ΕΤΕΧΘΗ ΗΜΙΝ ΣΩΤΗΡ

Η ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΣΗΜΑΝΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΟΜΜΕΝΗΣ ΑΠ ΤΟΝ ΘΕΟ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΕΡΡΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου

Ως την γέννηση του Χριστού, η ανθρωπότητα, αγνοώντας τον δημιουργό της, βάδιζε στα σκοτεινά χωρίς πυξίδα. Είχε φτιάξει μια ζωή χωρίς νόημα για τον κάθε άνθρωπο και οι ανθρώπινες κοινωνίες της ήταν παραδομένες στην σκληρότητα, τον ατομοκεντρισμό, τον εγωισμό, την δύναμη της βίας.

Ως τότε, το έργο των ανθρώπων του πνεύματος, των φιλοσόφων, ήταν ανεπαρκές και εν πολλοίς αντιφατικό για να γίνει δρομοδείκτης και για τα άτομα και για τις ανθρώπινες κοινωνίες.

Όμως πάνω από την μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται η αγάπη του Θεού για το δημιούργημά του.

Γι΄ αυτό, όταν “ήλθε το πλήρωμα του χρόνου”, έστειλε στον κόσμο τον Υιό Του τον μονογενή “ ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται αλλ΄έχει ζωήν αιώνιον” (Ιωαν. Κεφ. Γ΄στ. 16.).

Ο Θεός ενδύθηκε την ανθρώπινη σάρκα, για να σωθεί ο άνθρωπος. Ο κάθε άνθρωπος έχει πλέον δίπλα του Αυτόν που είναι “η οδός η αλήθεια και η ζωή” (Ιωαν. Κεφ.14 εδ 6) . Αυτόν που ακολουθώντας τον μπορεί να γίνει σώος δηλαδή ακέραιος.

Να υπάρξει στην πληρότητα των υπαρξιακών δυνατοτήτων του και αυτή είναι η αγάπη, όπως αγάπη είναι και ο δημιουργός του. “ Ο Θεός αγάπη εστί” (Α΄Επιστ. Ιωαν Κεφ Δ στ. 8).

Ο Χριστός στον κάθε άνθρωπο έδωσε την ορθή πίστη και και ορθό τρόπο ζωής και για τις κοινωνίες των ανθρώπων έδωσε κανόνες ορθής κοινωνικής ζωής (ορθοδοξία και ορθοπραξία).

Το ανθρώπινο γένος από την γέννησή του Χριστού έχει πλέον τον Σωτήρα του!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ

.