Η Κορεατική κρίση και η ανάγκη για αφοπλισμό όλων των πυρηνικών δυνάμεων

Γράφει : Ο Γιώργος Γκορέζης*
e-mail : [email protected]
web : ggore.wordpress.com
Η έντονη ρητορική μεταξύ επισήμων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βόρειας Κορέας σχετικά με την κορεατική κρίση καλά κρατεί, εναλλάσσοντας την θέση συμβούλων του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών για ήπια πολιτική με ψιθύρους βοηθών ή υπονοούμενα του ίδιου του Trump για αποφασιστικό πυρηνικό κτύπημα. Παράλληλα η Pyongyang έχει επιδοθεί σ’ ένα πρόγραμμα πυρηνικού εξοπλισμού, που, όπως λέγει, αποσκοπεί να πετύχει μια «ισορροπία δυνάμεων» με την Αμερική, για να αποτραπεί, όπως ισχυρίζεται, μια αμερικανική επιχείρηση αλλαγής του καθεστώτος της, του είδους των επιχειρήσεων που ανέτρεψαν τον Saddam Hussein στο Ιράκ και τον Muammar Gaddafi στη Λιβύη.

Όπως πάνε τα πράγματα η θερμή σύγκρουση θεωρείται από τους ειδικούς βέβαιη. Αν και τίποτε δεν έχει να κερδίσει η Αμερική από μια τέτοια σύγκρουση, όταν μάλιστα οι συγκεντρώσεις δυνάμεων στην περιοχή ευνοούν τη χρήση πυρηνικών όπλων από τη Βόρεια Κορέα, εκεί που προηγουμένως ποτέ δεν θα ήταν χρήσιμη γι’ αυτούς μια τέτοια χρήση. Μόνο που μια απλή φαινομενικά σύγκρουση ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για ευρύτερες γεωπολιτικές εντάσεις και εξελίξεις στην περιοχή. Με τον πρώην υπουργό εξωτερικών Κίσινγκερ να σχολιάζει στην Wall Street Journal : Μια απροειδοποίητη επίθεση από τις ΗΠΑ (preemptive attack) ενέχει το ρίσκο της εμπλοκής πρώτα απ’ όλα της Κίνας, που δεν θα ανεχθεί επεμβάσεις στην περιοχή χωρίς την συγκατάθεση της.

Η εισβολή στη Βόρεια Κορέα ανοίγει τις πόρτες για κρίσεις και ανακατατάξεις στην παγκόσμια σκακιέρα. Θα είμαστε αφελείς, για παράδειγμα, να πιστεύουμε ότι ο αμερικανικός στρατός στην επιχείρηση εισβολής θα σεβασθεί τους περιορισμούς του κινεζικού εναερίου και θαλάσσιου χώρου, ή ότι οι Κινέζοι θα ανεχθούν επεμβάσεις στην περιοχή χωρίς την συγκατάθεση τους. Και αυτό σημαίνει ότι η μελλοντική κρίση μεταξύ των δύο χωρών μπορεί να είναι σχεδιασμένη. Όλοι γίναμε μάρτυρες τελευταία των προκλητικών δηλώσεων Trump για έλεγχο του Κινέζικου εμπορίου, και το τελευταίο αυτό, όταν συμβαίνει την συγκεκριμένη στιγμή, ρίχνει μπόλικο λάδι στη φωτιά.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν εδώ και αρκετά χρόνια μετακινήσει το κέντρο βάρους και την κυρία προσπάθεια τους από την Ευρώπη στον Ειρηνικό. Ανήσυχη από την αυξανόμενη οικονομική και στρατιωτική ισχύ της Κίνας, αμφισβητεί η Αμερική πρόσφατα τα δικαιώματα της τελευταίας στο θαλάσσιο χώρο Νότια της Κίνας, αυξάνει την στρατιωτική της παρουσία στην Αυστραλία, ενδυναμώνει τους στρατιωτικούς της δεσμούς με άλλα έθνη στην περιοχή , και γενικά επιβεβαιώνει την θέση της σαν υπερδύναμης του Ειρηνικού. Και επειδή οι αμερικανοί ιστορικά συνηθίζουν να μη βάζουν φραγμό στη προώθηση των εθνικών τους συμφερόντων ( American interests τα αποκαλούν ), η κορεατική κρίση ίσως να αποτελεί χρυσή ευκαιρία για τη κυβέρνηση Trump. Αν δε λάβουμε υπόψη και την άλλη ιστορική πραγματικότητα ότι τα έθνη χρησιμοποίησαν στις μεταξύ τους πολεμικές αναμετρήσεις το πλέον φονικό οπλοστάσιο τους, ανοιχτό παραμένει το φάσμα, με πρόφαση την κορεατική κρίση, μιας πυρηνικής αναμέτρησης μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα κατέχουν και οι δύο μεγάλες ποσότητες πυρηνικών όπλων. Η Αμερικανική Κυβέρνηση απείλησε να επιτεθεί στην Κίνα με πυρηνικά όπλα στο πόλεμο της Κορέας, όπως και αργότερα στη διένεξη τους για την τύχη των νησιών της Κίνας Quemoy και Matsu. Και δεν ξεχνάμε ότι αργότερα, στην μεταξύ τους διένεξη, ο πρόεδρος Dwight Eisenhower , δήλωσε δημόσια ότι η Αμερική προτίθετο να «χρησιμοποιήσει τα πυρηνικά της όπλα, όπως ακριβώς χρησιμοποιεί τα κοινά φυσίγγια».

Βέβαια η Κίνα δεν είχε πυρηνικά όπλα τότε, και σήμερα που διαθέτει πυρηνικές κεφαλές, πιθανόν η συμπεριφορά των ηγετών των δύο εθνών να είναι πιο ήπια. Αλλά οι πυρηνικές απειλές επισήμων της Αμερικανικής και της Σοβιετικής κυβέρνησης κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, όταν και τα δύο αυτά έθνη διέθεταν πυρηνικό οπλοστάσιο, μας πείθουν ότι, ακόμη και όταν η στρατιωτική μπλόφα ανεβαίνει, το κροτάλισμα της πυρηνικής σπάθης υπερισχύει. Εμείς στην Ελλάδα ας ενθυμηθούμε την περιβόητη απειλή του Κρούτσεφ για ισοπέδωση με πυρηνικά της Ακρόπολης.

Μερικοί «παντογνώστες» επιχειρηματολογούν ότι τα πυρηνικά όπλα σταματούν τον πόλεμο μεταξύ των εθνών που τα διαθέτουν. Αλλά ο πόλεμος το 1999 μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, που και οι δύο διέθεταν πυρηνικά όπλα, θα πρέπει να μας πείθει για το αντίθετο. Στη περίπτωση αυτή ο υπουργός εξωτερικών του Πακιστάν απείλησε ότι η χώρα του θα χρησιμοποιήσει κάθε όπλο που διέθετε το οπλοστάσιο της, αν η ρήξη κλιμακωθεί. Και το Πακιστάν δεν δίστασε να μετακινήσει τα πυρηνικά του όπλα στα σύνορα με την Ινδία, όπως και η Ινδία προετοίμασε τα πυρηνικά της όπλα προς χρήση.

Τελικά, τα πυρηνικά όπλα δεν αποτρέπουν την πυρηνική προσβολή. Για παράδειγμα η ηγεσία του ΝΑΤΟ, διαθέτουσα πυρηνικά όπλα, δεν αισθάνεται εαυτή προστατευμένη , και γι’ αυτό καθόλη την διάρκεια του ψυχρού πολέμου η στρατηγική του ΝΑΤΟ ήταν να απαντήσει σε Σοβιετική συμβατική επίθεση στην Δυτ. Ευρώπη με εκτόξευση πυρηνικής επίθεσης εναντίον της οπλισμένης με πυρηνικά όπλα Σοβιετικής Ένωσης . Αλλά και σήμερα, αν πράγματι οι Αμερικανοί κυβερνητικοί επίσημοι πίστευαν ότι η πυρηνική αποτροπή ισχύει, δεν θα κατέφευγαν να στηρίζουν μοντέλα τύπου «star wars», και παρόμοια οπλικά συστήματα αμύνης, που ανήκουν κατά κύριο λόγο στη σφαίρα της φαντασίας. Αν η πυρηνική ισχύς των Ηνωμένων Πολιτειών αποτρέπει επίθεση εναντίον τους από άλλες πυρηνικές δυνάμεις, σε τίποτα δεν χρειάζονται αυτά τα πανάκριβα και προφανώς δύσκολα να χειρισθούν αμυντικά οπλικά συστήματα.

Το επιχείρημα αυτών που πιστεύουν ότι τα πυρηνικά προστατεύουν την Αμερική από πυρηνική κινεζική επίθεση, είναι ότι το αμερικανικό πυρηνικό οπλοστάσιο υπερέχει του Κινεζικού. Εκτιμάται ότι η Αμερική διαθέτει πάνω από 5000 πυρηνικές κεφαλές, ενώ η Κίνα περίπου 300, και από αυτές μόνο οι 40 έχουν βεληνεκές που φθάνει την Αμερική. Γι ‘αυτό, ασφαλώς οι Ηνωμένες Πολιτείες κερδίζουν τον πόλεμο με την Κίνα.

Αλλά η νίκη αυτή θα είναι και «Πύρρειος». Μια επίθεση με τα πυρηνικά της Κίνας θα θανατώσει αυτόματα τουλάχιστον 10 εκατομμύρια Αμερικανούς, σε μια γιγαντιαία έκρηξη φωτιάς και σκόνης, ενώ θα αφήσει πολύ περισσότερους να πεθαίνουν από ασθένειες και δηλητηριάσεις ακτινοβολιών. Οι δε Κινεζικές απώλειες από την αμερικανική ανταπόδοση θα είναι πολλαπλάσιες. Εν κατακλείδι, με τη πυρηνική σύγκρουση θα έλθει κυριολεκτικά ο Αρμαγεδδών, και τα δύο έθνη θα μεταβληθούν σε σιγοκαίοντες ραδιενεργούς ερήμους. Η πυρηνική σκόνη και τα υπολείμματα τα ραδιενεργά θα τιναχθούν από την έκρηξη στην ατμόσφαιρα , θα αποκρύψουν τον ήλιο και θα μας φέρουν γύρω από τη γη τον αποκαλούμενο «πυρηνικό χειμώνα» , που καταστρέφει την γεωργία και δημιουργεί πείνα, χάος και καταστροφή.

Σε προοπτική μιας δεκαετίας η καταστροφή αυτή θα είναι ακόμα χειρότερη. Η Κίνα εμπλουτίζει ήδη το πυρηνικό της οπλοστάσιο και μέχρι το 2025 αναμένεται να τριπλασιάσει τον αριθμό των πυρηνικών κεφαλών που θα μπορούν να φθάσουν την Αμερική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες με την σειρά τους σχεδιάζουν να ξοδέψουν εκατοντάδες δις δολαρίων για να εκμοντερνίσουν το οπλοστάσιο τους την επομένη δεκαετία.

Αλλά κανένας πόλεμος, πολύ περισσότερο ο πυρηνικός, δεν ωφελεί την ομαλή πορεία του πλανήτη, και δεν προωθεί την παγκόσμια οικονομία και το εμπόριο. Και οι ΗΠΑ πρωταγωνιστούν στο διεθνές εμπόριο και την οικονομία, έχοντας εξασφαλίσει τη χρήση του δολαρίου, σαν παγκόσμιας νομισματικής εφεδρείας. Η Κίνα από την πλευρά της είναι κεντρικός πυλώνας του παγκόσμιου εμπορίου. Η ρήξη Αμερικής και Κίνας θα επιφέρει ανατροπές στο εμπόριο και την οικονομία, που θα είναι επιζήμιες και για τις δύο χώρες.

Οι πυρηνικές δυνάμεις της Γης επεχείρησαν πολλές φορές να συμφωνήσουν σ’ ένα πλαίσιο καταστροφής των πυρηνικών τους, αλλά μέχρι τώρα δεν το πέτυχαν. Ο πυρηνικός αφοπλισμός είναι η καλύτερη επιλογή για να αποφύγουμε τον Αρμαγεδώννα μιας πυρηνικής σύγκρουσης. Σ’ ότι δε αφορά την Κίνα και την Αμερική, ας προσπαθήσουν οι δύο χώρες, παράλληλα με την προσπάθεια πυρηνικού αφοπλισμού, να βελτιώσουν τις μεταξύ τους σχέσεις. Αν ο Αμερικανικός και ο Κινεζικός λαός θέλουν να διασφαλίσουν την επιβίωση τους, και αυτήν των λαών όλου του κόσμου, πρέπει να εργασθούν να ενθαρρύνουν αυτού του είδους τις πολιτικές.-

*Ο Γιώργος Γκορέζης είναι υποστράτηγος ε.α., αρθρογράφος, συγγραφέας. Αποφοίτησε από τη Σχολή Διοικήσεως και Επιτελών του Αμερικανικού Στρατού, και διετέλεσε Διευθυντής Πληροφοριών στη Νότια Πτέρυγα του ΝΑΤΟ ( AFSOUTH ).