ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ;
ΤΑ ΛΑΘΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ!
Η Ιστορία αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα ότι πολλές φορές οι κρίσεις και οι καταστροφές μπορούν να οδηγήσουν σε θετικές αλλαγές, εφόσον αξιοποιηθούν σωστά. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι σεισμοί του 1953 στα Επτάνησα.
Η καταστροφή ήταν τεράστια, όμως ο τότε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Ξενοφών Ζολώτας, αντιμετώπισε την κατάσταση με αισιοδοξία και δημιουργικότητα.
Όταν ένας συνεργάτης του εξέφρασε ανησυχία για τις οικονομικές συνέπειες, του απάντησε με τη χαρακτηριστική φράση: «Αυτός, παιδί μου, δεν είναι σεισμός, αλλά σωσμός».
Η αλήθεια της φράσης του επιβεβαιώθηκε. Τα Επτάνησα αναγεννήθηκαν, αποκτώντας σύγχρονες υποδομές και καλύτερη πολεοδομία. Αντίστοιχα, η Καλαμάτα μετά τους σεισμούς της δεκαετίας του 1980 μετατράπηκε σε μια όμορφη και λειτουργική επαρχιακή πόλη.
Στη Θεσσαλονίκη, η καταστροφική πυρκαγιά του 1917 αποτέλεσε αφορμή για την πολεοδομική αναμόρφωση του κέντρου της, μετατρέποντάς την σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη με καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Ωστόσο, αυτές οι θετικές εξελίξεις δεν αναιρούν τη θλίψη που προκαλούν οι ανθρώπινες απώλειες και η καταστροφή. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για αθώες ζωές, όπως μικρά παιδιά, οι τραγωδίες αυτές μας γεμίζουν πόνο. Παρά ταύτα, οι κρίσεις μάς διδάσκουν να βρίσκουμε λύσεις και να αξιοποιούμε τις δυσκολίες ως εφαλτήριο για πρόοδο.
Το αρχαίο ρητό και οι σύγχρονες εφαρμογές
Το αρχαίο ρητό «Ουδέν κακόν αμιγές καλού» είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Κάθε κρίση κλείνει έναν κύκλο, αλλά ταυτόχρονα ανοίγει έναν νέο. Το ερώτημα είναι αν θα εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία για θετικές αλλαγές ή θα αφήσουμε τις δυνατότητες αυτές να χαθούν.
Η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα βρίθει από κρίσεις που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως καταλύτες για μεταρρυθμίσεις.
Η οικονομική κρίση του 2009, η υιοθέτηση των μνημονίων, το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα, και οι φυσικές καταστροφές όπως οι πλημμύρες στη Μάνδρα και η πυρκαγιά στο Μάτι αποτελούν παραδείγματα γεγονότων που ανέδειξαν χρόνιες αδυναμίες του ελληνικού κράτους.