Η τυπική αποκύρηξη από την Γερμανία

Σήμερα συνεχίζουμε τον προβληματισμό για την πραγματικότητα του εγχειρήματος αποδοχής του ναζισμού που αντιπροσωπεύει η Ευρώπη.

Σήμερα, αυτό το εγχείρημα αποκατάστασης συμβαδίζει με τη δαιμονοποίηση του κομμουνισμού, όπως και με την άρνηση να συνδεθεί η στρατιωτικοποίηση, το άνοιγμα των εστιών του πόλεμος και πληθωρισμός, το κόστος ζωής.

 

Πώς μπορούμε να φανταστούμε σε ένα τέτοιο πλαίσιο ότι θα προέκυπτε ένα κίνημα ειρήνης ή μάλλον ένα αντιπολεμικό κίνημα όταν όλα έχουν γίνει για περισσότερα από τριάντα χρόνια για να ευτελιστεί ο φασισμός και να δαιμονοποιηθεί ο κομμουνισμός; Ενώ η προπαγάνδα υπέρ του πολέμου στην Ουκρανία μας κρύβει την πυρηνική φρίκη, συμπεριλαμβανομένης αυτής των επιθέσεων σε πυρηνικούς σταθμούς από τα ΝΑΤΟικά συντάγματα του Κιέβου; Αυτό που συμβαίνει στη Γερμανία, αυτό της «επανένωσης» που ήθελε να καταστρέψει τη μνήμη της ΛΔΓ και των αντιφασιστών βασιζόμενη σε αυτό που οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν δημιουργήσει ως «ελεύθερο κόσμο» είναι υποδειγματικό, αλλά όχι ξένο σε αυτό που συμβαίνει. στη Γαλλία. Πραγματοποιήσαμε πράγματι το έγκλημα του εορτασμού της απόβασης αποκλείοντας τους απογόνους του Κόκκινου Στρατού και αντίθετα δίνοντας σε αυτή τη γιορτή το χρώμα του ΝΑΤΟ που ηγείται του αγώνα κατά της Ρωσίας… (σημείωση της Danielle Bleitrach μετάφραση της Marianne Dunlop)

https://vz.ru/opinions/2024/8/15/1282106.html

Στη Γερμανία, μια απόφαση του Υπουργείου Άμυνας που προσέθεσε αξιωματικούς της Βέρμαχτ στη λίστα με αυτούς που τιμήθηκαν ως ήρωες έχει αντιστραφεί. Ούτε η προσθήκη στη λίστα ούτε η ακύρωσή της θα άξιζε καμία προσοχή –κάθε χώρα τιμά τους ήρωές της– αν η λίστα δεν περιελάμβανε Ναζί των SS και μέλη του ναζιστικού κόμματος NSDAP. Με άλλα λόγια, το γερμανικό υπουργείο Άμυνας δεν εξέτασε καν εάν αυτά τα στοιχεία θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν επίσημα ως παραδείγματα για τον σημερινό γερμανικό στρατό. Εξοργίστηκε η κοινή γνώμη; Εντάξει, ας περιμένουμε λίγο.

Αυτή είναι μια πολύ χαρακτηριστική εξέλιξη για τη σύγχρονη Γερμανία.

Εάν ένα άτομο ήταν μέλος της οργάνωσης του Χάινριχ Χίμλερ, έλαβε τον όρκο των SS, συμμετείχε στις μυστικιστικές τελετές αυτής της οργάνωσης, φορούσε μαύρη στολή και, μετά τον πόλεμο, ξαφνικά έγινε σχεδόν άγιος, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ήταν μέλος μιας οργάνωσης που θεωρήθηκε εγκληματική από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης.

Εδώ, για παράδειγμα, είναι ένα από τα στοιχεία της νέας λίστας: ο Έριχ Χάρτμαν, άσος της Luftwaffe. Θεωρείται ο πιο επιτυχημένος πιλότος μαχητικών στην ιστορία, έχοντας καταρρίψει 352 αεροσκάφη. Αλλά αυτά είναι επίσημα έγγραφα των στρατευμάτων του Göring. Στην πραγματικότητα, ακόμη και οι Γερμανοί πιλότοι αμφέβαλλαν για τα στοιχεία αυτά, όπως και αρκετοί σύγχρονοι ιστορικοί. Ο Χάρτμαν ήταν ο αγαπημένος του Χίτλερ και ένα από τα σύμβολα της ναζιστικής προπαγάνδας, επομένως κάποιες νίκες μπορεί να του αποδόθηκαν. Αλλά δεν είναι τόσο σημαντικό.

Μετά τον πόλεμο, ο Χάρτμαν καταδικάστηκε από σοβιετικό δικαστήριο και πέρασε δέκα χρόνια σε στρατόπεδα. Ωστόσο, απ’ ότι φαίνεται, δεν μετάνιωσε για τίποτα. Στα απομνημονεύματά του, έγραψε ότι κάποτε τάισε έναν αιχμάλωτο Ρώσο πιλότο και είχε μια φιλική συνομιλία μαζί του. Και εκφράζει την ελπίδα ότι, επιστρέφοντας στην ΕΣΣΔ, αυτός ο πιλότος είπε «την αλήθεια για τους Γερμανούς», και όχι την προπαγάνδα που, σύμφωνα με τον Γερμανό άσο, διαδόθηκε στη χώρα μας κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο.

Την ίδια στιγμή, ο Χάρτμαν επισημαίνει ότι «αναμφίβολα έχουν συμβεί τρομερά πράγματα». Λοιπόν, ναι, μόνο τα μικρά πράγματα – Άουσβιτς, η πολιορκία του Λένινγκραντ, εκατομμύρια πολίτες και αιχμάλωτοι πολέμου που εκτελέστηκαν και βασανίστηκαν από τους Ναζί.

Δεν μετάνιωσε για τίποτα. Αλλά στις συνεντεύξεις του μιλούσε για σκληρό τύπο, για την άρνησή του να δουλέψει στο σοβιετικό στρατόπεδο και ότι διεκδικούσε τα δικαιώματά του. Αν ένας Σοβιετικός αιχμάλωτος πολέμου είχε αρνηθεί να εργαστεί, τι θα του έκαναν οι Ναζί; Το ερώτημα είναι ρητορικό. Αλλά ο Χάρτμαν επέστρεψε ζωντανός και καλά, εντάχθηκε αμέσως στη γερμανική Πολεμική Αεροπορία, όπου υπηρέτησε ως διοικητής μοίρας και ανήλθε στον βαθμό του συνταγματάρχη.

Ένας άλλος αριθμός στη λίστα, ο Έριχ Τοπ, ένας από τους πιο αποτελεσματικούς υποβρύχιους του Τρίτου Ράιχ ως προς τον αριθμό των βυθισμένων πλοίων, υπηρέτησε στην ΟΔΓ μέχρι τον βαθμό του υποναυάρχου.

Η διαδικασία αποναζοποίησης της ΟΔΓ γινόταν πάντα σε δύο επίπεδα. Από τη μια πλευρά, στη δημόσια σφαίρα, υποστηρίχθηκε ότι η Γερμανία είχε έρθει σε ρήξη με το ναζιστικό παρελθόν, ότι οι Γερμανοί ντρέπονταν για όσα είχαν κάνει οι πατέρες τους. Η FRG βοήθησε το Ισραήλ με χρήματα και όπλα, δέχτηκε Εβραίους μετανάστες, σαν να εξιλεώθηκε για το Ολοκαύτωμα.

Κάποτε διάβασα ότι ένας Γερμανός έφηβος στη δεκαετία του 1970 ήθελε να κρεμαστεί αφού κατά λάθος έμαθε ότι ο παππούς του είχε υπηρετήσει στα SS.

Αλλά από την άλλη πλευρά, πρώην μέλη του NSDAP έτυχε να είναι ο Γερμανός Καγκελάριος Kurt Kiesinger, ο Γερμανός ομοσπονδιακός πρόεδρος Walter Scheel. Ο υπουργός Οικονομίας Καρλ Σίλερ δεν ήταν μόνο μέλος του NSDAP, αλλά και μαχητής του στρατεύματος καταιγίδας του.

Και φυσικά, ο Hans Globke, Υφυπουργός στο Γραφείο της Καγκελαρίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, στενός φίλος του Konrad Adenauer, ήταν ένας από αυτούς που δημιούργησαν το νομικό πλαίσιο για το Ολοκαύτωμα. Μάλλον σε αυτόν οφείλουμε την ιδέα να γίνει υποχρεωτική η χρήση του κίτρινου Αστεριού του Δαβίδ για τους Εβραίους.

Το ναζιστικό τους παρελθόν δεν τους εμπόδισε να κάνουν όλοι ιλιγγιώδεις καριέρες στη νέα Γερμανία. Επομένως, η αποναζοποίηση στην ΟΔΓ ήταν πάντα μια απλή τυπική διαδικασία. Όμως σήμερα φαίνεται ότι η Γερμανία επιδιώκει να απαλλαγεί ακόμη και από αυτή την τυπικότητα.

Υπάρχει επίσημη ιστορία και οικογενειακό ιστορικό. Νομίζω ότι στους παππούδες που υπηρέτησαν στη Βέρμαχτ και στα SS δεν άρεσε να μιλούν στα εγγόνια τους για τον χαμένο πόλεμο. Αλλά μερικές φορές, αφού έπιναν σνάπ, έλεγαν κάτι: πώς σκότωναν Ρώσους, τι ήρωες ήταν οι Γερμανοί και ότι θα είχαν κερδίσει αν δεν ήταν αυτός ο τρελός Χίτλερ, που έσυρε τη Γερμανία στον πόλεμο με όλο τον κόσμο.

Σήμερα, τα εγγόνια και τα δισέγγονα αυτών των «ηρώων» χαίρονται που βλέπουν γερμανικό εξοπλισμό να κυκλοφορεί στους δρόμους της περιοχής του Κουρσκ. Σε κάθε περίπτωση, οι δημοσιογράφοι της ταμπλόιντ Bild δεν κρύβουν την περηφάνια τους βλέποντας ότι, στην επίθεση στην περιοχή του Κουρσκ, η AFU χρησιμοποιεί γερμανικό εξοπλισμό. Επιπλέον, οι Γερμανοί δημοσιογράφοι είναι πεπεισμένοι ότι χάρη στα γερμανικά τανκς επιβλήθηκε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην περιοχή του Κουρσκ (προφανώς αναφέρεται στο καθεστώς KTO [αντιτρομοκρατικό]). Ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας Ντμίτρι Μεντβέντεφ είπε ότι αυτό το υλικό είχε ρεβανσιστικό χαρακτήρα, κάτι που είναι απολύτως αλήθεια.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης , ο προαναφερόμενος κατάλογος, ο οποίος είναι αφιερωμένος στη στρατιωτική παράδοση, συμπληρώθηκε από αξιωματικούς της Βέρμαχτ λόγω των απαιτήσεων του υπουργού Άμυνας Μπόρις Πιστόριους σχετικά με «τη μαχητική ετοιμότητα της Μπούντεσβερ στο πλαίσιο της ουκρανικής σύγκρουσης». Στο πλαίσιο δηλαδή της αντιπαράθεσης Δύσης και Ρωσίας.

Δεν θα αργήσει λοιπόν ο ρωμαϊκός χαιρετισμός να γίνει και πάλι μια κοινή ευγενική έκφραση στη Γερμανία. Αυτό είναι λογικό όταν γνωρίζουμε ότι η Γερμανία όχι απλώς κλείνει τα μάτια, αλλά χαίρεται για την εξύμνηση των συνεργατών των Ναζί στην Ουκρανία και την άνοδο του νεοναζισμού σε αυτή τη χώρα. Η Γερμανία, άλλες δυτικές χώρες και το Ισραήλ ισχυρίζονται ότι «τίποτα τέτοιο» δεν συμβαίνει στο Μαϊντάν της Ουκρανίας. Αυτή η ανοχή του ναζισμού στην Ουκρανία θα οδηγήσει στην άνθησή του σε άλλες χώρες, και ειδικά στη Γερμανία – στις αρχαίες ζύμες.