Του Αγίου Θεοδοσίου του Μεγάλου ευσεβούς βασιλέως

Ο Αγιος Θεοδοσιος εκανε τραγικα λαθη αλλα και πολυ μεγαλες ευεργεσιες στο Ελληνικο εθνος. 



Οπως σας εχω αναφερει πολλες φορες, ολοι οι μεγαλοι ηγετες ειχαν θετικα και αρνητικα στην διακυβερνηση τους. 
Όταν ο Αγιος Κωνσταντινος, πήρε την ιστορικη αποφαση να κανει διοικητες της ρωμαικης αυτοκρατοριας τους Ελληνες, οι οποιοι ηταν προηγουμένως σκλαβοι, του Ρωμαικου κρατους, τοτε για πρωτη φορα εμανιζονται στο προσκηνιο οι Γερμανοι.



Οι Γερμανοι ειχαν την εντολη, να παρουν πισω με κάθε μεσο, την Ρωμαικη αυτοκρατορια από τους Ελληνες. 




Με την μεταφορα της πρωτευουσας του Ρωμαικου κρατους απο την αρχαια Ρωμη στην Κωνσταντινουπολη ξεκινα μια ακομη θανασιμη περιπετεια για το Ελληνικο εθνος. 


Οι Γερμανοι εγκατασταθηκαν στον Δουναβη, και την σημερινη Βουγλαρια μονιμα. 




Με ορμητηριο αυτές τις δυο περιοχες αρχιζουν να προκαλουν τρομερες καταστροφες ,με συνεχομενες φοβερες επιδρομες μεχρι την Πελοποννησο. 



Κυριολεκτικα ηταν ερμαιο οι Ελληνες ολους εκεινους τους αιωνες, στους Γερμανους, Ουννους, Γοτθους, Βησιγοτθους, Οστρογοτθους, Βανδαλους κλπ. 



Στις 9 Αυγουστου του 378 μ.Χ., η κριση εφτασε στο απογειο της όταν οι Γερμανοι Βησιγοτθοι, σκοτωσαν τα δυο τριτα του Ελληνορωμαικου στρατου, μαζι με τους στρατηγους Τραιανο, Σεβαστιανο, με αποκορύφωμα την δολοφονια του αλλοδαπου αυτοκρατορα Φλαβιου Ιουλιου Ουαλη. 



Μετα από όλα αυτά ο πατριώτης αλλοδαπος αρχιστράτηγος magister militum per orientem o Ioυλιος, διεταξε να σφαχτουν ολοι οι Γερμανοι στρατιώτες του Ελληνικου (ρωμαικου ) στρατου. 



Οι ορδες των βαρβαρων Γερμανων ηταν αδυνατον να αντιμετωπισθουν με τα οπλα, εξαιτιας της πολιτικης των αλλοδαπών αυτοκρατορων της Ελληνικης (ρωμαικης) αυτοκρατοριας. 


Ηταν η εποχη που αυτοκρατορας των Ελλήνων ηταν ο Θεοδόσιος ο Α. 



Ο Θεοδόσιος εκρινε ότι η μοναδικη λυση για να σταματησουν οι Γερμανοι τις καταστροφες ηταν να προσληφθουν μαζικα, ως μισθοφόροι στον Ρωμαικο στρατο. 
Με την ανοδο του  στον θρονο ξεκινα η ενδυναμωση των γερμανων, οι οποιοι προσλαμβάνονται κατά χιλιαδες στον
Ελληνικο (ρωμαικο) στρατο.




Αυτην ηταν η λυση που εδωσε ο Θεοδόσιος ο α, ώστε να σταματησουν επιτελους οι γερμανοι μετα από δυο αιωνες, να γενοκτονουν τον Ελληνικο λαο. 


Δυστυχως ο τροπος που αντινετωπισε το προβλημα  ο Θεοδόσιος ηταν λανθασμενο,ς απαραδεκτος και καταστροφικος. 



Μετα τον θανατο του Θεοδοσιου όλα τα επομενα χρονια την πραγματικη εξουσια στο Ρωμαικο κρατος ασκουν οι γοτθοι στρατηγοι οι οποιοι ανεβοκατεβαζουν αυτοκρατορες ως μαριονετες αναλογα με τα συμφεροντα τους.



Οι Γερμανοι ηταν οι πιο ακριβοπληρωμένοι μισθοφόροι αξιωματικοι και στρατιώτες. 


Ειχαν πληρη φοροαπαλλαγή, ενώ ειχαν το δικαιωμα να κανουν γαμους με Ελληνιδες.



 Όμως εκεινοι αντι να προστατευουν τα Ελληνικα (ρωμαικα) σύνορα τα παραβιαζαν οι ιδιοι συνεχίζοντας κανονικα τις επιδρομες μεχρι την Πελοποννησο. 



Οι Γερμανοι στρατηγοι έγιναν η απολυτη εξουσια στην Ελληνικη (ρωμαικη) αυτοκρατορια, και αποφάσιζαν για το ποιος θα γινει αυτοκρατορας. 


Τοτε οι γενναιοι Ελληνες αξιωματικοι του Ελληνικου (ρωμαικου) στρατου, πηραν την κατασταση στα χερια τους. 



Στις 12 Ιουλιου του 400 μ.Χ., οι Ηρωες Ελληνες αξιωματικοι και στρατιώτες, έσφαξαν μερικες χιλιαδες Γερμανων ανωτατων αξιωματικών και στρατιωτών στην Κωνσταντινουπολη. 



Με τον τροπο αυτό ματαιωσαν την τελευταια στιγμη την ανοδο μιας γερμανικης δυναστείας στον Ελληνικο (ρωμαικο) θρονο της Κωνσταντινουπόλεως.

Ενδεικτικο ειναι οτι μετα την μεγαλη νικη οι Ελληνες Χριστιανοι τελεσαν μεγαλειωδη Θεια λειτουργια στην Αγια Σοφια, για να ευχαριστησουν την υπεραγια Θεοτοκο που βοηθησε για πολλοστη φορα το εθνος 
μας. 


Η ΕΒΡΑΙΚΗ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ




Ο Θεοδόσιος μεταξυ αλλων ειχε επιτρεψει, να κανουν οι Ιουδαίοι συναγωγη διπλα στην Αγια Σοφια. 


Οι Ελληνες Χριστιανοι, αντέδρασαν για αυτην την προσβολή στον Χριστο, με αποτελεσμα να καψουν την εβραικη συναγωγη. 

Τοτε πηρε την αποφαση ο Θεοδόσιος ο α, να ξαναγινει η εβραικη συναγωγη, με χρηματα των Ελλήνων χριστιανων.


Ο Μεγας Θεοδόσιος ηταν ο αυτοκρατορας ο οποιος καθιερωσε τον Χριστιανισμο ως επισημη θρησκεια της Ελληνικης- Ρωμαικης αυτοκρατοριας. 


Επισης το 390, ένα διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄ προέβλεπε τη θανατικη ποινη για τον πειθαναγκασμο η το εμποριο ανδρων για πορνεια.


Με Νεαρα, την οποια εξεδωσε στις 27 Φεβρουαρίου του 380 μ.Χ., καθορισε επι πνευματικου επιπεδου την εννοια της Ορθοδοξιας, διεκηρυξε οτι μονον οι δεχομενοι τις αποφασεις της α Οικουμενικής Συνόδου, δικαιουνταν να ονομαζονται Ορθοδοξοι Χριστιανοι και οτι στους αιρετικους δεν επιτρεποταν να χρησιμοποιουν το όνομα της Εκκλησιας. 


Τέλος με την δημοσιευση μιας ακομη νεαρας, διεταζε την επιστροφη ολων των εκκλησιων στους ορθοδοξους Χριστιανους.


Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΔΕΜΟΜΕΝΑ 


Στην Κωνσταντινουπολη βρισκοταν τοτε και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος,ο οποίος ειχε προσκληθεί απο τους Χριστιανους προς καταπολεμηση των αιρετικων Γερμανων -Αρειανών.



Ο Θεοδόσιος απομακρυνε απο τον πατριαρχικο θρονο τον Αρειανο Δημοφιλο και παρεχώρησε την θέση του στον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολογο.


Η σπουδαια αυτή ευεργεσία του Αγίου Θεοδοσίου προς την Ορθοοξιαία είχε ακόμη καλυτερη συνέχεια. 




Κατά το έτος 381 μ.Χ., με την ευσεβή φροντίδα του και ενέργεια, συγκροτηθηκε η β Οικουμενικη συνοδος που επικυρωσε την δογματικήιερη αποφαση της α’ οικουμενικης συνόδου σχετικα με τον Ιησού Χριστο, συμπληρωσε το Συμβολο της πιστεως προσθετοντας και τον περί Αγιου Πνειματος ορο, εναντιων της αιρετικης διδασκαλιας του Μακεδονίου.



Επισης ρυθμυσε τα της νομίμου κατοχης των αρχιερατικών θρόνων, η οποία είχε διαταραχθει επί της παντοδυναμιας των Αρειανων. 



Δύο ακόμη Σύνοδοι συνεκλήθησαν στην Κωνσταντινούπολη το 382 και το 383 μ.Χ. 



Σκοπός τους ηταν αντιστοιχα, η υπογραμμιση της αυτονομιας της εκκλησιας της Ανατολης και η θεαματικη καταδίκη καθε μορφης αιρετικων δογματων.


Ακομη ο Θεοδοσιος εξέδωσε αλλεπαλληλα διαταγματα κατα των αιρετικων (Μανιχαιων, Αρειανων, πνευματομαχων και άλλων αιρετικων), με τα οποία καθοριστηκαν και οι ποινες των Χριστομαχων. 



Οι αποφασεις των συνοδων εφαρμοστηκαν αυστηρα. 


Επανεφερε τον νομο περι αργιας για τις Κυριακες.



Ταυτοχρονα απαγορευσε τα θεαματα του αμφιθεατρου-ιπποδρομου για την ιδια ημερα διοτι αυτη ειναι αφιερωμενη στον Κυριο Ιησου Χριστο.




Ο Μεγας Θεοδοσιος ελαβε μετρα κατα της εμποριας των λειψανων των αγίων και των μαρτύρων.



Στα μεγαλα σφάλματα του αυτοκράτορα Θεοδοσιου πρέπει να προστεθεί και η αδικη σφαγη δεκα χιλιαδων Ελληνων από τους Γερμανους στον Ιπποδομο της Θεσσαλονικης. 



Αιτια για όλα αυτά η αδικη συλληψη από τους Γερμανους ενός Ελληνα ηνιοχου. 


Οι Ελληνες ζητησαν την απελευθερωση του και οι Γερμανοι αρνηθηκαν. 


Τοτε οι Ελληνες που δεν αντεχαν τον γερμανικο ζυγο και τις φοβερες επιδρομες τους ολους εκεινους τους αιωνες, σκοτωσαν τον στρατηγο των Γερμανων Βοθεριχο, μαζι με αλλους Γερμανους στρατιώτες.

Ο Θεοδοσιος απουσιαζε εκεινη την εποχη στο Μιλανο. 

Για αυτο δεν ειχε επιγνωση των γεγονοτων.

Τον εξαπατησε ο Γερμανος αξιωματικος, που επιθυμουσε να κανει κακο στο Ελληνικο εθνος.  

Εκεινος γιατι του ειχε μεγαλη εμπιστοσυνη εξαπατηθηκε και εδωσε την εντολη, 


Ολα αυτα χωρις να γνωριζει τα πραγματικα 
γεγονονα.


Οι περισοτεροι σφιαγιασθεντες ηταν Ελληνες Χριστιανοι και οχι Εθνικοι.


Την διαταγή αυτή αμέσως την αλλαξε ο Θεοδόσιος, αλλά η ανάκλησή της έφτασε στη Θεσσαλονίκη οταν πια είχαν σφαγεί οι δεκα χιλιαδες Ελληνες.
Δυστυχως δεν υπηρχαν εκεινη την εποχη τα μεσα επικοινωνιας τα οποια υπαρχουν σημερα.  


Μετά από αυτό το έγκλημα, όταν ο Θεοδόσιος θέλησε να εισέλθει στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου, ο Άγιος Αμβρόσιος στάθηκε στη θύρα και απαγόρευσε την είσοδο στον αυτοκράτορα.



 Όλοι περίμεναν την αντιδραση του Θεοδοσίου. 




Όμως εκείνος υπάκουσε ταπεινά, ζήτησε με δάκρια στα μάτια συγγνώμη και ταπεινωμένος γύρισε στα ανάκτορα. 




Εκτέλεσε τον κανόνα της μετάνοιας που του έβαλε ο Επίσκοπος και όταν το επιτίμιο συμπληρώθηκε ύστερα από οκτώ μήνες, προσήλθε στην Εκκλησία, σαν ένας κοινός άνθρωπος, με έναν απλό χιτώνα, χωρίς κανένα διακριτικό του αξιώματός του, άκουσε τη συγχωρητική ευχή και κοινώνησε κατά την εορτή των Χριστουγέννων λέγοντας τον λόγο του Δαυίδ: «Εκολλήθη τω εδάφει η ψυχή μου, ζήσόν με κατά τον λόγον σου». 



Καρπός της μετάνοιάς του, που παραδειγμάτισε τον λαό του, ήταν ένας νόμος που έλεγε πως κανείς καταδικασμένος σε θάνατο δεν θα εκτελείτο, αν δεν περνούσαν τριάντα ημέρες από την λήψη της καταδικαστικής αποφάσεως.


Μεταξυ αλλων ο Μεγας Θεοδοσιος καταργησε με νεαρα ολες τις ειδωλολατρικες θυσιες, την λατρεία των δαιμονων, και κάθε δημόσια-απόκρυφη τελετή των δωδεκαθειστών, και κατήργησε, το 394 μ.Χ., δια νεαρας, τους Ολυμπιακους αγωνες, που χρησίμευαν στην διατηρηση της μαυρης μαγειας και της λατρειας των δαιμονων.

Oλα αυτά διοτι οι “νεοπλατωνικοί” εκεινης της εποχης δεν ήταν φιλόσοφοι αλλα ιερείς μιας εωσφορικής και ανυπάρκτου θρησκείας (Άρνολντ Τόυμπη Σπουδή της Ιστορίας, μετ. Ν. Παπαρρόδου, Αθήναι 1962,σελ.457). 
Το χειροτερο όμως ηταν ότι οι φιλοσοφικες οι σχολές των Αθηνών είχαν μεταβληθεί σε κέντρα άσκησης της μαυρης μαγείας, γεγονός που οδήγησε τελικά στο κλείσιμό της το 529μ.χ. από τον Ιουστινιανό. 
Πολύ σωστες οι ενεργειες, των Ιουστινιανού, σχετικα με τους μαυρους μαγους του εωσφορικου δωδεκαθεου. 
Στους χρόνους που κατέρρεε η ειδωλολατρία, η μαγεία και η δεισιδαιμονία είχαν λάβει αφάνταστες διαστάσεις. Όπως μας πληροφορούν συγγραφείς της εποχής, όπως ο Λουκιανός, η μαγεία είχε καταλάβει πρωτεύουσα θέση στις λαϊκές μάζες.
Μάγοι υπό ποικίλα ονόματα, ως φαρμακομάντεις, ιατρομάντεις, βωμολόχοι, αγύρται κλπ, έχοντας ως βοηθούς γραίας βωμολόχους, περιμακτρίας, τελεστρατίας, τυμπανιστρίας, περιήρχοντο τας πόλεις, υποσχόμενοι ζωή, υγεία, πλούτο, ευτεκνία, κάλλος και οποιοδηποτε αγαθό» (Θ.Η.Ε.,τομ.8,449)
Ο καθηγητής Ν. Λούβαρις τόνισε πως στους ύστερους χρόνους της αρχαιότητος «μάγοι πολυάριθμοι και ποικιλώνυμοι, αγύρται, απολακταί, βωμολόχοι, ιατρομάντεις, καθαρτές, φαρμακομάντεις, κλπ, συνοδευόμενοι υπό γυναικών μαγισσών ή βοηθών και αφορμώμενοι εκ Θεσσαλίας κυρίως, ήτις εθεωρείτο η κατ’ εξοχήν κοιτίς των, περιέτρεχον τας πόλεις και εξητάτουν τους απλοϊκούς.



Οι Ελληνες Χριστιανοί της εποχής, δεν καταφεροταν εναντια στον θαυμαστο και ανεκτιμητο αρχαιο Ελληνικο πολιτισμο.

Αντιδρούσαν όμως σε ένα σύνολο από πολυ ακραιες εωσφορικες εκδηλωσεις των σατανιστων του δωδεκαθεου όπως οι ανθρωποθυσιες, μερος των οποιων ηταν και η σπλαγχνομαντεια, δηλαδη αποσπουσαν τις κοιλιες των θυματων και τελουσαν γαστερομαντεια παρατηρωντας μεσα σε αυτην τα μελουμενα.


Hταν παντοτε καθετα αντιθετοι στα εωσφορικα βασανιστηρια, στους αυτοβασανισμους, στους ευνουχισμους στις σεξουαλικες ανωμαλιες, προς τιμην του εωσφορου, στις μυήσεις με χρηση φόβου και ναρκωτικων ουσιων (βλεπε ως παράδειγμα εωσφορικα Ελευσινια μυστηρια).

Την εποχη που ηταν βασιλιας ο Θεοδόσιος ο α, δεν αντιμετωπισε προβλήματα με τους πεσρες.
Την εποχη  την οποια ηταν Βασιλεις οι Θεοδόσιος ο α, Αρκαδιος, Θεοδόσιος β, Ιουστινιανος ο α, Ιουστίνος ο α, Ιουστίνος β κλπ, είχαμε μονον συνοριακους πολεμους, ειτε ειρηνη μεταξυ των δυο κρατων. 
Μονον όταν ανεβηκε στον θρονο , ο πρωτος Ελληνας χριστιανος Αυτοκρατορας ,ο Ηράκλειος ,εκαναν οι περσες ολα αυτά τα τρομερα πραγματα εις βαρος των Ελλήνων, τα οποια, δεν ειχαν ξαναγινει ποτε από μερος των περσων . 
Στα θετικα του Θεοδοσιου είναι ότι εκανε τον Χριστιανισμο επισημη θρησκεια του κρατους, ότι συμπληρωσε τα τοιχη της Κωνσταντινουπολεως. 
Με τον θανατο του προηγουμενου αυτοκρατορα του Ουαλη, και την ανοδο του θεοδοσιου του α εχουμε την οριστικη ηττα του Αρειανισμου μιας ακομη αιρεσεως που δημιουργησε το κοματι του εβραικου λαου που πιστευει στον εωσφορο (βλεπε δηλωσεις του μητροπολιτη Σεραφειμ Πειραιως) .


Όταν ηρθαν οι γερμανοι-γοτθοι στα Βαλκανια εγιναν “δηθεν “χριστιανοι, ασπαζομενοι την αιρεση του Αρειου.Μια αιρεση την οποια στηριξαν ολοψυχα οι γερμανοι σατανιστες με στοχο την διασπαση της ορθοδοξιας.


Αυτό που εκανε τελικα ο Μεγας θεοδοσιος είναι παγκοσμια πρωτοτυπια, καθως δεν φτανει που μας εσφαζαν δωρεαν οι Γερμανοι επι τοσους αιωνες ,αλλα ηρθε ο Θεοδόσιος και τους προσελαβε στον Ελληνικο (ρωμαικο ) στρατο , τους εδωσε αξιωματα , και της καλυτερες αμοιβες, για να συνεχισουν να σφαζουν, να κλεβουν , να κανουν εμπρησμούς εις βαρος των αθωων Ελλήνων υπηκόων, με αμοιβες και αξιωματα. 
Οι άμοιροι Ελληνες πληρωναν από το υστέρημα τους γοτθους για να “προστατευουν τα εξωτερικα σύνορα του κρατους. 
Εκεινοι όμως το μονον που εκαναν είναι αυτό που ξερουν παντοτε, δηλαδη σφαγες, κλοπες, εμπρησμοι, βιασμοι, σκλαβωμα γυναικων, δια την τελεση σεξουαλικών ανωμαλιών, ως λατρευτικο τυπικο του εωσφορου.

Απο την εποχη του Κωνσταντιου εως την εποχη του Θεοδοσιου β εζησαν οι 5 μεγαλυτεροι Ελληνες νεοπλατωνικοι φιλοσοφοι του μεσαιωνα. *
Αυτοι ηταν ηταν ο μεγας Βασιλειος, ο αγιος Ιωαννης ο Χρυσοστομος, ο αγιος Γρηγοριος ο Ναζιανζηνος, ο αγιος Γρηγοριος Νυσσης και η φιλοχριστιανη Αλεξανδρινη φιλοσοφος η Υπατια. 

Την εποχη εκεινη και οι πεντε νεοπλατωνικοι διδασκουν τον Αριστοκλη εχοντας παντοτε την αμεριστη υποστιριξη των αυτοκρατορων.

Οι αυτοκρατορες γνωριζουν προσωπικα τους μεγαλους φιλοσοφους και ρητορες τους αγιους ιεραρχες και τους στηριζουν  στο επιστημονικο τους εργο.

Αυτο δεν ηταν αλλο απο την ενσωματωση ολοκληρης της Πλατωνικης διδασκαλιας στον Χριστιανισμο. 

Με την ολοκληρωση αυτου του μοναδικου και 
εξαιρετικου στα παγκοσμια χρονικα φιλοσοφικου  -πνευματικου εργου οι Ιεαραρχες μετετρεψαν τον μεχτι τοτε Ιουδαικο χριστιανισμο σε καθαρα Ελληνικο.

Αμεσως ο αγιος Θεοδοσιος τον Μαιο του 381 μ.χ. θα ανακηρυξει τον Ελληνικο πλεον χριστιανισμο σε επισημη θρησκεια της Ελληνικης-ρωμαικης αυτοκρατοριας.


Εαν οι αυτοκρατορες ηταν εναντια στον Ιερο αρχαιο Ελληνικο πολιτισμο δεν θα επετρεπαν ποτε και σε καμια περιπτωση την ενσωματωση αυτουσιας της διδασκαλιας του Αριστοκλη στην χριστιανικη θρησκεια.




Ακομη αμεσα οι αυτοκρατορες θα τιμωρουσαν τους αγιουςς ιεραρχες και θα τους αφαιρουσαν ολα τα εκκλησιαστικα τους αξιωματα.  
Φυσικα θα απαγορευαν την διδασκαλια του Πλατωνα και στους αγιους ιεραρχες στην φιλοχριστιανη Υπατια αλλα και σε ολους τους υπολοιπους φιλοσοφους. 
Αυτο ομως ειναι κατι το οποιο δεν το εκανε ποτε ο κανενας αυτοκρατορας καθως ολοι οι φιλοσοφοι διδασκαν ελευθερα τον Πλατωνα.



Μεταξυ αλλων οι αυτοκρατορες θα εκλειναν και ολες τις φιλοσοφικες σχολες.



Ο αγιος Θεοδοσιος εδωσε Ελληνοχριστιανικη παιδεια στα τεκνα του και αυτα με την σειρα τους στα δικα τους παιδια.
Το αποτελεσμα να ανοιξει ο δρομος στην αγια Ευδοκια-Αθηναιδα να εξελιξει και να επανιδρυση την ανωταση φιλοσοφικη πανεπιστημιακη σχολη της πολης-Κωνσταντινουπολεως.
Το  425 μ.χ. με  διαταγμα του Θεσοδοσιου του β αναβαθμιζεται και επανιδρυεται η ανωτατη φιλοσοφικη σχολη της πολης κατοπιν επιθυμιας της αγιας αυτοκρατειρας Ευδοκιας-Αθηναιδας.
Χωρις την ενωση του Χριστιανισμου και του αρχαιου Ελληνικου πολιτισμου ηταν αδυνατον να γινει ο Ελληνισμος παγκοσμια αυτοκρατορια και να φτασει στην κορυφη του κοσμου. 

Ο Ελληνικος πολιτισμος και ο Χριστιανισμος θα ενωθουν ωστε να γινει για μια και μοναδικη φορα η Ελλαδα παγκοσμιο κρατικο μορφωμα.
Ο Χριστος και ο Πλατωνας ειναι τα θεμελια της αυτοκρατοριας. 
Απο εκει ο Ελληνισμος θα παρει αστειρευτες δυναμεις για να μεγαλουργησει και να επιβιωσει. 
Οι αγιοι πατερες της ορθοδοξης εκκλησιας κρατησαν οτι πολυτιμο ειχε ο αρχαιος Ελληνικος πολιτισμος, οπως οι διδασκαλιες του Πλατωνα και του Αριστοτελη και φυσικα χρησιμοποιουσαν την κορυφαια γλωσσα στον κοσμο την Ελληνικη. 
Σκεφτειτε οτι ο Ελληνικος πολιτισμος δεν ηταν αρκετος απο μονος του για να φτασει στην κορυφη του κοσμου το Εθνος.






Για αυτο και επρεπε να ενωθει ο Ελληνικος πολιτισμος με τον χριστιανισμο.   
Ο Ελληνικος πολιτισμος και ο Χριστιανισμος θα ενωθουν ωστε να γινει για μια και μοναδικη φορα η Ελλαδα παγκοσμιο κρατικο μορφωμα.


Οι αγιοι πατερες της Εκκλησίας διοτι σπουδασαν φιλοσοφια και ρητορικη στην αρχαια Αθηνα αλλα και σε αλλα μερη ενω υπηρξαν για λιγο διαστημα πρωτου να γινουν ιερεις επαγγελματιες ρητορες και σοφιστες αντιλήφθηκαν αμεσως την αξία του αρχαίου Ελληνικου πνευματος.
Χρησιμοποιησαν τις αξίες και τα ιδανικα τνω φιλοσοφων για να δημιουργησουν την χριστιανικη Ελληνορωμαικη αυτοκρατορια. 
Aξιοποιοησαν στο επακρο  την Ελληνική γλωσσα για να γραψουν ολα τα υψηλου επιστημονικου φιλοσοφικου και πνευματικου επιπεδου εργα τους.
Ταυτοχρονα μεσα απο τη Ελληνικη φιλοσοφια διατυπωσαν  τα δογματα της ορθοδοξιας ωστε να προστατεψουν την ανερχομενη θρησκεια απο τους αιρετικους και  απο πασης φυσεως αιρεσεις.
 Μεσα απο την δυναμικη και την πνευματικότητα της αρχαιοελληνικής αγωγής, διδαξαν στους Ελληνες την ελευθερια, την ομορφια,την αγαπη, την ηθικη 

,την δικαιοσυνη, την γεναιοτητα-
πιστη στον Ιησου Χριστου.



ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ 

ΕΞΑΙΡΕΙΤΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΜΕΡΟΣ ΜΕ ΒΑΣΗ 
ΤΟ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΔΕΝ 
ΑΓΑΝ.





ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ


                 ΓΡΑΦΕΙ Ο
                  
ΑΓΓΕΛΟΣ Φ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ



Μόνον ο Χριστός θέλει τους Έλληνες
















ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ

ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ


         ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.












loading...

13 thoughts on “Του Αγίου Θεοδοσίου του Μεγάλου ευσεβούς βασιλέως

  1. που ειναι ο Γιαχωβας υπηρεσιας αραγε? αργησε βλεπω να πιασει δουλεια…του ετοιμαζουν τα κειμενα μαλλον…ας περιμενωμεν ολιγον τι!

  2. Για την εξωτερική εμφάνιση της Μαρίας δεν ήταν
    τίποτα γνωστό, όπως πιστοποιεί κι ο Αυγουστίνος. Αλλά
    κατά το προσκύνημα της στα Ιεροσόλυμα, η αυτοκράτειρα
    Ευδοκία είχε την τύχη ενός ευτυχούς ευρήματος.
    Γύρω στο 435 ανακάλυψε μια εικόνα της Παναγίας, και
    μάλιστα ζωγραφισμένη από τον Απόστολο Λουκά! Τον
    6ο-7ο αιώνα παρήγαγαν «κυριολεκτικά εργοστασιακά»
    πορτρέτα της Παναγίας, και σαν να μην έφταναν αυτά,
    τον 8ο αιώνα ήρθαν να προστεθούν οι εικόνες της Παναγίας
    που δεν είχαν φτιαχτεί από ανθρώπινα χέρια, οι
    «αχειροποίητες». Συνηθισμένες εικόνες της Παναγίας
    βρίσκονταν τον όψιμο 6ο αιώνα αναμφίβολα στα σπίτια
    των περισσότερων χριστιανών της Ανατολής, όπως και
    στα κελιά των μοναχών, όπου λέγεται ότι σχεδόν τις
    θεοποιούσαν. Εικόνες της Παναγίας λατρεύονταν τώρα
    περισσότερο από άλλες εικόνες αγίων, λατρεύονταν ως
    λείψανα, κι αυτός ήταν πιθανώς ο λόγος που δεν έκαναν
    ακόμη μεγάλο εμπόριο με λείψανα της Μαρίας: η εικόνα
    της ήταν αρχικά επαρκές υποκατάστατο. Τέλος έγινε
    το πιο συχνό θέμα της χριστιανικής τέχνης. Φιγούραρε
    από τις αρχές του 7ου αιώνα (610) στα πολεμικά πλοία
    του αυτοκράτορα Ηράκλειου —και διαμέσου των αιώνων
    η Παναγία παρέμεινε η «βασίλισσα της άνοιξης»
    και η μεγάλη βασίλισσα του πολέμου και του αίματος, η
    οποία γνώρισε σίγουρα τους μεγαλύτερους θριάμβους της
    στη Δύση, έως και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο1 6 3.
    Από τα τέλη του 5ου και τον 6ο αιώνα, κυρίως στην
    Παλαιστίνη, συνηθίζουν να προωθούν την πίστη και το
    εμπόριο με λείψανα της Παναγίας. Γνώριζαν ξαφνικά
    την πέτρα πάνω στην οποία ξεκουράστηκε η Παρθένος
    στο ταξίδι της για τη Βηθλεέμ. Όπως πιστοποιεί κάποιος
    προσκυνητής, αυτή η πέτρα ήταν τοποθετημένη
    γύρω στο 530 ως Αγία Τράπεζα στην εκκλησία του
    Αγίου Τάφου των Ιεροσολύμων. Δεκαετίες αργότερα όμως
    ένας άλλος προσκυνητής τη βρήκε πάλι στην πρωταρχική
    θέση της· από εκεί ανάβλυζε τώρα αφρίζοντας
    το πιο εύγευστο νερό.__

  3. …..ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ….
    Κανείς δε θα συμβουλευθεί μάντη, αστρολόγο ή χρησμολόγο…Η καθολική περιέργεια
    για τη μαντεία πρέπει να σιωπήσει για πάντα. Όποιος αρνηθεί την υπακοή σε αυτήν
    την εντολή θα υποστεί την ποινή του θανάτου και θα δεχθεί το ξίφος της τιμωρίας.
    Θεοδοσιανός Κώδικας IX.16.4
    Επιθυμούμε να κλείσουν αμέσως όλοι οι ναοί σε όλους τους τόπους και σε όλες τις
    πόλεις και να απαγορευθεί η είσοδος σε αυτούς… Θέλουμε επίσης να απέχουν όλοι
    από τις θυσίες. Αν όμως τύχει και κάποιος διαπράξει αυτό το αδίκημα, θα τιμωρηθεί
    με αποκεφαλισμό. 'ιατάσσουμε η περιουσία όποιου τιμωρηθεί με αυτό τον τρόπο να
    περιέλθει στο αυτοκρατορικό ταμείο.
    Αυτοκράτορες Κωνστάντιος και Κώνστα
    Εάν βρίσκονται ακόμα κάποια αγάλματα μέσα στους ναούς και τα ιερά και εάν έχουν
    δεχθεί ή δέχονται ακόμη τη λατρεία των ειδωλολατρών, όπου και να συμβαίνει αυτό,
    αυτά θα ξεριζωθούν εκ θεμελίων….Τα ίδια τα κτήρια των ναών που βρίσκονται σε
    πόλεις ή και έξω απ’ αυτές, θα παραχωρηθούν σε κοινή χρήση. Παντού οι βωμοί θα
    καταστραφούν… Οι ιδιοκτήτες τους θα υποχρεωθούν να τους καταστρέψουν.
    Αυτοκράτορες Αρκάδιος, Ονώριος και Θεοδόσιος
    'ιατάζουμε τους άρχοντές μας… να αναζητούν σύμφωνα με το νόμο όλες τις
    περιπτώσεις ασεβείας υπέρ της ελληνικής θρησκείας, ώστε αυτές να μη συμβαίνουν,
    αλλά και όταν συμβαίνουν να τιμωρούνται… Να μην έχει κανένας το δικαίωμα να
    κληροδοτεί με διαθήκη ή να χαρίζει με δωρεά κάτι σε πρόσωπα ή τόπους που έχουν
    επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια του ελληνισμού… Να διατηρηθούν και με
    την παρούσα ευσεβή νομοθεσία κυρίαρχες και εν ισχύ όλες οι τιμωρίες με τις οποίες
    οι προηγούμενοι βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την ελληνική πλάνη, ή με
    τις οποίες προσπαθούσαν να διασφαλίσουν την ορθόδοξη πίστη.
    Ιουστιάνειος Κώδικας 1.11.9.
    … με τον παρόντα νόμο ανακοινώνουμε σε όλους όσους γίνει χριστιανοί κι έχουν
    αξιωθεί το άγιο και σωτήριο βάπτισμα, αν οποτεδήποτε φανούν να επιμένουν στην
    πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Όσοι όμως δεν έχουν
    αξιωθεί ακόμη το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να φανερωθούν… και να πάνε στις
    ιερότατες εκκλησίες μαζί με τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και όλα τα μέλη του
    οίκου τους και να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών… 'ιαφορετικά να
    γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν, δεν θα έχουν κανένα πολιτικό
    δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας, κινητής ή ακίνητης.
    Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και, επιπλέον, θα
    υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες. Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα που
    διδάσκεται από αυτούς που πάσχουν από τη νόσο των ανόσιων Ελλήνων, έτσι ώστε
    να μην προσποιούνται ότι διδάσκουν όσους φοιτούν κοντά τους, διαφθείροντας τις
    ψυχές των μαθητών με δήθεν αλήθειες… Αν κάποιος κρύβεται μέσα στο κράτος μας
    και συλληφθεί να θυσιάζει και να διαπράττει το αμάρτημα της ειδωλολατρίας, θα
    υποβληθεί στις έσχατες τιμωρίες, τις οποίες υφίστανται δικαίως και οι Μανιχαίοι και
    οι Βορβορίτες… Και όσοι έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα ή περιουσία
    μεγάλη για να κρατήσουν τα προσχήματα, πήγαν ή πρόκειται να πάνε να βαπτισθούν,
    αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα άλλα μέλη του οίκου τους στην ελληνική
    πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους και να αποκλεισθούν από τα
    πολιτικά τους δικαιώματα, αλλά και να υποβληθούν σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι
    φανερό ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς να είναι καθαροί στην πίστη τους. Θεσπίζουμε
    τους ίδιους νόμους και για τους αλιτήριους Έλληνες και για τους Μανιχαίους, των
    οποίων μέρος είναι και οι Βορβορίτες.
    Ιουστιάνειος Κώδικας 1.11.10

  4. Καλημέρα αδερφέ,
    χαρά στο κουράγιο σου που απαντάς σε αυτό το εβραϊκό μίασμα!

  5. ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ Ο ΚΟΥΡΦΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ ΣΕ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΗΘΟΣ, ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ,Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΚΑΝΕ ΤΟΥΣ ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΕΣ, ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ ΝΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΑΦΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΝ ΣΕ ΥΒΡΕΙΣ. ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ.

    ΚΥΡΙΕ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΕ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ.

  6. ΕΤΣΙ ΟΤΙ ΣΧΟΛΙΑ ΥΠΕΡ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΑ ΒΓΑΖΕΤΕ?????????????
    ΠΑΜΕ ΠΑΛΙ……
    Ετι τοις φρονούσι και λέγουσι, κτιστήν είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν
    της τρισυποστάτου Θεότητος ως κτιστήν εκ τούτου πάντως, και αυτήν την θείαν
    ουσίαν αναγκαζομένοις δοξάζειν κτιστή γαρ κατά τους Αγίους ενέργεια , κτιστήν
    δηλώσει και φύσιν. Άκτιστον δε, άκτιστον χαρακτηρίσει ουσίαν. Καντεύθεν ήδη
    κινδυνεύουσιν εις αθείαν παντελή περιπίπτειν, και την Ελληνικήν μυθολογίαν, και
    των κτισμάτων λατρείαν τη καθαρά και αμώμω των Χριστιανών Πίστει
    προστριβομένοις, μη ομολογούσι δε κατά τας Αγίων θεοπνεύστου θεολογίας και το
    της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα άκτιστον είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν
    της τρισυποστάτου Θεότητος ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.
    2. Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων, αφ΄εαυτών και την καθ' ημάς κλίσιν
    μεταπλάττουσι, και τας Πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις, και αυθυπόστατον
    την ύλην παρά των ιδίων μορφούσθαι λέγουσι, και προφανώς διαβάλλουσι το
    αυτεξούσιον του 'ημιουργού, του από του μη όντος ει το είναι παραγάγοντος τα
    πάντα, και ως Ποιητού πάσιν αρχήν και τέλος επιτιθέντος εξουσιαστικώς και
    δεσποτικώς ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ
    3. Τοις τα Ελληνικά διεξιούσι μαθήματα, και μη δια παίδευσιν μόνον ταύτα
    παιδευομένοις, αλλά και ταις δόξαις αυτών ταις ματαίας επομένοις, και ως αληθέσι
    πιστεύουσι, και ούτως αυταίς ως το βέβαιον εχούσας εγκειμένοις ώστε και ετέρους
    ποτε μεν λάθρα, ποτέ δε νοερώς ενάγειν αυταίς και διδάσκειν ανενδοιάστως
    ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.
    4. Τοις δεχομένοις, και παραδίδουσι τα μάταια και Ελληνικά ρήματα, ότι τε
    προϋπαρξις εστι των ψυχών και εκ του μη όντος τα πάντα εγένετο, και παρήχθησαν,
    ότι τέλος εστί της κολάσεως, ή αποκατάστασις αύθις της κτίσεως, και των
    ανθρωπίνων πραγμάτων, και δια των τοιούτων λόγων την Βασιλείαν Των Ουρανών
    λυομένην πάντως, και παράγουσαν εισάγουσιν, ήν αιωνίαν και ακατάλυτον αυτός τε
    ο Χριστός και Θεός ημών εδίδαξε, και παρέδοτο, και δια πάσης της παλαιάς και νέας
    Γραφής ημείς παρελάβομε, ότι και η Κόλασις ατελεύτητος και η Βασιλεία αίδιος, δια
    δε των τοιούτων λόγων εαυτούς τε απολλύασι, και ετέροις αιωνίας προξένοις
    γινομένοις ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.
    5. Τοις ευσεβείν μεν επαγγελομένοις, τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα τη και
    Καθολική Εκκλησία περί τε ψυχών ανθρωπίνων, και ουρανού και γής, και των
    άλλων κτισμάτων αναιδώς, ή μάλλον ασεβώς επεισάγουσιν ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.
    6. Τοις την μωράν των έξωθεν ( = Ελλήνων) φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν
    προτιμώσι, και τοις καθηγηταίς αυτών επομένοις, και τας τε μετεμψυχώσεις των
    ανθρωπίνων ψυχών, ή και ομοίως τοις αλόγοις ζώοις ταύτας απόλλυσθαι, και εις το
    μηδέν χωρείν δεχομένοις και δια τούτο ανάστασιν και κρίσιν και την τελευταίαν των
    βεβιωμένων ανταπόδοσιν αθετούσιν ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.
    7. Τοις λέγουσιν, ότι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, οι παρά
    των επτά Αγίων και Καθολικών Συνόδων, και παρά πάντων των εν Ορθοδοξία
    λαμψάντων Πατέρων αναθέματι καθυποβλήθέντας, ως αλλότριοι της Καθολικής
    Εκκλησίας δια την εν λόγοις αυτών κίβδηλον και ρυπαράν περιουσίαν κρείττονες εισί
    κατά πολύ, και ενταύθα, και εν τη μελλούση κρίσει, και των ευσεβών μεν και
    ορθοδόξων ανδρών, άλλως δε κατά πάθος ανθρώπινον ή αγνόημα πλημμελησάντων
    ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

  7. ….ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΤΑΛΑΝΤΗ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΦΟΥ ΤΑ ΑΝΕΒΑΣΟΥΝ ΤΑ ΣΒΗΝΟΥΝ!!!
    ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΕΤΣΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ????

  8. ΛΕΓΕ ΜΠΑΡΜΠΑ ΣΧΟΛΙΑ…
    ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΕΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ?
    ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΔΕΝ ΛΕΓΟΤΑΝ ΠΟΤΕ ΕΤΣΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΟΥ?
    ΓΙΑΤΙ ΑΠΑΓΟΡΕΨΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΛΛΗΝ?
    ΓΙΑΤΙ ΠΡΩΤΑ ΜΑΣ ΚΑΨΑΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΛΕΤΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΣΩΣΑΤΕ?
    ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΣ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΛΗΘΩΝ ΓΕΜΙΣΤΟ-ΙΟΥΛΙΑΝΟ-ΚΕΛΣΟ-ΛΟΥΚΙΑΝΟ?
    ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΛΕΣ ΚΟΥΒΕΝΥΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΩΔΙΚΕΣ?
    ΓΑΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΣ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΣΑΣ?

  9. ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΑΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΛΕΜΕ….
    Μάλλον δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στο γεγονός
    ότι από την Παναγία δεν διέθεταν τίποτα, ούτε το παρα-
    μικρό. Οι κάτοικοι της Ναζαρέτ δεν είχαν προσέξει τίποτα
    το ασυνήθιστο επάνω της. Ολόκληρη η Καινή
    Διαθήκη την αναφέρει σπάνια και χωρίς ιδιαίτερες τιμές.
    Οι Πατέρες της Εκκλησίας, του 3ου αιώνα ακόμη, την
    κατηγορούν για ματαιοδοξία, υπερηφάνεια, έλλειψη πίστης
    στο Χριστό και πολλά άλλα. Και οι επίσημοι
    ηγέτες της Εκκλησίας διατηρούσαν αρχικά κάποιες επιφυλάξεις
    απέναντι στη λατρεία της Παναγίας, προσπαθούσαν
    τουλάχιστον να την περιορίσουν στα όρια της
    αγιολατρείας. Ενώ μάλιστα από τον 4ο αιώνα τιμούσαν
    τους αγίους με αναφορά του ονόματος τους στις δεήσεις
    κατά τη θεία Λειτουργία, η Μαρία εξαιρείτο από αυτό
    έως τα μέσα του 5ου αιώνα. Έναν αιώνα νωρίτερα της
    έδιναν λιγότερη προσοχή απ' ό,τι στους κατώτερους μάρτυρες.
    Μόλις τον όψιμο 4ο αιώνα χτίζουν την πρώτη
    εκκλησία της Παναγίας στη Ρώμη η οποία διαθέτει
    σήμερα περίπου ογδόντα εκκλησίες της Παναγίας. Αλλά
    τότε δεν γνώριζαν ακόμη πουθενά προσκύνημα της Παναγίας.
    Τουλάχιστον τέσσερις αιώνες τα έβγαλε πέρα
    χωρίς αυτήν η χριστιανοσύνη. Μόλις από τον 5ο αιώνα
    τελούν εορτασμούς της Παναγίας. Αλλά στην Αφρική
    ακόμη και την εποχή του Αυγουστίνου δεν υπάρχει εορτασμός
    της Παναγίας. Και μόνο από τη Σύνοδο της
    Εφέσου, στην οποία ο εκκλησιαστικός Διδάσκαλος Κύριλλος
    επιβάλλει το δόγμα της Θεοτόκου Μαρίας, με
    τεράστιες δωροδοκίες, επίσκοποι, αυτοκράτορες και όσοι
    άλλοι ήθελαν και είχαν τη δυνατότητα, «σκοτώνονταν»
    ποιος θα ανεγείρει ναό της Παναγίας162.

  10. ΑΤΑΛΑΝΤΗ ΓΙΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕ ΜΑΣ ΛΙΓΟ……
    • «Θὰ ξεσηκώσω τὰ παιδιά σου, Σιών, ἐναντίον τῶν παιδιῶν τῶν Ἑλλή-
    νων καὶ θὰ σὲ κρατήσω ὡς ξίφος πολεμικό… ὁ Κύριος ὁ παντοκράτωρ
    θὰ τοὺς ὑπερασπίσῃ (τοὺς Ἑβραίους), καὶ θὰ τοὺς κατασπαράξουν (τοὺς
    Ἕλληνες), καὶ θὰ τοὺς θάψουν κάτω ἀπὸ πέτρες σφεντόνας, καὶ θὰ τοὺς
    πιοῦν σὰν κρασί, καὶ θὰ γεμίσουν (μὲ τὸ αἷμα τους) φιάλες σὰν αὐτὲς τοῦ
    θυσιαστηρίου» (Ζαχαρίας, θ΄ 13-15).
    • «Καὶ ἐξολοθρεύσω Κρῆτας καὶ ἀπολῶ (θὰ καταστρέψω) τοὺς καταλοί-
    πους τοὺς κατοικοῦντας τὴν παραλίαν· καὶ ποιήσω ἐν αὐτοῖς ἐκδικήσεις
    μεγάλας, καὶ ἐπιγνώσονται (=θὰ ἔρθουν στὰ συγκαλά τους), διότι ἐγὼ Κύ-
    ριος ἐν τῷ δοῦναι τὴν ἐκδίκησίν μου ἐπ’ αὐτούς» (Ἰεζεκιήλ, κε΄ 16-17).
    • «Οὐαὶ (ἀλίμονο!) οἱ κατοικοῦντες τὸ σχοίνισμα (= τὶς ἀκτές) τῆς θαλάσ-
    σης πάροικοι Κρητῶν· λόγος Κυρίου ἐφ’ ὑμᾶς, Χαναὰν γῆ ἀλλοφύλων,
    καὶ ἀπολῶ ὑμᾶς (θὰ σᾶς καταστρέψω) ἐκ κατοικίας· καὶ ἔσται Κρήτη
    νομὴ ποιμνίων καὶ μάνδρα προβάτων…» (Σοφονίας, β΄ 5-6).
    • «Τάδε λέγει Κύριος …καὶ ἐξαποστελῶ πῦρ ἐπὶ τὰ τείχη Γάζης καὶ κατα-
    φάγεται θεμέλια αὐτῆς· καὶ ἐξολοθρεύσω κατοικοῦντας ἐξ Ἀζώτου καὶ
    ἐξαρθήσεται (= θὰ ἐξαφανισθῇ) φυλὴ ἐξ Ἀσκαλῶνος καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρα
    μου ἐπὶ Ἀκκαρὼν καὶ ἀπολοῦνται οἱ κατάλοιποι τῶν ἀλλοφύλων, λέγει
    Κύριος» (Ἀμώς, α΄ 6-8). [Πρόκειται γιὰ τὶς τέσσερες πόλεις τῶν Φιλισταί-
    ων-Κρητῶν.]
    • «Καὶ ράξει (= θὰ τσακίσῃ) ὁ Θεὸς τοὺς ἐπανιστανομένους ἐπ’ ὄρος Σιών·
    ἐπ’ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν διασκεδάσει (= θὰ διασκορπίσῃ)
    Συρίαν ἀφ’ ἡλίου ἀνατολῶν καὶ τοὺς Ἕλληνας ἀφ’ ἡλίου δυσμῶν τοὺς
    κατεσθίοντας τὸν Ἰσραὴλ ὅλῳ τῷ στόματι…» (Ἡσαΐας, θ΄ 10-11).

  11. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΚΑΤΑΠΙΕΙ Η ΘΕΚΛΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ……….

    • «Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ πατάξαι Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου τὸν Μακεδόνα,
    ὃς ἐξῆλθεν ἐκ τῆς γῆς Χεττειίμ, καὶ ἐπάταξε τὸν Δαρεῖον βασιλέα Περσῶν
    καὶ Μήδων καὶ ἐβασίλευσεν ἀντ’ αὐτοῦ πρότερος ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα […] καὶ
    ἐβασίλευσεν Ἀλέξανδρος ἔτη δώδεκα καὶ ἀπέθανε. Καὶ ἐπεκράτησαν οἱ
    παῖδες αὐτοῦ ἕκαστος ἐν τῷ τόπῳ αὐτοῦ. Καὶ ἐπέθεντο πάντες διαδήματα
    μετὰ τὸ ἀποθανεῖν αὐτὸν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν ὀπίσω αὐτῶν ἔτη πολλὰ καὶ
    ἐπλήθυναν κακὰ ἐν τῇ γῇ καὶ ἐξῆλθεν ἐξ αὐτῶν ῥίζα ἁμαρτωλὸς Ἀντίοχος
    Ἐπιφανής, υἱὸς Ἀντιόχου βασιλέως.» («Μακαββαίων Α΄», α΄ 1-10.)
    • «Ἦν δ’ οὕτως ἀκμή τις Ἑλληνισμοῦ καὶ πρόβασις ἀλλοφυλισμοῦ διὰ τὴν
    τοῦ ἀσεβοῦς καὶ οὐκ ἀρχιερέως Ἰάσονος ὑπερβάλλουσαν ἀναγνείαν […]
    ὁ δὲ τρισαλιτήριος Νικάτωρ (σ.σ. Ἕλληνας στρατηγὸς τοῦ Ἀντιόχου Δ΄
    τοῦ Ἐπιφανοῦς), ὁ τοὺς χιλίους ἐμπόρους ἐπὶ τὴν πρᾶσιν (δουλεμπόριο)
    τῶν Ἰουδαίων ἀγαγών, ταπεινωθεὶς ὑπὸ τῶν κατ’ αὐτὸν νομιζομένων
    ἐλαχίστων εἶναι, τῇ τοῦ Κυρίου βοηθείᾳ τὴν δοξικὴν ἀποθέμενος ἐσθῆ-
    τα, διὰ τῆς μεσογείου, δραπέτου τρόπον, ἔρημον ἑαυτὸν ποιήσας, ἦκεν
    εἰς Ἀντιόχειαν ὑπεράγαν δυσημερήσας ἐπὶ τῇ τοῦ στρατοῦ διαφθορᾷ […]
    Ὁ μὲν οὖν ἀνδροφόνος καὶ βλάσφημος τὰ χείριστα παθὼν ὡς ἑτέρους
    διέθηκεν ἐπὶ ξένης ἐν τοῖς ὄρεσιν, οἰκτίστῳ μόρῳ κατέστρεψε τὸν βίον.»
    («Μακκαβαίων Β΄», η΄ 34 – θ΄ 28.)
    • «Ὦ πικρᾶς τῆς τότε ἡμέρας καὶ οὐ πικρᾶς, ὅτε ὁ πικρὸς Ἑλλήνων τύραν-
    νος (σ.σ. Ἀντίοχος Δ΄ ὁ Ἐπιφανής) πῦρ φλέξας λέβησιν ὠμοῖς καὶ ζέουσι
    θυμοῖς ἀγαγὼν ἐπὶ τὸν καταπέλτην καὶ πάσας τὰς βασάνους αὐτοῦ τοὺς
    ἑπτὰ παῖδας τῆς Ἀβρααμίτιδος καὶ τὰς τῶν ὀμμάτων κόρας ἐπήρωσε καὶ
    γλώσσας ἐξέτεμε καὶ βασάνοις ποικίλαις ἀπέκτεινεν. Ὑπὲρ ὧν ἡ θεία δίκη
    μετῆλθε καὶ μετελεύσεται τὸν ἀλάστορα τύραννον. Οἱ δὲ Ἀβρααμιαῖοι
    παῖδες σὺν τῇ ἀθλοφόρῳ μητρὶ χορὸν συναγελάζονται ψυχὰς ἁγνὰς καὶ
    ἀθανάτους ἀπειληφότες παρὰ τοῦ Θεοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
    αἰώνων. Ἀμήν.» («Μακκαβαίων Δ΄», ιη΄ 20-24.)
    α. Εὐαγγέλια
    [Ὁ Ματθαῖος (ιε΄ 22-28) καὶ ὁ Μᾶρκος (ζ΄ 25-30) περιγράφουν τὴ θεραπεία
    τῆς κόρης μιᾶς γυναίκας Ἑλληνίδας, ὄχι Ἑβραίας, ποὺ μιλοῦσε Ἑλληνικά, διότι
    γίνεται σαφὴς διάκριση: Εἶναι «Ἑλληνίδα Συροφοίνισσα στὸ γένος» («Κατὰ
    Μᾶρκον», ζ΄ 26). Στὴ νεοελληνικὴ ἀπόδοση τῶν χριστιανῶν μεταφραστῶν
    κατὰ κανόνα τὸ «Ἑλληνίς» μεταφράζεται σὲ «εἰδωλολάτρις». Ἡ γυναῖκα
    αὐτὴ ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ παρακαλῶντας τον νὰ θεραπεύσῃ τὴν
    ἄρρωστη κόρη της.]
    • «Κι ἐκεῖνος δὲν τῆς ἀποκρίθηκε οὔτε μία λέξη. Καὶ τότε οἱ μαθητὲς τὸν
    πλησίασαν καὶ τοῦ εἶπαν· διῶξε την, γιατὶ φωνάζει ἀπὸ πίσω μας. Κι
    ἐκεῖνος τοὺς ἀποκρίθηκε: “Δὲν εἶμαι σταλμένος παρὰ μόνο γιὰ τὰ χαμένα
    πρόβατα τοῦ οἴκου τοῦ Ἰσραήλ. Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ παίρνῃς τὸ ψωμὶ ἀπὸ
    τὰ παιδιὰ καὶ νὰ τὸ δίνῃς στὰ σκυλιά”.» [Ἡ λέξη καὶ στὸν Ματθαῖο καὶ
    στὸν Μᾶρκο εἶναι «κυνάρια», δηλαδὴ μικρὰ σκυλιά.] («Κατὰ Ματθαῖον»
    ιε΄ 26 καὶ «Κατὰ Μᾶρκον» ζ΄ 27-28).
    β. Ἐπιστολὲς ἀποστόλου Παύλου
    • «Εἶπέ τις ἐξ αὐτῶν ἴδιος αὐτῶν προφήτης· Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ
    θηρία, γαστέρες ἀργαί. Ἡ μαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής. Δι’ ἢν αἰτίαν
    ἔλεγχε αὐτοὺς ἀποτόμως, ἵνα ὑγιαίνωσιν ἐν τῇ πίστει.» («Πρὸς Τίτον»,
    α΄ 12-13.)
    γ. «Πράξεις Ἀποστόλων»
    • «Μέχρι καὶ Ἕλληνες ἔβαλε μέσα στὸ ἱερὸ (συναγωγή) καὶ μόλυνε τὸν
    ἅγιο τοῦτο τόπο» (κα΄ 28-29).

  12. ΤΙ ΕΓΙΝΕ Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΟΥΓΚΑ???????????????

    α. Ἰωάννης Χρυσόστομος
    [Χαρακτηρίζει ὀνομαστικῶς τοὺς Ἕλληνες: • «μωρούς»: τόμος 18, σελ. 17,
    • ἐκφέροντες «λόγους ματαίους καὶ ἀκαθάρτους»: 18,113, • «κυλιομένους
    ὁμοῦ μὲ πόρνους καὶ μοιχούς…»: 18,115, • «δεισιδαίμονας»: 34,429, • «αἱ-
    μομείκτας μετὰ μητέρων καὶ ἀδελφῶν»: 34,459, • «ἀσοφωτέρους ἀπὸ τὰ
    ζῷα»: 34, 497, • «ἐστιγματισμένους», «χειροτέρους ἀπὸ τοὺς χοίρους ποὺ
    πασαλείβονται μὲ περιττώματα», «κυνικὰ καθάρματα», «παναθλίους»,
    «παμμιάρους», «ἀναισχύντους» κ.ἄ.]
    • Στὸ ἔργο του «Ἑρμηνεία εἰς τὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολήν»: «Ποῦ εἶναι
    τώρα οἱ σοφοὶ τῶν Ἑλλήνων μὲ τὰ πυκνά τους γένεια, μὲ τοὺς ἔξωμους
    χιτῶνες τους καὶ μὲ τὰ παραφουσκωμένα λόγια; Ὅλη τὴν βάρβαρη Ἑλ-
    λάδα ὁ σκηνοποιὸς (ὁ Παῦλος) ἐπέστρεψε (=ἐκχριστιάνισε). Ἂς εἶναι κι
    αὐτὸς ἀνάμεσά τους ὁ περιβόητος Πλάτων, ποὺ τρεῖς φορὲς πῆγε στὴ
    Σικελία, γεμᾶτος ἐπίδειξη καὶ κομπορρημοσύνη, μὰ κανεὶς δὲν τοῦ
    ἔδωσε προσοχή. Ὅμως ἐκεῖνος ὁ σκηνοποιὸς ὄχι μόνο στὴ Σικελία, ὄχι
    μόνο στὴν Ἰταλία ἀλλὰ καὶ σ’ ὅλη τὴν οἰκουμένη πέταξε καὶ δὲν σκαν-
    δάλισε, κι εἶναι φυσικό, γιατὶ οἱ διδάσκαλοι δὲν καταφρονοῦνται ἀπὸ
    τὴν ἐργασία τους ἀλλὰ ἀπ’ τὰ ψέματά τους.»
    • Αὐτόθι: «Δὲν βλέπετε στοὺς (Ὀλυμπιακούς) ἀγῶνες, ὅταν ὁ ἀγωνοθέτης
    βαδίζῃ διὰ μέσου τῆς ἀγορᾶς, πόση εὐταξία καὶ σιωπὴ ὑπάρχει στὸν
    λαό; Πῶς λοιπὸν ἐκεῖ ποὺ ὁ Διάβολος πομπεύει ὑπάρχει τέτοια σιωπή,
    κι ἐδῶ ποὺ εἶναι ὁ Χριστὸς ἔχει τόσο θόρυβο;»
    • Στὴν ὁμιλία του «Εἰς Τεσσαρακοστήν»: «Ἂς ντραποῦν οἱ Ἕλληνες βλέ-
    ποντας τ ὴν ἀγάπη μ ὲ τ ὴν ὁ ποία ἀ ποδεχόμεθα κ αὶ ἀσπαζόμεθα τ ὸν
    ἐρχομὸ τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς κι ἂς ὀνομάζουν ἐκεῖνοι γιορτὲς καὶ
    πανηγύρια τὴ μέθη κι ὅλες τὶς ἄλλες ἀκολασίες κι ἀσχήμιες.»
    • Στὴν «Εἰς τὴν Α΄ Κορινθίους Δ΄ Ὁμιλίαν» του, τόμος 18, σελ. 92: «πόσον
    ἐκοπίασεν ὁ Πλάτων μὲ τοὺς μαθητάς του μὲ τὸ νὰ μᾶς συζητῇ περὶ
    γραμμῆς καὶ γωνίας καὶ σημείου καὶ περὶ ἀριθμῶν ἀρτίων καὶ περιττῶνκαὶ ἴσων μεταξύ των καὶ ἀνίσων, καὶ διὰ τέτοια θέματα λεπτεπίλεπτα
    ὡς ὁ ἱστὸς τῆς ἀράχνης –διότι αὐτὰ εἶναι διὰ τὴν ζωὴν περισσότερον
    ἄχρηστα ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ ὑφάσματα– καὶ χωρὶς νὰ ὠφελήσῃ πολὺ ἤ ὀλί-
    γον μὲ τὰς συζητήσεις αὐτὰς ἐγκατέλειψεν ἔτσι τὴν ζωήν;…».
    • Στὴν «Εἰς τὴν Α΄ Κορινθίους, Ὁμιλία Ζ΄», τόμος 18, σελ. 197: «…διὰ νὰ
    καταισχύνωμεν καὶ τοὺς Ἕλληνας. Διότι τώρα, ἂν καὶ θέλω νὰ ἀπευ-
    θύνωμαι πρὸς αὐτούς, διστάζω, μήπως, ἐνῷ τοὺς νικῶμεν εἰς τοὺς
    λόγους καὶ εἰς τὴν ἀλήθειαν τῶν δογμάτων, ἐπισύρομεν εἰς βάρος μας
    τὸν χλευασμὸν ἀπὸ τὴν σύγκρισιν τοῦ βίου, ἀφοῦ ἐκεῖνοι μέν, ἂν καὶ
    εὑρίσκωνται εἰς τὴν πλάνην καὶ δὲν πιστεύουν εἰς τίποτε ἰσάξιον μὲ τὴν
    ἰδικήν μας πίστιν, ὅμως ζοῦν βίον φιλοσοφίας, ἐνῷ ἐμεῖς κάμνομεν τὸ
    ἐντελῶς ἀντίθετον. Ἀλλ’ ὅμως θὰ ὁμιλήσω – διότι προσπαθοῦντες νὰ
    ἀνταγωνιζώμεθα αὐτούς, ἴσως ἐπιδιώξωμε νὰ γίνωμε καλύτεροι ἀπὸ
    αὐτοὺς καὶ εἰς τὴν ἰδίαν τὴν ζωήν.»
    • Στὸν «ΚΣΤ΄ Λόγον εἰς τὴν Α΄ Κορινθίους», τόμος 18, Α΄, σελ. 177: «ἀλλ’
    ἐγὼ τώρα θρηνῶ, ὅταν οἱ Ἕλληνες εἶναι φιλοσοφώτεροι ἀπὸ ἐμᾶς, ποὺ
    ἔχομε ἐντολὴ νὰ μιμούμεθα ἀγγέλους.»
    • Στὴν παρ. β τῆς Ὁμιλίας «Ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ὁ Χριστός»: «(οἱ ἀπόστολοι)
    τοὺς βαρβάρους καὶ Ἕλληνας καὶ κάθε ἄλλο ἔθνος κατετρόπωσαν».
    • «Οἱ Ἕλληνες εἶναι βρωμεροὶ καὶ πανάθλιοι, μιαροὶ καὶ παμμίαροι.»
    («Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν», λόγος Β΄, παρ. α.)

  13. ……….ΑΤΑΛΑΝΤΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕΣ???????????????????

    • «Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός… εἶπε καὶ τοῦτο: “Ἀλήθεια, ἀλήθεια
    σᾶς λέω, αὐτὸς ποὺ πιστεύει σ’ ἐμένα, τὰ ἔργα τὰ ὁποῖα κάνω ἐγὼ κι
    ἐκεῖνος θὰ κάμῃ, καὶ μεγαλύτερα ἀπ’ αὐτὰ θὰ κάμῃ”. Βέβαια πολλοὶ ἄλ-
    λοι καὶ διδάσκαλοι ἦσαν καὶ μαθητὲς εἶχαν καὶ θαύματα φανέρωσαν,
    ὅπως καυχῶνται οἱ παῖδες τῶν Ἑλλήνων, κι ὅμως οὐδέποτε κανεὶς ἀπ’
    αὐτοὺς ἐσκέφθη τίποτε τέτοιο οὔτε τόλμησε νὰ πῇ. Οὔτε μποροῦσε ποτὲ
    κανεὶς Ἕλληνας, κι ἂς ἦταν τελείως ἀδιάντροποι («κἄν πάντῃ ἀναισχυν-
    τοῖεν»), νὰ παρουσιάσῃ προφητεία ἢ τέτοιο λόγο δοσμένο σ’ αὐτούς…
    ἐνῷ γιὰ ὅλα τ’ ἄλλα ὁμιλοῦν ἀδιάντροπα καὶ λένε ψέματα, ὅσα τοὺς
    κατέβουν στὸ κεφάλι, τίποτα τέτοιο δὲν τόλμησαν νὰ πλάσουν ποτέ…
    Εἶδαν μὲ πολλὴ πονηρία οἱ συμφοριασμένοι («λυμεῶνες») ἐκεῖνοι, ὅτι
    αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ ἐξαπατήσῃ, πρέπει νὰ κατασκευάσῃ μερικὰ πράγ-
    ματα πιθανὰ καὶ καλοστολισμένα καὶ τόσο καλοπλεγμένα, ποὺ νὰ μὴν
    ἀποδειχθῇ ἡ ψευτιά τους. Ἔπλασαν κι ἔφτειαξαν ὅσα μποροῦσαν, γιὰ
    νὰ ξεγελάσουν τοὺς πιὸ ἀφελεῖς.» («Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν», λόγος
    Β΄· «Κατὰ Ἰουλιανοῦ καὶ πρὸς Ἕλληνας», παρ. α.)
    • «(Εἶναι δυνατὸ οἱ Χριστιανοὶ νὰ εἶναι) χειρότεροι ἀπ’ τοὺς Ἕλληνες;
    Διότι, ἂν ἐκεῖνοι γιὰ τὴν δόξα ἐπέδειξαν τόσο κενὴ φιλοσοφία, πόσο
    περισσότερο πρέπει ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ γιὰ τὸν Θεὸ νὰ εἴμεθα ἐνάρε-
    τοι;» (Ὁμιλία ΠΔ΄, περὶ τῆς αὐτῆς πραγματείας καὶ «Ὅτι οἱ Ἕλληνες
    τοὺς Χριστιανοὺς ἐν πολλοῖς ὑπερακοντίζουσι».)
    • «Ἔτσι ἔκαμε καὶ ὁ Παῦλος βρίσκοντας τὸ ἐπίγραμμα (ἐνν. τὸ «τῷ ἀγνώ-
    στῳ θεῷ», στὴν Ἀθήνα) γραμμένο στὸ βωμὸ σὰν σὲ παράταξι ἐχθρική…
    Γιατὶ ἦταν ἐκεῖνο τὸ ἐπίγραμμα ξίφος τῶν Ἀθηναίων, μαχαίρι τῶν
    ἐχθρῶν, μὲ αὐτὸ τὸ μαχαίρι ἀπέκοψε τὸ κεφάλι τῶν ἐχθρῶν.» («Ὁμιλία
    εἰς τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» Α΄.)
    • «Ταῦτα οὖν ἐννοήσαντες καὶ τὴν ἄνοιαν (βλακεία) καὶ παραπληξίαν
    (ἀποβλάκωση) τῶν Ἑλλήνων…» («Εἰς τὸν πτωχὸν Λάζαρον», λόγος Ε΄,
    παρ. γ.)
    • «…ἐντρέπει Ἕλληνας… Ἡμεῖς γάρ ἐσμεν αἴτιοι, ἡμεῖς τοῦ μένειν αὐτοὺς
    ἐπὶ τῆς πλάνης». (Ὁμιλία ΟΒ΄ «Περὶ τῆς ἀγάπης καὶ βίου ὀρθοῦ καὶ ὅτι
    ταῦτα μάλιστα τοὺς Ἕλληνας ἐντρέπει».)
    • «(Ὁ ἅγιος Βαβύλας) διήλεγξε (=φανέρωσε) τὴν τῶν Ἑλλήνων ἀπάτην»
    («Εἰς μακάριον Βαβύλαν», Β΄, παρ. κγ).
    • «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐσκόρπισε τὸ χριστιανικὸ κήρυγμα καὶ ἡ Ἑλλη-
    νικὴ πλάνη διαλύθηκε» («Εἰς τὸν Ἀπόστολον Παῦλον», Ὁμιλία Δ΄).
    • «Καταγελῶντες μὲν τῆς Ἑλληνικῆς πλάνης…» («Περὶ μοίρας καὶ προνοί-
    ας» Β΄).
    • «Φλυαρίες καὶ γελοιότητες εἶναι ὅλ’ αὐτὰ τῆς Ἑλληνικῆς ἀνοησίας…»
    («Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν» λόγος Β΄, παρ. δ).
    • «Ἀληθῶς Ἕλληνες ἀεὶ παῖδες, γέρων δὲ οὐδείς. Δέον γὰρ τὴν οἰκείαν
    ἄνοιαν (βλακεία) θρηνεῖν…» (ἔνθ. ἀνωτ., παρ. ιθ).
    • «Ἀπὸ ποῦ διδαχθήκατε τὰ ἀριστοτελικὰ διδάγματα; Ποιός προτίμησε
    τὸν Πλάτωνα ἀπὸ τὰ εὐαγγέλια; Ποιός πέταξε ἔξω τὸ κήρυγμα τῆς
    (ἀληθινῆς) πίστης κι ἔφερε μέσα τὴν ἄπιστη ἀναζήτηση; Ποῦ ἔμαθες
    τὸ ἀγέννητος καὶ τὸ γεννητός;» (Στὸ «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος», παρ. β.)
    • «Καὶ γὰρ ἅπαντα ταῦτα ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν φιλοσοφίαν τὴν ἔξωθεν ἀνοί-
    ας ἐτίκτετο, καὶ αὕτη (= ἡ ἑλληνικὴ φιλοσοφία) ἦν τῶν κακῶν ἡ μήτηρ…»
    («Ὁμιλία εἰς Α΄ πρὸς Κορινθίους», τ. 18, σελ. 16.)
    • «Κανένα ὄφελος καθαροῦ βίου δὲν ὑπάρχει ἀπὸ δόγματα διεφθαρμένα.
    Ἂν λοιπὸν τὴν ἔξωθεν (=ἑλληνική) σοφία ἀκολουθοῦν, δὲν πρέπει νὰτοὺς θαυμάζουμε, ἀλλὰ νὰ τοὺς περιφρονοῦμε, ποὺ ἀκολουθοῦν ἀνόη-
    τους διδασκάλους («μωροῖς κέχρηνται διδασκάλοις»).» («Περὶ ἀναστά-
    σεως κατὰ αἱρετικῶν καὶ φιλοσόφων», παρ. γ.)

Comments are closed.