Τhe there is no Justice. Not in thiw word (Γεωστρατηγική-Ιστορία και εθνική επιβίωση).
Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής.
Η Ελευθερία και η Αξιοπρέπεια είναι οι δύο μεγαλύτερες πανανθρώπινες αξίες τις οποίες δημιούργησαν και τις δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί σε όλη την ανθρωπότητα. Εν τούτοις το σημαντικότερο όλων ήταν ότι δεν ήταν θεωρητικοί διδάσκαλοι των δύο υπέρτατων αξιών.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος γεωστρατηγικός-γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail-6945294197
Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress θα κλείσει οριστικά μέσα στο Φθινόπωρο του 2024.
Τις δύο μέγιστες πανανθρώπινες αξίες, τις δίδαξαν πολεμώντας χάνοντας τις ζωές τους και τραυματιζόμενοι στα πεδία των μαχών. Ελευθερία-αξιοπρέπεια είναι τα ιερότερα και σημαντικότερα αγαθά της Αριστόκλειας παιδείας. Απαιτούνται σκληροί αγώνες και αιματηροί ενίοτε για να διατηρηθούν αυτές οι δύο υπέρτατες αρχές από τα έθνη. Η ελευθερία πηγαίνει με τα ματωμένα της φτερά σε κάθε έθνος που αγωνιζόμενο σκληρά την προσκαλεί. Εν τούτοις όταν επικρατεί η Διονυσιακή κουλτούρα δεν υπάρχει δικαιοσύνη-ελευθερία, αξιοπρέπεια και δημοκρατία. Το πιο κλασικό παράδειγμα η αρχαία Ρώμη.
Η Παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη, ήταν δημιούργημα των Ιουδαίων Σιωνιστών-παγανιστών. Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι συγκλητικοί δημοσίως με μεγάλη υπερηφάνεια, έλεγαν ότι η αρχαία Ρώμη, ήταν η νέα πόρνη Βαβυλώνα (G Beck-Η Bυζαντινή χιλιετία). Για όσους δεν γνωρίζουν, η Βαβυλώνα ήταν πριν από την Ρώμη, το παγκόσμιο κέντρο της Διονυσιακής κουλτούρας.
Ο παγανισμός εκτός από τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο, συμπαρέσυρε στην καταστροφή και την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Μια από τις βασικές αιτίες παρακμής της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ήταν ο θεσμός της σεξουαλικής διαφθοράς και της δουλείας. Αυτός ο θεσμός εμπόδισε την εξέλιξη της κοινωνίας και οικονομίας, καθώς λειτούργησε αποτρεπτικά στην ανάπτυξη νέων παραγωγικών σχέσεων.
Η πτώση της αυτοκρατορίας ήταν πλέον προδιαγεγραμμένη. Οι απλοί Ρωμαίοι στην πλειοψηφία τους ήταν άνεργοι. Ήταν μια εξαθλιωμένη μάζα, μία υποταγμένη τάξη, που το μόνον που ζητούσε ήταν σεξ, σεξουαλική διαφθορά, άρτο και θεάματα. Επίσης μεταξύ πολλών άλλων δεινών, η τοκογλυφία είχε γίνει μiα τεράστια κοινωνική μάστιγα.
Η διοικητική παραλυσία, η κοινωνική εξαθλίωση- σεξουαλική διαφθορά και ο ηθικός ξεπεσμός, ήταν άνευ προηγουμένου στην παγκόσμια ιστορία. Η ηθική με την πνευματική κατάπτωση επέφεραν την σήψη-παρακμή, την απελπισία, την αδιαφορία και την αδράνεια. Ο χρόνος πλέον κυλούσε αντίστροφα για την πανίσχυρη-παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ο ηθικός ξεπεσμός στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, στην αριστοκρατία της Ρωμαϊκής κοινωνίας, ήταν δίχως προηγούμενο. Η αριστοκρατία ακολουθούσε κατά πόδας τους αυτοκράτορες. Οι ακολασίες τους και τα αχαλίνωτα σεξουαλικά όργια τους, έμειναν στην ιστορία. Οι πρόστυχες δεν βρίσκονταν μόνον μέσα στα παλάτια των αυτοκρατόρων, αλλά σχεδόν σε όλα τα σπίτια των ευγενών-αξιωματούχων Ρωμαίων.
Η έκφυλη-άρχουσα Ρωμαϊκή τάξη, στις θρησκευτικές τελετές έκανε τρομερά όργια. Εξαντλημένοι οι Ρωμαίοι μετά από τόση σήψη-παρακμή, έπεφταν σε βαριά κατάθλιψη και αδράνεια. Πολλοί Ρωμαίοι αηδιασμένοι από τέτοιου είδους ανήθικες απολαύσεις, και από τον άρρωστο-εωσφορικό τρόπο ζωής αυτοκτονούσαν. Άλλοι ήταν σωματικά-ψυχικά ερείπια, και επιθυμούσαν μία καινούρια ζωή.
Ο ηθικός ξεπεσμός δεν περιορίζονταν μόνον στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, καθώς έφτανε ως τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Οι κατώτερες τάξεις με την σειρά τους, έκαναν ότι μπορούσαν, προκειμένου και αυτές να ανέβουν στην κλίμακα της ανηθικότητας και του εκφυλισμού. Ο θεσμός του γάμου είχε εξευτελισθεί, οι οικογένειες είχαν διαλυθεί, η κοινογαμία είχε γενικευθεί, οι άνδρες και οι γυναίκες συναγωνιζόταν στην πορνεία, όπως γίνεται και στην εποχή μας. Η πορνεία είχε λάβει ανεξέλεγκτες και φοβερές διαστάσεις.
Η ανηθικότητα και τα όργια έχουν και αυτά τα όριά τους. Για αυτό αηδιασμένοι και αυτοί από αυτόν τον αδιέξοδο Ρωμαϊκό τρόπο ζωής, εναπόθεσαν τις ελπίδες τους για μία καλύτερη ζωή στον πραγματικό Σωτήρα – Λυτρωτή, τον Ιησού Χριστό.
Στα χρόνια της μεγάλης ακμής του Ρωμαϊκού κράτους με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη, έζησε μεταξύ πολλών άλλων επιφανών και ο Μάρκος-Λικίνιος Κράσσος. Ο Μάρκος Κράσσος ήταν ο πλουσιότερος Ρωμαίος της “Δημοκρατίας”, και ένας από τους εξυπνότερους πολίτες. Την περιουσία του την έκανε με αδικίες, βία, απειλές, εκβιασμούς, αισχροκέρδεια. Ο μεγάλος Ρωμαίος πολιτικός-στρατηγός έκανε χρησιμοποίησε όλες τις Διονυσιακές μεθόδους για να ανέλθει πολιτικά-κοινωνικά και οικονομικά.
Εκείνη την εποχή οι σκλάβοι της Ρωμαϊκής “δημοκρατίας” δεινοπαθούν από τον Ρωμαϊκό ζυγό. Μεταξύ όλων αυτών των άτυχων ανθρώπων ήταν και ο Σπάρτακος. Τους σκλάβους οι Ρωμαίοι τους χρησιμοποιούν ως σεξουαλικά αντικειμένα στα πλαίσια του Διονυσιακού πολιτισμού. Επίσης τους κακοποιούν-εκμεταλεύονται με κάθε μέσο και τρόπο. Ενδεικτικό ήταν ότι τους θυσίαζαν στους θεούς του παγανισμού. Ο Ρωμαϊκός ζυγός είναι αφόρητος-αβάσταχτος.
Μεταξύ άλλων οι δούλοι ήταν υποχρεωμένοι να συμμετέχουν στις αρένες της αυτοκρατορίας, για την διασκέδαση των “ευγενών” και του λαού. Εν τούτοις σε κάποια χρονική στιγμή μερικοί μονομάχοι με αρχηγό τον Σπάρτακο, θα επιτύχουν να απελευθερωθούν από τα δεσμά της δουλείας. Ένα από τα ενδεικτικά χαρακτηριστικά όλων των παραγόντων της Διονυσιακής κουλτούρας ήταν και είναι πάντοτε η αλαζονεία και η υπεροψία.
Για αυτό και οι αρχαίοι Ρωμαίοι υποτιμούν τους επαναστατημένους διότι δεν τους θεωρούν ανθρώπους. Σύμφωνα με το Ρωμαϊκό-Διονυσιακό “δίκαιο” θεωρούνται πράγματα. Η αλαζονική-εωσφορική τους συμπεριφορά, είχε φοβερές συνέπειες καθώς έχασαν πραίτορες, υπάτους, στρατηγούς και αρκετές χιλιάδες Ρωμαίων στρατιωτών κατά τις μάχες που ακολούθησαν. Κινδύνεψε έστω και προσωρινά, ακόμη και η υπόσταση του Ρωμαϊκού κράτους, Αυτό συνέβη γιατί αποσίαζαν σε πολέμους στην Ισπανία και στην Μικρά Ασία, οι μεγάλοι στρατηγοί των Ρωμαίων.
Ένας από τους υπερόπτες και ανόητους στρατιωτικούς, που πλήρωσε ακριβά την αλαζονεία του ήταν και ο Gnaeus Tremellius Scrofa. Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των επαναστατών στάλθηκε ο Μάρκος-Λικίνιος Κράσσος. Ο Κράσσος ήταν ένας πάρα πολύ φιλόδοξος και έξυπνος άνθρωπος, ο οποίος ήθελε να ανέλθει στα ανώτατα Ρωμαϊκά. αξιώματα.
Επέδειξε μεγάλες αρετές. Φημιζόταν για την ψυχραιμία του. Δεν υποτιμούσε ποτέ κανέναν από τους αντιπάλους του στα πεδία των μαχών. Επίσης ο Κράσσος ήξερε ότι για να επιτύχει πολύ μεγάλους στόχους, και αξιόλογα επιτεύγματα, έπρεπε να έχει υπομονή, ψυχραιμία, παρατηρητικότητα και ισχυρούς συμμάχους. Γνώριζε ο Κράσσος ότι στην πολιτική και στον πόλεμο χωρίς ισχυρούς-ικανούς συμμάχους δεν είναι εφικτό να επιβιώσεις και να διακριθείς.
Στα πλαίσια όλων αυτών των στόχων έκανε συμμαχία με τον ανερχόμενο τότε, Γαιο-Ιούλιο Καίσαρα και τον Πομπήιο. O Kράσσος ως μεγάλος πολιτικός έδωσε στον Γναιο Πομπήιο το δικαίωμα, εντελώς άδικα να καρπωθεί την νίκη επί των επαναστατημένων σκλάβων και να τελέσει θριαμβευτική είσοδο στην Ρώμη !!! Αυτή η νίκη έγινε καθαρά από τις λεγεώνες του Μάρκου Λικίνιου Κράσσου. Όμως εκείνος γνώριζε πολύ καλά πότε να υποχωρεί και να κάνει συμμάχους.
Αυτή η κίνηση τακτική έγινε για να επιβιώσει στρατιωτικά-πολιτικά και για να διεκδικήσει περισσότερα και σημαντικότερα πράγματα στο μέλλον σε αξιώματα και δόξα.
Για αυτό έδωσε την δόξα της νίκης επί του Σπάρτακου στον Πομπήιο. Δίδαξε με την σειρά του πως θυσίασε τα λιγότερα, για τα περισσότερα και πιο σημαντικά πράγματα. Δίδαξε το πόσο σημαντικό είναι να έχεις υπομονή στον πόλεμο, στην πολιτική και στην ζωή. Ήξερε καλά ότι την εξουσία στην ανθρωπότητα, ασκούσαν οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού. Αυτό είναι κάτι το οποίο συμβαίνει και στην εποχή μας.
Ο Μάρκος-Λικίνιος Κράσσος γνώριζε εκ των έσω ότι όσο θα υπάρχουν οι πιστοί των Διονυσιακών αξιωμάτων στην εξουσία δεν θα υπάρξει ποτέ δικαιοσύνη, ειρήνη, αγάπη, λογική και τάξη σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αυτό διότι η Διονυσιακή πίστη είναι η θρησκεία της ανομίας, της αταξίας, της αδικίας, τους μίσους, της καταστροφής και πάσης φύσεως ανωμαλίας.
Σύμφωνα με το ιστορικό portal του Starz οι δύο αρχηγοί (Μ. Κράσσος και Σπάρτακος κατά την συνάντηση τους πριν από την τελική μάχη, συμφώνησαν ότι δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ δικαιοσύνη στην ανθρωπότητα.
https://www.youtube.com/watch?
ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ-
Άξιος τιμής σε μία πόλη είναι όποιος δεν αδικεί. Όμως όλα τα αξιώματα και τις τιμές μιας πόλεως, της αξίζουν όσοι εμποδίζουν τις αδικίες που γίνονται (Αριστοκλής-Νόμοι). Είναι προτιμότερο να αδικηθείς, παρά να αδικήσεις, και να κάνεις κάτι κακό μας δίδαξε μεταξύ πολλών άλλων ο Ύπατος των Φιλοσόφων. Εάν δεν υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη-αξιοκρατία θα καταρρεύσει το κράτος του Θεού (Άγιος-αυτοκράτορας Νικηφόρος).
Για αυτό αναφερόταν στους νόμους του Imperium Romanum. Oi Έλληνες-Ρωμαίοι υπήκοοι εκτός από ελεύθεροι πρέπει να αντιμετωπίζονται από ένα κράτος δικαίου, να μην ταπεινώνονται-ατιμάζονται και να μην αδικούνται. Οι Έλληνες που αγωνίζονται για τον πολιτισμό και την πίστη πρέπει να έχουν την καλύτερη αντιμετώπιση από τους αξιωματικούς, καθώς και από τους πολιτικούς-δημοσίους υπαλλήλους. Ενδεικτικά ο Άγιος-Βασιλιάς Νικηφόρος τονίζει την διαχρονική επικινδυνότητα των εφοριακών και των δικαστών. (Άγιος Pallida Mors Saracenorum).
Οι εφοριακοί-δικαστές και γενικότερα οι υπάλληλοι του Ιmperium Romanun σύμφωνα με τον Άγιο-αυτοκράτορα Νικηφόρο Β Φωκά είναι ανθρωπάκια που δεν ωφελούν σε τίποτα το Ελληνικό έθνος-κράτος, διότι δεν ενεργούν για το κοινό καλό γιατί κατατρέχουν τους φτωχούς και τους πατριώτες. Αυτοί οι κρατικοί αξιωματούχοι με αρχές την αδικία και την αιματηρή φορολόγηση των φτωχών συγκεντρώνουν τον προσωπικό τους πλούτο. Εδώ ο αυτοκράτορας αναφέρεται στις δωροδοκίες όλων των κρατικών υπαλλήλων και τον παράνομο πλουτισμό. Άγιος Νικηφόρος Φωκάς-Περί Παραδρομής πολέμου).
Η Ελευθερία και η Αξιοπρέπεια είναι οι δύο μεγαλύτερες πανανθρώπινες αξίες τις οποίες δημιούργησαν και τις δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί σε όλη την ανθρωπότητα. Εν τούτοις το σημαντικότερο όλων ήταν ότι δεν ήταν θεωρητικοί διδάσκαλοι των δύο υπέρτατων αξιών. Τις δύο μέγιστες πανανθρώπινες αξίες, τις δίδαξαν πολεμώντας χάνοντας τις ζωές τους και τραυματιζόμενοι στα πεδία των μαχών.
Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια είναι τα ιερότερα και σημαντικότερα αγαθά της Αριστόκλειας παιδείας. Απαιτούνται σκληροί αγώνες και αιματηροί ενίοτε για να διατηρηθούν αυτές οι δύο υπέρτατες αρχές από τα έθνη. Μετά από την κατάπτωση τους οι αρχαίοι Αθηναίοι αναζήτησαν μεθόδους για να απελευθερωθούν και να μην είναι δουλοπάροικοι μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Αυτό είχε ως συνέπεια να ξεκινήσει μία διαδικασία αλλαγών στην Αθηναϊκή κοινωνίας-πολιτεία με στόχο το κοινό όφελος. Επιστήμονες-νομοθέτες, σοφοί, πολιτικοί και λαός συνεργάζονται αρμονικά για να έρθουν οι αλλαγές στο πολίτευμα.
Η Δημοκρατία ήταν ο μόνος τρόπος οργάνωσης της πολιτείας των Αθηναίων με γνώμονα την επιβίωση και την κυριαρχία. Όλοι οι πολίτες του Αθηναϊκού κράτους είχαν υψηλές αξίες-πραγματική παιδεία και ζούσαν με άριστο τρόπο για να φτάσουν στο υψηλότερο πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο. Η αληθινή δημοκρατία αποτελεί τον μοναδικό πολίτευμα που παρέχει όλα τα εχέγγυα για την συνέχεια ενός έθνους. Βασική προϋπόθεση για όλα τα προαναφερόμενα είναι να λειτουργούν-συνυπάρχουν αρμονικά όλες οι κοινωνικές τάξεις και όλοι οι κλάδοι μαζί με τους θεσμούς. Για αυτό σε κάθε τομέα του Αθηναϊκής δημοκρατίας βρισκόταν οι Άριστοι.
Η κατεύθυνση της πολιτείας προς το άριστο αποτελεί την μοναδική διέξοδο για τους θεσμούς-πολιτική, την παιδεία, την δικαιοσύνη, την φιλοπατρία, την ηθική, την ευτυχία. Ο Στρατιωτικός-Ιστορικός
Η κυριαρχία από την Εκκλησία του Δήμου στα περισσότερα και σημαντικότερα θέματα είχε καταλυτικό ρόλο στα επιτεύγματα των Αθηναίων σε κάθε έκφανση ζωής. Οι Άριστοι-ικανότεροι ελεγχόταν και εμποδιζόταν από την Εκκλησία του Δήμου για να μην μετατραπούν σε δυνάστες-τυράννους, Την εξουσία είχε ο λαός της αρχαίας Αθήνας. Οι Αθηναίοι στήριζαν και προωθούσαν τους ανθρώπους με αρετές-παιδεία και εμπόδιζαν όσους ήθελαν να αποκτήσουν αξιώματα για να κάνουν κακό στην πόλη και στους εαυτούς τους. Περί αυτών μας διδάσκει ο Μέγας Αριστοκλής.
Ο Ύπατος των φιλόσοφων και ο μέγιστος των σοφών όλης της ανθρωπότητας αναφέρει ότι η εξουσία ανήκει στον λαό καθώς αυτός δίνει τα θεσμικά αξιώματα σε εκείνους που αναδεικνύονται άριστοι. Εν τούτοις πρέπει να διοικεί το έθνος ο υπέρτατος άρχοντας, ο Φιλόσοφος ΒΑσιλιάς. Tα βασικά αξιώματα του Αριστοκλή σχετικά με τον ιδανικό φιλόσοφο-βασιλέα αποτελούν η παιδεία, η γενναιότητα, η ηθική, η αγάπη και η αφοσίωση στα Ελληνικά ιδεώδη. Ο φιλόσοφος-βασιλιάς διαθέτει την δύναμη της γνώσης (Ισχύς διά της γνώσεως), διότι η παιδεία είναι η αρχή των πάντων.
Για να φέρει την ηθική-δικαιοσύνη, την ανδρεία και την ευημερία ως άριστος ηγεμόνας, είναι απαραίτητη προϋπόθεση η σωστή Ελληνική αγωγή. Ο Ύπατος των Φιλοσόφων για την θέση του ιδανικού ηγεμόνα εξαιρεί τους απαίδευτους. Οι άνθρωποι χωρίς γνώση οι οποίοι ζούνε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, την παρακμή και την εξαθλίωση. Σύμφωνα με τον Μέγα Αριστοκλή η κακία είναι αμάθεια. Επίσης δεν επιτρέπει να διεκδικήσουν την θέση του ηγεμόνα ούτε οι θεωρητικοί φιλόσοφοι. Λαμβάνει την καλύτερη εκπαίδευση. Για αυτό έχει την ηθική ευθύνη προς την πατρίδα, να γίνει αρχηγός και ανιδιοτελής κυβερνήτης με σοφία και δικαιοσύνη. Διότι έχει πολύ υψηλή παιδεία, σε ζητήματα κοινωνικά-πολιτικά και φιλοσοφικά, είναι ο ικανότερος, από τους άλλους σοφούς.
Η αξία ενός φιλοσόφου–βασιλιά φαίνεται από τις προσπάθειες του, για την ηθική-πνευματική βελτίωση των πολιτών, την ενίσχυση της πατρίδας σε πολιτικό, στρατιωτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Ο ηγεμόνας αυτός δεν διέπεται από αρχομανία, και εξουσιαστικές τάσεις, καθώς αναλαμβάνει την εξουσία, για το καλό της πατρίδας. Η προσωπική του ολοκλήρωση έρχεται μέσα από την πραγματοποίηση των ηθικών-πνευματικών και πολεμικών του καθηκόντων.
Το άρρωστο πάθος για την εξουσία, όπως επίσης και η ανάληψή της από ανθρώπους στερημένους από πνευματικές-ηθικές αρετές, προκαλεί αντιδικίες, πολέμους και καταλήγει στην καταστροφή της Ελλάδος. Οι φιλόσοφοι και οι άνθρωποι με πραγματική-υψηλή παιδεία σύμφωνα με τον Αριστοκλή, είναι οι μόνοι ικανοί να κυβερνήσουν τις πόλεις και την Ελλάδα, διότι είναι οι μοναδικοί οι οποίοι, έχουν καλύτερο πνευματικό, ηθικό, κοινωνικό και βιοτικό επίπεδο.
Δέχτηκαν μεγαλύτερες τιμές και αναγνώριση από οποιονδήποτε άλλο βασιλιά και πολιτικό. Είναι ολοφάνερο ότι ο Πλάτωνας είναι πιστός στα ιδεώδη του Βασιλιά Θησέα. Ο μεγάλος ήρωας Θησέας ήταν ο πρώτος Έλληνας βασιλιάς παγκοσμίως, ο οποίος δίδαξε ότι οι βασιλείς επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους άλλους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες.
Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς. Για αυτό όλοι οι Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή, όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έκαναν επιθέσεις, ολομόναχοι, ενάντια σε χιλιάδες αντιπάλους. Αυτό το έκαναν για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940). Οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί δεχόταν να τους κυβερνούν οι ικανότεροι-άριστοι. Οι Αθηναίοι στήριζαν-ευνοούσαν τους ηθικούς και ικανούς ανθρώπους για να τους διοικήσουν. Για αυτό όλες οι πολιτειακές δομές είχαν στελεχωθεί με τους αξιότερους. Όλα αυτά γινόταν με βάση το κοινό συμφέρον.
Η ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΔΕΙΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ.
Ο Σωκράτης σταματά τον Αλκιβιάδη και του απευθύνει μια σειρά από ερωτήσεις. Αρχικά τον ρώτησε που πηγαίνει. Ο Αλκιβιάδης απάντησε ότι πηγαίνει να προσευχηθεί. Τότε ο Σωκράτης του είπε, ότι πολύ οι οποίοι πηγαίνουν να προσευχηθούν στους “θεούς”, χωρίς να το γνωρίζουν εξαιτίας της άγνοιας και της αμάθειας τους, νομίζουν ότι προσεύχονται και ζητάνε καλά πράγματα για τους ίδιους, και για όλους τους δικούς τους. Όμως στην πραγματικότητα, χωρίς καθόλου να το καταλαβαίνουν ζητούν εκείνοι οι ίδιοι την καταστροφή, τον αφανισμό τους, καθώς και όλων των δικών τους ανθρώπων.
Όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας της αμάθειας και της πνευματικής-ηθικής εξαθλιώσεως. Το ίδιο ακριβώς γίνεται στην σημερινή εποχή όπου οι παρηκμασμένοι και αμαθείς ραγιάδες προσεύχονται στον Χριστό να τους δώσει χρήματα, αξιώματα, ακριβά σπίτια-αυτοκίνητα και ωραίες γυναίκες για να κάνουν πάσης φύσεως σεξουαλικές ανωμαλίες. Φυσικά όπως όλοι γνωρίζουν, τέτοιου είδους προσευχές δεν τις κάνει ποτέ αποδεκτές ο Ιησούς Χριστός, παρά μόνον ο εωσφόρος, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες, για τους ίδιους, την κοινωνία και το έθνος.
Στο έργο Αλκιβιάδης μεταξύ άλλων ο Αριστοκλής κάνει αναφορά και για την μεγάλη έλλειψη ικανοτήτων όλων όσων επιζητούν αξιώματα, τα οποία δεν τα αξίζουν. Φυσικά δεν ξεχνά να κάνει αναφορά, και στην αιώνια Ελληνική μάστιγα τους Φοίνικες-Σημίτες, εωσφοριστές του δωδεκαθέου, οι οποίοι όλους τους Έλληνες, που πολεμούσαν για την πατρίδα, τους έστελναν στην εξορία στις φυλακές, και στον θάνατο μέσω της θανατικής ποινής για το “αδίκημα” της προδοσίας (Μηδισμός). Ο Μέγας Αριστοκλής θεωρούσε ως τέλειος πολίτευμα τον συνδυασμό ολιγαρχίας-δημοκρατίας με βάση της παγκόσμιες μαθηματικές-φιλοσοφικές σταθερές Μηδέν Άγαν και Μέτρον Άριστον.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ;
Ο Μέγας Βουλγαροκτόνος είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας στρατιωτικός-πολιτικός ηγέτης στην παγκόσμια, διότι επέτυχε το απόλυτο σε όλους τους τομείς. Παράλληλα πολεμούσε πολύ γενναία στην πρώτη γραμμή στα πεδία των μαχών. Ο Βασίλειος έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, σε πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο. Oι επιτυχίες του Βασιλείου Β σε πολιτικό, στρατιωτικό επίπεδο δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην βαρύτατη φορολογία των φτωχών Ελλήνων υπηκόων. Ουδέποτε το έκανε άλλος βασιλιάς αυτό το πράγμα στον υπέρτατο βαθμό.
Μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται, εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών η των υπηκόων. Υπήρξε ο μέγιστος, προστάτης των φτωχών και των αδικημένων.
Ο Βασίλειος ήταν ο μοναδικός Έλληνας στα παγκόσμια χρονικά από καταβολής κόσμου, ο οποίος βοήθησε τόσο πολύ τους φτωχούς. Κανένας άλλος δεν βοήθησε τόσους πολλούς φτωχούς ανθρώπους στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους. Επίσης κανένας άλλος Βασιλιάς παγκοσμίως, δεν εξίσωσε κοινωνικά τους φτωχούς με τους πλούσιους. Κατάργησε το δικαίωμα εξαγοράς της θανατικής ποινής από τους ισχυρούς οικονομικά και με νόμο τους υποχρέωσε να πληρώνουν τις ετήσιες φορολογικές υποχρεώσεις των αδύναμων Ελλήνων.
Ενδεικτικό ήταν ότι από τους ισχυρούς πήρε πίσω όλα τα κτήματα, που είχαν αποσπάσει άδικα από τους φτωχούς και τα έδωσε πίσω στους δικαιούχους. Το ίδιο έκανε και με τα Εκκλησιαστικά κτήματα.
Όμως ο Βασίλειος δεν σταμάτησε εκεί. Όσοι πλούσιοι εξακολουθούσαν να είναι άδικοι άνθρωποι, ανάλογα με την περίσταση είτε τους αφαιρούσε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας, είτε τους αφαιρούσε ολόκληρη την περιουσία.Τους απολύτως κακούς-πλούσιους που δεν άλλαζαν τακτική, τους κατάντησε ζητιάνους στα καπηλειά και στα πανδοχεία της Μικράς Ασίας. Ανάμεσα σε όλα αυτά κατάργησε ακόμη και το δικαίωμα των δυνατών σε περίπτωση φόνου, να εξαγοράζουν την θανατική ποινή. Μεγάλωσε με δικά του έξοδα όλα τα ορφανά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών.
Η νομοθεσία του ήταν εξίσου δίκαιη και πολύ σκληρή για την κοσμική και την Εκκλησιαστική εξουσία. Καμία διαμαρτυρία δεν τον έκανε ποτέ να αλλάξει γνώμη. Όσες φορές του ζήτησε πίσω ο Πατριάρχης Σέργιος τα κτήματα της Εκκλησίας και των πλουσίων που είχαν αποκτηθεί με αδιαφανείς διαδιδασίες, ο Βασίλειος ήταν ανένδοτος και δεν δεχόταν ούτε να συζητήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επί των ημερών του δεν υπήρχαν οφίκια-αξιώματα, για ιστορικές προσωπικότητες όπως οι Πατριάρχες Πολύευκτος, Κηρουλάριος και για πολιτικούς όπως ο Βασίλειος Λεκαπηνός, ο Ιωσήφ Βρίγγας και ο Μιχαήλ Ψελλός. Ενδεικτικό ήταν ότι άφησε δύο φορές κενό τον Πατριαρχικό θρόνο στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Βασίλειος μεγάλωσε με δικά του έξοδα όλα τα ορφανά παιδιά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών. Σπούδαζε τα αγόρια και εν συνεχεία τα έκανε στρατιώτες-αξιωματικούς του Imperium Romanum και σε όλα τα ορφανά κορίτσια που οι γονείς του σκοτώθηκαν στις μάχες, τα έδινε προίκα και τα πάντρευε. Κανένας άλλος βασιλιάς στον κόσμο δεν έχει κάνει τόσες πολλές ελεημοσύνες-φιλανθρωπίες όπως είχε κάνει ο Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον (Βουλγαροκτόνος). Υπήρξε ο μέγιστος προστάτης των φτωχών και των κατατρεγμένων.
