Όρκος του εφήβου ποιητή
Νικολόπουλος Βασίλης Θ.*
Δεν θα χαιδέψω αισθήματα μελαγχολίες και λύπες
Δεν θα μιλήσω μύθους και πολλές περιστροφές
Τα λόγια που με κούρασαν αδάκρυτα θα αφήσω παρηγοριά σ αδύναμες κι ευαίσθητες ψυχές
Δεν θα πονέσω πτώματα φρεσκοσκαμένους τάφους
Δεν θα θρηνήσω ψεύτικα τις άδικες πληγές
Τις στάσεις που με γέρασαν άπονα θα χαρίσω κληρονομιά σε ευβλαβικές καμπούρες προσευχές
Δεν θα φωνάξω στη σιωπή γλυκόλογα κι αστεία
Δεν θα πλαντάξω σε ερημιές για αγάπες και τιμές
Τα εύκολα που μ αχρήστεψαν με πείσμα θα κυλίσω ταφόπλακα σ ακίνητες αργόσυρτες ζωές
Μόνο σπαθί θα πάρω κι άροτρο να πάω να πολεμήσω
Να σπείρω τα κεφάλια μας σε γόνιμες κραυγές
Να ιδω να ανασταίνονται λίγο πριν ξεψυχήσω
αντρειωμένων πνεύματα κι απείθαρχων καρδιές-