ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΗΡΩΕΣ

Της Λέττας Καλαμαρά

Έτοιμοι για άλλη μία παρέλαση χωρίς ήρωες στην Ελλάδα, ένα επικοινωνιακό σόου πολιτικών δηλώσεων σε μία χώρα που σταμάτησε να έχει ήρωες με την επιβολή της δικτατορίας το 1967. Τελευταία επίσημη πολεμική συμμετοχή της Ελλάδας το 1950-53 στην Κορέα, μάς δίνει το θλιβερό προνόμιο ανάμεσα σε όλο το δυτικό κόσμο να είμαστε η μόνη χώρα που παρελαύνει όχι για να τιμήσει τους πολεμιστές της που επιστρέφουν από το μέτωπο των επιχειρήσεων, όχι για να τιμήσει τους ακρωτηριασμένους βετεράνους της, όχι για να τιμήσει τους νεκρούς της στα σύγχρονα πεδία των επιχειρήσεων. Για την προδοσία του Ιωαννίδη στη μαρτυρική και διαμελισμένη Κύπρο, που μας κυβερνά ακόμα με την “οικογένειά” του και διαλύει την Ελλάδα εκ των έσω, ας μην αναφερθούμε σήμερα.

Χωρίς θυσίες, χωρίς πρότυπα, χωρίς Θεό πια και επίσημα, οι ανώτατοι άρχοντες της χώρας θα διαγκωνίζονται μπροστά από τα μικρόφωνα, θα διατυμπανίζουν την αποφασιστικότητά τους απέναντι σε έναν αόρατο εχθρό, καθόσον η Ελλάδα περιβάλλεται μόνο από Συμμάχους πια που δεσμεύονται βάση συνθηκών όπως και εμείς για την ειρηνική επίλυση των διαφορών τους και θα κάνουν πως δεν βλέπουν όλους αυτούς που ύπουλα διεισδύουν φορώντας το μανδύα του πατριώτη για να αλώσουν και να γκρεμίσουν ό,τι έχει μείνει ακόμη όρθιο και υγιές. Ένα χιλιοειπωμένο παραμύθι που χρησιμοποιήθηκε σαν μασημένη τσίχλα από πολλούς για να μας κρατήσει σε απραξία και να εξαφανίσει το λαό μας εν απουσία ηρώων χωρίς καμία αντίσταση.

Για τον απλό λαό που δεν γνωρίζει είναι φυσιολογικό η παρέλαση άνευ τιμώμενων ηρώων να αποτελεί ένα eventπολιτικών δηλώσεων ακόμα και διαμαρτυριών για πολιτικές αποφάσεις. Για αυτούς όμως που συνειδητά κοροϊδεύουν το λαό αξίζει περιφρόνηση. Η πολεμική απραξία της Ελλάδας μεταδικτατορικά δεν είχε κανέναν άλλο σκοπό από το να μετατρέψει τον ένδοξο πάλαι ποτέ Ελληνικό Στρατό σε υπηρεσία κοινωνικής ωφέλειας και να αφήσει ανενόχλητο τον εχθρό μέσω των ευπατριδών προμηθευτών, πολιτικών και συνεργών τους εντός των Ενόπλων Δυνάμεων όπως τον καταδικασθέντα Αρχηγό Στρατού εισπράκτορα μιζών, να αναπτύξουν ένα δίκτυο μέσα τους. Έναν “οικογενειακό” έλεγχο που εξοντώνει κάθε άριστο στέλεχος τους ενώ προωθεί τους συνεργούς του, που τοποθετεί κατάλληλα σε ευαίσθητες θέσεις μεταθέσεων, προμηθειών και καριέρας για να ελέγχει ή καλύτερα να καλύπτει τη δράση του.

Με αυτό τον τρόπο της απραξίας και της ανυπαρξίας εχθρού τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών καταλήγουν σε αχρείαστες και δαπανηρές αγορές που σύντομα καθίστανται ακατάλληλες, ενώ οι Ένοπλες Δυνάμεις εκμαυλίζονται μεταξύ εορτών, υποδοχής παρανόμων μεταναστών, ρόλων κρατικής και τοπικής αναπλήρωσης τύπου ΕΚΑΒ και δραστηριότητες «πυροτεχνήματα» πυρπόλησης της κοινής λογικής. Η πραγματική κατάστασή τους είναι γνωστή και καταγεγραμμένη σε όσους πραγματικά ενδιαφέρονται να μάθουν. Το 2003 σύμφωνα με την έγκριτη μελέτη του ΕΛΙΑΜΕΠ και των κ.κ. Ντόκου και Ηλιάδη όταν οι περισσότεροι από τους αυριανούς λαλίσαντες βρίσκονταν στις Ένοπλες Δυνάμεις και οι προϊστάμενοί τους διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους παρουσιάζοντας τα λαμπερά παράσημα τους εν ειρήνη,, οι Μονάδες μας στον Έβρο και τα Νησιά ήταν υπο-επανδρωμένες σε προκλητικό βαθμό εσκεμμένα και σιωπηρά. Το παρακάτω απόσπασμα της μελέτης καταγράφει το αίσχος και το θέατρο εκείνης της εποχής και παρατίθεται αυτούσιο:

“Το 2003, όμως, κατόπιν αλλεπάλληλων πιέσεων της στρατιωτικής ηγεσίας, το ΚΥΣΕΑ έλαβε μία ζωτικής σημασίας απόφαση σχετικά με το θέμα της επάνδρωσης των διάφορων σχηματισμών και μονάδων κυρίως του Στρατού, διότι τόσο το Π.Ν. όσο και η Π.Α., με την περίφημη σύμπτυξη και αναδιοργάνωση, δεν αντιμετώπιζαν πρόβλημα. Με βάση αυτήν την απόφαση, οι μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων και αμέσου ετοιμότητας έπρεπε να έχουν επάνδρωση άνω του 100% ώστε να μπορούν ακόμη και με προσωπικό σε άδειες, φύλλα πορείας κ.λπ. να εκτελέσουν την αποστολή τους. Επίσης, οι Μηχανοκίνητες, Τεθωρακισμένες και μονάδες Αυτοκινούμενου Πυροβολικού πρέπει να έχουν επάνδρωση 75-90%, αναλόγως περιοχής, και οι λοιπές για Δ΄ Σώμα Στρατού και ΑΣΔΕΝ 60%. Για να γίνει αντιληπτή η κατάσταση, η επάνδρωση τότε του Δ΄ Σώματος Στρατού ήταν 25%-30% και της ΑΣΔΕΝ 30% (!) και παρέμεινε έτσι για αρκετό διάστημα μετά την λήψη της εν λόγω απόφασης του ΚΥΣΕΑ.17”

Δυστυχώς και σήμερα που ο πολιτικός Υπουργός Εθνικής Άμυνας, της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και κάποιοι άλλοι χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση, κ.Αποστολάκης μας διαβεβαιώνει ότι «οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας είναι πάντα στην πρώτη γραμμή, είναι δυνατές, είναι αξιόπιστες, και είναι έτοιμες να προασπίσουν την εθνική ακεραιότητα της πατρίδας μας» η μελέτη του ΕΛΙΑΜΕΠ, αναφέρει την άποψή της που ευχόμαστε φυσικά να είναι λανθασμένη: «Ήδη, παρά τις τεράστιες αυτές προσπάθειες, το περίφημο «αξιόμαχο» των Ε.Δ. είναι σε τέτοια επίπεδα που, κατά την άποψή μας, είναι πιθανό ότι οι Ε.Δ. δεν θα είναι σε θέση να εκτελέσουν στον επιθυμητό βαθμό τις αποστολές που προβλέπει η Π.Ε.Α. (Πολιτική Εθνικής Άμυνας).»

Η θητεία πάντως σήμερα στην Ελλάδα που κατά τον κ.Αποστολάκη«η ιστορία του ελληνικού έθνους είναι η πηγή και η έμπνευση, στην οποία επιβάλλεται να προστρέξουμε και εμείς, σήμερα, για να δώσουμε με επιτυχία το δικό μας αγώνα» είναι η μικρότερη σε μία χώρα που αντιμετώπιζε και δημογραφικό πρόβλημα επιπλέον από την αντίστοιχη σε χώρες όπως η Φινλανδία 12, Κύπρος 24, Εσθονία 11, Πολωνία 9-12, Νορβηγία 12, Λιθουανία 12, Τουρκία 15, Ρωσία 12, Δανία 12, Ουκρανία 12. Τουλάχιστον το καθήκον της θητείας των Ελλήνων για την υπεράσπιση της πατρίδας τους ξεπερνάει αυτό της Αυστρίας εκεί που είναι 6 μήνες. Τώρα, ως προς την εποχή της Επανάστασης, «ως σύμβολο και υπόμνηση για το τι μπορεί να πετύχει ένας λαός, χάρη στην ενότητα και στην ομοψυχία» συνιστούμε στον κ.Αποστολάκη να μελετήσει καλύτερα την ελληνική επανάσταση, τους εμφυλίους και τις χρεοκοπίες και τη δολοφονία του Καποδίστρια που οφείλουν να διδάσκονται στα παιδιά μας. Αυτά προς το παρόν και καλή αυριανή.

Στις μάχες Άγγλοι, Γερμανοί, Γάλλοι, Ρουμάνοι, Πολωνοί και Τούρκοι μεταξύ πολλών άλλων λαών πλην της Ελλάδας οι μαχητές πεθαίνουν, οι οικογένειες θρηνούν, οι μέρες είναι μακριές και γεμάτες αγωνία. Εκεί γεννιούνται τα έθνη, εκεί μεγαλουργούν, εκεί διατηρούνται στη ζωή. Εκεί γίνονται ήρωες άνδρες και γυναίκες, εκεί ακρωτηριάζονται, εκείνους αξίζει να ακολουθούμε. Εκεί γίνονται οι αληθινές κρίσεις και ανοίγονται οι δρόμοι της καριέρας των επιζήσαντων ηρώων. Τα άλλα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα masterchef θεάματος εις βάρος της Ελλάδας με πολλά αλισβερίσια. Αυτά τα γνώριζε ο Ναύαρχος Αποστολάκης, δεν γνωρίζουμε αν τα γνωρίζει ακόμα ο πολιτικός Υπουργός Αποστολάκης ή επιλέγει τη σιωπή για τη διατήρηση της υπουργικής του καρέκλας, σε αυτούς που τον διόρισαν χωρίς την ψήφο του λαού για να εκτελέσει την αποστολή του…