Η τέχνη είναι ενα όπλο και η ακροαριστερά ως παμπόνηρη το μελέτησε και το χρησιμοποιεί κατά κόρον.

Η ακροαριστερά έχει έχει διαβρώσει τα πάντα τις τελευταίες δεκαετίες και η ύπουλη επίθεση γίνεται μέσω της κατήχησης της νεολαίας στα Πανεπιστήμια και μέσω φυσικά της τέχνης. Το μήνυμα που θέλουν να περάσουν τέτοιοι σκουπιδοκαλλιτέχνες είναι οτι και συ μπορείς να γίνεις σαν τον Νταβίντσι και σαν τον Μικελάντζελο. Όλοι είμαστε το ίδιο δεν υπάρχουν άριστοι και ξεχωριστοί ούτε ο Ρέμπραντ και ο Ντεγκά έιναι κάτι περισσότερο απο τον Μήτσο στα Εξάρχεια που την έχει δει καλλιτέχνης. Γι’αυτό και εκεί που κάποτε θαύμαζες αριστουργήματα σαν του Μικελάντζελο και ασύλληπτης ομορφιάς αγάλματα τώρα πλέον στις εκθέσεις ονομάζονται αριστουργήματα κάτι τενεκεδάκια με ντοματοχυμούς, κάτι ξεπατικοτούρες απο κόμιξ με διαλόγους συννεφάκια που βαφτίζονται ”αριστουργήματα της pop art”. Η τέχνη είναι ενα όπλο και η ακροαριστερά ως παμπόνηρη το μελέτησε και το χρησιμοποιεί κατά κόρον. Η κατάντια της τέχνης μέσω της εσκεμμένης πολιτικοποίησης για την έκφραση σαπισμένων ιδεολογιών αποτυπώνεται στα σύγχρονα έργα. Το εγω του κάθε καθυστερημένου που δεν μπορεί να αγγίξει τα αριστουργήματα άλλων εποχών μπορεί να αναπληρωθεί απο τέτοιες αηδίες, απο λεμονόκουπες και αποτσίγαρα, απο εικόνες της Μέριλυν Μονρόε και απο μουτζούρες και καλικαντζούρες ενος πρεζάκια όπως ο Μπασκιά που αξίζουν περιουσίες… Η ζημιά δεν έγινε τώρα, έχει πολλά χρόνια η προσπάθεια να καταστεί το διεστραμμένο και το καραγκιοζιλίκι τέχνη εν είδει ”κοινωνικής επανάστασης” με μηνύματα και τελικά η προσπάθεια πέτυχε 100% και έφερε καρπούς.