Ποιος ήταν ο Κρόνος και ποια αντίληψη είχαν οι πρόγονοί μας για αυτόν;

Στις μέρες μας κυκλοφορεί η θεωρία ότι ο Κρόνος ήταν ο αρχαίος εχθρός των Ελλήνων, που με τη βοήθεια κάποιων οντοτήτων “ελοχίμ και νεφελίμ” πολέμησε εναντίων των Ελλήνων Θεών όπου και έχασε. Παρουσιάζεται επίσης ως ένα τερατόμορφο όν, το οποίο έτρωγε τα παιδιά του και τα κατάπινε με κυριολεκτική σημασία. Τίποτε από όλα αυτά όμως δεν είναι αλήθεια. Φυσικά ο Ησίοδος στη θεογονία, δεν παρουσιάζει ορισμούς “νεφελίμ και ελοχίμ”, ούτε ότι κυνηγούσαν τους Έλληνες για να τους εξοντώσουν. Ούτε βέβαια ο Κρόνος αποτελεί τον αιώνιο και αρχαίο εχθρό των Ελλήνων ακριβώς το αντίθετο θα λέγαμε. Όλα αυτά είναι ανυπόστατες και αυτοσχέδιες ιστορίες και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για τον πατέρα των θεών των Ελλήνων ενώ φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με τα αρχαία γραπτά και κείμενα που διασώζονται.
Στην πραγματικότητα η Τιτανομαχία είναι
η αντίληψη των προγόνων μας, για το πώς έβλεπαν τη μετάβασή τους από την μια εποχή στην άλλη. Η μεγάλη Τιτανομαχία ήταν ένας πόλεμος ανάμεσα στους Τιτάνες και στους Ολύμπιους. Οι Τιτάνες Θεοί με αρχηγό τον Κρόνο αντιμετωπίζουν τους Ολύμπιους Θεούς με αρχηγό τον Δία ή Ζεύς.
Ποιος όμως ήταν ο Κρόνος και ποια αντίληψη είχαν οι πρόγονοί μας για αυτόν;
Ο Κρόνος, Υιός του Ουρανού και της Γαίας, νυμφευμένος με τη Ρέα, ήταν ο κυρίαρχος Θεός πριν την επικράτηση του Διός, στην Τιτανομαχία. Προς τιμήν του οι Έλληνες είχαν ονομασία ημέρας ως ημέρα Κρόνου, όχι όμως την ονομασία Σάββατον που λανθασμένα αποδόθηκε. Η λέξη Σάββατον προκύπτει από την αρχαία φράση “εύοϊ σαυοϊ” θρακική κραυγή, ενώ αναφέρεται και ως λέξη σε αρχαίο κείμενο “εξέλαμψε των γυναικών ή τρυφή καί ὁ τυμπανισμός καί οἱ Σαβάζιοι” (Άριστοφ . Λυσιστρ. 387) Το σαβάζιος ήτο δωρική λέξις και επίθετον του Θεού Διονύσου. Επομένως λανθασμένα έχουμε δώσει στην ημέρα Κρόνου, την ονομασία Σάββατον.
Ο Κρόνος ήταν ο μικρότερος σε ηλικία και δύναμη από τους Τιτάνες. Ανέτρεψε τον πατέρα του με τη βοήθεια της Γαίας, επειδή ο πατέρας του Ουρανός κατάπινε τα παιδιά του. Κυριάρχησε ως κοσμοκράτορας μέχρι και τη πτώση του, από τον υιό του Δία ή Ζεύς. Υπήρχε επίσης Ναός στην αρχαία Ολυμπία προς τιμήν του, καθώς επίσης και Ναός για την Τιτάνια γυναικά του Ρέα.
Επιπλέον, ο αρχαίος ποιητής Παυσανίας, που επισκέφθηκε την Ολυμπία τον 2ο αι. μ.Χ. και περιέγραψε με ζωντάνια στα βιβλία των Ηλιακών του τα περικαλλή μνημεία, το πλήθος των αφιερωμάτων και όλα όσα σχετίζονταν με την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων, αναφέρει, πως οι Ηλείοι, όσοι ασχολούνταν να διέδιδαν τους παλιούς θρύλους και παραδόσεις, έλεγαν πως στον πρώτο βασιλέα του ουρανού, τον Κρόνο, οι τότε άνθρωποι του λεγόμενου “χρυσού γένους”, είχαν χτίσει ναό του στην Ολυμπία, κι έτσι μάλλον εξηγείται πως ο λόφος – Κρόνιο – πήρε το όνομά του από τον Κρόνο. Αναφέρουν ακόμη οι Ηλείοι, πως εδώ πάλεψε ο Δίας με τον ίδιο τον Κρόνο για την βασιλεία, και άλλοι, πως καθιέρωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες επειδή τον νίκησε.
Κατά τη διάρκεια της χρυσής εποχής ο Κρόνος λατρεύονταν ως θεότητα της σοδειάς και των συγκομιδών, ενώ επιτηρούσε και την πρόοδο των ανθρώπων. Απεικονιζόταν συνήθως με ένα κρυστάλλινο δρεπάνι, το οποίο χρησιμοποιούσε για να συγκομίσει τις σοδειές και ήταν επίσης το όπλο που χρησιμοποίησε για να ευνουχίσει και να καθαιρέσει τον Ουρανό. Μια γιορτή που ονομαζόταν “ΚΡΟΝΙΑ” γινόταν προς τιμή του Κρόνου στην Αθήνα τη δωδέκατη ημέρα του μήνα Εκατομβαιώνα (περίπου 5 Ιουλίου), αλλά και στην αρχαία Ολυμπία.
Η ονομασία Κρόνος φαίνεται να
προκύπτει από τη λέξη χρόνος. Η σύζυγός του Ρέα υποδηλώνει επίσης την ροή (ενέργεια). Σε συνδυασμό του χρόνου και της ενέργειας φανερώνεται τι κρύβεται πίσω από τον μύθο. Η αντίληψη ότι μέσα στον χρόνο μια ενέργεια αλλάζει την ιστορία και τον χώρο.
Ο Κρόνος για τους αρχαίους Έλληνες αποτελούσε τον σημαντικότερο θεό και προς τιμήν του χτίζανε ναούς καθώς και τελούσαν, με κάθε μεγαλοπρέπεια, λατρευτικές και εορταστικές εκδηλώσεις.
Συγκινητικά είναι τα λόγια με τα οποία ο διακεκριμένος λόγιος και πρώτος πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Δημήτριος Βικέλας, περιγράφει τις εντυπώσεις του από την πρώτη του επίσκεψη στην Ολυμπία και στον Κρόνιο λόφο, σε επιστολή του, που έγραψε στον Πύργο στις 28 Απριλίου του 1844:
Ότε από του Κρονίου λόφου βλέπεις τα ερείπια των ναών, των παλαιστρών, των αναθηματικών μνημείων, απλούμενα υπό τους πόδας σου ως εις χάρτην υπερμεγέθη, νομίζεις ότι αναζεί ενώπιόν σου πάν ό,τι μέγα και ωραίον υπήρξεν εις την Αρχαίαν Ελλάδα”.
Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ