ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗΝ»

Πρώτα απ’ όλα ζητώ συγγνώμη για την κάπως πιπεράτη γλώσσα μου, αλλά με έχετε πρήζει όλοι εσείς οι αγράμματοι και μάλιστα αγράμματοι με ύφος και ασυνέπεια. Πετάτε εκατομμύρια «πατάτες» όπως αρκετές από αυτές απαριθμώ στο βιβλίο μου «ΟΙ ΠΑΤΑΤΑΔΕΣ ΤΟΥ ΓΥΑΛΙΟΥ», αλλά με εξοργίζει ιδιαίτερα η  επιμονή σας με ύφος και αυθάδεια να επαναλαμβάνετε χωρίς καμμία συστολή: να παράξω, θα παράξω, να παράξουμε, θα παράξουμε, έχω παράξει, έχουμε παράξει, και δεν συμμαζεύεται. 

Όταν ακούω το θα παράξω, το εισπράττω σαν κάποιος να μου λέει θα κατασπαράξω την Ελληνική Γλώσσα.

Λοιπόν, το σωστό είναι να παραγάγω, θα παραγάγω, να παραγάγουμε, θα παραγάγουμε, έχω παραγάγει, έχουμε παραγάγει αντίστοιχα. Και αφού επιμένετε όλοι σας με ύφος και με πάθος στην «πατάτα», γιατί, τουλάχιστον, δεν είστε συνεπείς στην «πατατιά» σας και όταν πρόκειται για εισαγωγή να λέτε θα εισάξω, έχω εισάξει, ή όταν πρόκειται για απαγωγή να λέτε θα απάξω, έχω απάξει, ώστε το γλυκό να έχει «δέξει»;

Μην ψάξετε για δικαιολογίες, διότι θα εκτεθείτε περισσότερο.

Επί τη ευκαιρία, κύριοι «πατατάδες» το κόστος δεν έχει πληθυντικό. Μας έχετε πρήξει τα κόστη και τα κόστη. Στα ελληνικά πολλές αφηρημένες έννοιες δεν έχουν πληθυντικό ή στον πληθυντικό έχουν άλλη σημασία. Άμα το κόστος είχε πληθυντικό θα είχε και γενική πληθυντικού π.χ. το δάσος, τα δάση, των δασών. Έχετε ακούσει ποτέ των κοστών;

Άντε να… κουρεύεστε.

Ι. Γ. ΜΠΕΛΛΟΣ ’94

ΕΝΔΟΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ

15/10