Η Διονυσιακή γεωστρατηγική-γεωπολιτική του άξονα 666 εξοντώνει τα έθνη.
Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής.
Η Διονυσιακή εποχή τελειώνει. Εν τούτοις η Αριστόκλεια περίοδος θα αργήσει να εμφανιστεί-κυριαρχήσει. Για αυτό στο μεσοδιάστημα θα συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος γεωστρατηγικός-γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail-6945294197
Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress θα κλείσει οριστικά μέσα στο Φθινόπωρο του 2024.
Οι γεωστρατηγικές-γεωπολιτικές, οι γεωοικονομικές τακτικές καθορίζουν την μοίρα των εθνών και της ανθρωπότητας. Στο επίκεντρο παγκόσμιων αντιπαραθέσεων- συγκρούσεων κυριαρχεί μια άρρωστη αιρετική ιδεολογία. Οι υπέρμαχοι των Διονυσιακών αξιωμάτων δημιούργησαν τις θρησκευτικές προφητείες, καθορίζουν τα νέα δόγματα των εθνών με στόχο της μόνιμη κατάληψη της εξουσίας. Η Διονυσιακή γεωστρατηγική διαδραματίζει κομβικό ρόλο για το μέλλον της ανθρωπότητας. Η Διονυσιακή κουλτούρα καθορίζει της παγκόσμιες εξελίξεις.
Η Διονυσιακή γεωστρατηγική-γεωπολιτική και γεωοικονομία κατευθύνει τα έθνη στην εποχή του παγκόσμιου μεσσία. Όλες οι πολιτικές-στρατιωτικές κινήσεις συμβάλουν σε αυτόν τον σκοπό. Τα κίνητρα των πολέμων ανά την υφήλιο δεν είναι πολιτικά-στρατιωτικά, οικονομικά και ενεργειακά. Πρωτίστως είναι θρησκευτικής φύσεως. Ο γεωστρατηγικός-θρησκευτικός άξονας 666 (ΗΠΑ-Ευρώπη-Ισραήλ), πιστεύει ακράδαντα ότι είναι προορισμένος από τον θεό να εκπληρώσεις τις προφητείες. Τα Δυτικά έθνη εκφράζουν την πεποίθηση ότι είναι τα εκλεκτά για να ολοκληρώσουν το θεϊκό σχέδιο !!! Αυτή η πανάρχαια-Διονυσιακή δοξασία εξυπηρετεί τα δόγματα του Διονυσιακού πολιτισμού. Οι πολλοί να πεινούν και να αδικούνται. Αντιθέτως οι λίγοι να είναι ισχυροί οικονομικά, να αδικούν και να μην αντιμετωπίζουν ποινικές-ηθικές συνέπειες. Η ιδεολογία αυτή εφαρμόζεται ανελλιπώς στην γεωστρατηγική-γεωπολιτική φιλοσοφία του άξονα 666.
Σκοπός η δύναμη-εξουσία, ο παράνομος-άδικος πλουτισμός, η τυραννία και η επιβολή των Διονυσιακών αξιωμάτων. Δεν υπάρχει δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα. Το τέταρτο-Διονυσιακό ράιχ ολοκληρώνει το καταστροφικό του έργο. Οι Διονυσιακές στρατηγικές παρουσιάζονται στα ένθη ως επιθυμίες και θεϊκές εντολές. Η πίστη σε έναν καθορισμένο από τον Θεό ρόλο για τα Διονυσιακά έθνη οδηγεί σε άκαμπτες-αδιάλλακτες πολιτικές με στόχο τους πολέμους και την κατάληψη της παγκόσμιας εξουσία. Τα θρησκευτικά-πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά-πολιτιστικά αξιώματα εφαρμόζονται από τα πανάρχαια χρόνια από τα έθνη που ασπάζονται την Διονυσιακή κουλτούρα.
Αυτή η Διονυσιακή πολιτική έχει ιδιαίτερα καταστροφικές συνέπειες στην Μέση Ανατολή και στην σύγκρουση ανάμεσα σε Ισραήλ, Συρία, Ιράν, Παλαιστίνη και Χεζμπολάχ. Η συνεχιζόμενη γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων έχει πυρήνα τα Διονυσιακά αξιώματα. Όλες οι πολεμικές ενέργειες του Ισραήλ ερμηνεύονται και παρουσιάζονται ως ιστορική συνέχεια των γενοκτονιών που έγιναν στην Παλαιά Διαθήκη, από τους αρχαίους Ισραηλίτες.
Οι επιπτώσεις της Διονυσιακής γεωστρατηγικής-γεωπολιτικής του άξονα 666 είναι ανυπολόγιστες σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι ευρύτερες γεωπολιτικές αναταράξεις που πηγάζουν από τον Διονυσιακό πολιτισμό καθορίζουν το μέλλον της ανθρωπότητας στο όνομα του Θεού της Διονυσιακής κουλτούρας. Η Διονυσιακή αλαζονεία δεν αφήνει περιθώρια για συμβιβασμούς-συνεργασίες, ειρήνη και κατάπαυση του πυρός. Τα Διονυσιακά δρώμενα αποτελούν παγκόσμια πηγή πολέμων, βίας, γενοκτονίας, καταστροφής, εξαθλίωσης και αδικίας εις βάρος των εθνών. Τα πάντα γίνονται με εντολές του θεού.
Αυτή η Διονυσιακή νοοτροπία έρχεται σε θεμελιώδη αντίθεση με τις αρχές του Αριστόκλειου πολιτισμού περί δικαιοσύνης-ισονομίας.
Άξιος τιμής σε μία πόλη είναι όποιος δεν αδικεί. Όμως όλα τα αξιώματα και τις τιμές μιας πόλεως, της αξίζουν όσοι εμποδίζουν τις αδικίες που γίνονται (Αριστοκλής-Νόμοι).
Είναι προτιμότερο να αδικηθείς, παρά να αδικήσεις και να κάνεις κάτι κακό μας δίδαξε μεταξύ πολλών άλλων ο Ύπατος των Φιλοσόφων. Εάν δεν υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη-αξιοκρατία θα καταρρεύσει το κράτος του Θεού (Άγιος-αυτοκράτορας Νικηφόρος).
Για αυτό αναφερόταν στους νόμους του Imperium Romanum. Oi Έλληνες-Ρωμαίοι υπήκοοι εκτός από ελεύθεροι πρέπει να αντιμετωπίζονται από ένα κράτος δικαίου, να μην ταπεινώνονται-ατιμάζονται και να μην αδικούνται. Οι Έλληνες που αγωνίζονται για τον πολιτισμό και την πίστη πρέπει να έχουν την καλύτερη αντιμετώπιση από τους αξιωματικούς, καθώς και από τους πολιτικούς-δημοσίους υπαλλήλους. Ενδεικτικά ο Άγιος-Βασιλιάς Νικηφόρος τονίζει την διαχρονική επικινδυνότητα των εφοριακών και των δικαστών. (Άγιος Pallida Mors Saracenorum).
Οι εφοριακοί-δικαστές και γενικότερα οι υπάλληλοι του Ιmperium Romanun σύμφωνα με τον Άγιο-αυτοκράτορα Νικηφόρο Β Φωκά είναι ανθρωπάκια που δεν ωφελούν σε τίποτα το Ελληνικό έθνος-κράτος, διότι δεν ενεργούν για το κοινό καλό γιατί κατατρέχουν τους φτωχούς και τους πατριώτες. Αυτοί οι κρατικοί αξιωματούχοι με αρχές την αδικία και την αιματηρή φορολόγηση των φτωχών συγκεντρώνουν τον προσωπικό τους πλούτο. Εδώ ο αυτοκράτορας αναφέρεται στις δωροδοκίες όλων των κρατικών υπαλλήλων και τον παράνομο πλουτισμό. Άγιος Νικηφόρος Φωκάς-Περί Παραδρομής πολέμου).
Η Ελευθερία και η Αξιοπρέπεια είναι οι δύο μεγαλύτερες πανανθρώπινες αξίες τις οποίες δημιούργησαν και τις δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί σε όλη την ανθρωπότητα. Εν τούτοις το σημαντικότερο όλων ήταν ότι δεν ήταν θεωρητικοί διδάσκαλοι των δύο υπέρτατων αξιών. Τις δύο μέγιστες πανανθρώπινες αξίες, τις δίδαξαν πολεμώντας χάνοντας τις ζωές τους και τραυματιζόμενοι στα πεδία των μαχών.
Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια είναι τα ιερότερα και σημαντικότερα αγαθά της Αριστόκλειας παιδείας. Απαιτούνται σκληροί αγώνες και αιματηροί ενίοτε για να διατηρηθούν αυτές οι δύο υπέρτατες αρχές από τα έθνη. Για αυτό θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στους φίλους του Διονυσιακού πολιτισμού-Γεωστρατηγικού άξονα 666 ότι ένας πρόγονος τους ο Αρχιερέας των Δελφών, βιογράφος, ιστορικός και Διονυσιακός φιλόσοφος Πλούταρχος μας δίδαξε την ειρηνική επίλυση των διαφορών ανάμεσα στα έθνη. Ο Πλούταρχος, μας δίνει, μια σημαντική πληροφορία στο έργο του “Περί Σωκράτους Δαιμονίου”. Εκεί αναφέρει ότι, Βασιλιάς Αγησίλαος άνοιξε τον τάφο της Μητέρας του Ηρακλή η οποία ονομαζόταν Αλκμήνη. Εκεί ανακάλυψε ένα κείμενο και κάποιες επιγραφές.
Τότε αμέσως έστειλε τον Αγητορίδα ως πρεσβευτή της Σπάρτης στην Αίγυπτο, για να μάθει από πότε χρονολογούνται τα ευρήματα και τι αναγράφονται σε αυτά. Εκείνη την εποχή Φαραώ ήταν ο Νέκταβι. Μετά από τρεις ημέρες ο Αρχιερέας Χόνουφι απάντησε στον Φαραώ και στον Σπαρτιάτη Αγητορίδα, ότι το αλφάβητο γνώριζε ο Ηρακλής και όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες, της εποχής του και ότι το αλφάβητο αυτό, ξεκίνησε στα χρόνια του Πρωτέα.
Επίσης εξήγησε ότι το κείμενο έγραφε να τιμούν οι Έλληνες τους “θεούς” και να λύνουν της διαφορές, τους μέσα από τους φιλοσοφικούς διαλόγους και την ρητορική. Από τα αρχαία χρόνια σε περιόδους ειρήνης και υβριδικού πολέμου, οι ήρωες δεν πολεμούν μόνον με τα όπλα στα πεδία των μαχών, αλλά και με τον γραπτό-προφορικό λόγο την Φιλοσοφία, και την Ρητορική.
Ο Διονυσιακός πολιτισμός την σύγχρονη εποχή βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την Παλαιά Διαθήκη. Αυτό είναι απολύτως λογικό καθώς η ιδεολογία του προέρχεται από την Διονυσιακή κουλτούρα. Η ρητορική που χρησιμοποιεί ο Bibi είναι αδόκιμη με βάση την Αγία Γραφή. Η Βίβλος διδάσκει ότι ο πλούτος και η περιουσία πρέπει να διανέμονται δίκαια και να μην συγκεντρώνονται στα χέρια μιας ολιγαρχίας.
Οι στίχοι 1 και 9 της Εξόδου 23 παρέχουν μια εικόνα για το πώς έπρεπε να αντιμετωπίζονται οι ξένοι της εποχής–: «Μην ακολουθείτε το πλήθος κάνοντας το κακό, αλλά καθιερώστε το νόμο της δικαιοσύνης και του ελέους: Μην καταπιέζετε τον ξένο ; Εσείς οι ίδιοι ξέρετε τι είναι να είσαι ξένος επειδή ήσασταν ξένος στην Αίγυπτο .»
Είναι δικαιοσύνη και έλεος να κόβουν το νερό, τα τρόφιμα, τα φάρμακα και τα καύσιμα σε έναν ολόκληρο πληθυσμό ; Είναι βιβλική δικαιοσύνη όταν βομβαρδίζουν νοσοκομεία ; Καθώς δισεκατομμύρια σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν τις σφαγές στην Γάζα-Δυτική Όχθη, αναλυτές επισημαίνουν ότι η διαμάχη Ισραήλ-Παλαιστίνης θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες.
Υπενθυμίζω ότι προφήτης Μαλαχίας ομιλεί για την επιμονή του Κυρίου σχετικά με την διαθήκη του Ισραήλ ως προϋπόθεση της υποστήριξής προς το Ιουδαϊκό έθνος. «Θυμήσου τον νόμο Μωυσή, τα διατάγματα που έδωσα στο Χωρήβ για όλο το Ισραήλ». Εάν συνεχίσουμε να μην υπακούμε ξανά σε αυτούς τους νόμους, ο Κύριος απείλησε: «Θα έρθω και θα καταραστώ την γη».
Οι πλούσιοι Εβραίοι ελέγχουν τον κόσμο και οι μοίρες των κυβερνήσεων και των εθνών. Ελέγχουν τις κυβερνήσεις και με διάφορους τρόπους αυξάνουν τον πλούτο τους. Σύμφωνα με τον Ilan Pappé, Ισραηλινό ιστορικό και καθηγητή, « οι περισσότεροι Σιωνιστές δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, αλλά πιστεύουν ότι τους υποσχέθηκε την Παλαιστίνη». Όλα τα έθνη απαγορεύουν τις απάνθρωπες πράξεις επειδή είναι αντίθετες με την ηθική, τις αρχές της ανθρωπότητας και τον Αριστόκλειο πολιτισμό. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι μεγάλες χώρες που θεωρούνται “δημοκρατικές-υπερασπιστές” των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης, δέχονται τις γενοκτονίες της Αμερικής και του Ισραήλ.
Η έγκριση μιας άδικης και ανήθικης πράξης από τα ισχυρά κράτη-έθνη της οικουμένης, δεν την καθιστά θεμιτή-ηθική και νόμιμη. Οτιδήποτε βασίζεται στην αλόγιστη βία είναι εγγενώς αυθαίρετο. Όπως αναφέρω σε πολλές εργασίες μου μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών και των άλλων εθνών.
Ο ισραηλινός πληθυσμός υποστηρίζει τον στρατό με δόγμα το «θάνατος στους Άραβες». Οι άποικοι συμμετέχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις. Είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή της διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας που προορίζεται για την Γάζα. Σύμφωνα με την βιβλιογραφία τους και τις δηλώσεις ορισμένων από τους «άντρες της πίστης», αυτές οι στάσεις είναι συνεπείς με τις θρησκευτικές τους διδασκαλίες !!! Αυτό αποδεικνύεται από το απόσπασμα σε βίντεο του ραββίνου Eliezer Kashtiel. Αναφέρει ενδεικτικά : “Οι Άραβες ως μη Εβραίοι είναι ανίκανοι να διοικήσουν μια χώρα”. Απαιτούν τον αφανισμό τον περιορισμό τους λόγω της «γενετικής τους κατωτερότητάς. “Ναι, είμαστε ρατσιστές. “Οι Εβραίοι είναι πιο επιτυχημένη φυλή”.
Μετά από μια σκοτεινή κληρονομιά 70 και πλέον χρόνων με δολοφονίες-γενοκτονίες, η φθίνουσα εποχή του αποικιοκρατικού-νεοναζιστικού Σιωνισμού φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος της. Μετά από την φοβερή γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων. Σε διάφορα άρθρα ξένοι αναλυτές επισημαίνουν τις μοιραίες συνέπειες των ενεργειών, που ενδέχεται να οδηγήσουν στην εξαφάνιση του Ισραήλ. Οι ισχυρισμοί αυτοί βασίζονται σε πραγματικά στοιχεία με βάση την σιωνιστική ψευδοστρατηγική. Η Haaretz
Αντιμέτωποι με τις οπισθοδρομήσεις που προκάλεσε η 7η Οκτωβρίου, η Σιωνιστική προπαγάνδα προπαγάνδισε την εσφαλμένη «εξήγηση» που συνίσταται στην ενίσχυση του κύρους των Σιωνιστών ηγετών και του στρατού κάνοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι γνώριζαν τις προετοιμασίες και τις περίμεναν!
Εάν επέδειξαν αυτή την ευφυΐα οπωσδήποτε ανέμεναν τις συνέπειες και τις λύσεις (ακόμα και με την βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών), την συμμετοχή της Χεζμπολάχ, των Χούτι, των Ιρακινών, την αντίδραση του Ιράν και τα εκατομμύρια των διαδηλωτών υπέρ της Παλαιστίνης σε όλο τον κόσμο. Μην ξεχνάμε την αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κράτους από 146 χώρες του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένων της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Νορβηγίας !!!
Τελικά αναρωτιούνται οι συνάδελφοι ξένοι αναλυτές για το ποια νίκη επέτυχε ο Ισραηλινός στρατός εξοπλισμένος από τις ΗΠΑ, εναντίον μικρών Αραβικών αντιστασιακών ομάδων ; Πιστεύουν ότι είναι στρατηγοί, νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα βασιζόμενοι στις μεγάλες δυνάμεις, αλλά αποτυγχάνουν παντού χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί και πώς! Ακόμη και ο Bibi παραδέχεται δημόσια ότι η υποστήριξη του «κόσμου» στους Παλαιστίνιους αυξάνεται. Όλοι είναι εναντίον μας αναφέρει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός.
Ο Νετανιάχου (πραγματικό όνομα Mileikowsky) όπως αναφέρουν οι ξένοι αναλυτές, δεν έσωσε τους ομήρους και εξαφάνισε την Χαμάς !!! Στους βομβαρδισμούς με στόχο Παλαιστίνιους πολίτες και κοινωνικές και πολιτιστικές υποδομές (κατοικίες, νοσοκομεία, κέντρα υγείας, σχολεία και πανεπιστήμια, τζαμιά, εκκλησίες κ.λπ.) για οκτώ μήνες! Πρέπει να είναι ηρωισμός να σκοτώσεις περισσότερους από 37.500 Παλαιστίνιους, εκ των οποίων το 75% είναι γυναίκες και παιδιά (21.000 αγνοούμενα παιδιά), ιατρικό προσωπικό και να τραυματίζεις ακόμη περισσότερους. Όλοι αυτοί εικάζεται ότι είναι «τρομοκράτες» της Χαμάς ».
Στο LCI (Γαλλικόκανάλι) ο Bibi δήλωσε ότι σκότωσαν «50.000 τρομοκράτες» !!! Ένας απλός μπορεί να συμπεράνει ότι σκότωσαν 50.000 αμάχους (περισσότερους από αυτούς που δηλώνουν οι Παλαιστίνιοι) !!! Εκτός και αν οι 37.500 πολίτες συμπεριλαμβάνονται στους 50.000 τρομοκράτες! Μπράβο στον «πιο ηθικό στρατό του κόσμου» με επικεφαλής τον Bibi. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο ΟΗΕ έβαλε το Ισραήλ στη μαύρη λίστα.
Οι Ισραηλινοί κυρίως οι σιωνιστές-οπορτουνιστές στην δύση, απέτυχαν στην αποικιακή τους επιχείρηση. Επομένως, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επιστρέψουν στηn χώρα καταγωγής τους. Οι άποικοι στην πραγματικότητα περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στηn Δύση από όπου διοικούν τις αποικίες τους και επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική της χώρας καταγωγής τους. Από την αρχή της δημιουργίας τους, είχε αποφασιστεί ότι οι ηγέτες αυτού του «εβραϊκού σπιτιού» έπρεπε να είναι Σιωνιστές « Ευρωπαίοι » έποικοι γιατί «σε αρμονία με τα αληθινά συμφέροντα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας» αντί να είναι «ααφομοιώσιμοι κάτοικοι σε όλες τις χώρες».
Η λύση των δύο κρατών είναι ένα αποικιοκρατικό τέχνασμα. Ο διαχωρισμός μεταξύ κοσμικών και θρησκευόμενων Εβραίων έχει γίνει μη αναστρέψιμος. Μισό εκατομμύριο Ισραηλινοί έχουν ήδη εγκαταλείψει το Ισραήλ με τον πλούτο τους. Η διεθνής απομόνωση συνεχίζει να αυξάνεται. Oi Σιωνιστές που θέλουν να έχουν τα πάντα οδεύουν προς αυτό το αποτέλεσμα. Όλα δείχνουν να στρέφονται εναντίον τους. Οι αυθεντικοί Εβραίοι της Μέσης Ανατολής φυσικά εξαιρούνται από αυτή την εξίσωση.
Λόγω της μεροληψίας και της συνεχούς πολιτικής των «διπλών σταθμών» της ιμπεριαλιστικής Δύσης, πολλά κράτη του Παγκόσμιου Νότου άλλαξαν την συμμαχία και εντάχθηκαν στο στρατόπεδο της λογικής για να αποκτήσουν περισσότερη στρατηγική αυτονομία. Ποια άλλη στάση θα πρέπει να υιοθετήσουμε απέναντι σε ένα στρατόπεδο που έχει καταδικάσει σθεναρά την Ρωσία για την εξαγγελθείσα παρέμβασή της στην Ουκρανία και ότι φέρεται ότι διέπραξε “δολοφονίες αθώων πολιτών” χωρίς να προσκομίσει στοιχεία, παραμένοντας σκόπιμα σιωπηλοί μέσω διπροσωπίας όταν το Ισραήλ κάνει μια πραγματική γενοκτονία μπροστά στα μάτια όλης της οικομένης ;
Οι μαχητές ενάντια στην αδικία δεν τα παρατάνε ποτέ. Σε σύγκριση με τους Σιωνιστές, ξεχωρίζουν για τη νομιμότητά τους. Σε αντίθεση με αυτούς που χρησιμοποιούν διαβολικά μέσα, η Αντίσταση επιμένει χωρίς να καταφεύγει σε βάναυση βία ή κατακριτέες μεθόδους. Ακόμη και με περιορισμένους πόρους, καταφέρνει να πετύχει σημαντικά αποτελέσματα. Παρά τα δεινά που υπέστησαν, οι Παλαιστίνιοι επιδεικνύουν υψηλότερο επίπεδο πολιτισμού και ανθρωπιάς από τους Ισραηλινούς, οδηγούμενοι από μίσος και ρατσισμό. Όλοι οι αποικιοκράτες και οι υπερασπιστές αντιμετώπισαν αυτό το παράδειγμα και απέτυχαν. Η νίκη του απελευθερωτικού κινήματος είναι αναπόφευκτη. Η αποικιοκρατία και η υπεροχή είναι ασυμβίβαστες με την αξιόπιστη και βιώσιμη διακυβέρνηση.
Το Ισραήλ αντιπροσωπεύει το τελευταίο πεδίο δοκιμών όπου εκδηλώνονται οι αποικιακές φιλοδοξίες των Αγγλοσαξόνων και της Γαλλίας. Εάν επιμείνουν, απειλείται η σταθερότητα του κόσμου. Όσο περισσότερο επιμένουν να συμπεριφέρονται με αλαζονικό και τυφλό τρόπο, θεωρώντας τους εαυτούς τους κύριους του κόσμου, τόσο πιο κοντά έρχονται σε μια αντιπαράθεση της οποίας δεν μετρούν ούτε την κλίμακα, ούτε το αποτέλεσμα, ούτε τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν. ούτε οι συμμαχίες που θα δημιουργηθούν! Η συμπεριφορά του Ισραήλ στον πόλεμο της Γάζας είναι εγκληματική με βάση τα ηθικά αξιώματα του Αριστόκλειου πολιτισμού. Εν τούτοις Ευρωπαίοι και Αμερικανοί που ανήκουν στον Διονυσιακό-γεωστρατηγικό άξονα 666, σκοπίμως σιωπούν.
Ο ΒΙΒΛΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ BIBI ΝΕΤΑΧΙΑΝΟΥ.
Όσοι γνωρίζουν καλά την Βίβλο αμέσως αντιλαμβάνονται την επίδραση των προφητών και του αρχαίου Ισραήλ στο στρατεύματα και στην ηγεσία. Στόχος ο ολοκληρωτικός αφανισμός των Παλαιστινίων όπως γινόταν την αρχαία εποχή που πολεμούσαν οι Ιουδαίοι με τα εχθρικά ένθη. Ο θρησκευτικός συγκρητισμός του περιούσιου λαού είναι προφανής.
Η Εβραϊκή Βίβλος είναι γεμάτη από ανατριχιαστικά αποσπάσματα που επικαλούνται και περιγράφουν της γενοκτονίες και την εξόντωση άλλων εθνών στο όνομα του Θεού. Από τα αντίπαλα έθνη ο αιμοσταγής θεός απαιτούσε να εξοντωθούν άπαντες. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά και ζώα σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των γενοκτονιών-αφανισμού ολόκληρων εθνών-φυλών και περιοχών. Παράλληλα με τα εγκλήματα λάμβαναν χώρα και πολιτιστικές καταστροφές.
Η Βίβλος αναφέρει ενδεικτικά ότι οι Ισραηλίτες βρίσκονται σε μια έρημο κοντά στην Γάζα, αντιμετωπίζοντας τους Αμαληκίτες. Η φυλή αυτή αποτελούσε το σύμβολο του κακού και έπρεπε να εξοντωθεί. Οι Αμαληκίτες έπρεπε να εξαφανιστούν- εξαλειφθούν, διότι ήταν ένας αυτόχθονος λαός. Για αυτό έπρεπε με θεϊκή απόφαση-ετυμηγορία να γίνει η σφαγή.
Οι Αμαληκίτες χαρακτηρίζονται ως αιώνιος εχθρός των Ισραηλιτών. Για αυτό αναφέρονται σε κεφάλαια της Αγίας Γραφής: Στο 17ο κεφάλαιο της Εξόδου (στίχοι 8-16) ο Αμαλήκ πολεμά κατά των Εβραίων στην έρημο. Ο Μωυσής διατάζει τον Ιησού του Ναυή να ηγηθεί των Ισραηλιτών στην μάχη του Ρεφιδίμ. Ο Μωυσής παρακολουθεί από έναν λόφο την μάχη όπως έκαναν οι Πέρσες βασιλείς. Στο 25ο κεφάλαιο του Δευτερονόμιου (στίχοι 17-19) οι Ισραηλίτες διατάζονται να εξαλείψουν την ανάμνηση των Αμαληκιτών από την υφήλιο μόλις καταλάβουν τη Γη της Επαγγελίας, ως εκδίκηση για όσα τους είχαν κάνει κατά την περιπλάνησή τους («ἐξαλείψεις τὸ ὄνομα Ἀμαλὴκ ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ οὐ μὴ ἐπιλάθῃ»).
Επίσης στο κεφάλαιο 7, στίχος 1-16, οι Εβραίοι διατάσσονται να σκοτώσουν όλους τους κατοίκους και τα ζώα των πόλεων που είναι αλλόθρησκοι. Η παράδοση αναφέρει ότι ο βασιλιάς Σαούλ έχασε την εύνοια του Θεού των Εβραίων επειδή δεν κατόρθωσε να σκοτώσει τον βασιλιά Αγάγ και όλα τα ζώα των Αμαληκιτών (Α΄ Βασιλειών, κεφάλαιο ιε΄). Στο 15ο κεφάλαιο του Α΄ Βασιλειών (στ. 1-9), ο Σαμουήλ ονοματίζει τους Αμαληκίτες ως τον εχθρό των Ισραηλιτών: «τάδε εἶπε Κύριος Σαβαώθ· νῦν ἐκδικήσω ἃ ἐποίησεν Ἀμαλὴκ τῷ Ἰσραήλ, ὡς ἀπήντησεν αὐτῷ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐξ Αἰγύπτου». Για αυτό αμέσως μετά ο Θεός διατάζει τον Σαούλ να καταστρέψει τους Αμαληκίτες. Στον στίχο 33 ο Σαμουήλ χαρακτηρίζει τον βασιλέα των Αμαληκιτών Αγάγ ως εχθρό και δολοφόνο, σκοτώνοντάς τον.
Κατά το 30ό κεφάλαιο στίχος. 1-2, οι Αμαληκίτες εισέβαλαν στην έρημο και στην Σεκελὰκ (ή Ζικλάγκ, την συνοριακή περιοχή Ιουδαίων-Φιλισταίων) προς το τέλος της βασιλείας του Σαούλ. Οι Αμαληκίτες πυρπόλησαν την Σεκελάκ και πήραν τους κατοίκους της αιχμαλώτους. Ο μετέπειτα βασιλιάς Δαβίδ ήταν επικεφαλής μιας επιτυχημένης εκστρατείας κατά των Αμαληκιτών ώστε να ανακτήσει «όλους όσους είχαν πάρει μαζί τους οι Αμαληκίτες». Στο πρώτο κεφάλαιο του Β΄ Βασιλειών (στίχοι 5-10) ένας Αμαληκίτης αβαφέρει στον Δαβίδ ότι βρήκε τον Σαούλ να στηρίζεται πάνω στο δόρυ του μετά τη Μάχη του όρους Γελβουέ. Ο Αμαληκίτης ισχυρίζεται ότι ο Σαούλ τού είπε να τον σκοτώσει. Ο Δαβίδ τότε διέταξε τους άνδρες του να σκοτώσουν τον Αμαληκίτη επειδή είχε σκοτώσει κεχρισμένο βασιλέα του Ισραήλ («χριστὸν Κυρίου»).
Αυτή η έχθρα είναι η βάση της εντολής του Θεού προς τον Σαούλ: « Αυτό λέει ο Κύριος των δυνάμεων: Εξέτασα τι έκανε ο Αμαλήκ στον Ισραήλ. Χτυπήστε τον Αμαλήκ και καταστρέψτε όλα όσα του ανήκουν και μην έχετε συμπόνια, μην δείξετε έλεος, αλλά σκοτώστε άνδρες και γυναίκες, παιδιά και βρέφη, βόδια και πρόβατα, καμήλες και γαϊδούρια !!!
Ο δισταγμός του Σαούλ να υπακούσει σε αυτή τη διαταγή του κοστίζει την βασιλεία του Ισραήλ και την εύνοια του Παντοδύναμου. Η μεταγενέστερη εβραϊκή παράδοση σχολιάζει αυτό το γεγονός ως εξής: « Κατέφυγε στην εξόντωση γυναικών και παιδιών και σκέφτηκε ότι δεν θα ενεργούσε ως προς αυτό με βάρβαρο και απάνθρωπο τρόπο: επειδή οι Αμαληκίτες ήταν εχθροί και είχε λάβει εντολή από τον Θεό, την οποία ήταν επικίνδυνο να αγνοήσει » (Ιωσήφος, Αρχαιότητες των Εβραίων, βιβλίο VI, κεφάλαιο 7).
Σε μια μελέτη που έγινε υπολογίζεται ότι 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν θύματα γενοκτονίας και υπέστησαν τρομερές φρικαλεότητες. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Marcion, ένας θεολόγος γεννημένος το 85 μ.Χ. εγκατέλειψε την Χριστιανική κοινότητα της Ρώμης. Μετά την αποχώρηση του ίδρυσε δική του Εκκλησία. Το βασικό δόγμα της εκκλησίας του ήταν ότι απέρριπτε τον σκληρό και αιμοσταγή Θεό της Παλαιάς Διαθήκης υπέρ του γλυκού και φιλάνθρωπου Ιησού Χριστού.
Αναφέρει ενδεικτικά ο Marcion ότι έχω ρωτήσει ιερείς, επισκόπους και θεολόγους που γνώριζα για αυτή την κραυγαλέα αντίφαση μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, χωρίς να λάβω καμία πειστική εξήγηση. Για αυτό ο Marcion κήρυξε ότι ο Θεός είχε στείλει τον Ιησού Χριστό, ο οποίος ήταν διαφορετικός από τον εκδικητικό Θεό Γιαχβε Ο Marcion Θεωρούσε τον εαυτό του οπαδό του Αποστόλου Παύλου. Το δόγμα του ονομάζεται Μαρκιονισμός.
Ο Marcion δημοσίευσε την παλαιότερη καταγραφή ενός κανόνα βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Οι πρώτοι Πατέρες της Εκκλησίας όπως ο Ιουστίνος Μάρτυρας , ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός κατήγγειλαν τον Μαρκίωνα ως αιρετικό ή αντίχριστο και αφορίστηκε από την εκκλησία της Ρώμης. Ο εκδιωγμένος δημοσίευσε τον δικό του κανόνα χριστιανικών ιερών γραφών, που περιείχε δέκα επιστολές του Παύλου. Το Ευαγγέλιο του Μαρκίωνα υποστηρίζεται ότι είναι μια επεξεργασμένη έκδοση του Ευαγγελίου του Λουκά.
Μερικοί σύγχρονοι μελετητές έχουν διατυπώσει την θεωρία ότι το Ευαγγέλιο του Μαρκίωνα ήταν το παλαιότερο, αν και αυτό έχει αμφισβητηθεί. Στην πραγματικότητα η βία της Βίβλου επικρατούσε συνεχώς έναντι του Ευαγγελίου στους αιώνες που ακολούθησαν, αποτελώντας ένα πρότυπο δίωξης, υποδούλωσης και εξόντωσης στο οποίο στηρίχθηκαν όλα τα εκχριστιανισμένα έθνη Γερμανοί, Βούλγαροι, Σλάβοι κλπ.
Από την Παλαιά Διαθήκη ξεκίνησαν και οι Διονυσιακές σταυροφορίες και όλοι οι θρησκευτικοί πόλεμοι. Οι γενοκτονίες των Ινδιάνων της Αμερικής και άλλα εγκλήματα είναι βασισμένα στην Βίβλο. Αποσπάσματα από το Δευτερονόμιο και άλλα βιβλία χρησιμοποιήθηκαν για να υποκινήσουν τους στρατιώτες σε σφαγές και μαζικές σφαγές.
Το μήνυμα του Ευαγγελίου έχει αγνοηθεί και περιφρονηθεί πρωτίστως από την ίδια την Εκκλησία. Το Καθολικό Βατικανό υπήρξε σύμβολο διαφθοράς και βίας σε όλη τη σύγχρονη εποχή, ενώ οι Προτεστάντες πάστορες έχουν ευλογήσει όλες τις ευρωπαϊκές φρικαλεότητες στον Νέο Κόσμο. Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τον 21ο αιώνα για να βρούμε έναν Πάπα που καταδίκαζε τον πόλεμο ως τέτοιο, χωρίς αν ή αλλά, σύμφωνα με το πνεύμα και το γράμμα του Ευαγγελίου.
Είναι αλήθεια ότι η δυτική παράδοση του πολέμου ποικίλλει, συμπεριλαμβανομένων των πολέμων κατάκτησης, της διατήρησης του status quo και των αυτοκρατορικών πολέμων. Πηγή κάθε γενοκτονίας-αιματοχυσίας αποτελεί η Παλαιά Διαθήκη. Ξένοι αναλυτές εκτιμούν ότι ο εφιάλτης ενός παγκόσμιου πολέμου με πρότυπο την Παλαιά Διαθήκη, επιβάλει την απόλυτη απαγόρευση της Βίβλου.
Με βάση τα προαναφερόμενα δεν αποκλείεται να γνώριζε ο Marcion ότι ένα μέρος των Ισραηλιτών εγκατέλειψε τον Θεό των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης και ασπάστηκε την Διονυσιακή λατρεία όπως μας πληροφορεί ο Αρχιερέας των Δελφών, βιογράφος-ιστορικός και φιλόσοφος του Διονυσιακού πολιτισμού, ο Πλούταρχος.
Η Διονυσιακή ελίτ επιβιώνει και κυριαρχεί εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, μέσα από μια συγκεκριμένη μέθοδο. Η Διονυσιακή αριστοκρατία από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι και σήμερα δημιουργεί παγκόσμιες αυτοκρατορίες τις οποίες στην συνέχεια καταστρέφει είτε εγκαταλείπει όταν δεν τις χρειάζεται. Οι αυτοκρατορίες που δημιούργησαν προκάλεσαν τρομερές γενοκτονίες. Η νέα-τρίτη Ρώμη με πρωτεύουσα την Μόσχα βασίζεται στον νόμο, στην λογική ως μια παγκόσμια ανθρώπινη ικανότητα. Στον αντίποδα η Ιερουσαλήμ εκπροσωπεί τον Διονυσιακό πολιτισμό και την οικουμενικότητα του Βάκχου-Savaziou Τα πολιτιστικά-γεωστρατηγικά-
Σύμφωνα με ξένους αναλυτές το θείο δικαίωμα είναι μια μυθοπλασία, είναι ένα ψέμα και είναι μια εβραϊκή καινοτομία, όπως έδειξε ξεκάθαρα ο Jan Assmann στο The Price of Monotheism. Ο θεϊκός νόμος των Ισραηλινών είναι ασύμβατος με το ρωμαϊκό δίκαιο του Κρεμλίνου. Ο θεϊκός νόμος εξ ορισμού τοποθετείται πάνω από τον νόμο που ανέπτυξαν οι άνθρωποι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κράτος του Ισραήλ περιφρονεί το διεθνές δίκαιο. Το Ισραήλ θεωρεί ότι έχει ένα θεϊκό αποκλειστικό δικαίωμα που του επιτρέπει να γενοκτονεί τα άλλα έθνη.
Η προοπτική ενός κόσμου χωρίς διεθνές δίκαιο στην σύγχρονη πυρηνική εποχή είναι ένα συνταρακτικό και επικίνδυνο γεγονός. Η γενοκτονία στη Γάζα από το Ισραήλ υπό την προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών επιταχύνει αυτήν την παγκόσμια συνειδητοποίηση. Το διεθνές δίκαιο, ο σεβασμός των συνθηκών και των δεσμεύσεων, η δικαιοσύνη στην επίλυση συγκρούσεων, η διπλωματία που βασίζεται στην καλή πίστη, τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη, είναι πράγματα που το Ισραήλ περιφρονεί και απορρίπτει. Το Διεθνές Δίκαιο είναι η αναζήτηση της δικαιοσύνης και της αλήθειας. Το Ισραήλ είναι η δύναμη του ψέματος, της εξαπάτησης, της διαφθοράς και του εκβιασμού. Ένα από τα βασικά θέματα που διακατέχουν την Βίβλο (Παλαιά Διαθήκη) είναι η κριτική-έλεγχος των βασιλιάδων, των πλούσιων και των διεφθαρμένων δικαστών που παραβίαζαν τις Δέκα Εντολές που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή.
Οι άνθρωποι του Θεού (Προφήτες) είχαν ως στόχο να δημιουργηθεί μια δίκαιη και ισότιμη κοινωνία προστατεύοντας τους φτωχούς από την οικονομική καταπίεση-εξαπάτηση της δουλείας του χρέους και την απώλεια της γης. Αν οι προφήτες ζούσαν στην εποχή μας θα καταδικάζονταν από τον Bibi για παραβίαση των πιο θεμελιωδών νόμων του βιβλικού Ιουδαϊσμού, με βάση την δική του Βιβλική ερμηνεία. Εκείνους τους αιώνες οι προφήτες του Θεού περιέγραψαν πολλές φορές ότι ο Κύριος ήταν εξαιρετικά δυσαρεστημένος επειδή το Ισραήλ παρέκκλινε από τις εντολές του με συνέπεια να αποσύρει την προστασία του και να καταδικάσει τον λαό του Ισραήλ.
Για αυτό κατακτήθηκε το Ιουδαϊκό έθνος. Οι βιβλικοί προφήτες απέδωσαν την ήττα του Ισραήλ το 722 π.Χ. στην τιμωρία του Κυρίου για την παραβίαση της διαθήκης που προσέφερε. Η τιμωρία του Ισραήλ ταίριαζε με το έγκλημα. Ακριβώς όπως η πλούσια πιστώτρια ελίτ είχε αφαιρέσει τους την γη και οι δέκα φυλές του Ισραήλ απελάθηκαν στην Μεσοποταμία και την Μηδία. Το γεωγραφικό μέγεθος της Ιουδαίας μειώθηκ σε μια περιοχή γύρω από την Ιερουσαλήμ.
Ο Ιεζεκιήλ, ο προφήτης των εξόριστων Ιουδαίων οδηγήθηκε στην Βαβυλωνία το 597 π.Χ. ως όμηρος. Κατά την περίοδο της αιχμαλωσίας έγινε ήταν η βασική επιρροή του Έσδρα και της ιερατικής σχολής που επεξεργάστηκε τις πρώιμες πηγές της Τορά. Η Τορά οριστικοποιήθηκε όταν οι Εβραίοι επέστρεψαν από την Βαβυλώνα. Οι Ιουδαίοι επεξεργάστηκαν τις βαβυλωνιακές έννοιες της οικονομικής δικαιοσύνης στον Ιερό Μωσαϊκό Νόμο.
Για αυτό ο προφήτης Ιεζεκιήλ αναφέρει : «Ο λόγος του Κυρίου ήρθε σε μένα: Το τέλος είναι τώρα επάνω σας και θα εξαπολύσω την οργή μου εναντίον σας. Θα σε κρίνω σύμφωνα με την συμπεριφορά σου και θα σου ανταποδώσω για όλες τις απεχθείς πρακτικές σου», αναφέροντας την πόλωση του πλούτου από τους πλουσιότερους Εβραίους, τη διαφθορά των δικαστηρίων και την παραβίαση της αρχικής διαθήκης με τον Κύριο. Οι προφήτες δεν συμπαθούσαν τους άδικους Εβραίους.
Για αυτό αν βρισκόταν σήμερα στο Ισραήλ θα αντιδρούσαν. Ήταν αντισιωνιστές και θα κατέκριναν τους δεξιούς πολιτικούς που τώρα καταργούν τα δικαστήρια της χώρας, ενθαρρύνουν τις μαζικές δολοφονίες αμάχων και καταστρέφουν τις υποδομές μιας ολόκληρης κοινωνίας; Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι κανένας θρησκευτικός παράγοντας δεν επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Νετανιάχου ότι ενεργεί βάσει βιβλικής δέσμευσης ως δικαιολογία για την διάπραξη γενοκτονίας με την κατάληψη της παλαιστινιακής γης και την καταστροφή του υπάρχοντος πληθυσμού.
Κυριολεκτικά ο Bibi ομοιάζει με μάγο που προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή του κοινού από αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Ο Νετανιάχου ισχυρίζεται ότι ενεργεί με βάση τις Βιβλικές εντολές ως δικαιολογία για την γενοκτονία των Παλαιστινίων. Αλλά αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι ένα σύμφωνο από την παράδοση του Μωυσή είναι ορθό ; Στην πραγματικότητα φαίνεται ότι είναι η μοχθηρή απαίτηση από τον δικαστή και τον εξέχοντα Σαμουήλ που λέει στον Σαούλ, τον στρατηγό που ήθελε να κάνει βασιλιά: « Τώρα πήγαινε και χτυπήστε τον Αμαλήκ [έναν εχθρό του Ισραήλ] και καταστρέψτε εντελώς όλα όσα τους ανήκουν. Μην τους λυπηθείτε, σκοτώστε άνδρες και γυναίκες, παιδιά και βρέφη, βοοειδή και πρόβατα, καμήλες και γαϊδούρια » (Α’ Σαμουήλ 15:3).
Αυτά τα λόγια δεν ήταν λόγια του Κυρίου και ο Σαμουήλ δεν ήταν ο Μωυσής. Και δεν υπήρχε γενική υπόσχεση για υποστήριξη των Εβραίων ανεξάρτητα από το πώς συμπεριφέρονται. Ακολουθώντας το αίτημα του Σαμουήλ για κατάκτηση ως μέσο για να γίνει ο Σαούλ αρκετά δημοφιλής ώστε να γίνει βασιλιάς είχε ήδη παραβιάσει τις εντολές του Κυρίου . Δεν υπάρχει καμία απόδειξη για αυτό στον εορτασμό του Νετανιάχου για την συμφωνία του Σαμουήλ και του Σαούλ να γίνει δημοφιλής μέσω στρατιωτικής κατάκτησης.
Παρά τις παροτρύνσεις ο Σαμουήλ επέπληξε για κακή συμπεριφορά τον Σαούλ λέγοντάς του ότι ο Κύριος είχε αποφασίσει να βρεθεί άλλος άνθρωπος για να είναι βασιλιάς του Ισραήλ. Δεν ήταν ο Κύριος που έδωσε εντολή να καταστραφεί ο Αμαλέκ, αλλά ένας προφήτης που επιθυμούσε να τοποθετήσει έναν βασιλιά στο θρόνο. Η επίκληση μιας τέτοιας εντολής είναι εκ πρώτης όψεως απόδειξη της πρόθεσης διάπραξης γενοκτονίας. Αλλά αυτό φαίνεται λιγότερο σημαντικό για τον Νετανιάχου από το να ικανοποιήσει την επιθυμία των Ισραηλινών για εκδίκηση.
Ο Bibi δεν αναφέρει το γεγονός ότι ο Σαούλ δεν υπάκουσε τις εντολές του Κυρίου και ότι ο Κύριος τον απέρριψε ως βασιλιά. Eπίσης δεν αναγνωρίζει το πλαίσιο, μερικά κεφάλαια νωρίτερα, στο Α’ Σαμουήλ 12:15, το οποίο περιγράφει τη διαφθορά των δικαστών και την προειδοποίηση του Σαμουήλ ότι: « Αν δεν υπακούτε στον Κύριο, αν επαναστατείτε ενάντια στις εντολές του, o Θεός θα είναι εναντίον σου ». Η προειδοποίηση του Κυρίου ότι « αν επιμείνεις να κάνεις το κακό, εσύ και ο βασιλιάς σου θα σαρωθείς » θα έπρεπε να είχε προβληματίσει τον σημερινό πρωθυπουργό του Ισραήλ. .
Η Αγία Γραφή είναι αξιοσημείωτη για την κριτική στους βασιλιάδες που κυβέρνησαν την Ιουδαία-Ισραήλ. Είναι στην πραγματικότητα μια μακρά ιστορία κοινωνικής επανάστασης στην οποία οι οί ηγέτες προσπάθησαν συχνά με επιτυχία να νικήσουν μια εγωιστική-επιθετική ολιγαρχία, που καταγγέλθηκε επανειλημμένα για την απληστία της να εξαθλιώνει οικονομικά τους λαούς, να αρπάζει τα εδάφη τους και να τους υποβιβάζει σε δούλους.
Η διαφθορά της Ισραηλινής ελίτ οδήγησε στην εγκατάλειψη από τον Θεό. Ποια ήταν η διαθήκη που έγινε στο Χωρήβ κοντά στο όρος Σινά; Ο Κύριος έδωσε στον Μωυσή τις Δέκα Εντολές που είχαν ηθικό σκοπό την κοινωνική δικαιοσύνη και τον καταμερισμό του πλούτου. Έκανε μια συμφωνία που δεσμεύει όλους τους μελλοντικούς Εβραίους να υπακούουν σε αυτές τις εντολές (Έξοδος 19-23 και Δευτερονόμιο 5:2 και 28:43).
Από την αρχή ο Θεός απείλησε να τιμωρήσει τους Εβραίους εάν παραβίαζαν την Παλαιά Διαθήκη. Τα λόγια των προφητών αναφέρουν τους πολλούς τρόπους με τους οποίους οι επόμενες γενιές παραβίασαν την διαθήκη. Η ισονομία και η προστασία των φτωχών ήταν ο ρόλος των αρχαίων προφητών. Είχαν εντολή από τον Θεό να αφυπνίσουν τον Ισραηλινό λαό και να τον προστατέψουν από τα τυραννικά καθεστώτα. Για αυτό οι Ιουδαίοι έχασαν τις μάχες εναντίον των ξένων εθνών, τους οποίους οι προφήτες περιέγραψαν ως όργανα του Κυρίου για να τους τιμωρήσουν για την ανυπακοή τους.
Τα εδάφια Δευτερονόμιο 28:21-25 προειδοποιούν τους Ιουδαίους ότι αν δεν υπακούσουν στις εντολές του Κυρίου. Ο Κύριος θα τους χτυπήσει με ασθένειες μέχρις ότου σας εξολοθρεύσει από την γη που έχουν στην κατοχή τους και ότι « θα γίνετε νικημένοι μπροστά στους εχθρούς σας. Το Δευτερονόμιο (29, 24-25) υπενθυμίζει στους Ιουδαίους ότι αν ο Κύριος τους κάνει να υποφέρουν αυτό που έκανε στα Σόδομα και τα Γόμορρα, τον Αδμάθ και τον Ζεβοΐμ, « είναι επειδή αυτός ο λαός έχει εγκαταλείψει τη διαθήκη του Κυρίου, του Θεού των πατέρων τους και την διαθήκη που έκανε μαζί τους όταν τους έβγαλε από την Αίγυπτο ».
Οι προφήτες περιέγραψαν τι σήμαινε η υπακοή στη διαθήκη. Τα εδάφια Ησαΐας 5:3 και 8 ανέφεραν την οικονομική ανισότητα ως το μεγαλύτερο πλήγμα της Ιουδαϊκής κοινωνίας, κατηγορώντας τους ηγέτες και τα ιερατεία για την απληστία και την ασυδωσεία. Αλίμονο σε εσάς που προσθέτετε το ένα σπίτι στο άλλο, που προσθέτετε το ένα χωράφι στο άλλο, μέχρι να μην υπάρχει πια ελεύθερος χώρος στην γη ». Αυτή ακριβώς είναι η μοίρα που επιφυλάσσει στους Παλαιστίνιους που εκδιώχθηκαν από τα εδάφη τους από το σημερινό Ισραήλ που ενεργεί ως κράτος εποίκων.
Τα εδάφια Ησαΐας 10:1-3 αναφωνούν: « Αλίμονο σε εκείνους που φτιάχνουν άδικους νόμους, σε εκείνους που εκδίδουν καταπιεστικά διατάγματα με σκοπό να στερήσουν τα δικαιώματά από τους φτωχούς και να ληστέψουν τον καταπιεσμένο λαό, λεηλατώντας τις χήρες και τα ορφανά. Τι θα κάνετε την ημέρα της κρίσης όταν η κακοτυχία έρχεται από μακριά; » Και στο 29:13-15: « Ο Κύριος είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται σε μένα με το στόμα τους και με τιμούν με τα χείλη τους, αλλά η καρδιά τους είναι μακριά από εμένα. Η λατρεία που μου αποδίδουν αποτελείται μόνο από κανόνες που διδάσκονται από άνδρες. Αλλοίμονο σε εκείνους που καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να κρύψουν τα σχέδιά τους από τον Κύριο .”
Ο επόμενος προφήτης, ο Ιερεμίας κατηγορεί το Ισραήλ ότι εγκατέλειψε τον Κύριο και παραβίασε την διαθήκη, φέρνοντας καταστροφή μέσω της κακίας και της πλάνης » Αποκαλώντας το Ισραήλ άπιστο (3:8 και 20-21), Mέσα σε αυτό το θέατρο του παραλόγου κατά την σημερινή εποχή είδαμε μεταξύ άλλων ότι αρκετοί Δυτικοί αμερόληπτοι αναλυτές γνωρίζουν καλύτερα τις γραφές από τον Bibi. Τα αρχαία χρόνια ένα τμήμα από τους Φοίνικες-Σημίτες, εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό της Παλαιάς Διαθήκης και έγιναν πιστοί των ειδώλων. Από τότε άλλαξε οριστικά η παγκόσμια ιστορία.
Κανένα άλλο έθνος δεν επέδειξε τόσο μεγάλη πίστη, ζήλο και αφοσίωση στους Διονυσιακούς θεούς πλην του Φοινικικού-Ιουδαϊκού έθνους. Οι Ιουδαίοι μυήθηκαν στην Διονυσιακή πίστη-κουλτούρα από τους Αιγύπτιους και εν συνεχεία από τους Βαβυλώνιους. Με βάση τα Διονυσιακά αξιώματα οι Φοίνικες Ιουδαίοι εισέβαλαν στην αρχαία Ελλάδα. Με γενοκτονίες και ανελέητες σφαγές επιβάλουν τον Διονυσιακό πολιτσμό-θρησκεία στους Έλληνες. Οι αρχαίοι Σιωνιστές ως γνήσιοι συνεχιστές των παραδόσεων τους πίστευαν στον θεό Savazio, για αυτό έφεραν την Ολύμπια θρησκεία στην Ελλάδα,
Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο “θεός” Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα).
Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο “θεό” του Ιουδαϊκού έθνους. Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών. (1) O Φρυγικός Savazios είναι ο “θεός” των αχαλίνωτων ερωτικών οργίων-σεξουαλική μαγεία και των καταστροφών. Για αυτό μοιραζόταν την διοίκηση του Φοινικικού μαντείου των Δελφών με τον έτερο “θεό” των καταστροφών, τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.
Η ΕΙΣΟΒΛΗ ΤΩΝ ΦΙΟΙΝΙΚΩΝ-ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Κανένα άλλο έθνος δεν επέδειξε τόσο μεγάλη πίστη, ζήλο και αφοσίωση στους θεούς της Διονυσιακής κουλτούρας, πλην του Φοινικικού-Ιουδαϊκού έθνους. Οι Ιουδαίοι μυήθηκαν στην Διονυσιακή πίστη-κουλτούρα από τους Αιγύπτιους και εν συνεχεία από τους Βαβυλώνιους. Με βάση τα Διονυσιακά αξιώματα οι Φοίνικες Ιουδαίοι εισέβαλαν στην αρχαία Ελλάδα. Με γενοκτονίες και ανελέητες σφαγές επιβάλουν τον Διονυσιακό πολιτισμό-θρησκεία στους Έλληνες. Οι αρχαίοι Σιωνιστές ως γνήσιοι συνεχιστές των παραδόσεων τους πίστευαν στον θεό Savazio, για αυτό έφεραν την Ολύμπια θρησκεία στην Ελλάδα,
Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο “θεός” Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα).
Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο “θεό” του Ιουδαϊκού έθνους. Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών. (1) O Φρυγικός Savazios είναι ο “θεός” των αχαλίνωτων ερωτικών οργίων-σεξουαλική μαγεία και των καταστροφών. Για αυτό μοιραζόταν την διοίκηση του Φοινικικού μαντείου των Δελφών με τον έτερο “θεό” των καταστροφών, τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.
Διαβάζοντας τους αρχαίους συγγραφείς Εκαταίο Μιλήσιο (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 – 58), Ισοκράτη (Παναθηναϊκός, Ελένης εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός κ.α.), Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29, Μ, Απόσπασμα 3),και τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ύπατο των φιλοσόφων (Μενέξενος 245c-d), διαπιστώνουμε ότι πριν από τους Τρωικούς πολέμους και συγκεκριμένα το 1500 π.Χ. ξεσπούν στην Αίγυπτο λοιμώδης ασθένειες (οι 7 πληγές, σύμφωνα με την Αγία Γραφή) και οι ντόπιοι τις αποδίδουν στους ασεβείς αλλόφυλους.
Για να αποφύγουν την οργή των ντόπιων οι μετανάστες που ζούσαν στην Αίγυπτο συσπειρώνονται και φεύγουν σε άλλα μέρη. Ένα μέρος των Ισραηλιτών με αρχηγό τον Μωυσή κατευθύνονται δια ξηράς στην Ιουδαία. Με αρχηγό τον Κάδμο οι Φοίνικες πέρασαν σε πολλά Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και στην Βοιωτία όπου έκτισαν την Καδμεία ή Θήβα της Ελλάδας. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Καδμεία από το όνομα του Κάδμου και Θήβα λόγω της πατρίδας του Κάδμου, τις Θήβες της Αιγύπτου.
Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό κάτι που διαβεβαιώνουν οι μεγάλοι σοφοί Αριστοκλής-Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Ισοκράτης, Θουκυδίδης και άλλοι, οι Δαναοί έφτασαν στην Πελοπόννησο το έτος 1511 π.Χ. και ο Κάδμος στην Βοιωτία το έτος 1519 π.Χ. Οι Δαναοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο (έγινε το έτος 1218 – 1209 π.Χ). Αντίθετα οι Καδμείοι ή Θηβαίοι δεν έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο και κατά τα Περσικά μήδισαν, επειδή ήσαν Φοινικικής-βαρβαρικής καταγωγής (Ηρόδοτος). Σύμφωνα και με τον Ευριπίδη (Φοίνισσες 247), «κοινόν αίμα» ενώνει τους Θηβαίους με τους Φοίνικες.
Ο Εκαταίος-Μιλήσιος αναφέρει ότι η Πελοπόννησος πριν από τους Έλληνες την κατοίκησαν βάρβαροι. Εξάλλου, ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα κατοικία βαρβάρων υπήρξε, στους παλιούς καιρούς, αυτά αναφέρουν όσοι μνημονεύουν αυτά τα πράγματα, γιατί ο Πέλοπας έφερε ένα λαό από τη Φρυγία στη χώρα που απο αυτόν ονομάστηκε Πελοπόννησος, και ο Δαναός από την Αίγυπτο, και οι Δρύοπες, οι Καύκωνες κι οι Πελασγοί κι οι Λέλεγες και άλλοι τέτοιοι λαοί μοίρασαν τους τόπους πάνω και κάτω από τον ισθμό. Γιατί την Αττική κατέλαβαν Θράκες προκαλώντας φοβερή γενοκτονία με τον θεουργό Εύμολπο, την Δαυλίδα τ
Ην ότε υας Βοιωτιον ένεπον. Κ
Οι Δαναοί με πλοία και με αρχηγό το Δαναό μέσω Ρόδου πάνε στο Άργος της Πελοποννήσου. Όταν έφτασαν εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τους κατοίκους του Άργους, που ήσαν Αχαιοί στην γενιά. Ωστόσο επειδή ο βασιλιάς των Αργείων που ονομάζονταν Γελάνωρ δεν είχε γιο για διάδοχο και από την άλλη δεν είχε στρατιωτικές ικανότητες για να νικήσει , οι Αργείοι κάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση και αφετέρου να γίνει κοινός βασιλιάς.
Αυτός είναι και ο λόγος που μετά τα Τρωικά οι Αργείοι ονομάζονταν και Αχαιοί-Δαναοί και Αργείοι και από αυτούς κατ’ επέκτασιν και όλοι οι Έλληνες. Με αρχηγό τον Κάδμο οι Φοίνικες πέρασαν σε πολλά Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και στην Βοιωτία της Ελλάδας όπου έκτισαν την Καδμεία ή Θήβα της Ελλάδας.
Η πόλη αυτή ονομάστηκε Καδμεία από το όνομα του Κάδμου και Θήβα λόγω της πατρίδας του Κάδμου, τις Θήβες της Αιγύπτου. Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό κάτι που διαβεβαιώνουν οι μεγάλοι σοφοί Αριστοκλής-Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Ισοκράτης, Θουκυδίδης και άλλοι, οι Δαναοί έφτασαν στην Πελοπόννησο το έτος 1511 π.Χ. και ο Κάδμος στην Βοιωτία το έτος 1519 π.Χ. Οι Δαναοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο (έγινε το έτος 1218 – 1209 π.Χ). Αντίθετα οι Καδμείοι ή Θηβαίοι δεν έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο και κατά τα Περσικά μήδισαν, επειδή ήσαν Φοινικικής-βαρβαρικής καταγωγής (Ηρόδοτος). (1)
Η οικογένεια των Περσειδών από το Άργος θεωρούσε γενάρχη της τον Δαναό, που ήλθε από την Ανατολή, και οἱ Θηβαίοι τιμούσαν ως γενάρχη τους τον Κάδμο γιο του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, που ήλθε στην Ελλάδα από την Παλαιστίνη, εγκαταστάθηκε στην Θήβα και συνέβαλε στη γένεση των λεγόμενων Σπαρτών από τα δόντια του δράκοντα. Σύμφωνα και με τον Ευριπίδη (Φοίνισσες 247), «κοινόν αίμα» ενώνει τους Θηβαίους με τους Φοίνικες. Tην Αττική κατέλαβαν Θράκες προκαλώντας φοβερή γενοκτονία με τον θεουργό Εύμολπο, την Δαυλίδα τ
Οι δε Θράκες, και Ιλλυριοί, και Ηπειρώται, και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν. ΄Τοισι μέντ
ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ SAVAZIO-ΔΙΟΝΥΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΑ.
Οι Δελφοί ήταν το μεγαλύτερο μαντείο της αρχαιότητας. Εκεί όλοι οι λαοί της Ανατολικής Μεσογείου όπως οι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι, οι Φρύγες, οι Λυδοι και οι Πέρσες, αναζητούσαν την πρόβλεψη των Φοινικικών ιερατείων για πάσης φύσεως ζητήματα.
Όλοι οι αξιωματούχοι και οι θεσμικοί παράγοντες της Ανατολής κατέφευγαν στην θεϊκή ετυμηγορία. Μέσα από τους αιματηρούς εμφύλιους πολέμους και την Δελφική Αμφικτυονία, το Φοινικικό μαντείο υπήρξε παγκόσμιο πνευματικό, πολιτικό, οικονομικό και γεωστρατηγικό-γεωπολιτικό κέντρο κατά τους αρχαίους αιώνες. Εκείνη την εποχή το μαντείο υπήρξε η ανώτατη πολιτική-στρατιωτική και οικονομική εξουσία των εθνών της Ανατολικής Μεσογείου. Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας καθόριζαν τις τύχες των κρατών της ανατολής.
Εκείνοι αποφάσιζαν για την οικονομία, την πολιτική, τους πολέμους και τις κοινωνικές εξελίξεις. Δεν είναι σχήμα λόγου είτε υπερβολή καθώς το μαντείο αποτελούσε το διεθνές νομισματικό ταμείο του αρχαίου κόσμου !!! Πολλές Ελληνικές πόλεις κράτη καθώς και ξένα, διατηρούσαν στους Δελφούς θησαυροφυλάκια για την φύλαξη των προσφορών και των πολύτιμων αντικειμένων τους. Κανένας πόλεμος, καμία πολιτική-οικονομική, κοινωνική και πνευματική δραστηριότητα δεν γινόταν χωρίς την έγκριση του μαντείου. Οι Δελφοί απέκτησαν τεράστια δύναμη μέσα από τους πολέμους που υποκίνησαν και την ομοσπονδιακή ένωση δώδεκα φυλών Στερεάς και Θεσσαλίας (Δελφική Αμφικτυονία). Όλοι οι “ιεροί” πόλεμοι προκλήθηκαν από τους ιερείς-θεουργούς του Φοίβου και του Savaziou.
Η πολιτική σημασία των Δελφών ήταν τεράστια καθώς υποκινούσαν όλους τους πολέμους που έλαβαν χώρα κατά την αρχαιότητα. Ενδεικτικό ήταν ότι ο δεύτερος Ιερός πόλεμος, έγινε για τον έλεγχο του μαντείου-χρυσωρυχείου πάντα. Οι Αθηναίοι με παρότρυνση του Δελφικού ιερατείου βοήθησαν τους Φωκείς να εντάξουν το ιερό στην ομοσπονδία τους, προκαλώντας την οργή των Σπαρτιατών, οι οποίοι επανέφεραν προσωρινά τους Δελφούς στην πρότερη κατάστασή τους, αλλά οι Αθηναίοι αντεπιτέθηκαν και η πόλη αποδόθηκε τελικά στους Φωκείς.
Μέχρι τον τρίτο Ιερό Πόλεμο όλα αυτά, όταν με παρέμβαση του Φιλίππου οι Δελφοί επέστρεψαν στη Δελφική Αμφικτυονία, η οποία ελεγχόταν ωστόσο πια από τους πανίσχυρους Μακεδόνες. Ένας Δ’ Ιερός Πόλεμος θα ξεσπούσε λίγο αργότερα, καθώς το μαντείο παραήταν πλούσιο και σημαντικό για να μένει ανεξάρτητο.
Οι Φοίνικες ίδρυσαν το μαντείο των Δελφών. Από την Θήβα και τους Δελφούς προερχόταν όλα τα δεινά του Ελληνικού έθνους. Στην μυθολογία-ιστορία, αναφέρονται πολλοί χρησμοί του Φοινικικού μαντείου, για χιλιάδες-φοβερές θυσίες, στους «θεούς»-δαίμονες, της αρχαίας θρησκείας. Αμέτρητα ήταν τα αθώα θύματα, κυρίως αγνοί νέοι. Τα άτυχα παιδιά, θυσιάστηκαν από τους αιμοσταγείς-αλλοδαπούς ιερείς του παγανισμού, με εντολή του Δελφικού ιερού. Ο σκοτεινός παγανισμός ήταν η θανατηφόρα μάστιγα του Ελληνισμού.
Η αρχαία θρησκεία κατέστρεψε τον Ελληνισμό και παράλληλα κατέρρευσε κάτω από το βάρος των γενοκτονιών και των αισχρών εγκλημάτων της. Το απόγειον της κακουργίας και του ανθελληνισμού των σκοτεινών παραγόντων της αρχαίας Θρησκείας, ήταν οι τρομερές διώξεις των σοφών επιστημόνων στην Αθήνα, με δίκες-καταδίκες “περί αθεΐας” και την θανάτωση πολλών φιλοσόφων, επιστημόνων, πολιτικών, ποιητών, σοφιστών, ρητόρων κλπ.
Οι Φοινικικές ορδές κατέκτησαν τους Έλληνες με άγριες σφαγές και οργανωμένες γενοκτονίες. Απέσπασαν τις περιουσίες των αρχαίων Ελλήνων και τους έκαναν είλωτες όπως στην Σπάρτη. Τους επέβαλαν την θρησκεία τους, το δωδεκάθεο και χρησιμοποίησαν ακόμη και τα ιερά για την νέα θρησκεία. Εμφύλιοι πόλεμοι. Η επίκληση λόγων για τις άγριες εμφύλιες πολεμικές συρράξεις στην αρχαία Ελλάδα, είναι εφικτό να διαπιστωθούν με βάση τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και τους κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε το Φοινικικό μαντείο των Δελφών.
Ο Θουκυδίδης αφιέρωσε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του, στις αιτίες του εμφυλίου ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν ο τρομερότερος εμφύλιος της αρχαίας Ελλάδος, ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για την παρακμή στην αρχαία εποχή, είχε και αυτός όπως όλοι οι εμφύλιοι θρησκευτικά κίνητρα. Πίσω από αυτή την τρομερή γενοκτονία βρισκόταν για πολλοστή φορά το Δελφικό μαντείο και με τις Φοινικικής καταγωγής Πυθίες παρακινούσε τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους σε φονικότατες συγκρούσεις και απίστευτες θηριωδίες, μέσα από τους εκατέρωθεν κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε σκόπιμα (Θουκιδiδης Ιστορία. Α-4).
Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο για να τιμωρήσουν-πλήξουν και να απομακρύνουν από την εξουσία της Αθηναϊκής πολιτείας τον Περικλή και τους σοφούς φίλους του Αναξαγόρα, Ιπποκράτη, Ηρόδοτο, Φειδία οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαρξη των Ολύμπιων Θεών και με τις διδασκαλίες τους αποδομούσαν την ξενόφερτη θρησκεία από την Αίγυπτο. Ενδεικτικά αναφέρει ο Ευριπίδης : ” Αν οι θεοί κάνουν αισχρές πράξεις δεν είναι θεοί¨ (Martin Nilson, “Η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας”, σελίδα 287). Είναι γνωστό σε όλους ότι οι Ολύμπιοι δαίμονες διακατεχόταν από τις πιο ανώμαλες και παρά φύσιν σεξουαλικές επιθυμίες.
Η Επιρροή του Αναξαγόρα, του Ιπποκράτη και των άλλων σοφών-φίλων του Περικλή στους Αθηναίους πολίτες ήταν πολύ μεγάλη και η Ολύμπια θρησκεία κινδύνευε με κατάρρευση. Για αυτό οι σατανικοί ιερείς υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο, με στόχο την ανατροπή του Περικλή, την απομάκρυνση των “άθεων” φίλων του και τον περιορισμό της Ελληνικής φιλοσοφίας που άνθιζε στην Αθήνα.
Στον αντίποδα στην Σπάρτη εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τόσο υψηλό φιλοσοφικό επίπεδο. Οι Μεσσηνιακοί πόλεμοι που κατέστρεψαν την Πελοπόννησο, είχαν θρησκευτικό-πνευματικό κίνητρο. Εκεί έγιναν τρομερές ανθρωποθυσίες, όπως στα εκατομφόνια, από τους Σπαρτιάτες και τους Μεσσήνιους. Ακόμη γινόταν αμέτρητες θυσίες αιχμαλώτων στον Δία. Όμως μετά από τριακόσια χρόνια αγρίων πολέμων, απίστευτης γενοκτονίας, οι Σπαρτιάτες επικράτησαν και έκαναν τους Μεσσήνιους είλωτες. Το 660 π.Χ. οι Κορίνθιοι με αρχηγό τον τύραννο Κύψελο, έσφαξαν τους Κερκυραίους.
Το απόγειον του ανθελληνισμού και του εωσφορισμού, ήταν η αποστολή 300 αιχμαλώτων αγοριών, στις Σάρδεις για να ευνουχιστούν προς τιμήν της Κυβέλης !!! Ο Σπαρτιάτης Κλεομένης το 505 π.Χ. σε μια από τις εκστρατείες του εναντίον των Αργείων, ανάγκασε τον άμαχο πληθυσμό, να καταφύγει στο “ιερό” άλσος. Στην συνέχεια έβαλε φωτιά και έκαψε πέντε χιλιάδες άμαχους. Απανθρακώθηκε-αφανίστηκε το άνθος των νέων του Άργους. Η ιδιότητά τους ως ικέτες των κοινών «θεών», δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο.
Μια ακόμη γενοκτονία προκάλεσαν οι τέσσερις φοβεροί ιεροί πόλεμοι, (595-332 π. Χ.), οι οποίοι για τριακόσια περίπου χρόνια αποδεκάτισαν την Ελλάδα. Ονομάστηκαν ιεροί, διότι έγιναν με υποδείξεις του μαντείου των Δελφών (Θουκιδίδης, Ιστορία Α΄3).
Οι πόλεμοι έγιναν για να έχει την πολιτική-στρατιωτική και την οικονομική ηγεμονία όλων των Ελλήνων. Υπεύθυνοι για μια ακόμη φορά τα αδίστακτα Δελφικά Ιερατεία. Ενδεικτικό της τρομερής γενοκτονίας, ήταν ότι το 219 π. Χ., ο επικεφαλής της Αιτωλικής Συμπολιτείας, ο στρατηγός Σκόπας κυριεύει το Δίον, την ιερή πόλη των Μακεδόνων και καταστρέφει τα πάντα. Γκρεμίζει όλα τα κτίσματα, και στην συνέχεια, πυρπολεί ακόμη και τους χώρους λατρείας.
Οι ίδιες βαρβαρότητες έγιναν, και στο ιερό της Δωδώνης, από τον στρατηγό των Αιτωλών Δωρίμαχο. Στην συνέχεια, ο Φίλιππος με τους Μακεδόνες, πέρασαν σε αντίποινα, «πυρπόλησαν και κατεδάφισαν τα ιερά και ανέτρεψαν η κατέστρεψαν 2.000 ανδριάντες». Όμως δεν περιορίστηκαν στην Αιτωλία, αλλά εισέβαλαν και στην Αττική, το 200 π. Χ., όπως εξιστορεί ο Λίβιος, όπου ισοπέδωσαν, και τα μνημεία και ανέσκαψαν τους τάφους, διασκορπίζοντας τα οστά των νεκρών !!!
Από κάθε πόλεμο οι αλλοδαπό ιερείς των Δελφών απαιτούσαν ως θέληση του Ιουδαίου Απόλλωνα και του Φρυγικού Διόνυσου-Savaziou την δεκάτη από τα αιματοβαμμένα λάφυρα. Χαρακτηριστικό ήταν ότι είχαν την αναίδεια και την ανεντιμότητα να ζητούν από τις πόλεις ποσοστά ακόμη και από τους Περσικούς πολέμους, κατά τους οποίους το Δελφικό ιερό, ήταν με την πλευρά των ηττημένων και ομόθρησκων Περσών, καθώς έδινε αποτρεπτικούς χρησμούς, για να μην πολεμήσουν οι Έλληνες. Επίσης οι Φοίνικες ιερείς έδιναν χρησμούς παγίδες και υποδαύλιζαν τα μίση μεταξύ των αρχαίων πόλεων.
Οι Έλληνες που επισκεπτόταν το Φοινικικό μαντείο, έβλεπαν κάθε φορά τα αιματοβαμμένα λάφυρα των εμφυλίων πολέμων. Το αποτέλεσμα ήταν φρικτό-οδυνηρό και δυσβάσταχτο, καθώς ενθυμούμενοι τι έγινε στο πρόσφατο παρελθόν, οδηγήθηκαν σε νέους εμφύλιες διαμάχες. Αρκετούς χρησμούς για τους Ελληνικούς εμφυλίους πολέμους τους είχε δώσει ο Φρυγικός “θεός” Savazios μαζί με τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.
Την εποχή των Περσικών πολέμων το μαντείο των Δελφών ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών, και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψευδοχρησμών να μην πολεμήσουν. Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους. Σε κάθε πόλεμο που γινόταν με τους Πέρσες, οι Φοίνικες ιερείς έδιναν αποτρεπτικούς χρησμούς στους Έλληνες να μην πολεμήσουν, διότι οι Μηδοι ήταν ομόθρησκοι τους. Ενδεικτικός είναι ο χρησμός της Αριστονίκης η οποία προδοτικά είπε στους Έλληνες : “Τι κάθεσθε ταλαίπωροι, φύγετε στα πέρατα της γης, εγκαταλείψτε τις οικίες σας και την ακρόπολη σας. Ο ερχόμενος από την Ασία Άρης θα καταστρέψει τα πάντα, και όχι μόνον τα δικά σας τείχη, αλλά και τα τείχη των άλλων πόλεων θα απολεσθούν. Φύγετε λοιπόν από το οχυρό σας, έστω και αν αυτό γεμίζει θλίψη τις ψυχές σας. ” (Κ. Παπαρηγόπουλου Ιστορια Γ΄, σελίδα 94 και Ηρόδοτος-VII,140). Τους ίδιους χρησμούς έδωσε η Αριστονίκη και σε άλλες πόλεις όπως στους Αργείους και στους Κρήτες. Σε όλες αυτές τις πόλεις η Αριστονίκη είπε να τηρήσουν ουδετερότητα απέναντι στον πόλεμο Περσών–Ελλήνων και να υποταχθούν στους σατανιστές, βάρβαρους Ασιάτες εισβολείς (Ηρόδοτος .VII,148-169). Όταν οι Έλληνες αρχηγοί δεν δεχόταν αυτούς τους χρησμούς, γιατί ήθελαν να πολεμήσουν, τότε έδιναν νέους χρησμούς παγίδες.
Στις Πλαταιές οι θρησκευτικοί παράγοντες των Δελφών απαγόρευαν μέσω των χρησμών στους Έλληνες να πολεμήσουν. Ούτε να αμυνθούν δεν τους επέτρεπαν για να μην προσβληθεί ο δαίμονας Απόλλων. Είχαν περάσει πλέον αρκετές ημέρες όπου οι Έλληνες παρέμειναν παθητικοί-θεατές στον ίδιο τους τον θάνατο.
Οι Έλληνες στρατιώτες τραυματιζόταν από τους Πέρσες χωρίς να έχουν το δικαίωμα να αμυνθούν, ενώ ταυτόχρονα εξαιτίας της παρατεταμένης απραξίας τελείωναν τα τρόφιμα και το νερό. Εκείνη ακριβώς την χρονική στιγμή έρχεται το τελειωτικό χτύπημα στους Έλληνες με έναν ακόμη “χρησμό” από την σφηκοφωλιά των Δελφών. Ο νέος κίβδηλος χρησμός έλεγε ότι εάν θέλουν οι Αθηναίοι να νικήσουν τους Πέρσες, θα πρέπει να εγκαταλείψουν της Πλαταιές και να πολεμήσουν στην Αττική, διότι εκεί υπάρχει ναός της Ίσιδας-Δήμητρας της εωσφορικής θεάς από την Αίγυπτο.
Ο Έλληνας στρατηγός Παυσανίας με το επιτελείο του είδε τον θανάσιμο κίνδυνο και την ολοκληρωτική καταστροφή. Για αυτό σκέφτηκε όπως ο Παυσανίας και σε συνεννόηση με το επιτελείο του, έβαλαν τους Πλαταιείς να παραχωρήσουν τα εδάφη τους, στους Αθηναίους, ώστε να πολεμήσουν σε δικό τους έδαφος, με βάση τον ψευδοχρησμό. Το άριστο αυτό Ελληνικό σχέδιο ευνοούσε και το γεγονός ότι υπήρχε στις Πλαταιές, δαιμονικός ναός της Αιγύπτιας Ίσιδας-Δήμητρας, για αυτό θα ήταν σε θέση να κάμψουν αντιρρήσεις των Αθηναίων. Μετά από αυτό το πολύ ευφυέστατο τρόπο δεν χρειάστηκε να φύγουν καθόλου οι Αθηναίοι, διότι ήταν πλέον Αθηναϊκό έδαφος οι Πλαταιές, υπό την Αθηναϊκή εξουσία.
Όμως για να είναι απολύτως σίγουρος ο Μέγας Παυσανίας και το επιτελείο του, έβαλαν τον στρατηγό Αρίμνηστο να πει στους Αθηναίους ότι είχε δεί “όνειρο”. Στο “όνειρο” εκείνο τον διέταζε ο αρχηγός των των θεών ο Δίας, να “μεταφέρει” στους Αθηναίους την εντολή του, να πολεμήσουν στις Πλαταιές, μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες. Οι αφελείς Αθηναίοι μετά από όλα όσα τους είπε, ο στρατηγός Αρίμνηστος, ήταν πλέον πεποισμένοι ότι έπρεπε να πολεμήσουν στις Πλαταιές, διότι αυτή ήταν η “εντολή” του Δια. Για αυτό οι Αθηναίοι έκαναν αμέσως ολόκληρο το Αιγυπτιακό τελετουργικό προς τιμήν της Δήμητρας.
Με αυτόν τον τρόπο απέφυγαν οι πολυμήχανοι Έλληνες την θανάσιμη Φοινικική παγίδα από τους Δελφούς. Με αυτόν τον τρόπο έμειναν οι Αθηναίοι στις Πλαταιές, και όλοι μαζί οι Έλληνες πολέμησαν ενάντια στους Πέρσες με αποτέλεσμα μια ακόμη νίκη, η οποία τους εξασφάλιζε πλέον την πολυπόθητη ελευθερία. Μετά το τέλος της μάχης των Πλαταιών, ο στρατηγός Παυσανίας, κατευθύνθηκε στην Φοινικική Θήβα. Ο Έλληνας στρατηγός Παυσανίας απαίτησε να του παραδώσουν τους προδότες, οι οποίοι ήταν αρχηγοί των Φοινίκων της Θήβας και πολέμησαν με τους ομόθρησκους τους Πέρσες, ενάντια στους Έλληνες. Οι αρχηγοί των Φοινίκων ήταν ο Τιμηγενίδης και ο Ατταγίνης.
Όμως οι υπόλοιποι Φοίνικες της Θήβας αρνήθηκαν στον Παυσανία, την παράδοση των ομοεθνών τους. Μάλιστα οι δολοπλόκοι Φοίνικες χρησιμοποίησαν και την προσφιλή τους διαχρονική τακτική, σε μια απέλπιδα προσπάθεια τους να αποφύγουν την παράδοση των αρχηγών τους. Για αυτό πρότειναν στον Σπαρτιάτη Παυσανία, ένα πολύ υψηλό χρηματικό ποσό, με σκοπό να τον εξαγοράσουν, ώστε να μην εκτελέσει τους προδότες.
Όπως ήταν φυσικό ο στρατηγός Παυσανίας διότι ήταν γνήσιος Έλληνας αρνήθηκε την πρόταση των Φοινίκων- δωδεκαθειστών για δωροδοκία. Τότε αναγκάστηκαν να παραδώσουν στον Ήρωα Σπαρτιάτη Στρατηγό, τους Σημίτες αρχηγούς. Ένας εκ των αρχηγών ο Ατταγίνης ο οποίος πολέμησε μαζί με τους Πέρσες ενάντια στους Έλληνες, επέτυχε να διαφύγει κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων του Παυσανία με τους Φοίνικες-παγανιστές της Θήβας. Ο Έλληνας Παυσανίας οδήγησε τους προδότες Φοίνικες παγανιστές στην Κόρινθο, όπου τους εκτέλεσε για εσχάτη Προδοσία.
Αυτός ήταν ένας ακόμη πολύ σοβαρός λόγος για τον οποίο τον είχαν κατηγορήσει άνανδρα-προδοτικά και θανατώθηκε, ως κοινός εγκληματίας, ο Παυσανίας από το Φοινικικό ιερατείο. Εάν ο Ήρωας-Σπαρτιάτης Στρατηγός Παυσανίας ήταν προδότης-Ιουδαίος και χρηματιζόταν, τότε θα αποδεχόταν την πρόταση να πάρει το υψηλό χρηματικό ποσό που του πρότειναν οι Σημίτες της Θήβας ώστε να μην εκτελέσει τους προδότες αρχηγούς τους.
Ο μεγάλος Παυσανίας σε σχέση με τους άλλους δύο Έλληνες αρχηγούς των Περσικών πολέμων, είχε κάνει ένα ακόμη μεγάλο επίτευγμα. Αυτό ήταν η θανάτωση των αρχηγών της Θήβας οι οποίοι πολέμησαν μαζί με τους υπόλοιπους Φοίνικες της Θήβας ενάντια στους Έλληνες κατά την μάχη των Πλαταιών. Επίσης εάν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες και o Παυσανίας ήταν “Ιουδαίοι” θα πολεμούσαν στο πλευρό των Περσών και των Σημιτών της Θήβας στην μάχη των Πλαταιών.
Ακόμη ο Εθνικός Ήρωας Λεωνίδας και οι 300 Σπαρτιάτες δεν θα έπεφταν στις Θερμοπύλες και οι Δωριείς Σπαρτιάτες-Λάκωνες δεν θα είχαν εκδιωχθεί από την Πελοπόννησο, δεν θα συμμετείχαν στην κάθοδο των Δωριέων, και δεν θα έπαιρναν στον Τρωικό πόλεμο εάν ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής. Συνεπώς οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής όπως ψευδώς αναφέρεται σε διάφορα ιστορικά άρθρα και εργασίες. Στο σημείο αυτό να αναφέρω ενδεικτικά την άδικη και απάνθρωπη δολοφονία του Αισώπου, η οποία ήταν ένα από τα χιλιάδες εγκλήματα των Δελφών.
Το φαινόμενο του πολέμου αποτελεί διαχρονικό αντικείμενο επιστημονικών μελετών στην γεωστρατηγική-γεωπολτική, τις Διεθνείς σπουδές και τις στρατιωτικές σχολές. Ο πόλεμος είναι μια πράξη βίας με στόχο την υποταγή-εξαναγκασμό στις επιθυμίες του αντιπάλου. Ο επεκτατικός πόλεμος είναι το μέσον για την επίτευξη άνομων σκοπών επί του αντιπάλου. Η ειρήνη και η αγάπη υποστηρίζονται και προωθούνται σχεδόν από όλες τις θρησκείες. Εν τούτοις στις πιο αιματοβαμμένες σελίδες της ανθρωπότητας σε πολέμους, την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν τα ιερατεία των θρησκειών.
Εμπόλεμες συρράξεις και αδελφοκτόνοι εμφύλιοι. Διαχρονικά οι θρησκευτικές-πολεμικές συρράξεις υπήρξαν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης κοινωνίας και στο όνομα των θεών σφαγιάστηκαν, βασανίστηκαν και μετανάστευσαν εκατομμύρια άνθρωποι. Από τα αρχαία χρόνια τα έθνη όρισαν κανόνες ηθικής και νομικής δεοντολογίας, όμως ανέκαθεν τα ιερατεία είχαν έναν ισχυρό ρόλο, επιβάλλοντας την αδίστακτη εξουσία τους στους λαούς με καταστροφικές συνέπειες. (Εμφύλιοι πόλεμοι στην αρχαία Ελλάδα και οι τέσσερις Σταυροφορίες).
Οι πολεμικές αντιπαραθέσεις στο όνομα των θεών γινόταν στην πραγματικότητα για να αποκτούν οι αχριερείς των θρησκειών εξουσία-δύναμη και πλούτο. Η κινητήριος δύναμη της θρησκείας κινητοποιούσε τις μάζες οι οποίες πολεμούσαν για την πίστη, την πατρίδα, την ελευθερία, την περιουσία, και την ζωή. Το περί δικαίου αίσθημα το οποίο επικαλούνταν τα ιερατεία έκανε λιγότερο ειδεχθής και αποκρουστικές τις πολεμικές διαμάχες.
Ο ινδουισμός καταδικάζει απερίφραστα όλες εκείνες τις πράξεις που μπορεί να προκαλέσουν την απώλεια της ζωής κάθε ζώντος πλάσματος, παράλληλα όμως υπάρχει το πολεμικό έπος Μαχαμπαράτα, που μιλά για επικά επιτεύγματα επιφανών ανδρών στα πεδία των μαχών. Ο πολεμοχαρής Κρίσνα οδηγεί τον πολεμιστή Αρτζούνα στην μάχη (Kurukshetra). Ο Αρτζούνα βλέποντας στην πλευρά των αντιπάλων του φίλους, συγγενείς και δασκάλους διστάζει να πολεμήσει και σκέφτεται να καταθέσει τα όπλα για να μην τους βλάψει. Ο Κρίσνα του εξηγεί ότι πρέπει να είναι πιστός στο ρόλο του ως ευγενής- πολεμιστής και τον διατάζει να κάνει το καθήκον του προς το έθνος και τους θεούς. Στην Ιουδαϊκή θρησκεία οι πόλεμοι έχουν σημαντική θέση και στην Παλαιά διαθήκη αναφέρονται πολεμικές συγκρούσεις.
Ακόμη και η απόλυτη θρησκεία αγάπης ο χριστιανισμός απέκτησε έναν αμυντικό στρατιωτικό χαρακτήρα μετά την ανάληψη διοικήσεως του Imperium Romanum από τους Έλληνες. Κατά την μεσαιωνική εποχή οι θρησκευτικές πολεμικές αντιπαραθέσεις εναντίον των εκάστοτε απίστων λαών, αποτελούσε το βασικότερο κίνητρο για επίθεση και πόλεμο από έθνη. Όμως πολέμους είχαμε και ενάντια στους ομόδοξους Το σχίσμα στην Χριστιανική εκκλησία μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Ρώμης, ήταν ο πυρήνας των πολεμικών επιχειρήσεων.
Για αυτό οι σταυροφόροι στο δρόμο κατέκτησαν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Στην σύγχρονη εποχή με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ξεκίνησε εμφύλιος πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία. Σλάβοι Χριστιανοί-Ορθόδοξοι, Βόσνιοι Μωαμεθανοί και Κροάτες Καθολικοί επιδόθηκαν σε ανελέητες πολεμικές αντιπαραθέσεις επί χρόνια με βάση τις αρχές των δύο παγκόσμιων πολιτισμών.
Οι σύγχρονες υπερδυνάμεις της εποχής μας θα πολεμήσουν για θρησκευτικές, πολιτιστικές-κοινωνικές, οικονομικές και εδαφικές αιτίες. Γεωστρατηγικά έχουμε ένα εκτενέστατο θρησκευτικό, πολιτικό-στρατιωτικό, πολιτιστικό πλέγμα συμφερόντων και κυριαρχίας ανάμεσα στις δύο αυτοκρατορίες-υπερδυνάμεις Ρωσία-Κίνα και Αμερική-ΝΑΤΟ.
Ένα από τα πιο επικίνδυνα μέσα που χρησιμοποιούνται από την νέα τάξη είναι οι θρησκευτικές οργανώσεις οι οποίες διέπονται από ένα ανελέητο και τυφλό θρησκευτικό φανατισμό. Με αυτές τις μεθόδους επιδιώκουν την δημιουργία μεσαιωνικών καθεστώτων για να εξυπηρετήσουν την κυριαρχία του Σιωνισμού.
Οι Αμερικανοί έχουν γίνει οι προστάτες του σύγχρονου Ισραήλ ακολουθώντας τις ίδιες ιδεολογίες που κατήγγειλαν οι μεγάλοι προφήτες. Οι Αμερικανοί ευαγγελιστές όπως και η ισραηλινή κυβέρνηση, έχουν αγνοήσει επιδεικτικά τις διδαχές των βιβλικών προφητών και τα θαύματα, την Ανάσταση και τις ευεργεσίες του Ιησού Χριστού.
Ανάμεσα στο Ισραήλ και το διεθνές δίκαιο δεν υπάρχει πλέον κανένας συμβιβασμός. Ένας από τους δύο πρέπει να επικρατήσει. Η νίκη του Ισραήλ θα σήμαινε τον θάνατο του διεθνούς δικαίου. Οι παγκόσμιοι ηγέτες συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή αργά ή γρήγορα, τα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να αποφασίσουν εάν θα συνταχθούν με τον Savazio-Διόνυσο και την Διονυσιακή κουλτούρα 666 η τον Βλαντιμίρ Πούτιν-Ρωσική Ομοσπονδία και τον Αριστόκλειο πολιτισμό στην νέα του έκφανση με βάση τα δόγματα του γεωστρατηγικού άξονα 888. Στην Παλαιστίνη, όπως και στην Ουκρανία, ήταν οι Αμερικανο-Αγγλοσιωνιστές ολιγάρχες που ενορχήστρωσαν τις συγκρούσεις. σχεδόν όλες οι συγκρούσεις.
Το Ισραήλ και η Ουκρανία είναι δύο παρόμοια μέτωπα, που επωφελούνται από την ίδια υποστήριξη. Οι πληρεξούσιοί τους στην Ουκρανία είναι οι ναζιστικές τρομοκρατικές πολιτοφυλακές. Στη Μέση Ανατολή, ορισμένες αραβικές μοναρχίες υποστηρίζουν το Ισραήλ και τους ισλαμιστές τρομοκράτες. Το τέλος του Σιωνισμού θα προκύψει από τη γενοκτονία που διαπράχθηκε κατά του παλαιστινιακού λαού.
Η δυτική οικονομική ολιγαρχία δημιούργησε το «Ισραήλ» για τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα χρησιμοποιώντας Ρεβιζιονιστές-Σιωνιστές Εβραίους. Ισχυρίστηκαν ότι ήθελαν να προστατεύσουν την κοινότητά τους, εν τούτοις έθεσαν σε κίνδυνο την ασφάλεια όλων των Εβραίων. Ο ναζισμός πρόσφερε μια ευκαιρία για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Ορισμένοι ιστορικοί έχουν αποδείξει τη συμπαιγνία μεταξύ των Σιωνιστών Εβραίων και των Ναζί στο έργο «Εβραϊκό σπίτι» στην Παλαιστίνη. (1)
