Οι Αιτίες της Μιζέριας μας: η Πολιτική του Πνιγμού

Αγαπητοί Φίλοι, η αιτία της μιζέριας μας δεν είναι μια. Είναι πολλές. Έχουν όμως κοινό παρονομαστή. Το Πολιτικό σύστημα και – προφανώς – το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού του. Δυστυχώς υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσα στα παλαιά κόμματα εξουσίας και τις νέες πολιτικές κινήσεις συχνά αποκαλούμενες και πατριωτικές.
Το παλαιό πολιτικό σύστημα με την επιδιωκόμενη πολιτική σταθερότητα δεν επιδιώκει τίποτε άλλο από τη σταθερότητα και συντήρηση του Κομματικού – Πελατειακού Κράτους και κατ επέκταση του Φεουδαρχικού – Ολιγαρχικού Συστήματος γιατί, πολύ απλά γιατί έχει πολλά οφέλη, πάρα πολλά οφέλη. Φαίνεται όμως ότι αυτά τα οφέλη ζηλεύουν και οι επικεφαλής νέων και νεώτερων πολιτικών κινήσεων γιατί εκεί οδηγούν τα συμπτώματα.
Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης
Πρόσφατα σε επικοινωνία μου με τον καθηγητή κο Κόντο (Ομότιμο καθηγητή Τεχνητής Νοημοσύνης του Πανεπιστημίου Αθηνών) με αφορμή ένα δικό μου κείμενο, μου ανέφερε ότι έχει σχετικά πρόσφατα δημοσιεύσει δυο εργασίες πάνω στην αντιμετώπιση σμήνους εχθρικών ντροουν και ουδέποτε κάποιος κυβερνητικός ανταποκρίθηκε.
Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και είχα κοινοποιήσει ένα κείμενο με τους φόβους μου σε περίπτωση σύρραξης με την Γείτονα καθώς και η τεχνολογίας τους και ο εξοπλισμός τους σε ντροουν καλπάζει ενώ εμείς είμαστε στον πάτο. Έτσι λοιπόν σε περίπτωση σύρραξης θα μετρούσαμε νεκρούς, πολλούς νεκρούς.
Εκεί λοιπόν ήρθε η ενημέρωση από τον κο Κόντο ότι από το 2021 έχει δημοσιεύσει σχετικές μελέτες. (για όποιον ενδιαφέρεται τα στοιχεία ακολουθούν στο τέλος του κειμένου).
Και τι κάνει η Πολιτεία; Τι κάνει η κυβέρνηση των Μεταρρυθμίσεων και των Εξαγγελιών και των Αρίστων;
ΤΙΠΟΤΕ.
Μετράει τα άστρα και αποπεταλωνει μαργαρίτες. Μαδαει κατά το λαϊκότερο.
Μεμονωμένο γεγονός;
ΟΧΙ
Μου ήρθε στο μυαλό μια συζήτηση για την βελτίωση σε κάτι που είχε προτείνει κάποιος και μετά έφυγε με μετάθεση και δεν τον ξαναείδαμε. Μια άλλη συζήτηση με άλλους κάτοχους Δρ που μου είπαν ότι μπορούμε να φτιάξουμε αυτό και εκείνο και έκαναν απανωτες προτάσεις σε ένα υπουργείο αλλά ουδέποτε πήραν απάντηση.
Ένας καταρράκτης σκέψεων και θυμησεων με πλημμύρισε. Πόσοι γνωστοί και φίλοι έχουν κάνει μικρές ή μεγαλύτερες μελέτες προτείνοντας σε αρμοδίους και υπουργεία και βρήκαν πόρτες κλειστές. Πόσοι και πόσοι έφτασαν με επιστολές και προτάσεις και μετά το απόλυτο τίποτε. Σε μια περίπτωση ένας φίλος μου έλεγε ότι ο γιος του ξέχασε τα τσιγάρα του και επέστρεψε να τα πάρει. Δίπλα σε ένα μικρό καλάθι αχρήστων βρήκε την επιστολή που πριν λίγο είχε παραδώσει σε μεγάλο όνομα της πολιτικής, πολύ μεγάλο όνομα. Τότε του είπε του μπαμπά του: μην μου ξαναμιλήσεις γι αυτούς. Αυτό έγινε πριν 12-14 χρόνια περίπου.
Πάνω στην Ελληνικότατη Θράκη μας ένας άλλος φίλος έχει κοινοποιήσει πολλά κείμενα για την ανάπτυξη της Θράκης. Δεν τον έχω όμως ακούσει ποτέ να λέει ότι κάποιος από το πασοκ, την νδ και τον σύριζα ενδιαφέρθηκε.
Και άφησα για το τέλος τα δικά μου για να μην νομίζετε ότι γράφω σκόπιμα. Μια μελέτη μου με τίτλο ΕΘΝΙΚΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ έχει πάει σε όλους τους υπουργούς αγροτικής ανάπτυξης από το 2015 και μετά. Επίσης έχει πάει και στον πρώτο αντιπεριφερειάρχη επί των αγροτικών στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (έδρα Πύργος) καθότι πυργιωτης και εγώ.
ΜΑΝΤΕΨΤΕ: καμία ανταπόκριση από κανέναν. Την έχω στείλει και στον κο Τσιάρα που διατείνεται ότι θα κάνει τα πάντα για τους αγρότες.
Από πότε κρατάει όλο αυτό;
Θυμάστε τις μηχανές ποτίσματος του Μαλκότση; Πήγε ο άνθρωπος στα υπουργεία εκεί γύρω στον εμφύλιο και τους λέει έχω έτοιμα δυο πρωτότυπα τρακτέρ, επιδοτείστε με και αύριο θα έχουμε μια βιομηχανία παραγωγής τρακτέρ.
Και τι έκαναν οι υπουργοί;
Τον αγνόησαν εντελώς, τον έριξαν με μεθοδικότητα στην αχρηστία. Εκείνες οι ποτίσματος μηχανές πήραν επάνω τους την μεταπολεμική γεωργία.
Πιθανόν να κραταει όλο αυτό από το πρώτο Σύνταγμα και την πρώτη κυβέρνηση το 1844. Σίγουρα κραταει από την επόμενη μέρα του Β΄ ΠΠ και το πιο πιθανό είναι να μην αλλάξει ποτέ. Δυστυχώς αυτό το γνώρισμα το φέρει – υποθέτω – το σύνολο του πολιτικού προσωπικού των κομμάτων εξουσίας και πως αποδεικνύεται; Εμμέσως πλην σαφώς από το ότι είμαστε καθηλωμένοι στη μιζέρια.
Όμως το μικρόβιο έχει μολύνει και άλλους ηγετίσκους αυτούς των νέων και νεώτερων πολιτικών κινήσεων. Ίσως όχι όλους αλλά πολλούς.
Όταν μια μελέτη για την ανάπτυξη δίνεται σε πολλούς από αυτούς και σε πολλές πολιτικές κινήσεις και κανείς μα κανείς δεν σηκώνει ένα τηλέφωνο να καλέσει τον συγγραφέα τότε κάτι σημαίνει αυτό.
Όταν ο Βελόπουλος και ο Νατσιός για παράδειγμα δεν καλούν τον συγγραφέα της μελέτης για ένα καφέ τότε κάτι σημαίνει αυτό.
Αυτό που έχω αντιληφθεί και κατανοήσει εγώ είναι το εξής: τόσο στα κόμματα εξουσίας όσο και στις νεότερες πολιτικές κινήσεις υπάρχει ένα κοινό γνώρισμα και χαρακτηριστικό των ηγετών και ηγετίσκων. Η καρέκλα, η εξουσία και η δόξα.
Και τα θέλουν όλα. Και την καρέκλα για πάρτη τους αλλά και την δόξα. Αν ένας υπουργός καλέσει κοντά του έναν άνθρωπο με γνώση και άποψη επάνω σε ένα πολύ σημαντικό τομέα και του αναθέσει εργασία τότε αργά ή γρήγορα τα μμε και τα κοινωνικά δίκτυα θα τον μυριστούν. Και τι σημαίνει αυτό; Μεταστροφή της κοινής γνώμης σε αυτό το νέο πρόσωπο.
Και ο υπουργός θα αρχίσει να χάνει την λάμψη του και αυτό δεν το θέλουν με τίποτε. Και όπως έχω καταλάβει δεν το θέλουν ούτε οι νεώτεροι ηγετίσκοι.
Το ίδιο πρόβλημα υποθέτω ότι έχει και ο ηγούμενος μιας νέας πολιτικής κίνησης, να μην του φάνε την καρέκλα. Άρα καλεί κοντά του υποδεέστερους και πρόσωπα που τον στηρίζουν τυφλά και χωρίς να έχουν γνώση και άποψη.
Συμπέρασμα
Είμαστε η χώρα των χαμένων ευκαιριών και δεν μπορείτε να φανταστείτε των ποσών ευκαιριών, κάθε μέρα που περνάει χάνονται και μερικές χιλιάδες. και εφόσον συνεχίσουμε να ψηφίζουμε με την ίδια λογική δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε. Το Κομματικό – Πελατειακό Κράτος και κατ επέκταση το Φεουδαρχικό – Ολιγαρχικό Σύστημα μαζί με τους ομοϊδεάτες και τους σφουγγοκωλάριους θα κρατάνε όμηρο μια ολόκληρη χώρα, μια χώρα που θα νομίζει ότι είναι ελεύθερη.
Η Πολιτική του Πνιγμού είναι να πνίγεις κάθε αξιόλογη φωνή αφήνοντας την απλά στο περιθώριο.
Όσο ψηφίζουμε αιρετούς με σοβιετικό DNA τόσο η πλειοψηφία αυτών θα εφαρμόζει την πολιτική του πνιγμού.
Επίλογος
Η μόνη ελπίδα έγκειται στο να αλλάξουμε πως ψηφίζουμε. Χρειαζόμαστε ανθρώπους με ηγετικές ικανότητες που θα προωθούν σε θέσεις ευθύνης πρόσωπα με επίσης ηγετικές ικανότητες. Πρόσωπα που θα δίνουν ευκαιρίες σε αυτούς που τις αξίζουν. Η αλλαγή θα αρχίσει να γίνεται αντιληπτή σε 4-6 μήνες και η χώρα θα αρχίσει να απογειώνεται. Όλοι αυτοί οι φελλοί του πολιτικού συστήματος που εξοικονομούν ψήφους πηγαίνοντας από πόρτα σε πόρτα τάζοντας ώστε να υφαρπάξουν την ψήφο σας, όλοι αυτό θα χαθούν και μαζί θα χαθεί και η μιζέρια.
Πρέπει επειγόντως να σταματήσουμε να ψηφίζουμε αιρετούς με σοβιετικό DNA.
—–
Οι εργασίες του καθηγητή κου Κόντου
human-system interface with explanation of actions for autonomous anti-uav systems
John Kontos
Department of Cognitive Science, National and Kapodistrian University of Athens, Athens, Greece
International Journal of Artificial Intelligence & Applications (IJAIA), Vol.12, No.4, July 2021
Άμυνα εναντίον σμηνών drones με εκπομπή μικροκυματικού παλμού από φίλια drones
Του Ιωάννη Κόντου
Ομότιμου καθηγητή Τεχνητής Νοημοσύνης του Πανεπιστημίου Αθηνών
Στο ένθετο «Άμυνα και Διπλωματία» της εφημερίδας «Δημοκρατία» στο τεύχος 361 του Ιουνίου 2022.