Ετοιμάσου Βηθλεέμ…

Ναι Βηθλεέμ, ετοιμάσου, ετοιμάσου ώστε να υποδεχθείς τον Υιό του Θεού, ετοίμασε τη φάτνη, ετοίμασε το κατάλυμα, ετοίμασε τα ζώα, ώστε να υποδεχθείς το μόνο Βασιλιά, να Τον υποδεχθείς όχι μέσα σε πλούτη και παλάτια, αλλά στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Η φάτνη της Βηθλεέμ απαστράπτουσα…
Αντί για χρυσοστόλιστα σπάργανα θα Του φορέσουν το σανό των ζώων, αντί για τζάκια και καλοριφέρ, τα χνώτα των ζώων θα ζεστάνουν το τρυφερό Του σώμα.
Οι Άγγελοι στον ουρανό έχουν ήδη αρχίσει το πανηγύρι.
Ο Χριστός, φίλοι μου, γεννιέται κάθε χρόνο…
Γεννιέται για μας τους ανθρώπους…
Θα γεννηθεί και φέτος και ο μοναδικός απών θα είναι αυτός για τον οποίο θα γεννηθεί, ο άνθρωπος, ο οποίος θα παραμείνει εγκλωβισμένος στις σκέψεις και στα προβλήματά του…
Όλα γύρω μας Τον περιμένουν…
Τον περιμένουν εκτός από τον άνθρωπο, διότι έρχεται αποκλειστικά γι αυτόν.
Έρχεται προσωπικά για μένα και για σένα.
Μας χτυπά την πόρτα συνεχώς για να έρθει στη ζωή μας, αλλά… “ουκ ην τόπος”…
Τα Χριστούγεννα σηματοδοτούν το τέλος της νύχτας και η αρχή της ημέρας.
Το τέλος της φθοράς και την δυνατότητα του ανθρώπου να πορευθεί με τον Δημιουργό του.
“Και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία” είναι το χαρμόσυνο μήνυμα των Αγγέλων που συνοδεύει το μέγα μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Κυρίου.
Αλήθεια, πόσο παράξενα ακούγεται αυτή η ευχή, όταν καθημερινά αντικρίζουμε και βιώνουμε θλιβερές καταστάσεις παγκοσμίως.
Κάποιοι τρέχουν να βρουν κάπου είρήνη κι έτσι βρίσκουν τελικά νέες πατρίδες…
Άλλοι αυτοκτονούν κι άλλοι σκοτώνουν αθώους…
Θάνατος παντού… ξαφνικός και μη…
Άνθρωποι που παλεύουν να επιβιώσουν μετρώντας καθημερινά απώλειες…
Μία ανελέητη επίθεση των “ισχυρών” στους φτωχούς και τους ανήμπορους αυτού του κόσμου…
Φοβερό να το δεις… φοβερότερο να το ζεις…
Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο από αγάπη για να τον σώσει και όμως, διώχθηκε και διώκεται.
Τον διώκει η απιστία και η αθεΐα.
Τον διώκουν οι θεωρίες που θέλουν να βάλουν τον άνθρωπο στο θρόνο του Θεού.
Τον διώκει η ανομία και η παρανομία.
Τον διώκει το διαστρεβλωμένο ήθος.
Η κακία των ανθρώπων τον ανέβασε στο σταυρό…
Νίκησε, βασίλεψε και βασιλεύει.
Έγινε “τοις πάσι τα πάντα”, διότι τα πάντα για τον Χριστό είμαστε εμείς…
Κι όμως γεννιέται ξανά και ξανά…
Τί περισσότερο θέλουμε;
Αυτά τα Χριστούγεννα ας ρωτήσει ο καθένας τον εαυτό του.
Βασιλεύει ο Χριστός στην ψυχή μου;
Ζω την ορθή πίστη μου;
Ζεί ο Χριστός μέσα μου;
Αυτό είναι το παν για τον κάθε χριστιανό, να είναι ο Χριστός μέσα στην ψυχή του.
Είναι ευκαιρία για όλους μας να ετοιμαστούμε.
Να Τον περιμένουμε κι εμείς, διότι αυτή η αναμονή γεμίζει χαρά, ελπίδα, αγάπη.
Γεμίζει Χριστό στη ζωή μας.
Ας πάμε κι εμείς στην φάτνη της Βηθλεέμ για να αντικρίσουμε με τα καθαρά μάτια της πίστεως την “συγκατάβασιν θεϊκήν άνωθεν”.
Όχι αύριο, σήμερα!
Όχι αργότερα, τώρα!
Ας γονατίσουμε μπροστά Του και ας Του προσφέρουμε, όπως οι μάγοι, τα δικά μας δώρα: την πίστη μας, την αγάπη μας, την λατρεία μας, και κυρίως την μετάνοιά μας.
Βηθλεέμ ετοιμάζου…
ΕΡΧΕΤΑΙ…
Magdalini Madalina

Νεκταρίου Δαπέργολα
Καί ἄν μαγαρίζονται ἐδῶ οἱ ναοί μας, μέ τήν εὐθύνη τῶν ἐπιόρκων λυκοποιμένων καί τήν συνευθύνη τοῦ τυπικά ὀρθόδοξου ἀλλά τραγικά ἀκατήχητου ποιμνίου, φανταστεῖτε τί γίνεται στήν Οὐκρανία, ὅπου ὁ διωγμός εἶναι ἀπροκάλυπτος καί ἀνελέητος ἀπό τό ἀντίχριστο διαβολοσκυλολόϊ του ἐβραιοχάζαρου κλόουν πού παριστάνει τόν πρόεδρο καί τοῦ ψευτορασοφόρου παλιάτσου πού παριστάνει τόν μητροπολίτη Κιέβου. Ἐδῶ δύο εἰκόνες, ἀπό τήν περίφημη καί ἁγιοτόκο Λαύρα του Κιέβου (ἐμβληματικό ὑπερχιλιετές κέντρο τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδοξίας), τήν ὁποία δέν κατέλαβαν ἁπλῶς διά τῆς βίας τά καθεστωτικά οὐκρανοναζίδια, ἀλλά καί τήν βεβηλώνουν συνεχῶς μέ διάφορες ξετσίπωτες ἐκδηλώσεις, ὅπως χορευτικά σόου (1η εἰκόνα) καί τηλεοπτικά γυρίσματα ἐκπομπῶν μαγειρικῆς (2η εἰκόνα). Εἶναι τέτοιο μάλιστα τό θράσος αὐτῶν τῶν καθαρμάτων, πού εἴδαμε τόν παραγωγό τῆς ἐν λόγῳ γελοίας ἐκπομπῆς νά λέει ὅτι ὅσοι τόλμησαν νά διαμαρτυρηθοῦν εἶναι πράκτορες τῆς Ρωσίας καί «κακά πνεύματα, πού ὀφείλουμε νά τά χτυπᾶμε ὅπου τά βρίσκουμε, μέχρι νά τά διώξουμε ἀπό τήν χώρα». Ὅσο γιά τήν 3η εἰκόνα, πολύ ἁπλά βλέπετε τούς ὑπεύθυνους ΚΑΙ αὐτῆς τῆς ἀθλιότητας. Ἔτσι, γιά νά μήν ξεχνιόμαστε κιόλας…