ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΕΡΔΟΣ

ΤΙ ΠΡΟΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΥΓΙΕΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ, ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΠΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ;
Όπως έχω επισημάνει προηγουμένως, ένα μεγάλο γεγονός αναστάτωσης όπως ένας πόλεμος εξυπηρετεί πολλαπλούς σκοπούς για τους εγκληματοκράτες. [1]
Ένας από αυτούς είναι να ξεκινήσει μια Επαναφορά, μια «καλύτερη ανοικοδόμηση» της κοινωνίας που δεν είναι μόνο εξαιρετικά κερδοφόρα γι ‘αυτούς, αλλά και προωθεί τη μακροπρόθεσμη βιομηχανική-αυταρχική ατζέντα τους.
Η Delphine Dulong ρίχνει ενδιαφέρον φως σε αυτή τη διαδικασία σε ένα βιβλίο που δείχνει πώς ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και στη συνέχεια ο πόλεμος της ανεξαρτησίας της Αλγερίας χρησιμοποιήθηκαν για τον «εκσυγχρονισμό» της γαλλικής ζωής και πολιτικής. [2]
Αυτό το πρόγραμμα προωθήθηκε σε πρακτικό επίπεδο μέσω μιας σειράς κρατικών σχεδίων, τα οποία αμέσως ταύτισα με τη σοβιετική βιομηχανοποίηση, αλλά τα οποία έχουν επίσης περιγραφεί ως «περισσότερο συντεχνιακά παρά πραγματικά δημοκρατικά». [3]
Αν ο υπαινιγμός του φασισμού φαίνεται ακατάλληλος σε ένα μεταπολεμικό πλαίσιο, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Dulong ανιχνεύει την αρχή του κινήματος «εκσυγχρονισμού», ιδιαίτερα στη γεωργία, στον κορπορατισμό του φιλικού προς τους Ναζί καθεστώτος του Βισύ στη Γαλλία εν καιρώ πολέμου, το οποίο ξεκίνησε επίσης ένα δεκαετές σχέδιο. [4][5]
Ο στόχος αυτού του εκσυγχρονισμού ήταν να ολοκληρωθεί το έργο που είχε πραγματοποιηθεί με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και να καταργηθούν οι παραδοσιακές γαλλικές αντιλήψεις και τρόποι ζωής που αποτελούσαν εμπόδια για τον παγκόσμιο εταιρικό έλεγχο και εκμετάλλευση.
Οτιδήποτε παραδοσιακό, ριζωμένο στο παρελθόν, απεικονιζόταν έτσι ως κακό, παλιομοδίτικο, ξεπερασμένο και χρειαζόταν να παραμεριστεί από τη χαλύβδινη σκούπα της βιομηχανικής «προόδου».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ