Οι στρατιώτες του Bibi είναι διαβόητοι δειλοί.

Είναι καλοί στο να δολοφονούν γυναίκες και παιδιά και μετά να ποζάρουν με τα ρούχα των γυναικών και των παιδιών που μόλις δολοφόνησαν. Αλλά όταν ένας ένοπλος αντίπαλος αντεπιτίθεται, σκάζουν τα παντελόνια τους.

Το Ισραήλ βρίσκεται αντιμέτωπο με την πλήρη ταπείνωση στη Γάζα, όπου τα μύχια μουνιά του που παρουσιάζονται ως στρατιώτες δεν κατάφεραν να «εξολοθρεύσουν τη Χαμάς» ή «να ανακτήσουν τους ομήρους». Και τώρα η οντότητα αντιμετωπίζει μια ακόμη πιο καταστροφική ήττα στον Λίβανο, όπου οι δυνάμεις των IDF συνεχίζουν να κατατροπώνονται από τη Χεζμπολάχ και δεν μπορούν να προχωρήσουν περισσότερο από ένα χιλιόμετρο περίπου πέρα από τα σύνορα.

Υπάρχει σχέση μεταξύ της θρυλικής δειλίας των Ισραηλινών και της τάσης τους να κατασκηνώνουν με γυναικεία εσώρουχα και να δημοσιεύουν τις εικόνες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Τι ακριβώς προσπαθούν να πετύχουν; Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο του al-Jazeera, Hussein Jelaad, οι Ισραηλινοί δεν είναι απλώς θηλυκά γεράκια, είναι θηλυκοί σαδιστές και οι πράξεις τους είναι εγκλήματα πολέμου.

Συνήθως μισώ την τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου. Αλλά τώρα έχω αρχίσει να βλέπω τη χρήση του. Χρειαζόμαστε μια βάση δεδομένων με όλους τους Ισραηλινούς που έχουν φωτογραφηθεί να διαπράττουν ένα έγκλημα πολέμου και μια εφαρμογή που να μας ειδοποιεί όταν ένα τέτοιο άτομο είναι κοντά στην παράδοση.

Κέβιν Μπάρετ

*

Ισραηλινοί στρατιώτες με γυναικεία ρούχα… Τι κρύβεται πίσω από αυτές τις φωτογραφίες;

από τον Hussein Jelaad

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι γεμάτα από εικόνες Ισραηλινών στρατιωτών που καταγράφουν τα εγκλήματά τους, είτε στη Γάζα είτε στο νότιο Λίβανο. Ενώ εικόνες εγκλημάτων πολέμου έχουν εμφανιστεί στο παρελθόν ως διαρροές, όπως στο περιστατικό στη φυλακή του Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ, ο πόλεμος του Ισραήλ είναι δημόσιος με κάθε λεπτομέρεια. Διαπράττουν τις θηριωδίες τους, τις τεκμηριώνουν και μετά τις καμαρώνουν.

Ίσως το πιο περίεργο πράγμα που έχουν εφεύρει οι Ισραηλινοί στρατιώτες είναι το καύχημα τους ότι φορούν γυναικεία ρούχα στη Γάζα και τον Λίβανο. Φωτογραφίες και βίντεο δείχνουν Ισραηλινούς στρατιώτες να καυχιούνται στα σπίτια παλαιστινιακών ή λιβανέζικων οικογενειών αφού τις σκότωσαν ή τις εκτόπισαν, ενώ στρατιώτες ψάχνουν σε ντουλάπες και παίρνουν ρούχα νοικοκυρών, ακόμη και παιδικά ρούχα σε ορισμένες θήκες.

Το φλέγον ερώτημα είναι: γιατί αυτοί οι στρατιώτες το κάνουν αυτό; Αυτό είναι μεμονωμένο φαινόμενο; Ή είναι μέρος της ιδεολογικής δομής του στρατού που ισχυρίζεται ότι είναι ο πιο ηθικός στον κόσμο; Και τι λένε οι διεθνείς και ανθρωπιστικοί νόμοι για τέτοιες πρακτικές;

Η ανάλυση αυτών των εικόνων σε σπίτια που εισέβαλαν κατά τη διάρκεια ένοπλων συγκρούσεων αποκαλύπτει περίπλοκες ψυχολογικές και κοινωνικές διαστάσεις, υποδεικνύοντας ένα επιθετικό στυλ που περιλαμβάνει κοροϊδία και ταπείνωση. Αυτή η συμπεριφορά έχει βαθιές έννοιες που σχετίζονται με την έννοια της εξουσίας και του ελέγχου, καθώς ο στρατός κατοχής στοχεύει να ταπεινώσει την εκτοπισμένη και κατεχόμενη κοινότητα και να τους αφαιρέσει τα πολιτιστικά σύμβολα και την αξιοπρέπειά τους, χρησιμοποιώντας ψυχολογικούς μηχανισμούς που στοχεύουν να καταστρέψουν το ηθικό των θυμάτων.

Τι λένε οι εικόνες;

Η ανάλυση αυτών των εικόνων από ψυχολογική και κοινωνική προοπτική αποκαλύπτει διάφορες διαστάσεις που σχετίζονται με τη συμπεριφορά των Ισραηλινών στρατιωτών σε καταστάσεις κατοχής και επιθετικότητας, καθώς και τις επιπτώσεις της εξουσίας και της σύγκρουσης στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Μια πιο προσεκτική ματιά στο νόημα αυτών των εικόνων αποκαλύπτει πολλά πράγματα:

• Έκφραση εξουσίας και ελέγχου : Το να φοράτε γυναικεία ρούχα σε σπίτια που έγιναν επιδρομές μπορεί να είναι μια σαρκαστική έκφραση εξουσίας και ελέγχου και έχει σκοπό να στείλει ένα μήνυμα στους εκτοπισμένους ότι γελοιοποιούνται και ότι η ιδιωτική ζωή και η περιουσία τους έχουν κατασχεθεί χωρίς καμία σεβασμός. Αυτή η συμπεριφορά αντανακλά μια «πίστη για κάποιου είδους πολιτιστική υπεροχή» και μια προσπάθεια υπονόμευσης της αξιοπρέπειας των αρχικών ιδιοκτητών των χώρων.

• Ταπείνωση και απανθρωποποίηση των θυμάτων : σε τέτοιες συγκρούσεις, ορισμένοι στρατιώτες μπορεί να καταφύγουν σε συμπεριφορές που στοχεύουν στον εξευτελισμό και την περιφρόνηση των θυμάτων, ως μέρος του ψυχολογικού πολέμου. Το ντύσιμο των γυναικών θυμάτων είναι μια προσπάθεια επίδειξης στρατιωτικής υπεροχής προσβάλλοντας την ηθική και πολιτιστική πτυχή του θύματος, έτσι ώστε το εκτοπισμένο άτομο να αισθάνεται ότι ακόμη και τα ρούχα του και η ιδιωτική του ζωή δεν είναι πλέον σε ασφάλεια.

• Ψυχολογική ανακούφιση από το άγχος : Οι στρατιώτες που συμμετέχουν σε συγκρούσεις συχνά καταφεύγουν σε ασυνήθιστες συμπεριφορές για να ανακουφίσουν την ένταση που προκύπτει από τον πόλεμο και τις ψυχολογικές πιέσεις που συνδέονται με αυτόν. Ο σαρκασμός και το χιούμορ μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ψυχολογικός αμυντικός μηχανισμός για να ανακουφίσουν τα συναισθήματα φόβου ή ενοχής.

• Φωτογράφιση για αντίκτυπο στα μέσα ενημέρωσης : Η λήψη και η δημοσίευση τέτοιων εικόνων αντιπροσωπεύει μια σκόπιμη προσπάθεια να επιτευχθεί αντίκτυπος στα μέσα ενημέρωσης, καθώς οι στρατιώτες ή εκείνοι που δημοσιεύουν τις φωτογραφίες, επιδιώκουν να ενισχύσουν μια εικόνα δύναμης και περιφρόνησης για την κατεχόμενη κοινωνία με το κοινό τους, η οποία μπορεί να είναι χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει ένα αίσθημα ανωτερότητας και αδιαφορίας για τον ανθρώπινο πόνο των θυμάτων.

• Χρήση πολιτιστικού συμβολισμού : Στις αραβικές κουλτούρες, τα γυναικεία ρούχα συμβολίζουν την τιμή και την αγνότητα και εδώ χρησιμοποιούνται ως εργαλείο γελοιοποίησης, αντανακλώντας μια προσπάθεια χειραγώγησης και εκμετάλλευσης του πολιτισμού

Βλέποντας τις εικόνες των Ισραηλινών στρατιωτών κατά τη διάρκεια της επίθεσης κατά της Γάζας και του Λιβάνου να επιδίδονται σε αυτές τις απάνθρωπες πρακτικές προκαλούν παρόμοιες εικόνες και πρακτικές που σχετίζονται με τον εμπαιγμό ή τον εξευτελισμό του τοπικού πληθυσμού και την περιφρόνηση των πολιτιστικών τους συμβόλων που έχουν εμφανιστεί σε πολλές ζώνες συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο και θεωρούνται ψυχολογικός πόλεμος που αποσκοπεί στην υπονόμευση του ηθικού των κατεχόμενων ή στοχευμένων κοινωνιών. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:

1. Ο Πόλεμος του Ιράκ (2003-2011) : Κατά τη διάρκεια της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ, μεταδόθηκαν εικόνες από αμερικανούς στρατιώτες στη φυλακή του Αμπού Γκράιμπ να βασανίζουν και να εξευτελίζουν Ιρακινούς κρατούμενους με φρικτό τρόπο, συμπεριλαμβανομένου του εξαναγκασμού τους σε ντροπιαστικές θέσεις ή τους κοροϊδίας . Αυτές οι εικόνες ήταν μέρος μιας εκστρατείας ταπείνωσης και ψυχολογικών βασανιστηρίων με στόχο να σπάσει το ηθικό των κρατουμένων και της ιρακινής κοινωνίας γενικότερα, και προκάλεσαν ευρεία διεθνή καταδίκη.

2. Πόλεμος της Βοσνίας (1992-1995) : Κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας, οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι υποβλήθηκαν σε γενοκτονία από σερβικές δυνάμεις, όπου τα χωριά εισέβαλαν και ο πληθυσμός τρομοκρατήθηκε, οι γυναίκες υποτάχθηκαν συστηματικές επιθέσεις και τα πολιτιστικά σύμβολα χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο εξευτελισμού. Αυτές οι ενέργειες είχαν στόχο τον εξευτελισμό και τα ψυχολογικά βασανιστήρια, καθώς οι μουσουλμανικές τελετουργίες, έθιμα και θρησκευτικά σύμβολα στοχοποιήθηκαν στο πλαίσιο της διαδικασίας εθνοκάθαρσης.

3. Ισραηλινός Στρατός Κατοχής : Σε αρκετές τεκμηριωμένες περιπτώσεις, Ισραηλινοί στρατιώτες έχουν βανδαλίσει παλαιστινιακά σπίτια, έγραψαν υβριστικά μηνύματα σε τοίχους ή αλλοίωσαν θρησκευτικά και πολιτιστικά σύμβολα της παλαιστινιακής κοινωνίας. Αυτές οι ενέργειες συνήθως περιλάμβαναν συμπεριφορές που έθεταν υπό αμφισβήτηση την ιερότητα των παλαιστινιακών σπιτιών και της ιδιωτικής περιουσίας και στόχευαν να σπάσουν το ηθικό τους και να καταδείξουν τον έλεγχο των στρατιωτών.

4. Νότια Αφρική (σύστημα απαρτχάιντ) : Κατά την περίοδο του απαρτχάιντ, χρησιμοποιήθηκαν παρόμοια μέσα ψυχολογικής ταπείνωσης, με στρατιώτες ή αστυνομικούς να συμπεριφέρονται στους μαύρους κατοίκους με τρόπους που τους ταπείνωναν και τους αφαιρούσαν την αξιοπρέπειά τους, ιδίως καταστρέφοντας τα σπίτια τους ή μπαίνοντας σε αυτά χωρίς εξουσιοδότηση. Ο στόχος ήταν να ενσταλάξει ένα αίσθημα ανικανότητας και κατωτερότητας στον μαύρο πληθυσμό.

5. Ο πόλεμος της Αλγερίας (1954–1962) : Κατά τη διάρκεια της γαλλικής κατοχής της Αλγερίας, πολλοί Αλγερινοί υποβλήθηκαν σε συστηματική ταπείνωση και καταστολή, συμπεριλαμβανομένης της εισβολής στα σπίτια τους και της κοροϊδίας των παραδόσεων τους. Οι γαλλικές δυνάμεις κατέστρεψαν χωριά και παραμόρφωσαν αλγερινά πολιτιστικά και θρησκευτικά σύμβολα ως μέρος μιας πολιτικής ψυχολογικής πίεσης και σπάζοντας τη βούληση για αντίσταση.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η κοροϊδία της τοπικής κουλτούρας ή συμβόλων ήταν ένας τρόπος για να ενισχυθεί ο ψυχολογικός έλεγχος και να διαιωνιστεί το αίσθημα της ήττας μέσα στον στοχευόμενο πληθυσμό, δείχνοντας πώς οι συγκρούσεις μπορούν να φτάσουν σε ακραία επίπεδα σκληρότητας και ψυχολογικής βίας, πέρα από άμεσες στρατιωτικές αντιπαραθέσεις.

Θεωρείται ότι η συμπεριφορά των Ισραηλινών στρατιωτών είναι αντίθετη με το διεθνές δίκαιο και τα ανθρωπιστικά πρότυπα; Με την εξέταση των σχετικών νομικών εγγράφων, είναι βέβαιο ότι η συμπεριφορά των Ισραηλινών στρατιωτών όπως φαίνεται στις φωτογραφίες είναι αντίθετη με το διεθνές δίκαιο και τα ανθρωπιστικά πρότυπα από πολλές απόψεις. Υπάρχουν διεθνείς νόμοι και πρότυπα που ρυθμίζουν τη συμπεριφορά των στρατιωτικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια ένοπλων συγκρούσεων και στοχεύουν στην προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών και τη διατήρηση της αξιοπρέπειάς τους. Μεταξύ αυτών των νόμων βρίσκουμε:

• Οι Συμβάσεις της Γενεύης (1949) : Οι Συμβάσεις της Γενεύης, ιδίως το Πρώτο Πρωτόκολλο, προβλέπουν την προστασία των αμάχων από οποιαδήποτε επίθεση στην αξιοπρέπειά τους, συμπεριλαμβανομένων των προσβολών, του εμπαιγμού και της εξευτελιστικής μεταχείρισης. Οποιαδήποτε πράξη συνεπάγεται βλάβη σε πολίτες ή στην περιουσία τους ή παραβίαση του απορρήτου τους συνιστά παραβίαση αυτών των συμβάσεων. Το άρθρο 27 της Τέταρτης Σύμβασης απαιτεί συγκεκριμένα «σεβασμό της τιμής και των δικαιωμάτων της οικογένειας» και απαγορεύει κάθε πράξη που θεωρείται εξευτελιστική για τους αμάχους, όπως ζημιά στην περιουσία τους ή βεβήλωση των πολιτιστικών τους συμβόλων.

• Διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα : Το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα δίνει έμφαση στην προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και κάθε εξευτελιστική ή προσβλητική πράξη εναντίον ενός ατόμου ή μιας κοινότητας θεωρείται προσβολή της αξιοπρέπειάς τους και παραβίαση των δικαιωμάτων τους. Ενέργειες που περιλαμβάνουν γελοιοποίηση ενδυμάτων ή προσωπικών αντικειμένων των θυμάτων θεωρούνται έκφραση προσβολής της προσωπικής αξιοπρέπειας.

• Ανθρωπιστικά και ηθικά πρότυπα : Η στόχευση και η γελοιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας, ιδιαίτερα των συμβολικών γυναικείων ενδυμάτων ή πολιτιστικών συμβόλων, θεωρείται ανήθικη συμπεριφορά και παραβιάζει ανθρωπιστικούς κανόνες που απαιτούν σεβασμό της αξιοπρέπειας των ανθρώπων, ακόμη και στο πλαίσιο του πολέμου. Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο: Σε ορισμένες περιπτώσεις, τέτοιες πράξεις μπορεί να θεωρηθούν εγκλήματα πολέμου, εάν αποτελούν μέρος μιας πολιτικής ή συστηματικής συμπεριφοράς που στοχεύει στον εξευτελισμό ή τον βίαιο εκτοπισμό ενός άμαχου πληθυσμού. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο θεωρεί ότι οι προσβολές και οι προσβολές της αξιοπρέπειας, είτε σωματικής είτε ψυχικής, είναι μεταξύ των πράξεων που μπορούν να θεωρηθούν εγκλήματα πολέμου σύμφωνα με το Άρθρο 8 του Καταστατικού του.

• Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (ΔΕΕΣ) : Η ΔΕΕΣ ορίζει αυτές τις πρακτικές ως παραβίαση της στρατιωτικής δεοντολογίας, η οποία υποχρεώνει τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων να σέβονται την αξιοπρέπεια των πολιτών και να μην υιοθετούν εξευτελιστική ή απάνθρωπη συμπεριφορά.

Συνοπτικά, οι ενέργειες των Ισραηλινών στρατιωτών για την κοροϊδία της ένδυσης και της ιδιωτικής περιουσίας Παλαιστινίων και Λιβανέζων αμάχων είναι αντίθετες με το διεθνές δίκαιο και τα ανθρωπιστικά πρότυπα και μπορούν να θεωρηθούν παραβίαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων των πολιτών στο πλαίσιο των ένοπλων συγκρούσεων.

πηγή: Al-Jazeera

greatvoulgaroktonos.blogspot.com