη ορισμένων «ιδεολόγων» με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των σύγχρονων αυτοκρατόρων.

Η σύμπραξη αυτή (σε βαθμό κακοήθειας) έχει μόνο μια λογική εξήγηση: ρεβάνς!

Ρεβάνς, εκδίκηση, πώς αλλιώς να το πει κανείς; Οι «ιδεολόγοι» έγιναν νεοφιλελεύθεροι και με την ευκαιρία παίρνουν ρεβάνς ή, ακόμα χειρότερα, έγιναν νεοφιλελεύθεροι ΓΙΑ να πάρουν ρεβάνς!

Αλλοπρόσαλλα υποκείμενα πατριωτικών τάχα απόψεων, που δήθεν διαφωνούν με τη Συμφωνία, δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Τσίπρα για να περάσει τη Συμφωνία, και ως δικαιολογία έχουν το ότι «δεν ρίχνουμε αριστερή κυβέρνηση»!

Βουλευτής του Σύριζα φθάνει στο σημείο να δηλώσει υπερήφανος που θα ψηφίσει τη Νατοϊκής έμπνευσης Συμφωνία, αφού πρώτα, ως εισαγωγή, κάνει ανασκόπηση του Ποντιακού γενεαλογικού του δένδρου και των ανδραγαθημάτων του ΚΚΕ! Ποντιακός Ελληνισμός και Εθνική Αντίσταση στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ!

παραλήρη,
Παραλήρημα κομπλεξικού. Τέλος.

Τι άλλο από συμπλέγματα επικίνδυνα και απάνθρωπα δείχνουν οι παραπάνω δηλώσεις; Είναι σαφείς οι άνθρωποι: διατηρούν όλες τις ανθελληνικές παραμέτρους της κομμουνιστικής (σοσιαλιστικής, αριστερής, ό,τι θέλετε) «ιδεολογίας» τους (όσοι τέλος πάντων υπήρξαν ιδεολόγοι), τις οποίες επιβάλλουν δια της συνεργασίας τους με ΗΠΑ-ΕΕ! Αισθάνονται «δικαιωμένοι» ως συνεργάτες των τραπεζιτών και των ελίτ. Τώρα θα του δείξουν αυτού του αχάριστου εθνικιστή λαουτζίκου! Δεν πειράζει που δεν μας έκατσε επί Στάλιν, να τώρα που μας κάθεται με Τραμπ και Μέρκελ!

Είναι σαφές. Όλος ο συρφετός της «ριζοσπαστικής αριστεράς», της «σοσιαλδημοκρατίας», της «Ευρωαριστεράς» κτλ είχε και έχει την άποψη ότι η γειτονική χώρα θα πρέπει να λέγεται Μακεδονία (σκέτο). Χάρη μας κάνουν που θα την πουν (αν την πουν) Βόρεια Μακεδονία.

Οι άνθρωποι αυτοί, όσοι τέλος πάντων από δαύτους δεν είναι κοινοί πράκτορες, για να γλυτώσουν από τις σφαλιάρες έγιναν μπράβοι του Νονού. Έτσι κάνουν οι κομπλεξικοί σε κάθε γειτονιά. Καλούν σε αντίσταση κατά του Νονού και στο τέλος γίνονται μπράβοι του…

Υ.Γ Χώρα που βασίζεται στην ψήφο του Σταύρου Θεοδωράκη δεν έχει μέλλον. Σιγά μην τον παρακαλέσουμε κιόλας…