Η παγκόσμια Γεωπολιτική των Ιερατείων. Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος γεωστρατηγικός αναλυτής.
Οι πόλεμοι είναι ζήτημα γεωπολιτικών και στρατηγικών συμφερόντων.
Ήταν στον πυρήνα τους μια πρωτόγονη επιθυμία για κυριαρχία και ένας ηγεμονικός ανταγωνισμός στον οποίο μια δημοκρατία αντιμετώπιζε μια ολιγαρχία.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : [email protected]
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
Παράλληλα αντιμάχονται οι δύο παγκόσμιοι πολιτισμοί. Σε αυτή την αντιπαράθεση το χάσμα μεταξύ των συλλογικών συναισθημάτων, των προσχημάτων που επικαλέστηκαν και των άμεσων κινήτρων για εχθροπραξίες ή μεταξύ των αρχικών δικαιολογιών και των καταστροφών και των καταστροφών των μαχών ήταν τέτοιο που η συνέχιση του πολέμου αποδόθηκε στην φύση των καθεστώτων και προσωπικές ευθύνες των πολέμαρχων.
Η χρήση όπλων σε ιστορικό επίπεδο ξεκινά από την αρχαιότητα και προηγείται της εμφάνισης των εθνών-κρατών και των δύο παγκόσμιων πολιτισμών (Αριστόκλειος-Διονυσιακός). Η νόμιμη άμυνα επιτρέπεται και είναι δίκαιη όταν τεθούν σε κίνδυνο οι βασικές ανθρώπινες αξίες η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, η τιμή, η επιβίωση και η ζωή.
Τo πώς ορίζεται η έννοια του δικαίου διαφέρει με βάση τις αξίες του Αριστόκλειου και του Διονυσιακού πολιτισμού και τις θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές πεποιθήσεις ενός έθνους. Επίσης δύο αντικρουόμενες εκδοχές για τα αίτια του πολέμου, είναι λογικό να παρουσιασθούν ως δίκαιες. με αξιόπιστα επιχειρήματα επιχειρήματα από την κάθε πλευρά.
Οι πόλεμοι αποδοκιμαζόταν εν μέρη στην αρχαία Ελλάδα, εν τούτοις η νομιμότητα τους δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Oι αρχαίες Ελληνικές πόλεις έδιναν μεγάλη βαρύτητα στις αιτίες για την προσφυγή σε πόλεμο. “Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεοὺς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους.”
Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων, ο βασιλεύς των πάντων, και άλλους τους κατέστησε θεούς και άλλους ανθρώπους, άλλους τους έκανε δούλους και άλλους ελεύθερους. (Ηράκλειτος Fragmenta, απόφθεγμα 53, H. Diels and W. Kranz, «Die Fragmente der Vorsokratiker», vol. 1, 6th edn.,Berlin: Weidmann, 1951: 150-182). (1)
Στα πλαίσια της αιώνιας σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών του Αριστόκλειου και του Διονυσιακού, παρά τα θαύματα, τις διδασκαλίες και την Ανάσταση του Χριστού, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι κατά κύριο λόγο στρατιωτική, γραμμένη με αίμα και φρικτά μαρτύρια-καταστροφές. Διαχρονι
Τα υπόλοιπα γεγονότα έχουν δευτερεύουσες συνέπειες, σε σχέση με όσα διαδραματίζονται στα πεδία των μαχών. Πατήρ πάντων ο πόλεμος, όπως δίδαξε ο Μέγας προσωκρατικός Φιλόσοφος Ηράκλειτος. Μερικούς αιώνες αργότερα ο υποστράτηγος των ΗΠΑ Smedley Butler στις αρχές του προηγούμενου αιώνα έγραψε ότι ο πόλεμος είναι μια απάτη. Σύμφωνα με τον Αμερικανό υποστράτηγο Butler στους πολέμους μόνο μια μικρή ομάδα μυημένων είναι ενημερωμένοι για την πραγματικότητα.
Οι πόλεμοι είναι μια πραγματική απάτη που οργανώνεται προς όφελος ενός μικρού αριθμού ατόμων που ελέγχουν την εξουσία. Όλοι αυτοί οι πόλεμοι πραγματοποιούνται σε βάρος των λαών και παράλληλα δίνουν το δικαίωμα σε έναν μικρό αριθμό να αυξήσει την περιουσία του. Οι Δελφοί ήταν το μεγαλύτερο μαντείο της αρχαιότητας. Εκεί όλοι οι λαοί της Ανατολικής Μεσογείου όπως οι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι, οι Φρύγες, οι Λυδοι και οι Πέρσες, αναζητούσαν την πρόβλεψη των Φοινικικών ιερατείων για πάσης φύσεως ζητήματα.
Όλοι οι αξιωματούχοι και οι θεσμικοί παράγοντες της Ανατολής κατέφευγαν στην θεϊκή ετυμηγορία. Μέσα από τους αιματηρούς εμφύλιους πολέμους και την Δελφική Αμφικτυονία, το Φοινικικό μαντείο υπήρξε παγκόσμιο πνευματικό, πολιτικό, οικονομικό και γεωστρατηγικό-γεωπολιτικό κέντρο κατά τους αρχαίους αιώνες. Εκείνη την εποχή το μαντείο υπήρξε η ανώτατη πολιτική-στρατιωτική και οικονομική εξουσία των εθνών της Ανατολικής Μεσογείου. Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας καθόριζαν τις τύχες των κρατών της ανατολής.
Εκείνοι αποφάσιζαν για την οικονομία, την πολιτική, τους πολέμους και τις κοινωνικές εξελίξεις. Δεν είναι σχήμα λόγου είτε υπερβολή καθώς το μαντείο αποτελούσε το διεθνές νομισματικό ταμείο του αρχαίου κόσμου !!! Πολλές Ελληνικές πόλεις κράτη καθώς και ξένα, διατηρούσαν στους Δελφούς θησαυροφυλάκια για την φύλαξη των προσφορών και των πολύτιμων αντικειμένων τους.
Κανένας πόλεμος, καμία πολιτική-οικονομική, κοινωνική και πνευματική δραστηριότητα δεν γινόταν χωρίς την έγκριση του μαντείου. Οι Δελφοί απέκτησαν τεράστια δύναμη μέσα από τους πολέμους που υποκίνησαν και την ομοσπονδιακή ένωση δώδεκα φυλών Στερεάς και Θεσσαλίας (Δελφική Αμφικτυονία). Όλοι οι “ιεροί” πόλεμοι προκλήθηκαν από τους ιερείς-θεουργούς του Φοίβου και του Savaziou.
Η πολιτική σημασία των Δελφών ήταν τεράστια καθώς υποκινούσαν όλους τους πολέμους που έλαβαν χώρα κατά την αρχαιότητα. Ενδεικτικό ήταν ότι ο δεύτερος Ιερός πόλεμος, έγινε για τον έλεγχο του μαντείου-χρυσωρυχείου πάντα. Οι Αθηναίοι με παρότρυνση του Δελφικού ιερατείου βοήθησαν τους Φωκείς να εντάξουν το ιερό στην ομοσπονδία τους, προκαλώντας την οργή των Σπαρτιατών, οι οποίοι επανέφεραν προσωρινά τους Δελφούς στην πρότερη κατάστασή τους, αλλά οι Αθηναίοι αντεπιτέθηκαν και η πόλη αποδόθηκε τελικά στους Φωκείς.
Μέχρι τον τρίτο Ιερό Πόλεμο όλα αυτά, όταν με παρέμβαση του Φιλίππου οι Δελφοί επέστρεψαν στη Δελφική Αμφικτυονία, η οποία ελεγχόταν ωστόσο πια από τους πανίσχυρους Μακεδόνες. Ένας Δ’ Ιερός Πόλεμος θα ξεσπούσε λίγο αργότερα, καθώς το μαντείο παραήταν πλούσιο και σημαντικό για να μένει ανεξάρτητο.
Οι Φοίνικες ίδρυσαν το μαντείο των Δελφών. Από την Θήβα και τους Δελφούς προερχόταν όλα τα δεινά του Ελληνικού έθνους. Στην μυθολογία-ιστορία, αναφέρονται πολλοί χρησμοί του Φοινικικού μαντείου, για χιλιάδες-φοβερές θυσίες, στους «θεούς»-δαίμονες, της αρχαίας θρησκείας. Αμέτρητα ήταν τα αθώα θύματα, κυρίως αγνοί νέοι. Τα άτυχα παιδιά, θυσιάστηκαν από τους αιμοσταγείς-αλλοδαπούς ιερείς του παγανισμού, με εντολή του Δελφικού ιερού. Ο σκοτεινός παγανισμός ήταν η θανατηφόρα μάστιγα του Ελληνισμού.
Η αρχαία θρησκεία κατέστρεψε τον Ελληνισμό και παράλληλα κατέρρευσε κάτω από το βάρος των γενοκτονιών και των αισχρών εγκλημάτων της. Το απόγειον της κακουργίας και του ανθελληνισμού των σκοτεινών παραγόντων της αρχαίας Θρησκείας, ήταν οι τρομερές διώξεις των σοφών επιστημόνων στην Αθήνα με δίκες-καταδίκες “περί αθεΐας” και την θανάτωση πολλών φιλοσόφων, επιστημόνων, πολιτικών, ποιητών, σοφιστών, ρητόρων κλπ.
Οι Φοινικικές ορδές κατέκτησαν τους Έλληνες με άγριες σφαγές και οργανωμένες γενοκτονίες. Απέσπασαν τις περιουσίες των αρχαίων Ελλήνων και τους έκαναν είλωτες όπως στην Σπάρτη. Τους επέβαλαν την θρησκεία τους, το δωδεκάθεο και χρησιμοποίησαν ακόμη και τα ιερά για την νέα θρησκεία. Εμφύλιοι πόλεμοι. Η επίκληση λόγων για τις άγριες εμφύλιες πολεμικές συρράξεις στην αρχαία Ελλάδα, είναι εφικτό να διαπιστωθούν με βάση τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και τους κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε το Φοινικικό μαντείο των Δελφών.
Ο Θουκυδίδης αφιέρωσε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του, στις αιτίες του εμφυλίου ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν ο τρομερότερος εμφύλιος της αρχαίας Ελλάδος, ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για την παρακμή στην αρχαία εποχή, είχε και αυτός όπως όλοι οι εμφύλιοι θρησκευτικά κίνητρα. Πίσω από αυτή την τρομερή γενοκτονία βρισκόταν για πολλοστή φορά το Δελφικό μαντείο και με τις Φοινικικής καταγωγής Πυθίες παρακινούσε τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους σε φονικότατες συγκρούσεις και απίστευτες θηριωδίες, μέσα από τους εκατέρωθεν κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε σκόπιμα (Θουκιδiδης Ιστορία. Α-4).
Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο για να τιμωρήσουν-πλήξουν και να απομακρύνουν από την εξουσία της Αθηναϊκής πολιτείας τον Περικλή και τους σοφούς φίλους του Αναξαγόρα, Ιπποκράτη, Ηρόδοτο, Φειδία οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαρξη των Ολύμπιων Θεών και με τις διδασκαλίες τους αποδομούσαν την ξενόφερτη θρησκεία από την Αίγυπτο. Ενδεικτικά αναφέρει ο Ευριπίδης : ” Αν οι θεοί κάνουν αισχρές πράξεις δεν είναι θεοί¨ (Martin Nilson, “Η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας”, σελίδα 287). Είναι γνωστό σε όλους ότι οι Ολύμπιοι δαίμονες διακατεχόταν από τις πιο ανώμαλες και παρά φύσιν σεξουαλικές επιθυμίες.
Η Επιρροή του Αναξαγόρα, του Ιπποκράτη και των άλλων σοφών-φίλων του Περικλή στους Αθηναίους πολίτες ήταν πολύ μεγάλη και η Ολύμπια θρησκεία κινδύνευε με κατάρρευση. Για αυτό οι σατανικοί ιερείς υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο, με στόχο την ανατροπή του Περικλή, την απομάκρυνση των “άθεων” φίλων του και τον περιορισμό της Ελληνικής φιλοσοφίας που άνθιζε στην Αθήνα.
Στον αντίποδα στην Σπάρτη εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τόσο υψηλό φιλοσοφικό επίπεδο. Οι Μεσσηνιακοί πόλεμοι που κατέστρεψαν την Πελοπόννησο, είχαν θρησκευτικό-πνευματικό κίνητρο. Εκεί έγιναν τρομερές ανθρωποθυσίες, όπως στα εκατομφόνια, από τους Σπαρτιάτες και τους Μεσσήνιους. Ακόμη γινόταν αμέτρητες θυσίες αιχμαλώτων στον Δία. Όμως μετά από τριακόσια χρόνια αγρίων πολέμων, απίστευτης γενοκτονίας, οι Σπαρτιάτες επικράτησαν και έκαναν τους Μεσσήνιους είλωτες. Το 660 π.Χ. οι Κορίνθιοι με αρχηγό τον τύραννο Κύψελο, έσφαξαν τους Κερκυραίους.
Το απόγειον του ανθελληνισμού και του εωσφορισμού, ήταν η αποστολή 300 αιχμαλώτων αγοριών, στις Σάρδεις για να ευνουχιστούν προς τιμήν της Κυβέλης !!! Ο Σπαρτιάτης Κλεομένης το 505 π.Χ. σε μια από τις εκστρατείες του εναντίον των Αργείων, ανάγκασε τον άμαχο πληθυσμό, να καταφύγει στο “ιερό” άλσος. Στην συνέχεια έβαλε φωτιά και έκαψε πέντε χιλιάδες άμαχους. Απανθρακώθηκε-αφανίστηκε το άνθος των νέων του Άργους. Η ιδιότητά τους ως ικέτες των κοινών «θεών», δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο.
Μια ακόμη γενοκτονία προκάλεσαν οι τέσσερις φοβεροί ιεροί πόλεμοι, (595-332 π. Χ.), οι οποίοι για τριακόσια περίπου χρόνια αποδεκάτισαν την Ελλάδα. Ονομάστηκαν ιεροί, διότι έγιναν με υποδείξεις του μαντείου των Δελφών (Θουκιδίδης, Ιστορία Α΄3). Οι πόλεμοι έγιναν για να έχει την πολιτική-στρατιωτική και την οικονομική ηγεμονία όλων των Ελλήνων. Υπεύθυνοι για μια ακόμη φορά τα αδίστακτα Δελφικά Ιερατεία. Ενδεικτικό της τρομερής γενοκτονίας, ήταν ότι το 219 π. Χ., ο επικεφαλής της Αιτωλικής Συμπολιτείας, ο στρατηγός Σκόπας κυριεύει το Δίον, την ιερή πόλη των Μακεδόνων και καταστρέφει τα πάντα. Γκρεμίζει όλα τα κτίσματα, και στην συνέχεια, πυρπολεί ακόμη και τους χώρους λατρείας.
Οι ίδιες βαρβαρότητες έγιναν, και στο ιερό της Δωδώνης, από τον στρατηγό των Αιτωλών Δωρίμαχο. Στην συνέχεια, ο Φίλιππος με τους Μακεδόνες, πέρασαν σε αντίποινα, «πυρπόλησαν και κατεδάφισαν τα ιερά και ανέτρεψαν η κατέστρεψαν 2.000 ανδριάντες». Όμως δεν περιορίστηκαν στην Αιτωλία, αλλά εισέβαλαν και στην Αττική, το 200 π. Χ., όπως εξιστορεί ο Λίβιος, όπου ισοπέδωσαν, και τα μνημεία και ανέσκαψαν τους τάφους, διασκορπίζοντας τα οστά των νεκρών !!!
Από κάθε πόλεμο οι αλλοδαπό ιερείς των Δελφών απαιτούσαν ως θέληση του Ιουδαίου Απόλλωνα και του Φρυγικού Διόνυσου-Savaziou την δεκάτη από τα αιματοβαμμένα λάφυρα. Χαρακτηριστικό ήταν ότι είχαν την αναίδεια και την ανεντιμότητα να ζητούν από τις πόλεις ποσοστά ακόμη και από τους Περσικούς πολέμους, κατά τους οποίους το Δελφικό ιερό, ήταν με την πλευρά των ηττημένων και ομόθρησκων Περσών, καθώς έδινε αποτρεπτικούς χρησμούς, για να μην πολεμήσουν οι Έλληνες. Επίσης οι Φοίνικες ιερείς έδιναν χρησμούς παγίδες και υποδαύλιζαν τα μίση μεταξύ των αρχαίων πόλεων.
Οι Έλληνες που επισκεπτόταν το Φοινικικό μαντείο, έβλεπαν κάθε φορά τα αιματοβαμμένα λάφυρα των εμφυλίων πολέμων. Το αποτέλεσμα ήταν φρικτό-οδυνηρό και δυσβάσταχτο, καθώς ενθυμούμενοι τι έγινε στο πρόσφατο παρελθόν, οδηγήθηκαν σε νέους εμφύλιες διαμάχες. Αρκετούς χρησμούς για τους Ελληνικούς εμφυλίους πολέμους τους είχε δώσει ο Φρυγικός “θεός” Savazios μαζί με τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.
Την εποχή των Περσικών πολέμων το μαντείο των Δελφών ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών, και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψευδοχρησμών να μην πολεμήσουν. Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους. Σε κάθε πόλεμο που γινόταν με τους Πέρσες, οι Φοίνικες ιερείς έδιναν αποτρεπτικούς χρησμούς στους Έλληνες να μην πολεμήσουν, διότι οι Μηδοι ήταν ομόθρησκοι τους. Ενδεικτικός είναι ο χρησμός της Αριστονίκης η οποία προδοτικά είπε στους Έλληνες : “Τι κάθεσθε ταλαίπωροι, φύγετε στα πέρατα της γης, εγκαταλείψτε τις οικίες σας και την ακρόπολη σας.
Ο ερχόμενος από την Ασία Άρης θα καταστρέψει τα πάντα, και όχι μόνον τα δικά σας τείχη, αλλά και τα τείχη των άλλων πόλεων θα απολεσθούν. Φύγετε λοιπόν από το οχυρό σας, έστω και αν αυτό γεμίζει θλίψη τις ψυχές σας. ” (Κ. Παπαρηγόπουλου Ιστορια Γ΄, σελίδα 94 και Ηρόδοτος-VII,140). Τους ίδιους χρησμούς έδωσε η Αριστονίκη και σε άλλες πόλεις όπως στους Αργείους και στους Κρήτες. Σε όλες αυτές τις πόλεις η Αριστονίκη είπε να τηρήσουν ουδετερότητα απέναντι στον πόλεμο Περσών–Ελλήνων και να υποταχθούν στους σατανιστές, βάρβαρους Ασιάτες εισβολείς (Ηρόδοτος .VII,148-169). Όταν οι Έλληνες αρχηγοί δεν δεχόταν αυτούς τους χρησμούς, γιατί ήθελαν να πολεμήσουν, τότε έδιναν νέους χρησμούς παγίδες.
Η ειρήνη και η αγάπη υποστηρίζονται και προωθούνται σχεδόν από όλες τις θρησκείες. Εν τούτοις στις πιο αιματοβαμμένες σελίδες της ανθρωπότητας σε πολέμους, την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν τα ιερατεία των θρησκειών.
Εμπόλεμες συρράξεις και αδελφοκτόνοι εμφύλιοι. Διαχρονικά οι θρησκευτικές-πολεμικές συρράξεις υπήρξαν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης κοινωνίας και στο όνομα των θεών σφαγιάστηκαν, βασανίστηκαν και μετανάστευσαν εκατομμύρια άνθρωποι. Από τα αρχαία χρόνια τα έθνη όρισαν κανόνες ηθικής και νομικής δεοντολογίας, όμως ανέκαθεν τα ιερατεία είχαν έναν ισχυρό ρόλο, επιβάλλοντας την αδίστακτη εξουσία τους στους λαούς με καταστροφικές συνέπειες. (Εμφύλιοι πόλεμοι στην αρχαία Ελλάδα και οι τέσσερις Σταυροφορίες).
Οι πολεμικές αντιπαραθέσεις στο όνομα των θεών γινόταν στην πραγματικότητα για να αποκτούν οι αρχιερείς των θρησκειών εξουσία-δύναμη και πλούτο. Η κινητήριος δύναμη της θρησκείας κινητοποιούσε τις μάζες οι οποίες πολεμούσαν για την πίστη, την πατρίδα, την ελευθερία, την περιουσία, και την ζωή. Το περί δικαίου αίσθημα το οποίο επικαλούνταν τα ιερατεία έκανε λιγότερο ειδεχθής και αποκρουστικές τις πολεμικές διαμάχες.
Ο ινδουισμός καταδικάζει απερίφραστα όλες εκείνες τις πράξεις που μπορεί να προκαλέσουν την απώλεια της ζωής κάθε ζώντος πλάσματος, παράλληλα όμως υπάρχει το πολεμικό έπος Μαχαμπαράτα, που μιλά για επικά επιτεύγματα επιφανών ανδρών στα πεδία των μαχών. Ο πολεμοχαρής Κρίσνα οδηγεί τον πολεμιστή Αρτζούνα στην μάχη (Kurukshetra). Ο Αρτζούνα βλέποντας στην πλευρά των αντιπάλων του φίλους, συγγενείς και δασκάλους διστάζει να πολεμήσει και σκέφτεται να καταθέσει τα όπλα για να μην τους βλάψει. Ο Κρίσνα του εξηγεί ότι πρέπει να είναι πιστός στο ρόλο του ως ευγενής- πολεμιστής και τον διατάζει να κάνει το καθήκον του προς το έθνος και τους θεούς. Στην Ιουδαϊκή θρησκεία οι πόλεμοι έχουν σημαντική θέση και στην Παλαιά διαθήκη αναφέρονται πολεμικές συγκρούσεις.
Ακόμη και η απόλυτη θρησκεία αγάπης ο χριστιανισμός απέκτησε έναν αμυντικό στρατιωτικό χαρακτήρα μετά την ανάληψη διοικήσεως του Imperium Romanum από τους Έλληνες. Κατά την μεσαιωνική εποχή οι θρησκευτικές πολεμικές αντιπαραθέσεις εναντίον των εκάστοτε απίστων λαών, αποτελούσε το βασικότερο κίνητρο για επίθεση και πόλεμο από έθνη.
Όμως πολέμους είχαμε και ενάντια στους ομόδοξους Το σχίσμα στην Χριστιανική εκκλησία μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Ρώμης, ήταν ο πυρήνας των πολεμικών επιχειρήσεων. Για αυτό οι σταυροφόροι στο δρόμο κατέκτησαν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Στην σύγχρονη εποχή με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ξεκίνησε εμφύλιος πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία. Σλάβοι Χριστιανοί-Ορθόδοξοι, Βόσνιοι Μωαμεθανοί και Κροάτες Καθολικοί επιδόθηκαν σε ανελέητες πολεμικές αντιπαραθέσεις επί χρόνια με βάση τις αρχές των δύο παγκόσμιων πολιτισμών.
Για τους ίδιους λόγους γίνονται οι πόλεμοι στην Συρία και Την Ουκρανία.
Ο δυτικός κόσμος και ο Διονυσιακός πολιτισμός είναι σε καθεστώς παρακμής και σήψης. Όταν ένα έθνος σαπίσει ηθικά-πνευματικά νομοτελειακά ακολουθεί η πολιτική-στρατιωτική, η οικονομική και η κοινωνική κατάρρευση. Σε κατάσταση παραλύσεως οι δυτικοί κοινωνίες αδυνατούν να αντιληφθούν τα νέα. Είναι προφανές και διαχρονικό αποδεδειγμένο ότι οι μέτοχοι της Διονυσιακής κουλτούρας βιώνουν έντονες ψυχικές-διανοητικές διαταραχές. Από το 2018 μετά την νίκη της Ρωσίας στον μικρότερης εμβέλειας παγκόσμιο πόλεμο που διεξάγεται στην Συρία, η παγκόσμια ηγεμονία πέρασε στα χέρια του Β. Πούτιν.
Εν τούτοις σε καθεστώς παράνοιας οι δυτικοί αρνούνται να αποδεχτούν την νέα πραγματικότητα και την παγκόσμια-Ρωσική κυριαρχία. Για αυτό θεωρούν ότι ακόμη είναι οι εκλεκτοί, οι οποίοι ελέω θεού θα κυβερνούν εσαεί την ανθρωπότητα και θα διοικούν μέσα από την Διονυσιακή-Ναζιστική τυραννία. Μέσα στην Διονυσιακή παράνοια τους ισχυρίζονται ότι είναι προορισμένοι από τον θεό να κυβερνούν σε παγκόσμιο επίπεδο !!! Οι μέτοχοι των Διονυσιακών αξιωμάτων εκφράζουν-εφαρμόζουν την βία, τους πολέμους, την αδικία, την ανομία, την αταξία, την καταστροφή και την ανωμαλία. Οι λίγοι-ισχυροί έχουν το δικαίωμα να είναι πλούσιοι έχοντας την εξουσία να καταπατούν κάθε έννοια δικαίου-ισονομίας και αρχών.
Οι λαοί σύμφωνα με τους υποστηρικτές της Διονυσιακής θρησκείας πρέπει να πεινούν, να αδικούνται και να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης για τον παράνομο και άδικο πλουτισμό-κυριαρχία των Διονυσιακών ελίτ !!! Στα πλαίσια αυτά προωθούν την ερωτική ελευθεριότητα-πορνεία και τους κίναιδους. Τα δυτικά έθνη είναι εξαναγκασμένα σε υποταγή-σιωπή, στέρηση δικαιωμάτων και λόγου. Στο όνομα της Διονυσιακής «δημοκρατίας» που εφαρμόζεται στις δυτικές κοινωνίες. Όμως οι εξελίξεις είναι εντελώς διαφορετικές. Οι αρχηγοί του γεωστρατηγικού-γεωπολιτικού άξονα 888 και τα έθνη που εκπροσωπούν έχουν εντελώς διαφορετική γνώμη. Οι άνθρωποι αυτοί αρνούνται να αποδεχτούν την τυραννική-Διονυσιακή εξουσία του Δυτικού Γεωστρτατηγικού άξονα 666.
Τα έθνη του άξονα 888 μέσα στην απεραντοσύνη και την πολυπλοκότητά τους δεν αποδέχονται τα στενά πολιτιστικά-κοινωνικά και οικονομικά στερεότυπα των παραγόντων του Διονυσιακού πολιτισμού. Η εξουσία των δυτικών ελίτ αμφισβητείται ακόμη και από σημαντικό τμήμα Ευρωπαίων “πολιτών”. Η αμφισβήτηση ενάντια στους μετόχους των Διονυσιακών αξιωμάτων αυξάνεται συνεχώς σε όλο τον πλανήτη.
Ο παραλογισμός και η ανοησία των δυτικών δεν έχει όρια. Αυτό το βλέπουμε στον πόλεμο της Ουκρανίας. Ο δυτικός κόσμος συνεχίζει να εξοπλίζει μια μαριονέτα δικτατορία χωρίς υποστηρικτές. Το καθεστώς του Κιέβου υποστηρίζουν μόνο οι νεοναζί της Ουκρανίας και των Δυτικών νεοναζιστικών κοινωνιών σε Αμερική-Ευρώπη. Σύμφωνα με ιστορικούς-καθηγητές η Ουκρανία είναι ένα έθνος χωρίς ιστορικές ρίζες.
Γιατί είναι σαφές ότι η Ουκρανία αποτελεί μια ασήμαντη μειονότητα έμπροσθεν της απεραντοσύνης που εκφράζει η Ρωσική Ομοσπονδία σε ιστορικό-πολιτιστικό επίπεδο. Η Ουκρανία είναι ένα τεχνητό δημιούργημα νεοναζιστών που στερείται πολιτισμού-ιστορίας και όχι μόνον. Με τεχνητά μέσα τις τελευταίες δεκαετίας δημιουργήθηκε το Ουκρανικό ναζιστικό έκτρωμα. Διαβάστε τον Ουκρανό-Κοζάκο Σολζενίτσιν.
Επίσης διαβάστε τον Ουκρανό Μπουλγκάκοφ. Και οι δύο συγγραφείς έγραψαν στα Ρωσικά την κοινή γλώσσα της αυτοκρατορίας. Τότε θα καταλάβετε τα παράλογα που συμβαίνουν στο Κίεβο. Στην συνέχεια αναλογιστείτε ποιος κυβερνά σήμερα την Ουκρανία και θα έχετε όλες τις απαντήσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο δυτικός κόσμος διαλύεται.
Η Αμερικανική αυτοκρατορία προσπαθεί χωρίς επιτυχία να κρατήσει διχασμένο τον Αραβικό κόσμο προς υποστήριξη και επιβίωση του Bibi και του Ισραήλ. Βασικός στόχος της Ουάσιγκτον η απομόνωση και η εκμηδένιση της Τεχεράνης. Το Ιράν διαδραματίζει όλο και πιο σημαντικό γεωστρατηγικό-γεωπολιτικό ρόλο στην Μ. Ανατολή και παγκοσμίως ως γεωστρατηγικός εταίρος του άξονα 888. Παράλληλα η Κίνα επεκτείνεται στις θάλασσες. Το Πεκίνο μια φαινομενικά ειρηνική υπερδύναμη με εμπόριο, ανταλλαγές, παρουσία κινεζικών εταιρειών σε όλη την περιοχή της Ασίας και παγκοσμίως, καραδοκεί για να πάρει την σκυτάλη της παγκόσμιας εξουσίας από την Ρωσία.
Η στρατηγική του Πεκίνου είναι η γεωπολιτική-γεωστρατηγική και γεωοικονομική διείσδυση σε Ευρώπη-Αμερική-Αφρική χωρίς συγκρούσεις-πολέμους. Αυτό στο μέτρο του εφικτού. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στην Αφρική κράτη με τεράστιες περιοχές αποτίναξαν ήδη τον ζυγό της Διονυσιακή νεοαποικιοκρατίας. Τα παγκόσμια δεδομένα αλλάζουν. Εκτός από την Αφρική και η Λατινική Αμερική αρχίζει να έχει αποσχιστικές τάσεις. Το πολιτικό καθεστώς στην σύγχρονη εποχή είναι ακριβώς ίδιο με την αρχαία Ελλάδα, μετά την εισβολή και κατάκτηση της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας από τους Φοίνικες-Σημίτες.
Η Μέση Ανατολή μια ακόμη γεωπολιτική αντιπαράθεση σε μια ευαίσθητη γεωγραφική περιοχή της Ασίας. Όλες οι ενέργειες, οι διαπραγματεύσεις-συνομιλίες, τα συμβούλια και οι επιτροπές γίνονται στα πλαίσια της σύγκρουσης των θρησκειών. Θρησκευτικοί πολιτισμοί Εβραίοι, Χριστιανοί και Μωαμεθανοί, αντιμετωπίζουν αυτούς τους πολέμους ως μια έσχατη προφητεία, που προαναγγέλλει την εποχή του Μεσσία ή την Αποκάλυψη. Αυτή η χιλιετία υπερβαίνει τις απλές γεωπολιτικές δραστηριότητες όπου κάθε πολιτισμός θεωρεί ότι είναι ο εκλεκτός του Θεού.
Όλες οι μεγάλες δυνάμεις παρουσιάζουν αυτές τις πεποιθήσεις στις γεωστρατηγικές τους επιδιώξεις. Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι ευαγγελικοί κύκλοι επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική υπέρ του Ισραήλ, που θεωρείται ως το κέντρο ενός θεϊκού-Μεσσιανικού κόσμου. Στον Μωαμεθανικό κόσμο, οι φατρίες αντλούν έμπνευση από εσχατολογικά κείμενα για να δικαιολογήσουν τις μάχες τους. Αυτή την εποχή πιστεύουν ότι θα έρθει ο Μαγκντί !!! Αυτές οι ακραίες σέχτες διαμορφώνουν συμμαχίες, πολέμους, ενεργειακά συμφέροντα και ηγεμονικές φιλοδοξίες σε παγκόσμια κλίμακα.
Οι παγκόσμιοι γεωπολιτικοί ρυθμιστές κυριαρχούν στη διεθνή σκηνή. Το Ισραήλ και μεσσιανικός σιωνισμός, ο ευαγγελικός χριστιανισμός των ΗΠΑ και το Τζιχαντιστικό Ισλάμ. Όλοι ερμηνεύουν τα γεγονότα και τους πολέμους ως γεγονότα που προαναγγέλλουν μια τελική ανατροπή στην ανθρωπότητα. Ο Μεσσιανικός-Διονυσιακός Σιωνισμός υποστηρίζει την δημιουργία του Νεγάλου Ισραήλ, για να προετοιμαστεί για την άφιξη του Μεσσία. Κατευθύνει πολιτικές όπως ο αποικισμός στην Δυτική Όχθη και η απόρριψη οποιωνδήποτε εδαφικών παραχωρήσεων. Από την πλευρά τους, οι Αμερικανοί ευαγγελιστές, βλέπουν στις κινήσεις του Ισραήλ το κλειδί για την επιστροφή του Χριστού. Για αυτό πιέζουν τον Λευκό Οίκο να στηρίξει άνευ όρων το Ισραήλ. Αυτή η σύγκλιση εσχατολογικών οραμάτων δημιουργεί αποτελεί ένα εκρηκτικό πεδίο γεωστρατηγικής, όπου κάθε πολιτισμός δικαιολογεί τις ενέργειές του ως μια θεϊκή αποστολή. Αυτό εξηγεί γιατί ορισμένοι πόλεμοι όπως αυτοί στη Συρία ή το Ιράκ, παίρνουν μια σχεδόν μυστικιστική διάσταση, ξεφεύγοντας από την καθαρά ορθολογική λογική.
Από τα πανάρχαια χρόνια το Ισραήλ βρίσκεται στην καρδιά των πολέμων και των προφητειών. Η ταυτότητα της χώρας αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε ένα κοσμικό όραμα και σε μια μεσσιανική δυναμική που αποκτά μεγαλύτερη επιρροή. Ισραηλινές θρησκευτικές ομάδες που υποστηρίζονται από πολιτικά πρόσωπα, επιταχύνουν τον αποικισμό και ζητούν την ανοικοδόμηση του Ναού στην Ιερουσαλήμ για την υποδοχή του Μεσσία.
Αυτή η εσωτερική ένταση αποτυπώνεται στις στρατηγικές αποφάσεις της χώρας. Η προσάρτηση εδαφών, η πολιτική έναντι των Παλαιστινίων και οι σχέσεις με τις δυτικές δυνάμεις επηρεάζονται από θρησκευτικούς κύκλους. Οι θρησκευτικοί ηγέτες βλέπουν τις επιλογές του Ισραήλ ως ένα βήμα προς την εκπλήρωση των βιβλικών προφητειών. Παράλληλα η υποστήριξη των αμερικανικών ευαγγελικών κύκλων ενισχύει αυτή τη θέση, δημιουργώντας μια πολιτική-θρησκευτική συμμαχία όπου η πίστη υπαγορεύει διπλωματικούς προσανατολισμούς. Μακριά από το να είναι ένα απλό θέατρο εδαφικών συγκρούσεων, η Μέση Ανατολή γίνεται ένα πεδίο μάχης όπου οι προφητείες καθοδηγούν τις στρατηγικές των κρατών και των ένοπλων ομάδων, καθιστώντας αυτόν τον πόλεμο έναν αγώνα του οποίου η έκβαση υπερβαίνει το πολιτικό για να αγγίξει το ιερό.
Οι σύγχρονες υπερδυνάμεις της εποχής μας θα πολεμήσουν για θρησκευτικές, πολιτιστικές-κοινωνικές, οικονομικές και εδαφικές αιτίες. Γεωστρατηγικά έχουμε ένα εκτενέστατο θρησκευτικό, πολιτικό-στρατιωτικό, πολιτιστικό πλέγμα συμφερόντων και κυριαρχίας ανάμεσα στις δύο αυτοκρατορίες-υπερδυνάμεις Ρωσία-Κίνα και Αμερική-ΝΑΤΟ.
Ένα από τα πιο επικίνδυνα μέσα που χρησιμοποιούνται από την νέα τάξη είναι οι θρησκευτικές οργανώσεις οι οποίες διέπονται από ένα ανελέητο και τυφλό θρησκευτικό φανατισμό. Με αυτές τις μεθόδους επιδιώκουν την δημιουργία μεσαιωνικών καθεστώτων για να εξυπηρετήσουν την κυριαρχία του Σιωνισμού.
Η Ανατολική Μεσόγειος φλέγεται από την τεράστια πολεμική σύγκρουση, καθώς είχαμε έναν κανονικό παγκόσμιο πόλεμο μικρότερης κλίμακας στην Συρία. Εξαιτίας της αναβίωσης, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας από την Τουρκία του Ρ. Τ. Ερντογάν, είναι απόλυτη ανάγκη να δούμε προσεκτικά τις συμμαχίες που θα συγκροτηθούν σχετικά με τις αλλαγές των συνόρων.