Déjà Vu: Ο Ντόναλντ Τραμπ ζητά την προσάρτηση του Καναδά.
Μετάφραση, περίληψη: ληξουριώτισσα*
Όταν ο στρατηγός Ντάγκλας Μακάρθουρ επρόκειτο να βομβαρδίσει το Βανκούβερ, το Χάλιφαξ, το Μόντρεαλ και το Κεμπέκ.
Η στρεβλή αφήγηση του Ντόναλντ Τραμπ, ως «Ηγέτης του Ελεύθερου Κόσμου», λέει ότι ο Καναδάς πρέπει να συμμετάσχει στο «MAGA America»(Make America Great Again/[Να] Κανουμε την Αμερική Μεγάλη Ξανά, και ο Τζάστιν να διοριστεί ως Κυβερνήτης της 51ης Πολιτείας.
Αυτό ξεκίνησε ως αστείο στην κατοικία του Τραμπ, στο Μαρ-α-Λάγκο, το οποίο, όμως, προκάλεσε πικρό γέλιο.
Αντικείμενο αυτού του άρθρου είναι ακριβώς τα ιστορικά προηγούμενα σχετικά με αυτή τη δήλωση του Τραμπ.
Τόσο η δήλωση του Ντόναλντ Τραμπ όσο και η απάντηση του πρωθυπουργού του Καναδά αγγίζουν την φαιδρότητα.
Η αποτυχία του Τζάστιν να ανταποκριθεί [σε αυτό το «αστείο»], με την ιδιότητά του ως «αρχηγού κυβέρνησης» του Καναδά, είναι επακόλουθο της άγνοιας που τον χαρακτηρίζει αναφορικά με την ιστορία των σχέσεων Καναδά-ΗΠΑ από τη Συνομοσπονδία του 1867 και έπειτα.
Δεν μπορούμε όμως να κατηγορήσουμε τον Τριντό. Τα δικά μας βιβλία ιστορίας δεν αναφέρουν το σχέδιο του Υπουργείου Πολέμου των ΗΠΑ ονόματι «Κοινό Βασικό Πολεμικό Σχέδιο Στρατό-Ναυτικό – Κόκκινο», για την εισβολή στον Καναδά, το 1930.
Γελάσανε στο Mar a Lago. Αλλά ο Ντόναλντ δεν αστειευόταν.
Σε μια ανάρτηση του Τράμπ στο “truthsocial», διαβάζουμε: «Κανένας δεν μπορεί να μας απαντήσει γιατί επιδοτούμε τον Καναδά με 100.000.000$ τον χρόνο. Δεν βγάζει νόημα. Πολλοί Καναδοί θέλουν τον Καναδά ως 51η Πολιτεία. Θα γλιτώνανε μεγάλα ποσά από τους φόρους και την στρατιωτική προστασία. Πιστεύω ότι είναι μια υπέροχη ιδέα. 51η Πολιτεία!!!»
Ενώ ο Τζάστιν Τριντό αναγνώρισε την προτεινόμενη επιβολή φόρου 25% από τον Τραμπ σε αγαθά που εισάγονται από τον Καναδά και το Μεξικό, θα περίμενε κανείς ότι θα είχε αναφερθεί στο Πρόγραμμα Δασμών των ΗΠΑ (Δασμοί) που περιέχεται στη Συμφωνία «ΝΕΑ NAFTA » του 2020 μεταξύ των ΗΠΑ. , το Μεξικό και τον Καναδά, τους οποίους υπέγραψαν τόσο ο Τραμπ όσο και ο Τριντό.
Οι δηλώσεις που έκανε ο Ντόναλντ Τραμπ στους καλεσμένους του στο Μαρ-α-Λάγκο, δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυθόρμητες. Ήταν αντικείμενο προηγούμενων συζητήσεων με τους συμβούλους του.
Είναι ο Τραμπ αδαής όσον αφορά τα συνταγματικά ζητήματα, για να μην αναφέρουμε τη σύνθετη γεωγραφία της Βόρειας Αμερικής; «Ο Καναδάς δεν είναι προς πώληση».
Η πρότασή του προς την κυβέρνηση της Οτάβα –αν ληφθεί σοβαρά υπόψη– ισοδυναμεί με μια προσάρτηση νεοαποικιακού τύπου που εφαρμόζεται σε ένα κυρίαρχο κράτος, μια ομοσπονδία δέκα επαρχιών και τριών εδαφών, η οποία είναι μεγαλύτερη από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Όμως, το θέμα της προσάρτησης, καθώς και μια απροκάλυπτη εισβολή στον Καναδά, βρίσκονται στο σχέδιο του Υπουργείου Πολέμου των ΗΠΑ από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
- Τι γνωρίζουν οι Καναδοί: Νόμος Βρετανικής Βόρειας Αμερικής. Συνομοσπονδία (1867)
Οι περισσότεροι Καναδοί έχουν πλήρη επίγνωση της πρόθεσης των ΗΠΑ να προσαρτήσουν αρκετές περιοχές της βρετανικής Βόρειας Αμερικής, με αποκορύφωμα τον νόμο περί προσάρτησης του 1866 , για να μην αναφέρουμε την Αγορά της Αλάσκας τον Μάιο του 1867, δύο μήνες πριν από την “Θέσπιση του Νόμου περί της Βρετανικής Βόρεια Αμερικής»/”The Enactment of the British North America Act” , που οδήγησε σε η δημιουργία της «Κυριαρχίας του Καναδά»/”Dominion of Canada”, στην 1η Ιουλίου 1867.
Το νομοσχέδιο για την προσάρτηση του Καναδά εισήχθη το 1866. Ενώ δεν εγκρίθηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, το κείμενο του νομοσχεδίου ήταν ωστόσο ένα προσχέδιο ενός σχεδίου εισβολής. Επρόκειτο να τεθεί σε ισχύ με τη διακήρυξή του από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Άντριου Τζόνσον. Περιελάμβανε τα εδάφη της Βρετανικής Βόρειας Αμερικής από το Newfoundland και το Maritimes έως τη Βρετανική Κολομβία, εκτεινόμενα βόρεια στην επικράτεια του κόλπου Hudson και τη βορειοδυτική επικράτεια που συνορεύει με τη «Ρωσική Αμερική» (δηλ. την Αλάσκα).
Αποτελούσε, δηλαδή, την ευθεία κατάσχεση δημόσιων εκτάσεων. Υπονοούσε επίσης τον έλεγχο των ΗΠΑ επί του Καναδικού σιδηροδρομικού δικτύου, TransCanada, επί των υδάτινων οδών, επί των καναλίων καθώς και τον έλεγχο της θαλάσσιας οδού Saint Lawrence.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε επίσης σκεφτεί να πληρώσει «αποζημίωση» στην Hudson Bay Company. Αυτό συνίστατο ουσιαστικά σε ένα σχέδιο δήμευσης των εδαφών υπό τη δικαιοδοσία της HBC, «με πλήρη απαλλαγή όλων των αξιώσεων για εδάφη ή δικαιοδοσία στη Βόρεια Αμερική:
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πληρώσουν δέκα εκατομμύρια δολάρια στην Hudson Bay Company για την πλήρη απαλλαγή όλων των αξιώσεων σε έδαφος ή δικαιοδοσία στη Βόρεια Αμερική, είτε βασίζονται στον καταστατικό της εταιρείας είτε σε οποιαδήποτε συνθήκη, νόμο ή χρήση.» (Άρθρο XI)
Η εδαφική διαίρεση της βρετανικής Βόρειας Αμερικής περιγράφεται στο νομοσχέδιο. Οι διάφορες συνιστώσες «Καναδικές πολιτείες» θα συμμορφώνονταν με τους νόμους των ΗΠΑ κατά τη σύσταση του νομοθετικού τους πλαισίου.
2. Τι δεν ξέρουν οι Καναδοί. Παραληφθέν από τα δικά μας Βιβλία Ιστορίας.
Ενώ το έργο της Προσάρτησης του 1866 σταμάτησε με την υιοθέτηση του Βρετανικού Νόμου για τη Βόρεια Αμερική το 1867, τα σχέδια των ΗΠΑ για προσάρτηση ή/και στρατιωτική εισβολή στον Καναδά εξετάστηκαν τη δεκαετία του 1930.
Στον άμεσο απόηχο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η πρόθεση της Ουάσιγκτον ήταν να υπονομεύσει, να αποσταθεροποιήσει και να καταστρέψει τη Βρετανική Αυτοκρατορία, ένας στόχος που ολοκληρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στον απόηχο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αυτό που έχει παραλειφθεί από τα βιβλία ιστορίας μας στα σχολεία, τα κολέγια και τα πανεπιστήμια είναι ότι ο Αμερικανός γείτονάς μας είχε οραματιστεί να κάνει πόλεμο στον Καναδά. Το Υπουργείο Πολέμου των ΗΠΑ είχε συντάξει στις αρχές της δεκαετίας του 1920 ένα σχέδιο για την εισβολή στην «Κυριαρχία του Καναδά.»
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1930, τα πολεμικά σχέδια κατά του Καναδά συνίστανται στον βομβαρδισμό του Μόντρεαλ, του Κεμπέκ, του Χάλιφαξ και του Βανκούβερ. Η χρήση του «δηλητηριώδους αερίου» ήταν μέρος αυτού του έργου.
3. «Πολεμικό σχέδιο Κόκκινο» κατά του Καναδά κάτω από το τιμόνι του στρατηγού D. MacArthur
Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, η Ουάσιγκτον διατύπωσε ένα λεπτομερές σχέδιο για να εισβάλει στον Καναδά, με τίτλο «Κοινό Βασικό Πολεμικό Σχέδιο — Κόκκινο, για το Στρατό και Ναυτικό» . Το σχέδιο εγκρίθηκε από το Υπουργείο Πολέμου των ΗΠΑ υπό την προεδρία του Χέρμπερτ Χούβερ το 1930. Ενημερώθηκε το 1934 και το 1935 κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ . Αποσύρθηκε το 1939 μετά το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το War Plan Red εγκρίθηκε επίσημα από το Υπουργείο Πολέμου των ΗΠΑ τον Μάιο του 1930. Το προσχέδιο του 1928 ανέφερε ότι:
« Θα πρέπει να γίνει απολύτως σαφές στον Καναδά ότι σε έναν πόλεμο θα υποφέρει σκληρά» .
(…)
Το προσχέδιο του 1930 ανέφερε ότι «μεγάλα τμήματα της επικράτειας CRIMSON θα γίνουν θέατρα στρατιωτικών επιχειρήσεων που θα επιφέρει οδύνη στον πληθυσμό και εκτεταμένες καταστροφές και ερείπωση της χώρας…
Στις 24 Οκτωβρίου 1934, ο Γραμματέας Πολέμου και ο Γραμματέας Ναυτικού ενέκριναν μια τροπολογία επιτρέποντας τον στρατηγικό βομβαρδισμό του Χάλιφαξ, του Μόντρεαλ και του Κεμπέκ με «άμεσες αεροπορικές επιχειρήσεις στην μεγαλύτερη, εφικτά, κλίμακα.»
Ο στρατηγός Douglas MacArthur, ο οποίος στη συνέχεια ηγήθηκε των αμερικανικών δυνάμεων στον Ειρηνικό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – για να μην αναφέρουμε τη διεξαγωγή των στρωτών βομβαρδισμών κατά της Βόρειας Κορέας (1950-1953) – συνεπλάκην ενεργά στον σχεδιασμό της εισβολής στον Καναδά μεταξύ 1930-1937. Ο στρατηγός MacArthur είχε διοριστεί Αρχηγός του Στρατού των ΗΠΑ το 1930.
Το πολεμικό σχέδιο ήταν ρητά προσανατολισμένο προς την κατάκτηση του Καναδά από τις ΗΠΑ
«Η αποστολή του Αμερικανικού Στρατού ήταν «ΤΕΛΙΚΑ, ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟΝ ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ CRIMSON [Καναδά]».
Σύμφωνα με τον Floyd Rudmin, που ανέφερε τα πρωτότυπα ντοκουμέντα: «Αν και φαινομενικά το Σχέδιο «Κόκκινο» είναι υπέρ πολέμου κατά της Βρετανίας, σχεδόν στερείται σχεδίων για την καταπολέμηση των Βρετανών . Το Σχέδιο επικεντρώνεται στην κατάκτηση του Καναδά, ο οποίος είχε χρωματική κωδικοποίηση CRIMSON. Το προσχέδιο του 1924 δήλωνε ότι τις ΗΠΑ «οι προθέσεις είναι να διατηρήσουν στο διηνεκές όλη την CRIMSON και την ΚΟΚΚΙΝΗ επικράτεια που έχουν κερδίσει… Η κυβέρνηση της Κυριαρχίας [του Καναδά] θα καταργηθεί».
Το Υπουργείο Πολέμου των ΗΠΑ αναγνώρισε ότι αυτός ο πόλεμος δεν ήταν εναντίον της Βρετανίας. Ο στρατηγικός βομβαρδισμός του Χάλιφαξ, του Μόντρεαλ και της πόλης του Κεμπέκ προβλεπόταν στο πλαίσιο του σχεδίου RED. Επιπλέον, ο στρατός των ΗΠΑ είχε λάβει οδηγίες:
«ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΧΗΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΥΤΟΥ. Η ΧΡΗΣΗ ΧΗΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΞΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΕΧΘΡΟΠΡΑΞΕΙΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΜΕΝΗ… » (αναφέρεται από τον Floyd Rudmin, ό.π.).
«Τον Μάρτιο του 1935, ο στρατηγός Ντάγκλας Μακάρθουρ πρότεινε μια τροπολογία που καθιστούσε το Βανκούβερ πρωτεύον στόχο [βομβαρδισμού] εν σχέση με το Χάλιφαξ και το Μόντρεαλ». (Ibid)
4. «Κόκκινο Σχέδιο Πολέμου» για εισβολή στον Καναδά. Με σφραγίδα «ΑΠΟΡΡΙΤΟ» στο εξώφυλλο
Το σχέδιο εισβολής στον Καναδά αποτελούνταν από ένα έγγραφο 94 σελίδων «με τη λέξη SECRET σφραγισμένη στο εξώφυλλο. Είχε διατυπωθεί σε μια περίοδο μεγαλύτερη των πέντε ετών ( Βλέπε πλήρες κείμενο στο Παράρτημα του προηγούμενου άρθρου μου).
Είναι σημαντικό το « Πολεμικό Σχέδιο Κόκκινο» (1930 και 1935) να αναγνωριστεί σταθερά και να συζητηθεί σε σχολεία, κολέγια και πανεπιστήμια σε όλη τη χώρα.
Τον Φεβρουάριο του 1935, το Υπουργείο Πολέμου [ΗΠΑ] κανόνισε μια πίστωση του Κογκρέσου ύψους 57 εκατομμυρίων δολαρίων για την κατασκευή τριών συνοριακών αεροπορικών βάσεων για τους σκοπούς των προληπτικών αιφνιδιαστικών επιθέσεων σε καναδικά εναέρια πεδία. Η βάση στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών επρόκειτο να καμουφλαριστεί ως πολιτικό αεροδρόμιο και θα «ήταν ικανή να κυριαρχήσει στη βιομηχανική καρδιά του Καναδά, τη χερσόνησο του Οντάριο» (από τη σελ. 61 της 11ης-13ης Φεβρουαρίου 1935, ακροάσεις του Επιτροπή Στρατιωτικών Υποθέσεων, Βουλή των Αντιπροσώπων, Βάσεων Αεράμυνας (HR 6621 και HR 4130). ήταν μυστικό, αλλά δημοσιεύτηκε κατά λάθος, 1η Μαΐου 1935.
Τον Αύγουστο του 1935, οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς ελιγμούς τους σε καιρό ειρήνης στην ιστορία, με 36.000 στρατιώτες να συγκλίνουν στα σύνορα με τον Καναδά νότια της Οτάβας και άλλους 15.000 να κρατούνται σε εφεδρεία στην Πενσυλβάνια . Το σενάριο του πολεμικού παιχνιδιού ήταν μια μηχανοκίνητη εισβολή των ΗΠΑ στον Καναδά, με τις αμυνόμενες δυνάμεις να απωθούν αρχικά τις δυνάμεις του Μπλε εισβολέα, αλλά τελικά να χάνουν εξ αιτίας της «αριθμητικής υπεροχής και της υπεροπλίας», με την άφιξη των ενισχύσεων του Μπλε. Αυτό σύμφωνα με το φυλλάδιο του Στρατού «Souvenir of the First Army Maneuvers: The Greatest Peace Time Event in US History» (σελ. 2). ( Καθηγητής FW Rudmin, Queen’s University Kingston, Ontario, Σχόλια για το «War Plan Red», βλ. πλήρες κείμενο στο Παράρτημα III)
Μία από τις ενημερώσεις στο σχέδιο εισβολής του 1930 ήταν η χρήση χημικών όπλων εναντίον καναδών αμάχων:
« Το 1934, το War Plan Re d τροποποιήθηκε για να επιτρέψει την άμεση πρώτη χρήση δηλητηριώδους αερίου εναντίον των Καναδών και να χρησιμοποιήσει στρατηγικούς βομβαρδισμούς για να καταστρέψει το Χάλιφαξ, εάν δεν μπορούσε να καταληφθεί». (Ibid)
Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ελήφθη απόφαση από το Υπουργείο Πολέμου να διατηρήσει το σχέδιο εισβολής στα βιβλία. [Αντί τούτου] Μπήκε στο ράφι. Το War Plan Red αποχαρακτηρίστηκε 35 χρόνια αργότερα το 1974.
Η Washington Post, η οποία απέρριψε επιπόλαια την ιστορική σημασία του «Κοινού Βασικού Πολεμικού Σχεδίου για Στρατό και Ναυτικό — Κόκκινο», αναγνώρισε ωστόσο την επιθετική φύση του προτεινόμενου στρατιωτικού εγχειρήματος:
«Ένα τολμηρό σχέδιο, ένα θαρραλέο σχέδιο, ένα σχέδιο βήμα προς βήμα εισβολής, κατάληψης και προσάρτησης του γείτονά μας στο βορρά . …Πρώτον, στέλνουμε μια κοινή υπερπόντια δύναμη Στρατού-Ναυτικού για να καταλάβει το λιμάνι του Χάλιφαξ, αποκόπτοντας τους Καναδούς από τους Βρετανούς συμμάχους τους.
Στη συνέχεια καταλαμβάνουμε καναδικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής κοντά στους καταρράκτες του Νιαγάρα, έτσι ώστε να παγώνουν στο σκοτάδι.
Στη συνέχεια, ο στρατός των ΗΠΑ εισβάλλει σε τρία μέτωπα – βαδίζοντας από το Βερμόντ για να καταλάβει το Μόντρεαλ και το Κεμπέκ, ξεκινώντας από τη Βόρεια Ντακότα για να αρπάξει το σιδηροδρομικό κέντρο στο Γουίνιπεγκ και έφοδος από τα Μεσοδυτικά για να καταλάβει τα στρατηγικά ορυχεία νικελίου του Οντάριο.
Εν τω μεταξύ, το Ναυτικό των ΗΠΑ καταλαμβάνει τις Μεγάλες Λίμνες και αποκλείει τα λιμάνια του Καναδά στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό. … «( Raiding the Icebox; Behind It Warm Front, the United States Made Cold Calculations to Subdue Canada, από τον Peter Carlson, Washington Post, 30 Δεκεμβρίου 2005, η έμφαση προστέθηκε).
Ενώ η παραπάνω αξιολόγηση της Washington Post περιγράφει τα χαρακτηριστικά ενός ολοκληρωτικού πολέμου εναντίον του Καναδά, το Global and Mail ανατρέπει την πραγματικότητα. Το σχέδιο του Κόκκινου Πολέμου για την Επίθεση στο CRIMSON παρουσιάστηκε επιπόλαια ως μια ειρηνευτική προσπάθεια για να υπερασπιστούν σωστά τις ΗΠΑ ενάντια στους Βρετανούς:
Το Κοινό Βασικό Σχέδιο Πολέμου του Στρατού και του Ναυτικού – Red, που εγκρίθηκε για πρώτη φορά το 1930, συντάχθηκε για την υπεράσπιση των Ηνωμένων Πολιτειών σε περίπτωση πολέμου με τη Βρετανία.
Ήταν ένα από μια σειρά από τέτοια σχέδια έκτακτης ανάγκης που εκπονήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Ο Καναδάς, που προσδιορίζεται ως Crimson, θα δεχόταν εισβολή προκειμένου να αποτρέψει τους Βρετανούς να τον χρησιμοποιήσουν ως ορμητήριο για να επιτεθούν στις Ηνωμένες Πολιτείες. ( Globe and Mail , 31 Δεκεμβρίου 2005, η έμφαση προσθήκη)
Τα πρωτότυπα έγγραφα που σχετίζονται με την εισβολή στον Καναδά, συμπεριλαμβανομένου του “War Plan Red” και του “Defence Scheme No. 1” του Καναδά. βρίσκονται στα αρχεία του Κολεγίου Πολέμου Στρατού των ΗΠΑ στο Carlisle, Pa. [σύνδεσμος δεν είναι πλέον ενεργός]
Το πλήρες κείμενο του Πολεμικού Σχεδίου Κόκκινο περιέχεται στο Παράρτημα ΙΙ Ι. Το πλήρες κείμενο του Σχεδίου Προσάρτησης του 1866 περιέχεται στο Παράρτημα Ι.
Το σχέδιο είναι αναλυτικό. Περιλαμβάνει τόσο στρατιωτικά όσο και στοιχεία πληροφοριών. (…)
5. Εθνική Άμυνα του Καναδά
Η καναδική ομοσπονδιακή κυβέρνηση και ο στρατός γνώριζαν πλήρως αυτά τα «Απόρριτα» σχέδια των ΗΠΑ για εισβολή στον Καναδά. Στη δεκαετία του 1920, ο υπολοχαγός James “Buster” Sutherland Brown είχε διοριστεί Διευθυντής Στρατιωτικών Επιχειρήσεων και Πληροφοριών στην Οτάβα για να αντιμετωπίσει το ζήτημα της εθνικής ασφάλειας του Καναδά.
Τα καθήκοντά του συνίστατο στην ανάπτυξη πολεμικών σχεδίων έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση επίθεσης των ΗΠΑ εναντίον της Κυριαρχίας του Καναδά. Υπό το τιμόνι του «Buster» Σάδερλαντ Μπράουν (στη συνέχεια προήχθη σε Ταξίαρχος), η απάντηση του Καναδά στις απειλές των ΗΠΑ διατυπώθηκε κάτω από το «Σχέδιο Άμυνας Νο. 1» , ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης αντεπίθεσης, σε περίπτωση εισβολής των ΗΠΑ.
Το “ Defense Scheme εγκαταλείφτηκε το 1931 από τον Α.Γ.Ε. A.G.L. McNaughton (αφού είχε εγκριθεί το «Κόκκινο Πολεμικό Σχέδιο», το 1930), στη βάση του ότι «οι Αμερικανοί θα είχαν κερδίσει αναμφισβήτητα έναν τέτοιο πόλεμο» και έτσι δεν θα ωφελούσε η δράση βάσει σχεδίου έκτακτης ανάγκης.
- Η Ottawa υποχωρεί.
Η απόφαση ορόσημο της Συντηρητικής κυβέρνησης του Πρωθυπουργού RB Bennett, που ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Αύγουστο του 1930 ήταν να εγκαταλείψει το σχέδιο εθνικής άμυνας του Καναδά. Αυτή η απόφαση αποτελούσε μια de facto αναγνώριση της ηγεμονίας των ΗΠΑ στη Βόρεια Αμερική.
Ενώ η εισβολή στον Καναδά στο πλαίσιο του Κοινού Βασικού Πολεμικού Σχεδίου για Στρατο και Ναυτικό — Κόκκινο δεν πραγματοποιήθηκε, η στρατιωτική απειλή ενός σχεδίου εισβολής των ΗΠΑ έχει χρησιμεύσει για να υποχρεώσει τον Καναδά να ενδώσει τελικά στις πολιτικές και οικονομικές πιέσεις των ΗΠΑ.
Καναδοί από ακτή σε ακτή. Είμαστε μια Συνομοσπονδία. Ένα εθνικό κράτος. Ας πάρουμε τον έλεγχο της ιστορίας μας.