Η επιστροφή της ‘Ακρας Δεξιάς

 

 

Σότσι, Ρωσία, του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου* 

 

Μετά την εμφάνιση των Νέο-Ναζί στην Ουκρανία, την άνοδο της άκρας δεξιάς σε όλη την Ευρώπη, την εκλογή μιας θαυμάστριας του Μουσολίνι ως Πρωθυπουργού της Ιταλίας, μετά την είσοδο της ισραηλινής άκρας δεξιάς στην κυβέρνηση, ένας εκπρόσωπος της άκρας, «ριζοσπαστικής» δεξιάς καταλαμβάνει τον Προεδρικό θώκο στις ΗΠΑ.

 

Η διαφαινόμενη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ είναι ουσιαστικά νίκη του Μπέντζαμιν Νετανιάχου, του οποίου πρακτικά υπήρξε το όργανο κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του, ενός Νετανιάχου που εκπροσωπεί την πιο ριζοσπαστική, σχεδόν «νεοναζιστική» πτέρυγα στη Διεθνή του Χρήματος. Αντανακλά όχι μόνο τη μετακίνηση των ψηφοφόρων προς τη δεξιά αντισυστημική ψήφο, αλλά και τις μετακινήσεις στο εσωτερικό της παγκόσμιας ολιγαρχίας του Χρήματος και της Πληροφορίας προς την αναζήτηση περισσότερο αυταρχικών και ολοκληρωτικών λύσεων σε μια πολυεπίπεδη, συστημική κρίση του δυτικού Καπιταλισμού που βαθαίνει διαρκώς.

 

Η νίκη Τραμπ θα διευκολύνει ακόμα περισσότερο τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που πραγματοποιεί το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή και θα αυξήσει τις πιθανότητες ενός περιφερειακού, ενδεχομένως και πυρηνικού πολέμου στη Μέση Ανατολή, κατά του Ιράν.

 

Η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό για το περιβάλλον. Μια κυβέρνηση Τραμπ θα βάλει πιθανώς τον πλανήτη στον δρόμο μιας ανεπίστρεπτης κλιματικής αλλαγής που θα καταστρέψει την ανθρωπότητα.

 

Σε ότι αφορά την Ουκρανία, δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το τι θα συμβεί. Εδώ ο Τραμπ άφησε να φανεί ότι πιθανώς επιδιώκει να σταματήσει τον πόλεμο, υποσχέθηκε μάλιστα να τον σταματήσει σε 24 ώρες αν εκλεγεί Πρόεδρος και πριν ορκιστεί. «Δεν περιμένω τίποτα από τον Τραμπ» μας λέει ο Καθηγητής Καραγκάνωφ, επίτιμος Πρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής, εδώ στο Σότσι, όπου συμμετέχουμε στην ετήσια σύνοδο του Βαλντάι Φόρουμ. Σύμφωνα με υψηλά ιστάμενες ρωσικές πηγές, απεσταλμένοι του Τραμπ ταξίδεψαν ήδη στη Μόσχα, υπόσχονται άρση των κυρώσεων και θέλουν, σε αντάλλαγμα μιας ρύθμισης του ουκρανικού, να εγκαταλείψει η Ρωσία τους συμμάχους της, την Κίνα και το Ιράν. «Δεν θα το κάνουμε ποτέ», μας λέει Ρώσος αξιωματούχος εδώ στο Σότσι, «καλύτερα ένας αξιόπιστος σύμμαχος, παρά ένας αναξιόπιστος αντίπαλος». Πάντως ήταν επί προεδρίας Τραμπ και ενώ ο Αμερικανός Πρόεδρος άφηνε να εννοηθούν τα «φιλορωσικά» του αισθήματα, που η Ουκρανία οπλίσθηκε σαν αστακός από τους Αμερικανούς.

 

Σε σχέση με την Κίνα, θα πρέπει να περιμένουμε εντατικοποίηση του ανταγωνισμού, ενώ ο Τραμπ πιθανώς θα επιβάλλει δασμούς και στα ευρωπαϊκά προϊόντα.

 

Στο εσωτερικό των ΗΠΑ η υπόσχεση Τραμπ να περιορίσει τους φόρους των εταιρειών κατά 15% θα μεταφρασθεί σε περαιτέρω κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, φτωχοποίηση του πληθυσμού και πιθανώς θα οδηγήσει σε βίαιες πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις.

 

Τέλος η άνοδος της ‘Ακρας Δεξιάς στην Αμερική θα διευκολύνει, χωρίς αμφιβολία, την άνοδο του αυταρχισμού και των νεοφασιστικών δυνάμεων σε όλο τον κόσμο με προφανείς κινδύνους για τον πολιτισμό, αλλά και την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας.

 

‘Ένα δίδαγμα των εκλογών είναι ότι δεν είναι δυνατόν το «ακραίο κέντρο» και οι «(νέο)φιλελεύθεροι παγκοσμιοποιητές» να ανακόψουν την άνοδο του Φασισμού, που αντανακλά το βαθύ αδιέξοδο του κυρίαρχου καπιταλιστικού συστήματος, του «Καπιταλισμού της Καταστροφής» και ταιριάζει σε αυτόν, στις δικές του πολιτικές ανάγκες.

 

Για να ανακοπεί αυτή η πορεία θα χρειαζόταν μια προγραμματικά πολύ σοβαρή ριζοσπαστική αριστερά, με βαθείς δεσμούς με τις λαϊκές μάζες, διεθνή δικτύωση και προοπτική, αποφασισμένη να έρθει σε ρήξη με το σύστημα.

 

Ο θρίαμβος του Τραμπ, εφόσον επαληθευθεί, είναι και το αποτέλεσμα της αποτυχίας, της αδυναμίας να δώσουν απαντήσεις στην κρίση, των ηττών και των ταπεινωτικών συμβιβασμών και συνθηκολογήσεων της υπάρχουσας υποτιθέμενης «ριζοσπαστικής αριστεράς», δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, των Ποδέμος, του Σάντερς και του Κόρμπιν.

 

Μόνο η οικοδόμηση μιας εντελώς διαφορετικής αριστεράς μπορεί να σταματήσει την πορεία προς την ‘Ακρα Δεξιά.

 

Πριν από έναν αιώνα, η άνοδος της ‘Ακρας Δεξιάς έθεσε σε κίνδυνο τον πολιτισμό μας. Με τις παραγωγικές δυνάμεις και τεχνολογίες που διαθέτουμε τώρα απειλεί την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου Γένους.