Από το πάγιο αίτημα της αριστεράς για τον πλήρη διαχωρισμό Εκκλησίας Κράτους φτάσαμε στην «επιδότηση» της

Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας 

Είναι γεγονός ότι το πρώτο άκουσμα της συμφωνίας Εκκλησίας – Κράτους προκάλεσε ανακούφιση αλλά και ευχαρίστηση μαζί.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε αυτές τις δύσκολες οικονομικά στιγμές για την χώρα, το κράτος να αποδεσμευτεί από την μισθοδοσία 10.000 κληρικών και λαϊκών και στην θέση αυτών να
προσληφθούν με καθαρές διαδικασίες αντίστοιχος αριθμός συμπολιτών μας.
Στην ανάγνωση όμως αυτής της συμφωνίας η χαρά έγινε θυμηδία.
Θυμηδία για ένα άνθρωπο που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η παραμονή του στην εξουσία με οποιοδήποτε κόστος για την χώρα.
Διαπιστώνεται ότι ο Τσίπρας δεν πήγε στον Αρχιεπίσκοπο να διαπραγματευτεί λύσεις για τα χρόνια προβλήματα που υπάρχουν στις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους, αλλά για ένα πολιτικό αλισβερίσι.
Ουσιαστικά πήγε να ζητήσει την βοήθεια του Αρχιεπισκόπου στον προεκλογικό του αγώνα, να τον κάνει συνεργό στα προεκλογικά του παιχνίδια και τα κατάφερε, γιατί ο Αρχιεπίσκοπος δεν θα μπορούσε ποτέ να αρνηθεί μια τέτοια συμφωνία.

Έβαλε τις σχέσεις Εκκλησίας – Κράτους στους πολιτικούς του τακτικισμούς παίζοντας με τον διορισμό 10.000 ανθρώπων στο δημόσιο.
Εκείνο που τον ενδιαφέρει ουσιαστικά δεν είναι η λύση των διαφορών που υπάρχουν με την εκκλησία, αλλά το πρόστυχο παιχνίδι των διορισμών και πως θα βρει τρόπο να παρακάμψει την συμφωνία που έχει υπογράψει η χώρα με τους θεσμούς για τον περιορισμό των προσλήψεων στο δημόσιο.
Έπρεπε με κάποιον τρόπο να παρακαμφθεί ο σκόπελος την αναλογίας προσλήψεων προς αποχωρήσεις στο δημόσιο.
Και τα σκοτεινά μυαλά της Κουμουνδούρο τον βρήκαν, στο πρόσωπο της εκκλησίας και στους 10.000 κληρικούς και λαϊκούς που απασχολούνται εκεί.
Είπαν, εμείς θα βρούμε έναν τρόπο αυτός ο αριθμός των κληρικών και λαϊκών να μην θεωρούνται στο εξής δημόσιοι υπάλληλοι και ως εκ τούτου να τους διαγράψουμε από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών.
Με αυτόν τον τρόπο θα απελευθερώσουμε 10.000 θέσεις από το δημόσιο που καταλαμβάνουν αυτοί οι άνθρωποι τώρα, θα ονομάσουμε την μισθοδοσία τους επίδομα προς την εκκλησία και στην θέση αυτών θα προσλάβουμε άλλους 10.000.
Αυτόν τον τρόπο βρήκαν για να χαϊδέψουν για άλλη μια φορά τα αυτιά των οπαδών τους εντός της Ελλάδας και να κοροϊδέψουν τους «κουτόφραγκους» εκτός, υπερασπιζόμενοι τάχα ότι μειώνουν το Κράτος κατά 10.000 άτομα.
Έτσι παρακάμπτεται το εμπόδιο της δέσμευσης προς τους θεσμούς και ο συσχετισμός προσλήψεων προς αποχωρήσεις αλλάζει και μεταβάλλεται σε μία νύχτα με πολιτικές αλχημείες σε 1:1.
Φλύαρες προεκλογικές υποσχέσεις για να χαϊδεύουν αυτιά και να κοιμίζουν συνειδήσεις, που ΘΑ «πραγματοποιηθούν» όμως μετά το 2020, γιατί για το 2019  «δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος» όπως απάντησε ο Κυβερνητικός εκπρόσωπους σε σχετική ερώτηση.

Οι άνθρωποι δεν «παίζονται». Αν διέθεταν τον χρόνο που αφιερώνουν σε μηχανορραφίες σε πιο δημιουργικές και θετικές κατευθύνσεις, αυτή η χώρα θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση από αυτή που την έχουν φέρει σήμερα.
Οι αθεόφοβοι δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα.
Ξεχνώντας ότι το πάγιο και διαρκές αίτημα όχι μόνο της αριστεράς, αλλά και της ασαφούς ιδεολογίας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα.
Ο ΠΛΗΡΗΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΡΑΤΟΥΣ.
Όλα τα άλλα είναι άλλο ένα άγαρμπο πολιτικό παιχνίδι για ψηφοθηρικούς λόγους και για αφελείς οπαδούς.

Που θα βρεθεί τώρα το χρηματικό ποσό που το ελληνικό Δημόσιο δεσμεύεται ότι θα καταβάλλει ετησίως στην Εκκλησία με μορφή επιδότησης, που όχι μόνo θα είναι αντίστοιχο με το σημερινό κόστος μισθοδοσίας αλλά και θα αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις μισθολογικές μεταβολές του ελληνικού Δημοσίου;

Όπως δήλωσε ο Πρωθυπουργός, από την σύσταση Ταμείου Αξιοποίησης Εκκλησιαστικής Περιουσίας (ΤΑΕΠ), όπου θα είναι μέτοχος και το Δημόσιο, «που θα αναλάβει την αξιοποίηση των από το 1952 και μέχρι σήμερα ήδη αμφισβητούμενων μεταξύ ελληνικού Δημοσίου και Εκκλησίας περιουσιών, αλλά και κάθε περιουσιακού στοιχείου της Εκκλησίας που εθελοντικά η ίδια θα θελήσει να παραχωρήσει στο εν λόγω ταμείο προς αξιοποίηση. Τα έσοδα και οι υποχρεώσεις του ΤΑΕΠ επιμερίζονται κατά ίσο μέρος στο Ελληνικό Δημόσιο και την Εκκλησία της Ελλάδος.»
Κατά την εκτίμηση του Κυρίου Τσίπρα όπως δήλωσε στον ALPHA, τα έσοδα αυτού του ταμείου σε βάθος 15ετείας θα καλύπτουν αν όχι όλο το ποσό της επιδότησης προς την εκκλησία, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του.
Εδώ γελάμε.
Αυτό μου θυμίζει τις αισιόδοξες προβλέψεις και εκτιμήσεις  όλων των κυβερνήσεων για την αύξηση των εσόδων του κράτους από την πάταξη της φοροδιαφυγής, που εκ των υστέρων αποδεικνύονται διαρκώς φρούδες ελπίδες.

Ποια είναι τελικά αυτή η περιουσία, από πότε χρονολογούνται αυτές οι διαφορές, πότε δόθηκαν αυτές οι εκτάσεις στο Κράτος και κάτω από ποιες συνθήκες που επιμελώς και σκοπίμως (πέρα από τις αοριστίες) ούτε ο Πρωθυπουργός, ούτε ο Αρχιεπίσκοπος, αλλά ούτε ο λαλίστατος Κυβερνητικός εκπρόσωπος αναφέρουν. 

Σύμφωνα λοιπόν με κείμενα της εκκλησίας:
«Στὴ δεκαετία τοῦ 1920, λόγῳ τῆς μεγάλης Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος προέβη «γιὰ τὴν ἀποκατάστασιν προσφύγων καὶ γιὰ λόγους προφανοῦς ἀνάγκης καὶ δημοσίας ἀσφαλείας» σὲ ἀναγκαστικὴ ἀπαλλοτρίωσι ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴν περιουσίαν ἐκτάσεων ἀξίας τότε ἑνὸς δισεκατομμυρίου προπολεμικῶν δραχμῶν, καὶ σὰν ἀντάλλαγμα τὸ κράτος κατέβαλλε μόνον τὸ 4% δηλαδὴ 40.000.000 δραχμῶν. Στὴν τότε ἀσυνέπεια καὶ τὴν κοντόφθαλμη πολιτικὴ τοῦ Κράτους ἔμεναν ἀσαφῆ καὶ ἀπλήρωτα τὰ χρέη του πρὸς τὶς Μονές, ποὺ ἔδωσαν τὴν περιουσίαν τους καὶ ἀνέμεναν τὴν ἐξόφλησί τους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δημιουργηθῆ στὶς ἡμέρες μας τὸ πρόβλημα τῆς Μονῆς τοῦ Βατοπεδίου». *

Δηλαδή κατά την διάρκεια της μεγαλύτερης εθνικής τραγωδίας που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος της Μικρασιατικής καταστροφής και της μετακίνησης των πληθυσμών, που άνθρωποι εκτελέστηκαν στο Γουδί, οι μανάδες έκλαιγαν στα χιλιάδες κενοτάφια τα παιδιά τους που χάθηκαν στον Σαγγάριο ποταμό  και σφάχτηκαν από τους «Τσέτες», που άνθρωποι έζησαν την καταστροφή της Σμύρνης και 1.100.000 ανθρώπινα ράκη με ξεριζωμένες καρδιές αναζητούσαν μια νέα πατρίδα, η Εκκλησία αντί να αγκαλιάσει αυτούς τους ανθρώπους πάνω στην δυστυχία τους έστηνε μπίζνες, εκβιασμούς, παζάρια και «ἀνέμεναν τὴν ἐξόφλησί τους» για μια περιουσία της οποίας οι τίτλοι ιδιοκτησίας κρατούν από την εποχή του Βυζαντίου και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και είναι απολύτως αμφισβητήσιμοι.

Και συνεχίζει:
«Ἡ χαριστικὴ βολὴ βέβαια της Πολιτείας πρὸς τὴν Ἐκκλησία ἀναφορικὰ μὲ τὴν περιουσίαν της ἔγινε τὸ ἔτος 1952, ὅτε τὸ Κράτος, «πρὸς ἀποκατάστασιν ἀκτημόνων γεωργῶν καὶ κτηνοτρόφων», ἀνάγκασε μὲ Νόμο τὴν Ἐκκλησίαν νὰ παραχωρήση πρὸς τὴν Πολιτείαν τὸ 80% τῆς καλλιεργήσιμης ἀγροτικῆς περιουσίας της, πολὺ μεγάλης ἀξίας, καὶ νὰ λάβη εἰς ἀντάλλαγμα μερικὰ ἀστικὰ ἀκίνητα εὐτελοῦς καὶ ἀμφιβόλου ἀξίας.
Μὲ τὴ Σύμβασι τοῦ 1952 καθιερώθηκε καὶ ἡ μισθοδοσία τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, ἀφοῦ ἡ Πολιτεία δὲν ἦταν σὲ θέσι νὰ πληρώση τὸ ἀντίτιμον τῆς ἀπαλλοτριωθείσης ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας». *

Τι μας λέει εδώ η εκκλησία:
Σε μια εποχή που η χώρα δεν είχε άλλα δάκρυα, που έβγαινε από 7 χρόνια πολέμου, 3.5 Γερμανικής κατοχής και 3.5 εμφυλίου, που οι ανθρώπινες απώλειες στον άμαχο πληθυσμό ήταν 325.000 και στο στρατό 88.300 και με ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές που είχαν σαν συνέπεια να οδηγήσουν σε πλήρη κατάρρευση την Ελληνική οικονομία, την Εκκλησία εκείνο που την ενδιέφερε δεν ήταν η στήριξη των ανθρώπων που προσπαθούσαν να στήσουν από την αρχή τις ρημαγμένες τους ζωές, αλλά, με μια μαυραγορίτικη τακτική το πως θα αποκομίσει περισσότερα οφέλη.

Αναρωτιέμαι αν στην συνάντηση του με τον Αρχιεπίσκοπο ο Πρωθυπουργός τον ενημέρωσε πόσα είναι τα χρήματα που έχει καταβάλει το κράτος από το 1952 μέχρι σήμερα για την μισθοδοσία του κλήρου γιατί οι αριθμοί τρομάζουν.
Το ετήσιο κόστος είναι κοντά στα 200 εκατομμύρια ευρώ  ή αλλιώς στο 0,1% του ΑΕΠ. 200 εκατομμύρια ευρώ επί 66 χρόνια μας κάνουν το αστρονομικό ποσό των 13,2 δις ευρώ.
Αυτά τα χρήματα έχει εισπράξει μέχρι σήμερα η Εκκλησία και αυτά τα 200 εκατομμύρια με την συμφωνία του «αριστερού» Πρωθυπουργού θα καταβάλλονται στο διηνεκές.
Από το πάγιο αίτημα της αριστεράς για τον πλήρη διαχωρισμό Εκκλησίας Κράτους φτάσαμε στην επιδότησή της από έναν ανόητο δημαγωγό της δεκάρας που αυτοπροσδιορίζεται και «Αριστερός».
Είναι απίστευτη η κατάντια ενός ανθρώπου που τα υποσχέθηκε όλα και μέσα σε τρία χρόνια τα αρνήθηκε όλα.
Που για λίγα γραμμάρια ακόμα εξουσίας έχει αποδομήσει όχι μόνο όλες τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τον ίδιο του τον  εαυτό.

* Αυτούσιο κείμενο της Εκκλησίας
    Έχει διατηρηθεί η σύνταξη και η ορθογραφία