Ευρωκλαυθμοί

 

Κώστα Δημ Χρονόπουλου *

• Κάποτε το ζήσαμε και αυτό , το Ευρωενθουσιαστικό ,

ένα όμορφο όνειρο απατηλό.

Παρασυρθήκαμε σε ονειροφαντασίες,

πιστέψαμε σε ανέφικτες προσδοκίες.

 

• Ήταν τότε που κάποιοι ηγέτες οραματιστές,

Ευρωπαίοι με πολιτικές κεραίες ανοιχτές,

αποφάσισαν να συγκροτήσουν μια Ευρώπη ενιαία, 

την ονειρόπλαστη Ε.Ε , την μετέπειτα μοιραία.

 

• Οι προϋποθέσεις ήταν αρχικά αγνές , αγαθές,

όμως παραθεωρήθηκαν οι ανθρώπινες προδιαγραφές, 

που θέλουν τον άνθρωπο έρμαιο των παθών του, 

αδηφάγο / αχόρταγο, άρπαγα, δούλο των ενστίκτων , των επιθυμιών του.

 

• Με τα χρόνια αυξήθηκε /διογκώθηκε ο αριθμός των μελών –κρατών,

αλλά δεν βελτιώθηκε η ποιότητα των λειτουργικών προδιαγραφών.

Δεν διασφαλίστηκε /επιτεύκτηκε ισότητα , αλληλεγγύη, αλληλοκατανόηση, 

φάνηκε πως ήταν δύσκολη η συνοχή, η συνεννόηση. 

 

• Οι «Μεγάλοι» φέρονται στους μικρούς … αλαζονικά.

Οι οικονομικά ισχυροί κανόνιζαν τα πάντα …. δημοκρατικοδικτατορικά …. ευρωλυπηρά!.

Δεν υπήρχε ένωση πραγματική , ουσιαστική, 

παρά μόνο ένας οικονομικός συνεταιρισμός με ετικέτα … ευρωπαϊκή. 

 

• Δεν μπορούσε συνεπώς τίποτα να προχωρήσει, 

ήταν επόμενο η αρχική ιδέα να εξασθενίσει , να ναυαγήσει. 

Δεν γινόταν όμως διαφορετικά, 

αφού είχαν αγνοηθεί / παραθεωρηθεί τα βασικά:

 

• Ότι δεν μακροημερεύει η Ε.Ε , μόνον με τα οικονομικά. 

Χωρίς κοινά σύνορα, στρατό , ενιαία φωνή σε ζητήματα εξωτερικά. 

Με υποτίμηση των … «ισότιμων» εταίρων, από τους συνεταίρους τους                      που αδιαφορούσαν για τα προβλήματά τους.

 

• Το ζήσαμε εμείς τα χρόνια τα μνημονιακά, 

τότε που βιώσαμε –έστω και αν φταίξαμε – της εταιρικής αναλγησίας την παγωνιά. 

Λες και είμαστε εχθροί τους , το χάρηκε η ψυχή τους.

Σήμερα (δεκαετίες μετά) οι διαφορές του βιοτικού επιπέδου των χωρών της Ε.Ε αποδεικνύει το έλλειμμα συνοχής τους. 

 

• Είναι κρίμα ετούτο το ιστορικό φιάσκο της Ε. Ένωσης .

Χρήζει ασφαλώς μελέτης και μιας ενδελεχούς ανάλυσης.

Το γεγονός δηλαδή να αυτοκαταστρέφεται , να αυτοδιαλύεται 

μια τόσο σπουδαία προσπάθεια, που τόσο υμνήθηκε. 

 

• Εμείς (και εγώ) ζήσαμε το προσωπικό μας δράμα.

Ξεκινήσαμε ως Ευρωπαίοι , γίναμε ευρωσκεπτικιστές , και καταλήξαμε /καταντήσαμε : ευρωαρνητές , όλοι αντάμα. 

Τι κρίμα !. Τι απογοήτευση , τι αποτυχία.

Να ζήσουμε μια ιστορικά δεινών συγκυρία.

 

• Τώρα η Ε.Ε υφίσταται ωσάν μια γηραιά κυρία,

πάλαι ποτέ ωραιότατη , πολλά υποσχόμενη , με ιστορική ευκαιρία.

Πέρασαν τα χρόνια τα πρωτινά, 

έσβησαν τα νιάτα, τα μεγαλεία τα αλλοτινά. 

 

• Ανύμπορη, καμπουριασμένη, πομπεμένη,

βαδίζει το δρόμο της φθοράς και της ανημποριάς, τη δική της ειμαρμένη.

Αδυνατεί να υψώσει το ανάστημά της,

να κάνει αισθητή την παρουσία της στο πέρασμά της. 

 

• Ακόμη και τώρα δεν λέει μυαλό να βάλει.

Οι «Ισχυροί/Μεγάλοι» εταίροι της βρίσκονται σε πανικό , σε παραζάλη. 

Καλούν σε σύσκεψη 5-6 χώρες (και το Ηνωμένο Βασίλειο το εκτός πλέον Έ.Ένωσης ) και όχι όλες τις χώρες της Ένωσης.

Γιατί αυτός ο διαχωρισμός , η περιφρόνηση , η πιστοποίηση (αυτό) διάλυσης;. 

 

• Εδώ πληρώνονται όλα, έστι δίκης οφθαλμός, 

έστω και φιλικός συμμαχικός /αμερικανικός. 

Έρχεται ο καιρός που εκείνος ο πραγματικά ισχυρός , μεγάλος 

της συμπεριφέρεται ως άφιλος, απαξιωτικός, ωσάν ξένος , άλλος !…

 

• Η Ε.Ε απορεί –χωρίς να τολμήσει να υψώσει διαμαρτυρίας φωνή-. 

Τον φίλο Αμερικανό να την προσβάλλει , να την περιφρονεί. 

Να της δίνει μαθήματα δημοκρατικότητας , ισότητας. 

Να την εξευτελίζει, να την υποτιμά , λες και πρόκειται περί ευτελούς οντότητας. 

 

• Της είπε σκληρές αλήθειες ο κος Αντιπρόεδρος της Αμερικής.

Κυνικός , επιθετικός, αλαζονικός, αλλά ειλικρινής. 

Αυτή είναι η αλήθεια αγαπητοί. 

Σήμερα η Ευρώπη είναι ανύπαρκτη , ανυπόληπτη , σε …. παρακμή.

 

• Δυστυχώς δεν υπάρχουν περιθώρια –χρονικά – ανάκαμψης, ουσιαστικής , 

Επειδή (βλ. τελευταία ολιγάριθμη σύνοδο) είναι ζήτημα νοοτροπίας νοσηρής. 

Έχασε την πρωτοκαθεδρία που της άνηκε « η Ένωση η Ευρωπαϊκή» .

Δεν γίνεται πλέον στην πρώτη θέση των εξελίξεων αποδεκτή.

 

• Περιφρονημένη , παραπεταμένη, αγνοημένη, 

ταξιδεύει στην …… σκευοφόρο των εξελίξεων απαξιωμένη. 

Είναι πλέον ολοφάνερα πως είναι για λύπηση.

Αποτυχημένη , θλιβερή, αξιοδάκρυτη /αξιοθρήνητη (!).

 

• Ο νέος «Πλανητάρχης» δεν την έχει σε καμιά εκτίμηση, 

την περιφρονεί σε βαθμό ώστε να καταφεύγει σε μια αλλόκοτη προσέγγιση:

Επιλέγει ως συνομιλητή τη … Ρωσία –χώρα παραδοσιακά εχθρική !!!

Υπάρχει άραγε ποιο κραυγαλέα απόδειξη του πόσο η Ε.Ε έχει αυτοαπαξιωθεί;. 

 

• Τέλος, όλοι εμείς οι συμπάσχοντες συγγενείς, οι τεθλιμμένοι , 

ας  παρηγορηθούμε με την σκέψη πως κάτι , κάποιος άλλος αύριο προστάτης μας αναμένει. 

Όσο για τους «Δημοκράτες» ας αρχίσουν να συνηθίζουν στα … διαφορετικά: 

Έρχονται (αυτοπροστατευτικά) τα έθνη –Κράτη και θα τα βρουν μπροστά. 

 

• Η Ανθρωπότητα πισωγυρίζει σταθερά, νομοτελειακά . 

Ο άνθρωπος (πολεμοκάπηλος/π ο λ ε μ ο σ κ υ τ α λ ο δ ρ ό μ ο ς) δεν αλλάζει μυαλά!.  

Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει , 

αναπνέει ειρηνικά /αναζωογονείται και ξαναπολεμά , μέχρι που ….. πεθαίνει!. 

 

Ιατρού