Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΒΙΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Η ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Ο ΘΡΗΣΕΥΤΙΚΟΣ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟΣ ΩΣ ΑΠΟΤΟΚΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΝΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

Η θρησκεία άν και σχετίζεται με τον φανατισμό δεν ταυτίζεται με αυτόν διότι ο φανατισμός χρησιμοποιεί τη θρησκεία για να ολοκληρώσει…
τον σκοπό του ενώ ταυτόχρονα μπορεί να είναι άθρησκος. Είναι σαφές ότι η σχέση θρησκείας και φανατισμού δεν είναι αμφίδρομη.

Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός (ο θρησκευτικός μαχητικός φανατισμός) έχει αντιεκσυγχρονιστική τάση και οπισθοδρομική αντίληψη, είναι ένα «παράσιτο του πολιτισμού» και απαιτεί την ύπαρξη ιερών κειμένων για να στηρίξει τον φανατισμό του[286].

Οι φονταμενταλιστές θεωρούν τα έθνη ως θρησκευτικές οντότητες αλλά επειδή η θρησκεία σπανίως συμπίπτει με τα συμβατικά έθνη, δημιουργούνται οι υπερεθνικές θρησκευτικές κοινότητες όπως το «έθνος του Ισλάμ»[287].

Ο θρησκευτικός πλουραλισμός σε συνδυασμό με τους νεο-εθνικισμούς είναι πόλος έλξης για πλήθος κοινωνικών ομάδων όπως οι λαϊκές τάξεις, οι μικρομεσαίες τάξεις, ομάδες διανοούμενων αλλά και περιθωριακών στοιχείων. Ο συνδετικός τους κρίκος είναι η έννοια της αλληλεγγύης. Στις κοινωνίες όπου υπάρχει (πραγματική ή υποθετική) κρίση ταυτότητας εμφανίζεται ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός[288].

 Είναι μια «ηθική» διαμαρτυρία ενάντια στην εκκοσμίκευση και αντλεί δύναμη από την παγκοσμιοποίηση. Ένα από τα αποτελέσματα της παγκοσμιοποίησης είναι η μερική αδυναμία συγκρότησης πολιτικής ταυτότητας των εθνών, δηλαδή μία αποδυνάμωση του πολιτικού εθνικισμού.

 Οι φονταμενταλιστές χρησιμοποιούν τη θρησκεία ως συλλογική ταυτότητα και οραματίζονται την αντικατάσταση του (αμφισβητούμενου από την παγκοσμιοποίηση) έθνους από την θρησκεία. Συνεπώς, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός είναι μια όψη του εθνοτικού εθνικισμού εφόσον αντικαθιστά τους κοινούς προγόνους με την κοινή θρησκεία.

 Οι φονταμενταλιστές ατενίζοντας το σκοτεινό και αβέβαιο μέλλον οδηγούν σε «θυσία» υπέρ έθνους και πίστης. Ο φονταμενταλισμός τελικά «φετιχοποιεί και μυθοποιεί» την κάθε θρησκεία. Είναι μία επιστροφή στην προνεωτερικότητα, μία επιστροφή στο παρελθόν της Ιστορίας, είναι μία ολοκληρωτική ιδεολογία[289].

Σημειώνεται ότι για να υπάρξει φονταμενταλισμός θα πρέπει να υπάρχει ένα σύνολο ιερών κειμένων για να στηρίξει τις απόψεις του, φωτίζοντας μόνο τα τμήματα που τον ανάγουν σε ελευθερωτή[290]. Είναι απαραίτητο μεθοδολογικό εργαλείο των φονταμενταλιστών η – διαστρεβλωμένη – ερμηνεία των ιερών κειμένων.

Η φονταμενταλιστική χρήση βίας συνδέεται άμεσα με την τρομοκρατία και η αιτιολόγηση είναι ότι, οι μαχητές για να εκπληρώσουν το θέλημα του Θεού πρέπει να εξαλείψουν το κακό, δηλαδή τους απίστους. Ο φόβος του παγκόσμιου πολέμου σχεδόν παραμερίζεται από τον παγκόσμιο τρόμο του επόμενου χτυπήματος της θρησκευτικής τρομοκρατίας, της «νέας νόσου της ανθρωπότητας»[291].

Ο μαχητικός ισλαμισμός, προϊόν της δεκαετίας του 1970, θεωρεί την τρομοκρατία και τις επιθέσεις αυτοκτονίας ως νομιμοποιημένες και αποδεκτές, από τον Αλλάχ, εκφράσεις πολιτικού και κοινωνικού αγώνα και έχει δημιουργήσει δικό του κατάλογο ανθρώπινων δικαιωμάτων (π.χ. ανελευθερία προσωπικής έκφρασης – το 1989 ο λογοτέχνης Salman Rushdie καταδικάσθηκε σε θάνατο με φετβά του Khomeini, ανελευθερία σωματικής διάθεσης – η ομοφυλοφιλία τιμωρείται με θάνατο, ανελευθερία επιλογής θρησκείας – η «αποστασία» τιμωρείται με θάνατο, κ.ο.κ.)[292].

Σήμερα, οι ομάδες τζιχαντισμού του μαχητικού Ισλαμισμού σκορπούν τον θάνατο και τον τρόμο σε ολόκληρη τη γη[293]. Σε ολόκληρη την Ευρώπη υφίστανται εκτεταμένες μουσουλμανικές κοινότητες.

Συχνά οι κοινότητες αυτές είναι περιθωριοποιημένες κοινωνικά και υποαπασχολούμενες, είναι ουσιαστικά γκετοποιημένες. Δεύτερες και τρίτες γενιές Ευρωπαίων μουσουλμάνων (οι ονομαζόμενοι beurs) συγκροτούν κατά μείζονα λόγο τις κοινότητες αυτές.

Η είσοδός τους στη θρησκεία του Ισλάμ έγινε στο πολυπολιτισμικό ευρωπαϊκό έδαφος. Είναι αποκομμένοι από τις χώρες καταγωγής τους, είναι προϊόντα της παγκοσμιοποίησης και δεν αισθάνονται Ευρωπαίοι πολίτες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ