Ο Ν. Λυγερός για το Προσύμφωνο των Πρεσπών.
Γράφει ο Νίκος Λυγερός
Το αλβανικό στοιχείο εντός Σκοπίων
Όσο και να θέλουν να το κρύψουν στα Σκόπια, το αλβανικό στοιχείο είναι προβληματικό για τις τροπολογίες του συντάγματος, διότι θέλει να τις εκμεταλλευτεί έτσι ώστε να πετύχει να κλειδώσει μερικά άρθρα για μειονοτικό όφελος. Έτσι διεκδικεί να είναι πολυεθνικό το κράτος των Σκοπίων και να μην καταγράφεται ότι πρόκειται μόνο για μακεδονικό έθνος. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια διάσπαση του μετώπου που αξιοποιεί με διαφορετικό τρόπο την ύπαρξη του Προσυμφώνου. Θέλει επίσης οι άλλες αναφορές και στο προοίμιο, παραδείγματος χάρη, να εξηγούν ότι υπάρχουν δύο έθνη στα Σκόπια. Διότι αναζητούν έναν τρόπο να έρθουν ακόμα πιο κοντά στην Αλβανία, που είναι ήδη κράτος μέλος του ΝΑΤΟ από το 2009 και βέβαια υποψήφια χώρα για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και ταυτόχρονα στο Κοσσυφοπέδιο που δεν έχει πια εμπορικά σύνορα με την Αλβανία.
Έτσι η κυβέρνηση του Ζάεφ προβληματίζεται από την ίδια την συγκυβέρνηση την ώρα που προσπαθεί να ξεπεράσει τα εμπόδια με την αντιπολίτευση. Και γι’ αυτόν τον λόγο ο πρωθυπουργός ισχυρίζεται ακολουθώντας την προπαγάνδα του ότι το προσύμφωνο θα κυρωθεί με σιγουριά από τις δύο χώρες, ενώ στην ουσία δεν είναι σίγουρος ούτε για το πολιτικό του μέλλον, ειδικά όταν θα ακυρώσουμε αυτό το κείμενο για να απελευθερωθούμε από τα δεσμά της βαρβαρότητας.
Η κυβερνητική προπαγάνδα καταρρέει σιγά σιγά
Μπορεί να μας έλεγε η κυβερνητική προπαγάνδα από την αρχή ότι θα περάσει με ευκολία τις θέσεις για το Σκοπιανό και στη συνέχεια το Προσύμφωνο των Πρεσπών, έτσι ώστε να πείσει τους πιο αγαθούς ότι θα ξεπεράσει όλες τις αντιπαλότητες, ακόμα και αν αυτές προέρχονταν από τον ίδιο τον ελληνικό λαό. Αλλά τώρα σιγά σιγά εμφανίζονται όλο και περισσότερα εμπόδια στον ελληνικό χώρο και ιδιαίτερα στον πολιτικό. Διότι είναι όλο και περισσότεροι αυτοί που διάβασαν τα είκοσι άρθρα του Προσυμφώνου και βλέπουν πλέον ξεκάθαρα ότι είναι ενάντια στον Ελληνισμό.
Αντιλήφθηκαν ότι δεν μπορεί μια προπαγάνδα και μόνο να αλλάξει την ιστορία της Ελλάδας, επειδή ακολουθεί μια ιδεολογία της βαρβαρότητας. Οι πολιτικές δυνάμεις έχουν αρχίσει να ενεργοποιούνται από όλες τις πλευρές, για ν’ αντισταθούν στο απαράδεκτο της όλης κατάστασης. Η συγκυβέρνηση δεν έχει λόγο πια να παραμείνει με την κυβέρνηση. Άλλοι μιλούν πλέον για δημοκρατία επιτέλους και επαυξάνουν ότι δεν μπορούν να πάρουν θέση αν δεν υπάρχει ψήφος εμπιστοσύνης. Κι άλλοι ότι δεν μπορεί να χειραγωγηθούν ούτε χρηματικά, ούτε πολιτικά. Επίσης επειδή η κατάσταση στα Σκόπια είναι και πάλι οριακή, κανένας δεν θέλει να εκτεθεί χωρίς λόγο, όλοι περιμένουν την τελική ψηφοφορία κι ανάλογα με αυτή θα αρχίσει ή όχι η τελική μάχη γύρω από το Προσύμφωνο για την ακύρωσή του.
Το τέλος της ψεύτικης ελπίδας
Το σενάριο της ψήφου ανοχής είναι και αυτό ριψοκίνδυνο, όχι μόνο στην ίδια του τη διαδικασία που προβλέπει το άρθρο 84 του Ελληνικού Συντάγματος, αλλά στις πολιτικές εξελίξεις που θα προκύψουν. Διότι δεν υπάρχει κυβέρνηση που αντέχει αυτή την εκδοχή πολύ καιρό και ειδικά για τις επαφές της στο εξωτερικό. Έτσι η ψήφος ανοχής είναι πιο πολύ ένα επιχείρημα που έχει προβάλει η κυβέρνηση, για να καθυστερήσει τη διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης, επειδή κατά βάθος, ανεξαρτήτως απ’ ότι λέει, δεν είναι σίγουρη ότι θα είναι θετικό το αποτέλεσμά της.
Με άλλα λόγια προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, τουλάχιστον όσο είναι ανοιχτό το μέτωπο από την πλευρά των Σκοπίων, για να συνεχιστεί η σκοπιανή διαδικασία που θα είχε σταματήσει αν έβλεπε με ξεκάθαρο τρόπο ότι από την πλευρά της Ελλάδας δεν πρόκειται να περάσει το Προσύμφωνο. Έτσι η ελληνική κυβέρνηση δίνει χρόνο στη σκοπιανή, να τελειώσει τις τροπολογίες του Συντάγματος με την εντύπωση ότι δεν είναι άσκοπο. Και στη συνέχεια η ελληνική κυβέρνηση θα έχει το επιχείρημα ότι θα φταίμε εμείς αν δεν περάσει το Προσύμφωνο. Βέβαια δεν μας εξηγεί το αντίθετο, δηλαδή ότι αν περάσει ένα τέτοιο κείμενο που είναι ενάντια στην Ελληνισμό και βέβαια θα φταίμε εμείς που γονατίσαμε από μόνοι μπροστά σε αυτή την πρόκληση.
Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής
