Ποιος ο λόγος ανησυχίας;

 

Κώστα Δημ Χρονόπουλου *

Η στήλη –σχεδόν ποτέ – σπάνια (απ)ασχολείται με τα συμβαίνοντα στα κόμματα και , φυσικά, ποτέ με τις αλληλοκατηγορίες  και τα υβρεολόγια. Οι πρόσφατες όμως ανεξαρτητοποιήσεις και η αλλαγή σκυτάλης: Αξιωματική Αντιπολίτευση ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και (το υπόλοιπο) του ΣΥΡΙΖΑ, με υποχρεώνουν να σχολιάσω

Όχι το γεγονός καθαυτό αλλά τον τρόπο αντιμετώπισής του  από θεσμικούς παράγοντες, ΜΜΕ, Κόμματα, κ.ο.κ.

 – Ο κος Πρόεδρος της Βουλής, ενώ δέχεται την κανονικότητα των ανεξαρτητοποιήσεων , οι οποίες προβλέπονται, αναφέρει ότι «ενδέχεται η χώρα να εισέρχεται σε κρίση του κομματικού συστήματος. Δεν ισχύει η ψήφος του εκλογικού σώματος». 

  •  Άλλοι (ΜΜΕ, Κόμματα κ.ο.κ) μίλησαν ή –και – έγραψαν για :
  • Κρίση του κομματικού συστήματος.
  • Ανατροπή της λαϊκής ετυμηγορίας . Αλλοίωση βούλησης των εκλογέων.
  • Πολιτική ανωμαλία.
  • Ευτελισμός των θεσμών.
  • Εκφυλισμός του κοινοβουλευτικού βίου.
  • Κ.α ανάλογα ή και πολύ σκληρότερα.

Τίθενται λοιπόν ερωτήματα (σ.σ εναύσματα για να γραφεί το παρόν άρθρο).

-Πόσο θα πρέπει πράγματι να ανησυχούμε για κλυδωνισμό του Κ.Σ(=Κομματικό Σύστημα) , το πάλαι ποτέ αείμνηστο Π.Σ(=Πολιτικό Σύστημα);. Καθόλου. Ουδέν το περίεργο η πρωτόγνωρο , για όσους τουλάχιστον παροικούμε την Ιερουσαλήμ του ΚΔΠ/Δημοκρατίας –Κομματοκρατίας μας. Φαίνεται πως έσταξε (αγωνία /ανησυχία) η ουρά του ποντικού και του γαιδάρου (κατ’ άλλη εκδοχή) με αποτέλεσμα να θορυβηθούν εκείνοι (οι αφελείς ή υποκριτές; ) που θεωρούν πως κυβερνώνται από κόμματα αρχών , καθαρότητας, «συγκεκριμένης ταυτότητας (αταυτοποίητης βέβαια) και δημοκρατικών προδιαγραφών. Τόσες δεκαετίες «Κοινοβουλευτισμού»/ Κομματισμού δεν αρκούν άραγε ώστε να πειστούν οι ιδεολόγοι , οι αιθεροβάμονες, οι θιασώτες του δημοκρατικού κακέκτυπου, καθώς και οι  «Α ν α σ τ ε ν ά ρ η δ ε ς  δ η μ ο κ ρ ά τ ες» και οι αφελείς, πως δεν κινδυνεύει να εκφυλιστεί οι Κοινοβουλευτισμός , δεν αλλοιώνεται η βούληση του εκλογικού σώματος , δεν ευτελίζονται οι θεσμοί, δεν ανατρέπεται η λαϊκή ετυμηγορία , δεν βρίσκεται σε κρίση το κομματικό μας σύστημα;.

Προδήλως αγνοούν ότι: εκ του μη έχοντος /υπάρχοντος ουκ αν λάβεις. Τα απωλεσθέντα , το συνηθίζουν άλλωστε, δεν … ξαναχάνονται. 

Αλήθεια πιστεύει κανείς –από τους όψιμα αγωνιούντες –ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν ίσχυαν;. 

 

Πως οι θεσμοί, τα κόμματα, ο Κοινοβουλευτισμός , λειτουργούσαν άψογα και σύμφωνα με την λαϊκή βούληση του εκλογικού σώματος;. 

Αν ναι, τότε (εκτός και αν εκληφθεί  ως black humor), θα πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά και ειδικότερα τα περί σοβαρότητάς μας. Αν συνεπώς δεν θέλουμε να είμαστε φαιδροί, ευήθεις, υποκριτές, πονηροί ή παρασυρμένοι, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι: 

  1. Ποτέ δεν είχαμε αξιόπιστο, πραγματικό ΚΔΠολίτευμα /Δημοκρατία.

Απλώς κατά καιρούς , όπως πχ τώρα, τα πράγματα επιδεινώνονται.

  1. Ανεξαρτητοποιήσεις , μετακινήσεις κ. α ανάλογα Βουλευτών συνέβαιναν και θα συνεχίσουν . Όπως και οι κυβερνητικές πτώσεις (σ.σ εκτός και αν γίνουν ριζικές συνταγματικές και πολιτικές αλλαγές).
  2. Ο λαός /εκλογείς/λαϊκήή ετυμηγορία , δεν υπέστησαν ποτέ αλλοίωση της βούλησής τους. 

Επειδή , απλούστατα , οι εκλεκτοί εκλεγμένοι τους, συνηθίζουν να μην τους λαμβάνουν υπόψιν τους (σ.σ εξαιρείται η προεκλογική περίοδος. Μετεκλογικά ουδέποτε ζητούν την γνώμη τους!….).

  • Εκείνα τα  κ λ α υ σ ι γ ε λ α σ τ ι κ ά (προξενούν κλαυσίγελω) περί του:
    «Ο λαός στην εξουσία, το κόμμα στην κυβέρνηση» μόνον ως θλιβερός εμπαιγμός , κακόγουστο ανέκδοτο ακούγονται. 
  • Πόσο αλλοιώθηκε άραγε η λαϊκή βούληση (σ.σ που περιέργως όμως δεν ενόχλησε , αλλά και –υμνήθηκε- από τους τότε βουλευτές, επειδή τους εξυπηρετούσε να κυβερνήσουν) όταν ένα «τυπικά αριστερό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, (κατά) δέχτηκε (;) να συγκυβερνήσει με ένα Α κ ρ ο δ ε ξ ι ό (σ.σ έτσι το αποκαλούσε) κόμμα, τους ΑΝΕΛ;. Δεν προδόθηκε ,ευρύτερα,  και η δεξιά και η αριστερή λαϊκή βούληση;. Αυτό ψήφισαν οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ και οι ΑΝΕΛΑΙΟΙ;. Όχι βέβαια.  Και μιλάμε για παράταιρη συγκυβέρνηση της χώρας. 
  • Τώρα κάποιοι ανεξαρτητοποιήθηκαν στην Αντιπολίτευση. Ε! και;. Τι έγινε;. Τόσο σοβαρό είναι (συγκριτικά πάντοτε).
  • Όντως θα ήταν αν συνέβαιναν σε ένα αξιόλογο /αξιόπιστο πράγματι ΚΔΠολίτευμα. 

Όταν όμως αυτά συμβαίνουν, σε δημοκρατικά κακέκτυπα /καρικατούρες, γιατί προξενούν τριγμούς και αγωνίες;.

Μήπως και …. αλλοιωθούν ανεπιστρεπτί (παρά το ότι είναι … υψηλών προδιαγραφών και κύρους;). 

 

Φρονώ πως είναι καιρός να συνέλθουμε. Να μην ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα , να μην παίζουμε εν ου παικτοίς και να μην ο ν ο σ κ ι α μ α χ ο ύ μ ε (=ερίζουμε περί όνου σκιάς).

Προτεραιότητα μας πρέπει να είναι ο σεβασμός και –κυρίως – η αναβάθμιση των παραπάνω. Οι σχοινοτενείς συζητήσεις και οι ανούσιες αναζητήσεις υπευθύνων μέσα σε ένα γενικότερο (ανεπίτρεπτο)  μπάχαλο, δεν μας συνιστούν , ούτε μας εξυπηρετούν. 

 

ΥΓ Επιβάλλεται άμεση Συνταγματική Αναθεώρηση με συγκεκριμένες τροποποιήσεις και δημιουργία κομμάτων αρχών με σαφή προσανατολισμό , ταυτότητα και κομματική ένταξη άξιων Βουλευτών /πολιτευτών με ήθος. 

 

Ιατρού