Αρκετά απλό ως το αυγό του Κολόμπου όσο οι ναρκέμποροι δεν κυριαρχούν Εξάλειψη της μάστιγας των ναρκωτικών Να χορηγείται η δόση δωρεάν και ανώνυμα από ειδική πτέρυγα των Νοσοκομείων
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος..
Με αφορμή το συμβάν με τον 33χρονο άτυχο(;) Ζακ Κωστόπουλο, ο οποίος έχασε τη ζωή του στην προσπάθειά του να βρει χρήματα για τη δόση του, ως εξαρτημένος, όπως λέγεται, ήρθε στη μνήμη μου μια παλιά μου πρόταση του 1993, την οποία έκανα ως πρόεδρος γονέων στη γιορτή της αποφοίτησης των παιδιών μου από το Λύκειο Κηφισιάς και δημοσιεύτηκε το 1997 στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, χωρίς καμιά συνέχεια τότε. Προφανώς δεν είχε τότε ωριμάσει η ιδέα αυτή, θα την επαναλάβω εδώ, με την προσδοκία να τύχει προσεκτικότερης προσοχής, με την ελπίδα να έχει ωριμάσει πλέον η τόσο ρηξικέλευθη αλλά και αποτελεσματική, κατά τη γνώμη μου,πρόταση και ευελπιστώντας να εφαρμοστεί. Ας παρακάμψουμε λοιπόν για λίγο τα έντονα εθνικά και πολιτικοοικονομικά μας θέματα, το δήθεν τέλος των Μνημονίων και ας ασχοληθούμε λίγο με το φλέγον αυτό κοινωνικό πρόβλημα.
Τέτοιας μορφής και αξίας κοινωνικά θέματα, απασχολούν την κοινωνία και κυρίως τον Τύπο, μόνο κατόπιν κάποιου τραγικού συμβάντος. Έτσι και τώρα, με το τραγικό πράγματι συμβάν του Ζακ Κωστόπουλου στο κέντρο της Αθήνας, θα έχει ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη και να λάβει τις δέουσες αποφάσεις, αν όχι να εξαλειφθεί, τουλάχιστον να περιοριστεί η κοινωνική αυτή μάστιγα των ναρκωτικών που θερίζει την νεολαία μας και δημιουργεί χίλια δυο επί μέρους προβλήματα και δράματα προκειμένου να εξασφαλιστεί το τίμημα της δόσης. Πολλοί θεωρούν ότι ο άμοιρος Ζακ, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από έναν ληστή, εξέχον μέλος της κοινότητας των «εκλεκτών» των ΛΑΟΓΚΙ, οι οποίοι τον αναγόρευσαν σε «ήρωα του Έθνους». Ενδεχομένως να είναι και έτσι και αυτός είναι ο λόγος που έβαλα ερωτηματικά στο «άτυχος». Όμως όπως και να έχουν τα πράγματα, δεν παύει να είναι ένας άνθρωπος, τον οποίο εμείς οι άλλοι άνθρωποι (;) οφείλουμε να σεβαστούμε ως μια ανθρώπινη ζωή που έσβησε τόσο άδοξα και ίσως άδικα.
Όλοι έχουν άποψη και ο καθένας έχει από μία πρόταση, ακόμη και η εκάστοτε κυβέρνηση ευαισθητοποιείται μετά από κάθε τραγικό γεγονός και κάνει και αυτή τις δικές της προτάσεις, αλλά καμία από τις προτάσεις αυτές δεν έχει φέρει αποτέλεσμα. Όλες αυτές οι προτάσεις συγκλίνουν στη σωστή ενημέρωση και στην αυστηρή αστυνόμευση, κυρίως στα γνωστά «στέκια» των χρηστών. Όχι πως είναι λάθος όλες αυτές οι προτάσεις και ενέργειες, όμως πουθενά και ποτέ δεν έφεραν ουσιαστικά αποτελέσματα.
Στη συσσώρευση αυτή των γεγονότων, αλλά και των θέσεων και προτάσεων, επιτρέψτε μου να προσθέσω και τη δική μου, όπως αυτή προτάθηκε στους γονείς και μαθητές του 1ου Λυκείου Κηφισιάς κατά την αποχαιρετιστήρια γιορτή της Γ΄ τάξης. Στο μάθημα της πυρόσβεσης, μας έμαθα ότι αρκεί να εξαλειφθεί ένας από τους τρεις παράγοντες της φωτιάς, για να σβήσει. Αυτοί είναι, καύσιμη ύλη, οξυγόνο και σπινθήρας. Στη περίπτωση των ναρκωτικών δύο είναι οι κύριοι παράγοντες δημιουργίας, συντηρήσεως και αναπαραγωγής του φαινομένου. Αυτοί είναι το κίνητρο διαθέσεως και το πρόσφορο έδαφος. Το κίνητρο για τον έμπορο είναι το κέρδος και για το «βαποράκι» η εξασφάλιση της δόσης του. Το πρόσφορο έδαφος είναι κυρίως τα ευάλωτα
άτομα, είτε από έλλειψη διαπαιδαγωγήσεως και σφυρηλάτησης ισχυρών χαρακτήρων, με αρχές και ιδανικά, τόσο από την οικογένεια όσο και από το σχολείο, είτε από προβληματικές και διαλυμένες οικογένειες, είτε τέλος από καθαρή εγγενή αδυναμία χαρακτήρος.
Ο δεύτερος παράγων, παρόλο που είναι αδήριτη ανάγκη να μας απασχολήσει ως κοινωνία, κυρίως με επανακαθορισμό του ρόλου της παιδείας και την ουσιαστική αναβάθμισή της, ώστε να μειωθεί κατά το δυνατό η επίδρασή του, εν τούτοις δεν είναι δυνατόν εκ των πραγμάτων να απαλειφθεί τελείως.
Ο πρώτος παράγων, το κέρδος, είτε από τον έμπορο, μικρό ή μεγάλο, είτε από το «βαποράκι», αν εξαλειφθεί είναι αυτονόητο πως τελείωσε το πρόβλημα της αναπαραγωγής νέων χρηστών. Πως επιτυγχάνεται τούτο; Τολμώ να πώ ότι είναι τόσο εύκολο όπως το «αυγό του Κολόμπου». Να χορηγείται η «δόση» στον ναρκομανή δωρεάν από το Νοσοκομείο. Τόσο απλά και τόσο εύκολα!!! Όποιος χρήστης αισθάνεται την ανάγκη να πάρει τη «δόση» του, δεν έχει παρά να μπει στο πλησιέστερο Νοσοκομείο και εκεί να πάρει και να «απολαύσει» τη δόση του επί τόπου. Χωρίς ελέγχους και χωρίς περιορισμούς, ανωνύμως αν το επιθυμεί, ακόμη και μεταμφιεσμένος, αν δεν έχει το θάρρος ή αν δεν επιθυμεί για προσωπικούς του λόγους, να εμφανιστεί ως ναρκομανής. Ο μόνος έλεγχος ενδεχομένως που ίσως κριθεί αναγκαίος, είναι να μιλάει ελληνικά ή να αποδεικνύει ότι είναι κάτοικος Ελλάδος, ώστε να μη γίνουμε πόλος έλξης των ανά τον κόσμο ναρκομανών. Θα χρειαστεί να καθιερωθούν ειδικές πτέρυγες στα Νοσοκομεία και χώροι για την «απόλαυση» της δόσης τους οι ναρκομανείς. Τούτο για να αποφευχθεί η δημιουργία νέου τρόπου και χώρου εμπορίας αν πάρει τη δόση μαζί του.
Αυτή θα είναι η μέθοδος εξαλείψεως του κέρδους , άρα και του εμπόρου και όχι η απεξάρτηση των χρηστών. Η διαδικασία απεξάρτησης μπορεί να γίνει παράλληλα με την επέκταση του προγράμματος, στον ίδιο χώρο από τους ίδιους υπαλλήλους που χορηγούν τη «δόση», με ειδική παρακολούθηση και τη σταδιακή μείωση της «δόσης», σε συνδυασμό και με άλλες επιστημονικές τεχνικές, για εκείνους που το επιθυμούν και μόνο αν το επιθυμούν, αλλά χωρίς πιέσεις και όρους. Για όσους όμως δεν το επιθυμούν, για οποιονδήποτε λόγο, δεν θα τους αρνηθούμε τη δόση τους, ώστε να μη χρειαστεί μνα την ψάξουν στους εμπόρους. Ας μη μας διαφεύγει ότι κύριος στόχος αυτής της διαδικασίας δεν είναι να «σωθούν» οι χρήστες αλλά να «καταργηθούν» οι έμποροι, που είναι η κύρια αιτία του κακού. Αν αυτό επιτευχθεί, τα υπόλοιπα είναι περισσότερο εύκολα. Ας διευκρινίσουμε στο σημείο τούτο ότι η πρότασή μας δεν έχει σχέση με την απελευθέρωση ούτε με την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών.
Η πρόταση αυτή δεν είναι νέα πλέον, ήταν προ 20ετίας, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να φύγουν οι όποιοι δισταγμοί και τα προσχήματα και να ληφθεί μια τολμηρή απόφαση εφαρμογής της, με συνέπεια και αποφασιστικότητα. Τα όποια τεχνικά προβλήματα, μικρά ή μεγάλα, είναι βέβαιο ότι μπορούν να ξεπεραστούν, ιδιαίτερα όταν γνώμων θα είναι ο τεράστιας σημασίας στόχος. Κάθε αντίρρηση χωρίς πειστικά επιχειρήματα, κινδυνεύει να θεωρηθεί, επιτρέψτε μου, ότι προέρχεται εκ του πονηρού.
Ένας καθοριστικός παράγων, που είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε υπόψη, είναι η αντίδραση των εμπόρων. Όσο οι έμποροι αυτοί, δεν είναι κυρίαρχοι στη χώρα μας, όπως π.χ. στην Αμερική ή αλλού, που να δύναται να «ακυρώσουν» με τον δικό τους τρόπο, την προσπάθεια αυτή, θα το πετύχουμε και πρέπει να το επισπεύσουμε πριν καταστούν δυνατοί αυτοί οι έμποροι .
Νίκος Αναγνωστάτος e-mail:[email protected]
