Data Centers και στο βάθος Κατάληψη
Περί τα μέσα του 18ου αιώνα (±1760) ξεκίνησαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια μία αλλαγής, η οποία, το 19ο αιώνα, έμελλε να αλλάξει συθέμελα τις τεχνικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές προδιαγραφές αυτού που ονομάζουμε ‘ανθρώπινος πολιτισμός’. Ήταν οι απαρχές της βιομηχανικής επανάστασης. Εκείνη την εποχή, μαζί με την ατμομηχανή, το σιδηρόδρομο, τον τηλέγραφο και τον ηλεκτρισμό έφτασε στην πόρτα των τότε κοινωνιών ένα πλήρες πακέτο που αφορούσε νέες υποδομές, νέα μέσα παραγωγής, νέες διαδικασίες, νέες νόρμες, νέες ευκαιρίες και -σαφώς- νέα προβλήματα. Ο αποστολέας άγνωστος και ο παραλήπτης απροσδιόριστος. ‘To whom it may concern‘ θα μπορούσε να γράφει η συνοδευτική επιστολή.
Κάποιοι τότε επέλεξαν να απορρίψουν τη νέα πραγματικότητα και να οχυρωθούν πίσω από αφηγήματα που ήξεραν καλά. Κάποιοι άλλοι ωστόσο διέγνωσαν σε αυτό το πακέτο κάποια αξία. Διέγνωσαν τα πρώτα σημάδια μίας εξέλιξης και μπήκαν στον κόπο να κατανοήσουν τί σήμαινε αυτό για τη νέα τεχνοοικονομική πραγματικότητα. Πρωτοπόροι αυτής της ερευνητικής και εξελικτικής διαδικασίας υπήρξαν ο Μαρξ και μετέπειτα ο Λένιν. Ήταν εκείνοι που επιχείρησαν να κατανοήσουν πώς αυτή η αλλαγή στο τεχνολογικό πρότυπο επηρέαζε την πολιτική, την οικονομία, την κοινωνία, τις ανθρώπινες σχέσεις και τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς. Και κυριάρχησαν. Με φθίνουσα μετέπειτα πορεία, αλλά σαφώς κυριάρχησαν.
Στον 21ο αιώνα ο κύκλος της εξέλιξης δείχνει να επαναλαμβάνεται. Μόνο που τη θέση της ατμομηχανής, του σιδηρόδρομου του τηλέγραφου και του ηλεκτρισμού, έχουν πάρει τα δεδομένα, οι αλγόριθμοι και οι ψηφιακές υποδομές (όπως πχ τα δίκτυα 5g). Σε αυτόν το νέο κύκλο οι φιλελεύθερες ιδέες φαίνεται να προσαρμόζονται καλύτερα. Με εξαίρεση ζητήματα όπως η διαχείριση της πληροφορίας και ο έλεγχος των υποδομών που προσλαμβάνουν και μία διάσταση ως ‘Κοινά’, εννοιολογική εξέλιξη ιδιαίτερης προστιθέμενης αξίας και με σαφείς φιλελεύθερες αναγνώσεις, οι έχοντες το Κεφάλαιο ανά χείρας φαίνεται να μη θέλουν να το αφήσουν στο ράφι ή έστω να δώσουν νέο νόημα στο περιεχόμενό του. Καθώς ωστόσο η ιστορία επαναλαμβάνεται, το μόνο βέβαιο είναι πως αυτοί που θα επιλέξουν να ανέβουν στο τρένο της πληροφοριακής επανάστασης και να προσαρμοστούν στις εξελίξεις, το δίχως άλλο, θα έχουν μία ευκαιρία προόδου, αυτάρκειας και ευημερίας.
Η χώρα μας, το τελευταίο διάστημα με τα μύρια όσα προβλήματα και τις εν εξελίξει υγειονομικές, κοινωνικές και γεωπολιτικές προκλήσεις, δείχνει να αντιλαμβάνεται πως η μόνη επιλογή που έχει, είναι να ανέβει στο τρένο. Στην πράξη αυτό σηματοδοτείται με μία σειρά από ενέργειες, αναπτύξεις και στρατηγικές επιλογές. Αφενός είμαστε μάρτυρες μίας πρωτόγνωρης ανάπτυξης του ψηφιακού κράτους που προϋποθέτει διάθεση για αξιοποίηση των νέων εργαλείων και ριζική αναδιοργάνωση, επιλογές καθόλου αυτονόητες, αφετέρου με έκπληξη βλέπουμε επενδύσεις στρατηγικής σημασίας (Pfizer, Microsoftκαι πολλές άλλες μικρότερου εκτοπίσματος αλλά μείζονος σημασίας). Με άλλα λόγια φαίνεται η χώρα μας σήμερα να διαβάζει πιο εμπεριστατωμένα τις επενέργειες που σηματοδοτεί η πληροφοριακή επανάσταση στο επίπεδο της οικονομίας, της εργασίας, της κοινωνίας, της ατομικής ελευθερίας και των διεθνών σχέσεων. Υπό αυτό το πρίσμα η εγκατάσταση των τριών data centers στην Ελλάδα δεν αποτελεί απλώς μία επένδυση που θα φέρει δουλειές. Αποτελεί πυλώνα γεωπολιτικής ισχύος, καθώς η φυσική παρουσία των δεδομένων επιγεννά δυνατότητα ελέγχου, δύναμη και έλξη. Και όλα αυτά σε διάταξη ενάρετου κύκλου που δύναται να επαναλαμβάνεται καθόλη τη διάρκεια ισχύος του αναδυόμενου τεχνοοικονομικού παραδείγματος.
Όπως όμως και στον προηγούμενο τεχνοοικοινομικό κύκλο, έτσι και τώρα, κάποιες δυνάμεις, όχι απλά αρνούνται να μπουν στον κόπο να τον μελετήσουν και να προσαρμόσουν έστω το αφήγημα που οι ίδιοι ξέρουν πάνω σε αυτόν, αλλά απορρίπτουν την ίδια την ύπαρξή του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πρόσφατες καταλήψεις στα σχολεία. Όχι οι καταλήψεις αυτές καθ’εαυτές αλλά η ιδεολογική στήριξη που δόθηκε σε αυτές από όργανα όπως η ΟΛΜΕ. Αξίζει κανείς να μελετήσει τη σχετική ανακοίνωση. Καμία διάθεση προσαρμογής, καμία προσπάθεια εμβάθυνσης ή επαναπροσδιορισμού νοήματος.
Μία συνοδευτική επιστολή που σίγουρα δεν ενδιαφέρει το σύγχρονο κόσμο.
