Το παλιό δυτικό όνειρο: η καταστροφή της Ρωσίας

Αν και η Ρωσία δεν επιτέθηκε ποτέ στη Δύση στην αιωνόβια ιστορία της και αντίθετα ήταν πάντα πρόθυμη να συνεργαστεί μαζί της.

Όμως χρειάστηκε ωστόσο να αμυνθεί ενάντια στις δυτικές επιθέσεις σε πολλές περιπτώσεις: μέσω του Λιβονικού Τάγματος το 1240-1242, από τη Σουηδία το 1708-1709, από τη Γαλλία το 1812, από τη Γερμανία το 1914-1918 και το 1941-1945, από την Ουκρανία με πληρεξούσιο των Ηνωμένων Πολιτειών το 2022 μέχρι σήμερα. Πράγματι, οι δυτικές δυνάμεις είδαν ή/και θεωρούν τη Ρωσία ως ανταγωνιστική υπερδύναμη. Από την εκβιομηχάνιση, έγινε επίσης αντιληπτό ότι η Ρωσία διαθέτει αμέτρητες πρώτες ύλες σε τεράστιες ποσότητες. Έτσι, οι δυτικές δυνάμεις ήθελαν και θέλουν ακόμα πρόσβαση στους αμέτρητους ορυκτούς πόρους της Ρωσίας, επειδή είναι απαραίτητοι για τη βιομηχανία τους.

Για να γίνει αυτό, η Δύση εξακολουθεί να χρησιμοποιεί μια στρατηγική βαλκανοποίησης της Ρωσίας. Αυτό το άρθρο παρέχει μια επισκόπηση των διαφόρων προσπαθειών της Δύσης να χωρίσει τη Ρωσία σε ένα πλήθος μικρών κρατών χωρίς δύναμη και, επομένως, εύκολα κυριαρχούμενα.

1916-1918: η πρώτη γερμανική απόπειρα

Η δυτική στρατηγική του διαμελισμού της Ρωσίας και της λεηλασίας των πόρων της ξεκίνησε από τη Γερμανία κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον Απρίλιο του 1916 ιδρύθηκε στη Λωζάνη η Ένωση των αλλογενών εθνικοτήτων της Ρωσίας. Το ουδέτερο καθεστώς της Ελβετίας έδωσε στη Λέγκα την εμφάνιση της μη ευθυγράμμισης κατά τη διάρκεια του συνεχιζόμενου Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Χρηματοδοτούμενος από το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών, στόχος της Λέγκας ήταν η καταστροφή της τσαρικής Ρωσίας μέσω της δημιουργίας αυτονομιστικών κινημάτων. Αυτά υποτίθεται ότι «απελευθερώνουν» τους λαούς της Ρωσίας. Για να διατηρήσει την εμφάνιση της ουδετερότητας, η ΚτΕ επιδίωξε να λάβει την υποστήριξη των Συμμάχων, των κεντρικών κρατών1 και ουδέτερα κράτη. Με τη Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ της 3ης Μαρτίου 1918 μεταξύ των κεντρικών χωρών και της νεοσύστατης ΕΣΣΔ, η Γερμανία απέκτησε μια σειρά από δορυφορικά κράτη στα ανατολικά της σύνορα (Βαλτικές χώρες, Πολωνία, Ουκρανία και Φινλανδία). Αυτά τα δορυφορικά κράτη εξαρτώνται οικονομικά από τη Γερμανία και αναγκάζονται να την προμηθεύουν με πρώτες ύλες. Ως αποτέλεσμα αυτής της συνθήκης, η Ρωσία έχασε περίπου το ένα τρίτο της γεωργικής της γης, περισσότερο από το ήμισυ της βιομηχανίας της και τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρακωρυχείων της. Όταν η ίδια η Γερμανία κατέρρευσε τον Νοέμβριο του 1918, έχασε αμέσως όλα αυτά τα κέρδη.

1918-1939: Προμηθεϊσμός και στρατηγική Intermarium της Πολωνίας

Επίσης το 1918, ο Jozef Pilsudski, ο ιδρυτής της πρόσφατα ανασυσταθείσας Πολωνίας, ξεκίνησε τον Προμηθεϊσμό. Αυτό το έργο είχε επίσης στόχο να βαλκανίσει τη Ρωσία – τώρα με τη μορφή της ΕΣΣΔ – υποστηρίζοντας αυτονομιστικά κινήματα μεταξύ των μη ρωσικών λαών της ΕΣΣΔ. Ο ίδιος ο Πιλσούντσκι επέλεξε το όνομα «Προμηθεϊσμός» σε σχέση με τον Τιτάνα Προμηθέα της ελληνικής μυθολογίας. Ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς και την έδωσε στους ανθρώπους. Για αυτό τιμωρήθηκε για την αιωνιότητα από τον Δία. κατ’ αναλογία, ο Πιλσούντσκι έβλεπε την Πολωνία ως τον Χριστό των λαών: όπως ο Ιησούς Χριστός έφερε φως στους ανθρώπους, ο πολωνικός λαός θα έφερνε φως σε μη Ρώσους λαούς που –τουλάχιστον σύμφωνα με την Πολωνία– «καταπιέζονταν» από τη Ρωσία.

Επομένως, ο Προμηθεϊσμός βασίζεται στην αλαζονική και περιφρονητική ιδέα ότι η Μικρή Πολωνία είναι ο φυσικός ηγέτης της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, κάτι που αποτελεί ουτοπία δεδομένων των περιορισμένων οικονομικών και στρατιωτικών δυνατοτήτων της Πολωνίας. Ενώ η πρώην Πολωνο-Λιθουανική Κοινοπολιτεία (1569-1795) ήταν εδαφικά η μεγαλύτερη χώρα στην Ευρώπη, πολιτικά ήταν ένα πολύ αδύναμο, ανίσχυρο και εσωτερικά διχασμένο δι-ομοσπονδιακό κράτος, ένα κράτος που δεν υπήρχε. Η Μοσχοβία-Ρωσία και η Αυτοκρατορία των Αψβούργων ήταν μικρά κράτη εκείνη την εποχή. Μόλις αυτά τα τρία κράτη έγιναν υπερδυνάμεις, η Πολωνο-Λιθουανική Κοινοπολιτεία εξαφανίστηκε από τον χάρτη αρκετά γρήγορα. Παρόλα αυτά, ο Πιλσούντσκι έβλεπε την Πολωνία ως μια πιθανή υπερδύναμη ικανή να κυριαρχήσει σε άλλα «κατώτερα» έθνη. Για αυτό ακριβώς επέκρινε ο Προμηθεϊσμός την ΕΣΣΔ. Ως εκ τούτου, η Πολωνία έπρεπε να κινητοποιήσει και να υποστηρίξει τους πολλούς μη ρωσικούς λαούς της ΕΣΣΔ για να γίνει η ίδια κυρίαρχη.

Ο Προμηθεϊσμός ήταν στενά συνδεδεμένος με τη γεωπολιτική στρατηγική του Intermarium του Pilsudski. Αυτή η ιδέα είχε ως στόχο να ενώσει τα κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης σε μια ομοσπονδία υπό την ηγεσία της Πολωνίας. Αυτό σήμαινε ότι αυτά τα κράτη παραιτήθηκαν από την κυριαρχία τους. Πράγματι, ο Πιλσούντσκι ονειρευόταν μια εδαφική και πολιτική αποκατάσταση της πρώην Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας, που εκτεινόταν ανάμεσα σε δύο θάλασσες (τη Βαλτική Θάλασσα και τη Μαύρη Θάλασσα). Εξ ου και η λατινική ονομασία «Intermarium» που δόθηκε σε αυτό το ρομαντικό όραμα της πολωνικής πολιτικής.

Από το 1918, η Πολωνία υποστήριξε αυτονομιστικά κινήματα στην Καρελία, τη Βαλτική, τη Λευκορωσία, την Ουκρανία, τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία. Ακόμη και μετά την προσάρτηση των περισσότερων από αυτές τις περιοχές από την ΕΣΣΔ το 1921, η Πολωνία συνέχισε να παρέχει υλική υποστήριξη στους μετανάστες αυτονομιστές.

Ο Προμηθεϊσμός ήταν η κατευθυντήρια αρχή της εξωτερικής πολιτικής της Πολωνίας κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου. Το 1934, η Πολωνία ίδρυσε την οργάνωση Prometeusz. Η έδρα της ήταν στο Παρίσι. Υπήρχαν υποκαταστήματα στο Βερολίνο, τη Βαρσοβία, το Βίλνιους, το Ελσίνκι, την Τεχεράνη και το Χαρμπίν. Αυτή η οργάνωση παρείχε οικονομική και τεχνική υποστήριξη στα αυτονομιστικά κινήματα μη ρωσικών λαών στην ΕΣΣΔ.

Μετά το 1939, ο Προμηθεϊσμός εξαφανίστηκε, αφενός γιατί η Πολωνία –για άλλη μια φορά– εξαφανίστηκε από τον χάρτη και, αφετέρου, λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος των Συμμάχων. Από το 1944, η Πολωνία επανιδρύθηκε, αλλά έγινε δορυφορικό κράτος της ΕΣΣΔ και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να συνεχίσει τις προμηθεϊστικές της δραστηριότητες.

1941-1945: η δεύτερη γερμανική απόπειρα

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Γερμανία προσπάθησε για άλλη μια φορά να καταστρέψει τη Ρωσία ξεκινώντας την επιχείρηση Barbarossa. Αυτή η μεγάλης κλίμακας εισβολή στην ΕΣΣΔ είχε στόχο να εξαλείψει την ΕΣΣΔ ως ανταγωνιστική υπερδύναμη, προσαρτώντας κάποιες χώρες και αποικίζοντας άλλες, εκδιώκοντας και εν μέρει υποτάσσοντας τον πληθυσμό, καθώς και παίρνοντας γεωργικά προϊόντα και πρώτες ύλες. Για να βαλκανίσει την ΕΣΣΔ, η Γερμανία χρησιμοποιεί τον Παντουρανισμό, μια τουρκική ιδεολογία που επιδιώκει να ενώσει όλους τους Τούρκους και άλλους αλταϊκούς λαούς σε μια ενιαία πολιτική ή/και πολιτιστική ενότητα με το όνομα Turan.

Ένα παντουρκικό σχέδιο προπαγάνδας που προερχόταν από την Τουρκία προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στη Γερμανία στις κατεχόμενες περιοχές της ΕΣΣΔ. Έτσι, η Γερμανία στρατολόγησε το “Osttruppen” για τη Βέρμαχτ (περίπου 250.000 άνδρες) και για τα Waffen-SS (περίπου 8.000 άνδρες).2 μεταξύ των Σοβιετικών στρατιωτών που αιχμαλωτίστηκαν ως αιχμάλωτοι πολέμου, που προέρχονταν από τους Τούρκους λαούς της ΕΣΣΔ. Σε αντάλλαγμα, η Γερμανία υπόσχεται να κάνει ανεξάρτητες τις περιοχές της ΕΣΣΔ που κατοικούνται από Τούρκους. Ο πόλεμος έληξε με την πλήρη καταστροφή της Γερμανίας και την κατάληψη του Βερολίνου από τα ρωσικά στρατεύματα.

Από το 1991 έως σήμερα: η αμερικανική επίθεση μέσω αυτονομιστών, σαλαφιστών, ψευδο-αντιφρονούντων και ΜΚΟ

Όταν η ΕΣΣΔ, μετά από δεκαετίες οικονομικής αδράνειας στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, διαλύθηκε σε πολλά ως επί το πλείστον ανίσχυρα κράτη, των οποίων οι ήδη αδύναμες οικονομίες κατέρρευσαν εντελώς τα επόμενα χρόνια, προφανώς πρόσφερε τεράστιες στρατηγικές προοπτικές στις Ηνωμένες Πολιτείες ως το μόνο εναπομείναν υπερδύναμη. Άλλωστε, όλες οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες θα μπορούσαν πλέον εύκολα να διεισδύσουν και να αποσταθεροποιηθούν. Έκτοτε, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους έχουν αποσταθεροποιήσει, (επιχειρήσει) να αλλάξουν καθεστώτα, να σπείρουν τον θάνατο και την καταστροφή στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ για δεκαετίες, στη μάταιη προσπάθειά τους να καταστρέψουν γεωπολιτικά τη Ρωσία. Στη Γεωργία, το Καζακστάν, την Ουκρανία, το Ουζμπεκιστάν, τη Ρωσία και τη Λευκορωσία, μεταξύ άλλων, οι Αμερικανοί έχουν αφήσει ξεκάθαρα το στίγμα τους. Και σήμερα, η αμερικανοευρωπαϊκή διείσδυση στην Αρμενία και τη Μολδαβία είναι εμφανής.

Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες στοχεύουν πάνω από όλα να καταστρέψουν τη Ρωσία. Για να γίνει αυτό, υποστηρίζουν αυτονομιστικά κινήματα, συχνά σαλαφιστικά (στην Τσετσενία το 1991-2006, στο Νταγκεστάν το 1999-2012, στη Μπασκιρία το 2005 κ.λπ.). Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν –μάταια– να εγκαθιδρύσουν κινήματα αντιφρονούντων στη Ρωσία. Είναι γνωστή η στρατολόγηση μιας ακροδεξιάς και ρατσιστικής φιγούρας όπως ο Aleksey Navalny, ο οποίος στη συνέχεια παρουσιάστηκε στη Δύση ως «μαχητής κατά της διαφθοράς» και «αρχηγός της δημοκρατικής αντιπολίτευσης».

Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποσταθεροποιούν τη Ρωσία μέσω διαφόρων μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ). Πρόκειται για οργανισμούς που φαίνεται να είναι ανεξάρτητοι από τις κυβερνήσεις, αλλά στην πραγματικότητα ελέγχονται από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Για παράδειγμα, υπάρχει το National Endowment for Democracy (NED), ένα αμερικανικό εργαλείο που προέρχεται από τη CIA για να υπονομεύσει τις κυβερνήσεις σε όλο τον μη δυτικό κόσμο, να υποκινήσει έγχρωμες επαναστάσεις και να προωθήσει την αλλαγή καθεστώτος. Αυτή η ΜΚΟ χρηματοδοτείται άμεσα από την αμερικανική κυβέρνηση. Το NED παρενέβη στις ρωσικές εκλογές και αποτελούσε απειλή για τους συνταγματικούς κρατικούς θεσμούς της Ρωσίας, την άμυνα και την εθνική ασφάλεια. Βάσει του νόμου περί αλλοδαπών πρακτόρων του 2012 – ο οποίος αντικαταστάθηκε το 2015 από τον νόμο περί ανεπιθύμητων οργανισμών3 – Το NED έγινε ο πρώτος οργανισμός που απαγορεύτηκε στη Ρωσία το 2015.

Η ΜΚΟ Freedom House (FH) χρηματοδοτείται επίσης από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Το FH χρηματοδοτεί διάφορες ανατρεπτικές οργανώσεις και φιλοαμερικανούς πολιτικούς σε χώρες σε όλο τον μη δυτικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας πριν από το πραξικόπημα των ΗΠΑ το 2014, μεταμφιεσμένο ως «Επανάσταση του Μαϊντάν». Ταυτόχρονα, το FH συμπάσχει έντονα με τα φιλοαμερικανικά καθεστώτα. Ως εκ τούτου, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτή η ΜΚΟ απαγορεύτηκε στη Ρωσία τον Μάιο του 2024 βάσει του προαναφερθέντος νόμου για τις ανεπιθύμητες οργανώσεις.

Η γνωστή αλλά αμφιλεγόμενη ΜΚΟ Διεθνής Αμνηστία (AI) χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ίδρυμα Ford, το Ίδρυμα Ροκφέλερ και τις βρετανικές, αμερικανικές και άλλες κυβερνήσεις. Η Διεθνής Αμνηστία έχει σκοτεινή φήμη για τη δημοσίευση ανακριβών εκθέσεων ανά χώρα, τη συνεργασία με οργανισμούς με αμφισβητήσιμα αρχεία ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την παρουσίαση ιδεολογικής και εξωτερικής προκατάληψης και την άσκηση ισχυρών θεσμικών διακρίσεων εντός της δικής του οργάνωσης. Πολλά κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, έχουν επικρίνει την αξιολόγηση της AI για τις πολιτικές τους ως μεροληπτική αναφορά ή ως απροθυμία να δουν απειλές για την εθνική ασφάλεια.4

Επιπλέον, το Ίδρυμα Ανοιχτής Κοινωνίας (OSF) του διαβόητου χρηματοδότη της αλλαγής καθεστώτος του Τζορτζ Σόρος έχει επίσης απαγορευτεί στη Ρωσία –ως ο τρίτος οργανισμός βάσει του νόμου περί ανεπιθύμητων οργανισμών– από την 1η Δεκεμβρίου 2015. Πράγματι, οι δραστηριότητες του OSF και του Open Society Institute Το Assistance Foundation αποτελεί απειλή για το συνταγματικό σύστημα και την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας. Το OSF είναι ένα διεθνές δίκτυο συγκέντρωσης κεφαλαίων με έδρα τις ΗΠΑ με πλούτο δισεκατομμυρίων δολαρίων Σόρος.

Οι στόχοι των Ηνωμένων Πολιτειών είναι πρώτον να εξαλείψουν έναν γεωπολιτικό αντίπαλο (διαιρώντας τη Ρωσία σε μια ολόκληρη σειρά ανίσχυρων και ipso facto εύκολα χειραγωγούμενων κρατών) και δεύτερον να έχουν πρόσβαση στον αμέτρητο πλούτο πόρων της Ρωσίας (που χρειάζεται η δυτική βιομηχανία). Ωστόσο, οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι θέλουν να «απελευθερώσουν» οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν δηλώσει ποτέ ότι θέλουν να εγκαταλείψουν τη Ρωσία.

2022-σήμερα: αναβίωση του Prometheism και της στρατηγικής Intermarium στην Πολωνία

Μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Πολωνία συνεχίζει και πάλι τη βαλκανοποίηση της Ρωσίας. Στις 22 Νοεμβρίου 2007, ένα άγαλμα του Προμηθέα αποκαλύφθηκε στην Τιφλίδα, την πρωτεύουσα της Γεωργίας, από τον Πρόεδρο της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι και τον Πολωνό Πρόεδρο Λεχ Κατσίνσκι. Αυτό το άγαλμα δεν ανεγέρθηκε τυχαία στη Γεωργία, γιατί σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Προμηθέας ήταν αλυσοδεμένος σε μια στήλη και βασανίστηκε από τον Δία στον Καύκασο. Το άγαλμα συμβόλιζε τις προσπάθειες της Πολωνίας και της Γεωργίας να αποκτήσουν ανεξαρτησία από τη Ρωσία και την ΕΣΣΔ.

Ο Προμηθεϊσμός έγινε ξανά επίκαιρος στην αρχή του Ρωσο-Ουκρανικού Πολέμου το 2022. Το Μετα-Ρωσικό Φόρουμ των Ελεύθερων Εθνών (FNRF) είναι ένα κίνημα με έδρα την Πολωνία που αποτελείται από φιλελεύθερους πολιτικούς και ακτιβιστές εξόριστους από τη Ρωσία, περιφερειακά και αυτονομιστικά κινήματα, καθώς και ως ξένοι συμπαθούντες. Τα μέλη του FNRF είναι άγνωστα στο ρωσικό κοινό και έχουν ελάχιστη γνώση της ρωσικής κοινωνίας.

Το FNRF, που ιδρύθηκε το 2022, υποστηρίζει τη διάλυση της Ρωσίας – σε τουλάχιστον 34 κράτη! – και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και για την απορωσοποίηση ορισμένων ρωσικών περιοχών. Στο FNRF συμμετέχουν συχνά διάφοροι δυτικοί πολιτικοί, διπλωμάτες και αναλυτές. Στις 31 Ιανουαρίου 2023, μάλιστα, πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση του FNRF στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες. Στις 31 Μαρτίου 2023, το FNRF απαγορεύτηκε από τη Ρωσία ως «ανεπιθύμητη οργάνωση» (βλ. παραπάνω).

Οι δραστηριότητες του FNRF επιβεβαιώνουν τη ρητορική της ρωσικής κυβέρνησης ότι η Δύση θέλει να διχάσει και να καταστρέψει τη Ρωσία. Η καθηγήτρια Marlène Laruelle του Πανεπιστημίου George Washington προειδοποίησε ότι οι δυτικοί πολιτικοί δεν πρέπει να συγχέουν τις ριζοσπαστικές δηλώσεις των πολιτικών εξόριστων με τις απόψεις των Ρώσων πολιτών, αναφερόμενος ρητά στο κάλεσμα του FNRF για «απελευθέρωση των φυλακισμένων εθνών», μια έκφραση που χρονολογείται από την πρώτη Παγκόσμιος Πόλεμος (βλ. παραπάνω).

Στις 25 Ιουλίου 2022, ο Ραμζάν Καντίροφ, Πρόεδρος της Ρωσικής Δημοκρατίας της Τσετσενίας, χλεύασε εκτενώς το FNRF: « Πριν από περισσότερα από 20 χρόνια, η Δύση διέπραξε την πρώτη παραβίαση της ακεραιότητας της Ρωσίας στη Δημοκρατία της Τσετσενίας, τροφοδοτώντας ξένους τρομοκράτες με χρήματα και επινοώντας έναν μύθο για την ελευθερία. (…) Γενικά, κύριοι ψευτοφιλελεύθεροι, μπορώ μόνο να σας ευχαριστήσω που επιβεβαιώσατε τα λόγια των ανώτατων Ρώσων ηγετών σχετικά με τις προσπάθειες διάλυσης της χώρας ».5

Η προμηθεϊστική Πολωνία συνεχίζει έτσι να προωθεί την απόσχιση μη ρωσικών λαών στη Ρωσία με απώτερο στόχο τη διάλυση και την πλήρη εξάλειψη της Μεγάλης Ρωσίας, ώστε να μην μπορεί πλέον να αποτελεί απειλή για την πολωνική φιλοδοξία για ανεξαρτησία καλά πάλι στην Πολωνία. Για παράδειγμα, στις 15 Φεβρουαρίου 1991, η Πολωνία, η Τσεχοσλοβακία και η Ουγγαρία ίδρυσαν την Ομάδα του Βίσεγκραντ ως οργανισμό περιφερειακής συνεργασίας. Στις 6 Αυγούστου 2015, ο Πολωνός πρόεδρος Andrzej Duda ανακοίνωσε τη δημιουργία μιας περιφερειακής συμμαχίας κρατών της Κεντρικής Ευρώπης σύμφωνα με την ιδέα Intermarium. Αυτό έχει γίνει το περιφερειακό συμβουλευτικό όργανο Three Seas Initiative, το οποίο συγκεντρώνει δώδεκα κράτη μέλη της ΕΕ μεταξύ της Βαλτικής, της Μαύρης και της Αδριατικής Θάλασσας.

Η Πολωνία εξακολουθεί να θεωρεί ότι είναι ανώτερη από τη Λιθουανία και την Ουκρανία, μεταξύ άλλων. Αυτοί οι άλλοι λαοί θα πρέπει ακόμα να αποδεχτούν την πολωνική κυριαρχία, η οποία είναι προσβλητική, ακόμη και ταπεινωτική.

Δεδομένου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να μεταφέρουν τους στρατιωτικούς και οικονομικούς πόρους τους στη Νοτιοανατολική Ασία, όπου θέλουν να αντιμετωπίσουν την Κίνα, αυτή τη στιγμή κλίνουν προς την εξωτερική ανάθεση του πολέμου στην Ουκρανία και απειλούν τη Ρωσία μέσω του κρατικού δορυφόρου της, τη Γερμανία, που ελέγχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1945 Τα γερμανικά στρατεύματα χρησιμοποιούνται και παρακολουθούνται πολύ αυστηρά από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών. Αυτό αντικατοπτρίζεται στη δημιουργία γερμανικών στρατιωτικών βάσεων στη Λιθουανία και την Πολωνία και σε διάφορα σχέδια της γερμανικής κυβέρνησης για σημαντική επέκταση του στρατού. Για παράδειγμα, μεταξύ 2015 και 2020, οι αμυντικές δαπάνες αυξήθηκαν για τον εκσυγχρονισμό του στρατού και την αύξηση του αριθμού των στρατιωτών (έως 185.000), των τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού, των υποβρυχίων και των αεροσκαφών. Κατά την περίοδο 2020-2030, θα γίνουν σημαντικές πρόσθετες επενδύσεις σε επιπλέον στρατεύματα και νέο εξοπλισμό. Το 2023, ο αριθμός των στρατιωτών είχε αυξηθεί ξανά (κατά 7.000). Επιπλέον 20.000 στρατιώτες προστέθηκαν το 2024. Την ίδια στιγμή, ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους ανακοίνωσε ότι η Γερμανία πρέπει να είναι έτοιμη για πόλεμο μέχρι το 2029. Αυτή είναι η πρώτη γερμανική στρατιωτική επέκταση από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Επιπλέον, η Γερμανία ενθαρρύνει με τη σειρά της την Πολωνία, μια μελλοντική υπερδύναμη, να προωθήσει τη στρατηγική Intermarium σε μια προσπάθεια να αποδυναμώσει τη Ρωσία. Φαίνεται λοιπόν ότι μια τρίτη γερμανική απόπειρα είναι καθ’ οδόν…

πηγή: Euro-Synergies