Ποια ήταν η γυναίκα που άλλαξε την Ελληνική ιστορία σύμφωνα με τον μεγάλο Ισοκράτη ;

Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής.

Μια γυναίκα άλλαξε την Ελληνική ιστορία και την μοίρα του Ελληνισμού όπως αναφέρει ο μεγάλος Ρήτορας Ισοκράτης. Ενδεικτικά αναφέρει ότι ήταν τόσο όμορφη που ο μεγάλος Ήρωας Θησέας θεωρούσε ανάξια τα επιτεύγματα και τον βίο του εάν δεν είχε για σύζυγο την συγκεκριμένη γυναίκα.

 

 

 

 

 

 

 

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος γεωστρατηγικός-γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail-6945294197. Οι τρεις παγκόσμιες καινοτομίες μου-Project Manager.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress θα κλείσει οριστικά μέσα στο Φθινόπωρο του 2024.

Στην σημερινή εργασία θα δούμε στα πλαίσια της Γεωστρατηγικής και της επιβίωσης από τον υβριδικό πόλεμο την δύναμη της Διονυσιακής πορνείας. Επίσης για πολλοστή φορά οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού στην προσπάθεια τους να μας αφανίσουν καταλήγουν να μας ευεργετούν.

Η ΩΡΑΙΑ-ΕΒΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ (1).

Πρώτοι “χειρών αδίκων” ξεκίνησαν τις εχθροπραξίες οι Φοίνικες παγανιστές, εάν και εφόσων η αρπαγή μιας γυναικώς είναι αδίκημα. Αυτά μας αναφέρει ο Πατέρας της παγκόσμιας και της Ελληνικής Ιστορίας, ο Μέγας Ηρόδοτος. Οι Φοίνικες ως ναυτικός λαός, έκαναν εμπόριο και για αυτό ταξίδευαν σε ολόκληρη την Μεσόγειο πουλώντας τα εμπορεύματα τους.

Ανάμεσα στις πόλεις τις οποίες επισκέφτηκαν ήταν και το Ελληνικό εκείνη την εποχή Άργος, που ήταν η πρώτη από της πόλεις της Ελλάδας. Ανάμεσα στις γυναίκες, που πήγε να δει, τις πραγμάτειες τους, ήταν και η κόρη του βασιλιά, η Ιώ. Όσο εκείνη διάλεγε, τι να αγοράσει, οι Φοίνικες συνεννοήθηκαν μεταξύ τους, την άρπαξαν, την έσυραν στο πλοίο τους και έφυγαν για την Αίγυπτο. Οι Έλληνες σε αντίποινα για την αρπαγή της Ιώς, πήγαν στην Φοινίκη, και απήγαγαν την κόρη του βασιλιά, την Ευρώπη. Όμως οι αρπαγές δεν σταμάτησαν. Στην συνέχεια οι πρόγονοι μας απήγαγαν την μεγαλύτερη μάγισσα όλων των εποχών, όταν πήγαν με την Αργώ στην Αία της Κολχίδας. Όταν τέλειωσαν τις επιχειρήσεις τους, “άρπαξαν” την κόρη του βασιλιά, την Μήδεια, και έφυγαν. Ο βασιλιάς έστειλε κήρυκες στην Ελλάδα, ζητώντας ικανοποίηση και την κόρη του πίσω.

Οι Έλληνες απάντησαν πως δεν τους δόθηκε ικανοποίηση για την αρπαγή της Ιώς, οπότε κι αυτοί δεν είχαν καμιά υποχρέωση προς εκείνον. Αυτά αναφέρει ο Ηρόδοτος, ότι είναι η Περσική άποψη για την Αργοναυτική εκστρατεία.

Μια γενιά αργότερα διηγούνται οι Πέρσες ο Πάρις θέλησε να αρπάξει και εκείνος μια γυναίκα από την Ελλάδα, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν αντίποινα. Κατά τους Πέρσες, η αρπαγή των γυναικών είναι πράξη αδίκων και η βιασύνη για εκδίκηση πράξη ανόητων. Οι γνωστικοί δεν νοιάζονται, καθώς είναι φανερό, πως εάν δεν το ήθελαν και οι ίδιες οι γυναίκες, δεν θα τις άρπαζαν. Ο Πάρις όμως ατύχησε διότι αν και πήρε την Σημιτικής καταγωγής ωραία Ελένη, η οποία ήταν από το ίδιο έθνος με εκείνον, εν τούτοις οι Έλληνες την ζήτησαν πίσω !!! Αυτός τους απάντησε ότι δεν την δίνει καθώς και εκείνοι δεν επέστρεψαν την Μήδεια.

Οπότε έγινε πόλεμος με τους Έλληνες. Με όλα αυτά οι Πέρσες δικαιολογούσαν τις εκστρατείες του Δαρείου και του Ξέρξη εναντίον της Ελλάδας, καθώς έγιναν αντίποινα για την άλωση της Τροίας. Για την προαιώνια έχθρα μεταξύ των δύο παγκόσμιων πολιτισμών, αιτία μεταξύ άλλων ήταν και οι αρπαγές των γυναικών. Ανάμεσα σε αυτές ήταν και δύο πολύ μεγάλες μάγισσες (Μήδεια-Ελένη). Για αυτό όλοι οι λαοί Πέρσες, Ρωμαίοι και άλλοι, δικαιολογούσαν τις επιθέσεις τους ενάντια στους αρχαίους Έλληνες ως αντίποινα για την νίκη των προγόνων μας, στο Φοινικικόν Ίλιον. Να περάσουμε να δούμε τι αναφέρει η αρχαία Ελληνική γραμματεία για τον πρώτο Τρωικό πόλεμο.

Η Ελένη ήταν η κόρη του Τυνδάρεω. Σε ηλικία δώδεκα ετών, την έκλεψε ο πρώτος της εξάδελφος. Στην συνέχεια την απήγαγε ο ‘Έλληνας Θησέας.  Ο πατέρας της Ελένης αποφάσισε να παντρέψει την κόρη του, με σκοπό μην ξαναπέσει θύμα απαγωγής. Κατόπιν προσκλήσεως έσπευσαν στο παλάτι όλοι οι Αχαιοί πρίγκιπες ως υποψήφιοι σύζυγοι. Η Ελένη επέλεξε τον Μενέλαο. Ο Μενέλαος ήταν  ο πιο πλούσιος και ο πιο αφελής. Εκείνη την εποχή ο Μενέλαος ήταν μαζί με τον αδελφό του τον Αγαμέμνονα, οι πιο ανυπάκουοι στα Φοινικικά ιερατεία.

Δέκα χρόνια έζησε η Ελένη με τον Μενέλαο και απέκτησαν μια κόρη, την όμορφη Ερμιόνη. Σε κάποια χρονική στιγμή φτάνει στην Σπάρτη, ο πρίγκηπας από το Ίλιον. Ο Πάρις ήταν γιος του βασιλιά της Τροίας, και πήγε στην Σπάρτη να πάρει το «έπαθλο» που του είχε υποσχεθεί η εωσφορική-“θεά” Αφροδίτη. Κάποια άλλη εκδοχή αναφέρει πως ήρθε να ανταποδώσει την επίσκεψη που του είχε κάνει ο Μενέλαος.

Ο Πάρις αν και ήταν παντρεμένος με τη νύμφη Οινώνη και είχε έναν γιο, εν τούτοις εγκατέλειψε την οικογένεια του. Ο Μενέλαος τον υποδέχθηκε με βασιλικές τιμές. Λίγες μέρες αργότερα άφησε εντολή στην Ελένη να φροντίζει τον καλεσμένο τους, γιατί ο εκείνος έπρεπε να πάει στην Κρήτη, για να παραστεί στην κηδεία του παππού του. Η Ελένη με τον Πάρη, βρήκαν την ευκαιρία και έφυγαν με τους θησαυρούς του Μενελάου για την Φοινικική Τροία.

Προς το τέλος του πολέμου η θεουργός Ελένη ήταν η πρώτη που αντιλαμβάνεται την παγίδα του Δούρειου Ίππου. Ως ισχυρή μάγισσα ήταν η μόνη που γνώριζε ποιοι ήταν κρυμμένοι μέσα στο ξύλινο άλογο. Την νύχτα τρέχει ολομόναχη μπροστά στο παράξενο- ξύλινο  αφιέρωμα και καλεί τους αρχηγούς με τα μικρά τους ονόματα.  Εν τούτοις δεν αποκάλυψε απολύτως τίποτα στους Τρώες και τους άφησε να αφανιστούν. Η Ελένη μετά από 10 χρόνια ήξερε καλά τις αντιδράσεις των συμπατριωτών της, καθώς και ποιοι κρύβονταν μέσα στον Δούρειο Ίππο. Στο τέλος του πολέμου η μάγισσα-θεουργός Ελένη, είναι η απόλυτη νικήτρια και παράλληλα παίρνει το πιο υποταχτικό ύφος που ταιριάζει σε μία άπιστη σύζυγο, λέγοντας στον Μενέλαο, ότι “ήταν δύσκολο να αντισταθεί στην θέληση των θεών”, καθώς η Αφροδίτη την “έριξε”, στην αγκαλιά του Πάρη.

Η Ελένη ήταν μια από τις πολύ γνωστές μάγισσες-φαρμακεύτριες των αρχαίων χρόνων. Μεταξύ άλλων έριχνε μαγικά φίλτρα, στα κρασιά των ξετρελαμένων από πάθος για εκείνη εραστών της, πριν από τα αχαλίνωτα Διονυσιακά όργια. Οι μεγάλες μάγισσες τα αρχαία χρόνια ασκούσαν την σεξουαλική μαύρη μαγεία και συμμετείχαν με πάθος, σε όλα τα ερωτικά όργια, για να αποκτήσουν δύναμη και εξουσία, από τους δαίμονες.

Έχοντας πλήρη συναίσθηση της υψηλής καταγωγής της, ως Ελληνοφοινικικής προελέυσεως και απόγονος κατά το ήμισυ των Δωριέων-Ηρακλειδών, ήταν σε θέση να αψηφά τους νόμους χωρίς συνέπειες. Παράλληλα ήταν σε θέση να προκαλεί καταστροφικά πράγματα για τους άλλους. Η μεγάλη Μάγισσα, διάλεξε για σύζυγο τον ήσυχο Μενέλαο, τον οποίο μπορούσε να εξουσιάζει με ευκολία και όχι τον πολυμήχανο Οδυσσέα. Τόσο η Ελένη όσο και η Κλυταιμνήστρα, με βάση καλά οργανωμένο σχέδιο παντρεύονται συζύγους από τον αντίπαλο και πολεμόχαρο οίκο των Ατρειδών.

Οι Ατρείδες είχαν ανατρέψει τους συγγενείς, των δύο γυναικών, τους Ηρακλείδες εκδιώκοντας τους μακριά. Έπαιξε ένα σατανικό πολιτικό παιχνίδι, σε βάρος του συζύγου της, και του οίκου των ανυπάκουων Ιουδαίων-Ατρειδών στην νέα τάξη πραγμάτων (Φοινικικό δωδεκάθεο), παρασύροντας και τους υπόλοιπους Αχαιούς σε μια εθνική περιπέτεια, που τελικά ανέτρεψε και διέλυσε τους Ατρείδες, και ισχυροποίησε τους Έλληνες Δωριείς-Ηρακλειδείς.

Λίγο αργότερα από την πτώση της Τροίας και μετά τον θάνατο της Ελένης, έχουμε την κάθοδο των Δωριέων-Ηρακλειδών, από την Πίνδο στην Πελοπόνησο, οι οποίοι δεν άφησαν τίποτε όρθιο στο πέρασμά τους, καίγοντας και ξεθεμελιώνοντας τα πλούσια Ατρειδικά παλάτια. Η Κλυταιμνήστρα και η Ελένη, με την αριστοκρατική καταγωγή και τον απέραντο πλούτο, περιφρονούν τους συζύγους, τους οποίους παντρεύτηκαν βάση σχεδίου. Η Ελένη έπαιξε διπλό πολιτικό παιχνίδι, και στήριξε και τις δύο πλευρές, ως Ελληνίδα-Ιουδαία που ήταν. Μετά την νίκη στον δεύτερο Τρωικό πόλεμο εις βάρος των Φοινίκων του Ιλίου, το έθνος μας ανέκαμψε και πήρε πίσω αρκετά εδάφη της μητροπολιτικής Ελλάδας.

ΠΩΣ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΩΡΙΕΙΣ ΣΤΗΝ ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ ;

Ο μεγάλος Ρήτορας Ισοκράτης σχετικά με τους Ηρακλειδείς-Δωριείς, αναφέρει ότι όταν πέθανε, ο Ηρακλής, οι γιοί και οι απόγονοί του, οι λεγόμενοι Ηρακλείδες, φοβούμενοι μήπως τους δολοφονήσει ο Σημιτικής καταγώγης Ευρυσθέας*, ο σφετεριστής του Θρόνου των Αργείων, κατέφυγαν στην Στερεά Ελλάδα. Όμως ο Ευρυσθέας πήγε στην Στερεά, για να τους βρει, και να τους σκοτώσει, φοβούμενος μήπως γυρίσουν, οι Ηρακλειδείς και του πάρουν την βασιλεία. Ωστόσο οι Αθηναίοι βοήθησαν τους Ηρακλείδες και σκότωσαν τον Ευρυσθέα.

Στην συνέχεια οι Ηρακλείδες μαζί με Δωριείς κατέβηκαν από την Β. Ελλάδα και την Πίνδο, στην Πελοπόννησο, και κατέλαβαν όλες σχεδόν τις πόλεις της Πελοποννήσου ( Σπάρτη, Μεσσήνη, Άργος κλπ.) Αυτό έγινε διότι η περιοχή αυτή ήταν βασιλική κληρονομιά των Ελλήνων Δωριέων, των γιών του Ηρακλή. Ακολούθως οι Δωριείς εγκατέστησαν τους απόγονους του Ηρακλή στον Θρόνο και παρεμειναν στην πατρίδα τους. (Ισοκράτης, Αρχίδαμος 16 – 19). Οι Δωριείς που εισέβαλαν στην Πελοπόννησο, ήταν τρεις φυλές, οι Πάμφιλοι, οι Υλλείς και οι Δυνάμεις.

Μόλις οι Δωριείς κατέλαβαν την Πελοπόννησο, οι Ηρακλείδες την μοίρασαν μεταξύ τους, με κλήρο διαιρώντας την σε τρία μέρη: Το Άργος, δόθηκε στον Τήμενο,την Μεσσήνη, έλαβε ο Κρεσφόντης και την Λακεδαίμονα πήραν τα δυο αδέλφια Ευρυσθένης και Πρόκλης. Στους δυο τελευταίους ανήγαγαν την καταγωγή τους, οι βασιλιάδες της Σπάρτης και γι αυτό, άλλωστε, ήταν δύο στον αριθμό. Μετά την καταστροφή των Μυκηνών και της Τίρυνθας από τους εισβολείς, το Άργος έγινε η βάση των εξορμήσεων, του Δωρικού ήρωα Τέμενου, απόγονου του Ηρακλή. Ήταν ο μεγαλύτερος των τριών αδελφών, του Κρεσφόντη και Αριστόδημου, οι οποίοι κυρίευσαν την Πελοπόννησο. Οι γιοι και οι γαμπροί του διαδοχικά Δειφόντης, Φάλκης, Κεισος, κατέλαβαν την Τροιζήνη, Επίδαυρο, Αίγινα, Σικυών και Φλιούντα, οι οποίες έγιναν Δωρικές αποικίες.

Οι Δωριείς μέχρι να καταλάβουν την Πελοπόννησο προκειμένου να επανέλθουν οι Ηρακλείδες στον θρόνο του Άργους, αλλά και για να βρουν οι Δωριείς καλύτερες συνθήκες ζωής σε σχέση με τα μέρη που έμεναν στα βουνά του Ολύμπου, και τις Πίνδου, έκαναν αρκετές επιχειρήσεις. Αυτές της πολεμικές επιχειρήσεις, τις έκαναν οι Ηρακλειδείς Κρεσφόντης, Τέμενος και Αριστόδημος. Ο Αριστόδημος πέθανε στην Ναύπακτο, χτυπημένος από κεραυνό, αφήνοντας πίσω τα παιδιά του, Ευρυσθένη και Πρόκλη.

Εκείνοι πέρασαν τον κόλπο και αποβιβάστηκαν στην Αχαΐα, όπου και πολέμησαν νικώντας τον άρχοντα της Πελοποννήσου, Τισαμένη. Όταν η Δωρική φαλαγγα έφθασε στην περιοχή της Λακωνίας και της Μεσσήνας, επικεφαλής ήταν ο Κρεσφόντης, ο οποίος κατοίκησε την εύφορη πεδιάδα της Πάμεσου. Οι Ηρακλειδείς ήταν ιδαιτέρως μισητοί, από τους αλλοδαπούς παγανιστές, για αυτό και τους κατεδίωξαν τόσο πολύ άγρια, καθώς ήταν οι πρώτοι Έλληνες, οι οποίοι, κατέκτησαν την Σημιτική-Φοινικική Τροία.

Ο πατέρας της ιστορίας Ηρόδοτος αναφέρει στο έργο του Κλειώ (56-57), ότι οι Δωριείς, διωκόμενοι από την Πελοπόνησο, αρχικά κατοικούσαν στην Φθιώτιδα. Την εποχή του βασιλιά Δώρου, οι Δωριείς διωκόμενοι από τους αλλοδαπούς Καδμείους, πήγαν στις πλαγιές της Όσσας, και του Ολύμπου, στην χώρα που ονομάζεται Ιστιαιώτιδα. Από εκεί τους κυνήγησαν οι αλλοδαποί βάρβαροι οι Καδμείοι, για αυτό αναγκάστηκαν, να πάνε στην Πίνδο. Όσοι από τους Δωριείς παρέμειναν στην Μακεδονία, έγιναν γνωστοί με το όνομα έθνος Μακεδνό, δηλαδή Μακεδόνες.

Οι υπόλοιποι Δωριείς, αποφάσισαν να περάσουν στην αντεπίθεση, με σκοπό να πάρουν πίσω τα εδάφη τους, από τους αλλοδαπούς σκλάβους Σημιτικής-Φοινικής καταγωγής. Οι Έλληνες Δωριείς (Ηρακλειδείς) κατάλαβαν ότι εξαιτίας της υποχωριτικότητας τους, θα είχαν πάρα πολύ άσχημο τέλος, από τους αλλοδαπούς σκλάβους του παγανισμού. Αντιλήφθηκαν οι Δωριείς, ότι η Πίνδος, δεν θα ήταν ο τελικός τους προορισμός.

Αυτό διότι οι αλλοδαποί Καδμείοι είχαν σκοπό να τους καταδιώξουν, μέχρι να τους πετάξουν μέσα στον Δούναβη. Τότε οι Έλληνες Δωριείς, αποφάσισαν να σταθούν στο ύψος τους, και σταμάτησαν, να πολεμήσουν, για να κερδίσουν πίσω τις ζωές τους, και την πατρίδα τους. Αυτή ήταν η γνωστή κάθοδος των Δωριέων. Στην ανύψωση του ηθικού, για την αντεπίθεση των Δωριέων, συνέβαλε και η νίκη των Ελλήνων, επί των βάρβαρων Φοινικικής καταγωγής Τρώων, όπως μας αναφέρει ο Ισοκράτης στο έργο του, Ελένης Εγκώμιον. «Εξαιτίας αυτής της νικηφόρου εκστρατείας των Ελλήνων στην Τροία, επήλθε τόσο μεγάλη μεταβολή, ώστε ενώ προηγουμένως οι βάρβαροι, που ζούσαν δυστυχισμένοι στους τόπους τους, και ο Δαναός, ενώ έφυγε από την Αίγυπτο, κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος ο Σιδώνιος έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες αποίκησαν τα νησιά και ο Πέλοπας κυρίευσε την Πελοπόνησο, οι μετά από αυτού του πολέμου, το γένος μας γνώρισε τόση ακμή, ώστε κατάφερε να αφαιρέσει από τους βάρβαρους μεγάλες πόλεις και τεράστιες εδαφικές εκτάσεις» (Ισοκράτης Ελένης εγκώμιον 68 – 69), στο τέλος του έργου, τελευταία παράγραφος.

Η  Ελένη έχει απαχθεί δύο φορές. Κατά την πρώτη απαγωγή της Ελένης από τον Έλληνα Θησέα, οι διόσκουροι θα εισβάλουν με θανάσιμο μίσος ενάντια στους Έλληνες της Αττικής και θα ισοπεδώσουν τα πάντα. Μέχρι την μητέρα του Έλληνα Θησέα πήραν για σκλάβα !!! Αντίθετα κατά την δεύτερη απαγωγή της Ελένης δεν δέχονται να πολεμήσουν δίπλα στους Έλληνες ενάντια στους Τρώες, για να πάρουν πίσω την αδελφή τους. Οι Τρώες ήταν Σημιτικής καταγωγής και φυσικά φανατικοί λάτρεις του Διονυσιακού πολιτισμού.

 

Η  Ελένη γνωστή θεουργός-μάγισσα έριχνε μαγικά φίλτρα στα ποτά των εραστών της πριν από τα αχαλίνωτα σεξουαλικά όργια. Είναι πλέον γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι όλες οι μεγάλες μάγισσες τα αρχαία χρόνια ασκούσαν μεταξύ άλλων και την σεξουαλική μαγεία. Η ερωτική μαγεία με τις παρά φύσιν ερωτικές πράξεις αποτελεί το κορυφαίο είδος λατρείας του Εωσφόρου και του Αρχιδαίμονα Savaziou-Διόνυσου. Για αυτό οι μάγισσες επιδίδονταν με μεγάλη μανία και πάθος σε οποιαδήποτε ανωμαλία προσβάλει στον μέγιστο βαθμό τον θεό δημιουργό του Αριστοκλή για να αποκτήσουν εξουσία και δύναμη από τους θεούς του παγανισμού.

Το οξύμωρο και μεγαλύτερο παράλογο του δεύτερου Τρωικού πολέμου, ήταν ότι ο αρχιστράτηγος των Ελλήνων ήταν ένας Θεουργός, αλλοδαπός και μέτοχος του Διονυσιακού πολιτισμού ο Αγαμέμνων. Οι Έλληνες κέρδισαν τον πόλεμο με αρχηγό έναν Σημιτικών πεποιθήσεων !!! Αυτό οφείλεται στην εισβολή των Φοινίκων στην μητροπολιτική Ελλάδα και στην ανάμειξη του πληθυσμού. (1) Επίσης ο αλλοδαπός  Αγαμέμνονας από τον πολεμοχαρή οίκο των Ατρειδών αναζητούσε εκδίκηση για την εκδίωξη των προγόνων του στην Πελοπόννησο, από τα περίχωρα της Τροίας. Επίσης μην ξεχνάτε ότι η βασική Θεότητα των Τρώων ήταν Ιουδαίος δαίμονας Απόλλων.

Ο πόλεμος Ελλήνων και Τρώων ήταν ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, καθώς πολέμησαν οι δύο υπερδυνάμεις της αρχαίας εποχής μεταξύ τους. Οι δύο παγκόσμιοι πολιτισμοί (Αριστόκλειος-Ελληνικός και Φοινικικός-Διονυσιακός πολέμησαν για θρησκευτικές και εν συνεχεία για πολιτιστικές-οικονομικές, γεωπολιτικές, γεωστρατηγικές αιτίες.

Στα πλαίσια αυτής της διαμάχης έχουμε ένα ευρύτατο πολιτικό-στρατιωτικό, θρησκευτικό, πολιτιστικό πλέγμα συμφερόντων και κυριαρχίας ανάμεσα στα δύο έθνη. Οι δύο υπερδυνάμεις της εποχής ανταγωνίζονταν για τα πρωτεία στην Μεσόγειο, την Ευρώπη και την Ασία. Σε αυτόν τον αδυσώπητο πόλεμο δίχως αύριο όπως αποδείχτηκε ο νικητής θα έμενε για πάντα ισχυρός και ο ηττημένος θα περιοριζόταν σε Γεωγραφικό, Γεωστρατηγικό-Γεωπολιτικό και Γεωοικονομικό επίπεδο.

Για αυτό όλους τους επόμενους αιώνες οι Φοίνικες χρησιμοποίησαν όλη τους την δολιότητα εις βάρος των Ελλήνων (Περσικοί πόλεμοι κατά την αρχαιότητα και τον μεσαίωνα και απόσπαση της Διοικήσεως της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Έλληνες, καθώς το Imperium Romanum ήταν δημιούργημα των παραγόντων της Διονυσιακής Κουλτούρας. Μετά τους Ηρακλειδείς-Δωριείς που πρώτοι κατέκτησαν την Φοινικική Τροία, ήταν η σειρά των Αχαιών και των άλλων φυλών να υπερασπιστούν το Ελληνικό έθνος.

Οι βασικότερες αιτίες του Τρωικού πολέμου ήταν θρησκευτικής και πολιτιστικής φύσεως. Η Ελένη υπήρξε η αφορμή για να γίνει ο δεύτερος Τρωικός πόλεμος. Εν τούτοις, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που πολέμησαν Έλληνες και Τρώες. Ο πρώτος Τρωικός πόλεμος έγινε σύμφωνα με τον Μέγα Αριστοκλή από τους Ηρακλειδείς-Δωριείς, οι οποίοι πρώτοι κατέκτησαν την Τροία (Αριστοκλής-Νόμοι). Τον Αριστοκλή επιβεβαιώνουν και άλλοι μεγάλοι αρχαίοι σχετικά με την πρώτη άλωση της Τροίας, από τους Ηρακλειδείς. Μεγάλη παρακαταθήκη άφησαν οι μεγάλες ιέρειες που ασκούσαν την Θεουργία στην  αρχαιότητα στις επόμενες γενιές. Μήδεια, Κϊρκη, Ολυμπιάδα (Μητέρα του Αλέξανδρου), Ελένη ήταν οι μεγαλύτερες μάγισσες όλων των εποχών. Το πλούσιο έργο τους που άφησαν συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε κλειστούς και ανοιχτούς κύκλους-σχήματα από επώνυμες και ανώνυμες γυναίκες.

Η ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ-ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΝ ΣΥΓΡΧΟΝΗ ΕΠΟΧΗ.

Ο Άγιος Χρυσόστομος δίδαξε ότι η ηθική των αρχαίων φιλοσόφων, βρίσκεται μέσα στην εκκλησιαστική μουσική. Διότι η εκκλησιαστική μουσική έχει αρμονικές και ήρεμες μελωδίες, για αυτό επιτυγχάνει να βελτιώνει τις ψυχές, ενώ παράλληλα της απομακρύνει, από την Διονυσιακή Κουλτούρα και την ανηθικότητα.

 

Ο Άγιος Χρυσόστομος ήταν ο πρώτος από τους πατέρες της Εκκλησίας, ο οποίος έγραψε ύμνους, που προέρχονται από την Δωρική μουσική. Για αυτό συνέβαλε τα μέγιστα, ώστε οι  Χριστιανοί, να έρθουν πιο κοντά στον Θεό και την Ελλάδα.

Ενδεικτικά είναι  αυτά τα οποία μας δίδαξε περί μουσικής αγωγής, ο Άγιος Ιωάννης : “H φαύλη μουσική και τα αισχρά πορνικά-Βακχικά άσματα, δημιουργούν κολασμένα ήθη, και διεφθαρμένες ζωές, με άτομα που αγαπούν την μαλθακή ζωή, την καλοπέραση, την νωθρότητα, την πορνεία, και την θηλυπρεπή συμπεριφορά, καθώς μεταξύ άλλων υποτάσσονται στις πρόστυχες γυναίκες.

Επίσης κατά τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, μέλος και λόγος είναι στοιχεία ομόλογα, τα οποία συντίθενται με σκοπό την εκπαίδευση, άλλα και την ψυχική ανάταση, των πιστών. Ενδεικτικά αναφέρω, ότι η μεγαλύτερη γυναίκα σοφός, μετά την Υπατία, η πορφυρογέννητη-Ελληνίδα πριγκίπισσα Άννα Κομνηνή, μεγάλωσε ακούγοντας σε καθημερινή βάση, ψαλμούς μέσα στο αυτοκρατορικό παλάτι. Δυστυχώς εκτός από την μουσική και τους χορούς του Ελληνικού πολιτισμού υπάρχουν και τα Διονυσιακά είδη.

Μια πολύ γνωστή ηθοποιός χόρεψε τον χορό του διαβόλου με τον πιο σεξουαλικό-ερωτικό Διονυσιακό τρόπο με αποτέλεσμα, να ενθουσιάσει, εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο. Κατά γενική παραδοχή ήταν ο ωραιότερος και πιο αισθησιακός χορός όλων των εποχών τον οποίο έχουμε δει σχετικά με την Διονυσιακή Κουλτούρα.

Η Σάλμα Χάγιεκ ξεκινά τον χορό με ένα φίδι στους ώμους της. Αυτός αποτελεί συμβολισμό καθώς ο εωσφόρος είναι γνωστός και ως αρχαίος όφις. Επίσης κρατά το ερπετό διότι θέλει να τονίσει την πρώτη και μεγαλύτερη νίκη του εωσφόρου, επί των ανθρώπων που είναι το προπατορικό αμάρτημα. Όλοι οι παρευρισκόμενοι την παρακολουθούν άφωνοι καθώς και όλοι όσοι είδαν την ταινία. Στην συνέχεια αφήνει το φίδι και κατευθύνεται προς τον Κουέντιν Ταραντίνο στον οποίο προσφέρει το πόδι της.

Ο Ταραντίνο φιλά το πόδι της Χάγιεκ η οποία παράλληλα του δίνει να πιεί το ποτό του το οποίο τρέχει επάνω στην γάμπα και στην πατούσα της, με κατάληξη στο στόμα του Ταραντίνο, ο οποίος το πίνει με μεγάλη ευχαρίστηση. Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα τα σύμβολα της μητριαρχικής-Διονυσιακής εξουσίας, και τις απόλυτης υποταγής των αδύναμων ανδρών της σύγχρονης εποχής στα θηλυκά της Διονυσιακής κουλτούρας. .

Κατά γενική παραδοχή σέρνονται-άγονται και φέρονται από τις γυναίκες των Διονυσιακών αξιωμάτων ως ανδράποδα. Δειλοί- αδύναμοι εκτελούν έντρομοι κάθε τους επιθυμία.

 

 

 

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Η ναζιστική-Διονυσιακή και φεμινιστική επιβολή της θηλυκοποίησης και της υποταγής των ανδρών. Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής.

Μια κυρία που διδάσκει ανατολικούς-Διονυσιακούς Χορούς : “Ο χορός αποτελεί διαχρονικό πολιτιστικό φαινόμενο. Στον Ελληνικό πολιτισμό οι χοροί είχαν περίοπτη θέση καθώς αποτελούσαν την έκφραση των θεών Απόλλων και Διόνυσου. Ο χορός της κοιλιάς αποτελεί βασικό τομέα της μυστηριακής λατρείας του Θεού Διόνυσου.

Ο χορός της κοιλιάς είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο από ένα απλό- ερωτικό κάλεσμα. Αναμφισβήτητα αποτελεί ένα πανάρχαιο δρώμενο της Διονυσιακής Κουλτούρας. Στον χορό της κοιλιάς συνδυάζεται η αρμονία της κίνησης και ο μυστικισμός του Διονύσου. Οι κινήσεις του χορού βασίζονται τον αρχαίο Όφι της Αγίας Γραφής. Μέσα από το χορό επέρχεται έντονη συνειδητότητα-φώτιση, πνευματικές ικανότητες και παντογνωσία. Η κόμπρα που υπάρχει σε πολλές τοιχογραφίες και ζωγραφιές στην Αίγυπτο, συμβολίζει την διευρυμένη συνειδητότητα μετά από την ανέλιξη του όφι.

Η γυναικεία Διονυσιακή-χορευτική μυσταγωγία εξυμνεί την θηλυκότητα και την θεϊκή γυναίκα τον πολιτισμό και τις παραδόσεις του μεγάλου Θεού Βάκχου. Ο χορός αυτός προέρχεται από την Μέση Ανατολή, την Βόρεια Αφρική και την αρχαία Ελλάδα. Σε κάθε πολιτισμό ερμηνεύεται διαφορετικά ο χορός της κοιλιάς. Για τους πιστούς του Διονύσου αποτελεί θρησκευτικό τελετουργικό.

Οι πνευματικές διαστάσεις του χορού της κοιλιάς. Ο χώρος που απαιτείται για το χορό της κοιλιάς είναι το ίδιο το σώμα. Όλες οι κινήσεις του σώματος θυμίζουν διαλογισμό, γιατί αυτή η μορφή χορού ησυχάζει το μυαλό και το πνεύμα. Οι υπνωτιστικές του ιδιότητες δημιουργούν μία εσωτερική ηρεμία και στους θεατές, την ίδια στιγμή που οι κινήσεις τους προκαλούν τις αισθήσεις. Οι στρογγυλές, ρέουσες κινήσεις είναι ένα υπέροχο βάλσαμο για την ψυχή. Η τέχνη του ανατολίτικου χορού ως τέχνη ζωής και αγάπης.

Στους περισσότερους Δυτικούς χορούς, ο κορμός του σώματος δεν κινείται και ο χορός εκτελείται από τα άκρα. Στο χορό της κοιλιάς συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η έντονη χρήση του κορμού, των ποδιών, της λεκάνης, της κοιλιάς και των πλευρών ενδυναμώνει και ανανεώνει τη σεξουαλική δύναμη της γυναίκας. Η δύναμη της γυναικείας σεξουαλικότητας εκφράζεται μέσα από το χορό της κοιλιάς και συμβολίζεται μέσα από τις κινήσεις του.

Ο χορός της κοιλιάς δίνει στη γυναίκα την ευκαιρία να ανακαλύψει, να μάθει και να κατανοήσει τον εαυτό της. Περισσότερο από οποιαδήποτε λέξη, σκέψη ή πράξη, ο χορός αυτός αποκαλύπτει τη στάση και τα αισθήματα της γυναίκας απέναντι στον εαυτό της, το σεξ, τους άντρες, τα παιδιά και τις υπόλοιπες γυναίκες. Μέσα από τις κινήσεις του χορού της κοιλιάς, η γυναίκα εκφράζει το θάρρος της για ζωή και αγάπη.

O χορός της κοιλιάς είναι μία τέχνη αγάπης. Όπως και τα ερωτικά παιχνίδια, ο χορός αυτός είναι μία μείξη ανοίγματος και συστολής και ενός έντονου αισθησιασμού. Αν και μπορεί να φανεί ξέφρενος στον θεατή, κατά βάθος μεταδίδει ένα συναίσθημα αρμονίας-ισορροπίας, εξέλιξης και εσωτερικής αρμονίας, που θυμίζει την ευαισθησία και τη λεπτή φύση της γυναίκας.”

https://www.youtube.com/watch?v=OOm3ScZZZjs

ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΗΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΟΦΙΣ.

Να περάσουμε τώρα να δούμε μερικά πράγματα για το προπατορικό αμάρτημα σύμφωνα με τους πιστούς των Διονυσιακών Δογμάτων. Το προπατορικό αμάρτημα χρεώνεται στο γυναικείο φύλο. Σχετικά με αυτό υπάρχουν πολλές απόψεις. Το «φάγωμα του μήλου» περιέχει ένα έντονο σεξουαλικό νόημα και λέγεται συνάμα ότι μια μεσημβρινή τομή ενός μήλου αποκαλύπτει στο κέντρο της την μορφή ενός γυναικείου αιδοίου και ότι ο μη συσπειρωμένος όφις είναι ένα καθαρά Διονυσιακό-φαλλικό σεξουαλικό σύμβολο.

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή ο Αδάμ έσμιξε ερωτικά με την γυναίκα του μετά, όταν εκείνη είχε φάει το μήλο και είχε διωχθεί από τον Παράδεισο. Επομένως ο «Καρπός της Γνώσεως του Καλού και του Κακού» θα πρέπει να έχει και ένα μη σεξουαλικό περιεχόμενο, αυτό που τον συνδέει με το «άνοιγμα των ματιών» του Αδάμ και της Εύας», όπως ακριβώς και το πυρ του «δαδούχου» και «πυρφόρου» Προμηθέα, του «φίλου» αυτού της ανθρωπότητας. Ο Προμηθέας με αυτό το θείο δώρο «του ανοίγματος των οφθαλμών της» που προσέφερε καταδικάστηκε από τον Δία σε καθήλωση στο Καύκασο.

Αυτό το πυρ είναι το πυρ της νόησης με το οποίο μπόλιασε ο Προμηθέας τον ζωάνθρωπο, είναι η ανάπτυξη της εγκεφαλικής συνείδησης με την εμφύτευση μιας αρχής από θεολογικές δημιουργικές ιεραρχίες και εδώ ακριβώς υπεισέρχεται ο ρόλος του Εωσφόρου και της ιεραρχίας του στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Ο Μαξ Χάιντελ στην «Ροδοσταυρική Κοσμοαντίληψη» αναφέρει καθαρά την επέμβαση των Εωσφορικών Πνευμάτων για να αποκτήσει ο άνθρωπος εγκεφαλική συνείδηση και να επωφεληθούν και τα ίδια από αυτό.

Πριν από αυτή την επέμβαση η συνείδηση του ανθρώπου ήταν καθαρά «εσωτερική», αυτός δεν έβλεπε τον εξωτερικό κόσμο όπως εμείς σήμερα «για αυτόν ήταν πιο πραγματικός ο αστρικός κόσμος». Ο Εωσφόρος και οι Αρχιδάιμονες του Διόνυσος και Απόλλων παρέσυραν την γυναίκα της οποίας η φαντασία είχε ήδη αναπτυχθεί πολύ από την εκπαίδευση της Λεμούρειας Φυλής. Εισήλθαν στην σπονδυλική της στήλη και από εκεί στον εγκέφαλό της και παρουσιάστηκαν στην εικονοπλαστική τότε συνείδησή της.

Αυτή τους αντελήφθηκε από την αρχή σαν φίδια, εξ’ αιτίας της οφιοειδούς σπονδυλικής της στήλης από την οποία είχαν εισέλθει στον εγκέφαλό της. Οι δαίμονες, οι οποίοι τις «άνοιξαν τα μάτια» με συνέπεια να αντιληφθεί το σώμα της γυναίκας  και του άνδρα. Απέκτησε συνείδηση του θανάτου. Της είπαν να μην φοβάται όμως το θάνατο του σώματος, γιατί θα μπορούσε να δημιουργήσει μαζί με τον άνδρα της νέα σώματα χωρίς την μεσολάβηση των Αγγέλων. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα μπορούσε να τους αγγίξει ο θάνατος και θα γίνονταν και αυτοί δημιουργοί. Επίσης την δίδαξαν και άλλα πράγματα με σκοπό να στρέψουν την προσοχή της προς τα έξω, για να αποκτήσει την γνώση του εξωτερικού κόσμου.

Η γυναίκα βοήθησε μετά τον άνδρα να ανοίξει και τα δικά του μάτια και για πρώτη φορά αυτοί απέκτησαν μια αμυδρή στην αρχή και αργότερα οξύτερη συνείδηση ο ένας του άλλου και του φυσικού κόσμου. Η εστίαση της προσοχής τους στα σώματά τους έφερε όμως και τη συνείδηση του θανάτου τους, μαζί και του πόνου, τα οποία όμως ήταν απλώς το φυσιολογικό τίμημα για την απόκτηση της εγκεφαλικής τους συνείδησης.

Όπως επισημαίνει ο Χάιντελ: «Σταμάτησαν οι άνθρωποι να είναι αυτόματα και έγιναν ελεύθερα σκεπτόμενα όντα με το τίμημα της αρρώστιας, του πόνου και του θανάτου». Ενδεικτικό είναι ότι η άνθρωποι της Θεοσοφίας (σατανισμός), ομολογούν, την ευθύνη του εωσφόρου σχετικά με την πτώση του ανθρώπινου γένους.  Για την Μπλαβάτσκυ η πτώση ήταν το αποτέλεσμα της γνώσης του ανθρώπου διότι τα μάτια του άνοιξαν.

Αναφέρει : Διδάχθηκε την σοφία και την κρυμμένη γνώση από το Πεσμένο Άγγελο διότι από εκείνη την ημέρα αυτός είχε γίνει ο νους του και η αυτοσυνείδησή του, και τώρα έχει αποδειχθεί ότι ο Σατανάς ή ο Κόκκινος Πύρινος Δράκοντας και ο Εωσφόρος είναι μέσα μας: είναι ο νους μας – ο πειρασμός και ο Λυτρωτής μας, ο ευφυής απελευθερωτής μας και Σωτήρας μας από την καθαρή ζωϊκότητα. Χωρίς αυτή την αρχή και την εκπόρευση της ίδιας της ουσίας της αγνής θείας αρχής Μαχάτ (Διάνοιας), η οποία ακτινοβολεί άμεσα από το Θείο Νου – δε θα ήμασταν σίγουρα καλύτεροι από ζώα.

Ο πρώτος άνθρωπος ο Αδάμ έγινε μόνο μια ζώσα ψυχή (νεφές), ο τελευταίος Αδάμ έγινε ένα ζωοποιούν πνεύμα, μας είπε ο Απ..Παύλος (Προς Κορ. Α΄, ΙΕ, 15) και τα λόγια του αναφέρονται στην δημιουργία του ανθρώπου. Χωρίς αυτό το ζωοποιούν πνεύμα ή ανθρώπινο Νου ή ψυχή δε θα υπήρχε καμιά διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο, όπως δεν υπάρχει στη πραγμτικότητα μεταξύ των ζώων σε σχέση με τις πράξεις τους».

Για την Μπλαβάτσκυ η Πτώση του ανθρώπου στη γέννηση συνέβη «στη διάρκεια του αρχικού τμήματος του Μεσοζωικού αιώνα ή εποχή των ερπετών. Αυτό αποδεικνύεται και από τη φρασεολογία της Βίβλου σχετικά με το φίδι, η φύση του οποίου εξηγείται στο Ζοχάρ». Σε σχέση τώρα με την θεολογική ταύτιση του Όφι με το Σατανά και με το σύμβολο του «Κακού» όλες οι αρχαίες θρησκείες τιμούσαν το Φίδι ή το Δράκοντα (από το ρήμα δέρκομαι=παρατηρώ με οξύτητα απ’ όπου και το οξυδερκής) στους μύθους και στα μυστήριά τους και ποτέ δεν το συνδύασαν με την έννοια ενός Προσωπικού Κακού.

Πολλοί Ηλιακοί θεοί της αρχαιότητας θεραπευτικοί θεοί, θεοί της δημιουργίας ή της σοφίας αντιπροσωπεύθηκαν ή συνδέθηκαν με τα φίδια, όπως οι Απόλλων, Όσιρις, Ασκληπιός, Ερμής, Θωθ, ο Αγαθοδαίμων των Γνωστικών κ.λπ.. Σαν έμβλημα της Θείας Σοφίας το φίδι χρησιμοποιήθηκε επίσης και ως σύμβολο των μυστών της αρχαιότητας.

Από το 2006 που ξεκίνησα να γράφω την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι-Ισχύς Δια της Γνώσεως, έχω αναφέρει σε δεκάδες εργασίες μου ότι όλα τα έθνη που ασπάζονται την Διονυσιακή κουλτούρα έχουν κοινή πολιτική-στρατιωτική, οικονομική, κοινωνική, θρησκευτική και ερωτική ιδεολογία. Σοδομισμοί, στοματικά-καταπόσεις, όργια, αιμομιξίες και πάσης φύσεως σεξουαλικές παρεκτροπές γινόταν στην αρχαία Ελλάδα και δυστυχώς εκ νέου στην σημερινή εποχή. Όλες αυτές οι σεξουαλικές πράξεις, αποτελούν από τα πανάρχαια χρόνια το βασικότερο λατρευτικό τυπικό του Εωσφόρου.

Τις προαναφερόμενες εμετικές-αισχρότατες ερωτικές δραστηριότητες, τις έκαναν και τις κάνουν όσοι πιστεύουν στον Εωσφόρο, για να τιμήσουν τον μιαρό τους αφέντη και παράλληλα να αποκτήσουν δυνάμεις. Τα φιλιά στο στόμα με την γλώσσα συμβολίζουν τον αρχαίο Όφι-Εωσφόρο και παράλληλα είναι πολύ εμετικά και τρομερά αηδιαστικά. Στον αντίποδα τα αγνά ερωτικά Ελληνοχριστιανικά φιλιά στο στόμα χωρίς γλώσσα, μας δίνουν ζωή-ψυχική αρμονία, ενέργεια, δημιουργικότητα, λογική, καλοσύνη και ανθρωπιά.

Όταν ο Όφις (Εωσφόρος-Savazios) ενεργοποιηθεί μέσω διαλογισμών και ερωτικών πράξεων όπως το φιλί με την γλώσσα, ο σοδομισμός, ο στοματικός έρωτας, τα όργια, την λαγνεία, τα μαγιό μπικίνι ανελίσσεται μέσω των επτά τσάκρα. Το αποτέλεσμα είναι ότι επέρχεται έντονη συνειδητότητα-φώτιση, έχουμε απόκτηση πνευματικών ικανοτήτων και παντογνωσία. Η κόμπρα που υπάρχει σε πολλές τοιχογραφίες και ζωγραφιές στην αρχαία Αίγυπτο, συμβολίζει την διευρυμένη συνειδητότητα μετά απο την ανέλιξη του Όφι-Savaziou.

Αυτή είναι η πραγματική βάση του Σατανισμού με την ανέλιξη του αρχαίου Όφι-Δράκου.  Αυτοί που επιτυγχάνουν να ενεργοποιήσουν και να ανελίξουν την ενέργεια Κουνταλίνι, βρίσκονται σε πολύ υψηλότερα πνευματικά επίπεδα και δεν μπορούν να εξαπατηθούν από τον χριστιανισμό και τα σχετικά τους προγράμματα !!! Αυτά αναφέρει γνωστός εωσφορικός ιστότοπος !!! Μια ακόμη δικαίωση μου σχετικά με όλα είναι οι αναφορές ιστολογίων τα οποία είναι προσκείμενα στην Ολύμπια Θρησσκεία.

Ο Διονυσιακός πολιτισμός στον ερωτικό τομέα επανήλθε την σύγχρονη εποχή από τον Άλιστερ Κρόουλυ. Ο Κρόουλι τον ονόμασε σεξουαλική μαγεία. Σύμφωνα με τον Κρόουλι η γνώση της ερωτικής-Βακχικής μαγείας ήταν το μεγαλύτερο μυστικό των μυστικών ταγμάτων της αρχαιότητας και αποκαλύπτεται μόνο στους μυσταγωγούς. Η δύναμη της μαγείας μέσω της σεξουαλικής αναπαραγωγής, προέρχεται από τα αρχαία μυστήρια. Επίσης στοιχεία μπορούν να βρεθούν στον Ινδουισμό, τον Ταοϊσμό και στις μεσαιωνικές μυστικές εταιρείες όπως οι Ναΐτες. Στο σύγχρονο δυτικό κόσμο το O.T.O λέγεται ότι είναι ο κληρονόμος αυτής της διαδρομής, όπως ανέφερε το μεγάλο θηρίο,-Άλιστερ Κρόουλυ και ο βοηθός ιερέας του, ο Theodor Reuss.

Ο Theodor Reuss αναφέρει ότι το O.Τ.Ο. είναι ένα σώμα μυημένων, στα χέρια των οποίων συγκεντρώθηκε η μυστική γνώση όλων των ανατολίτικων ταγμάτων και όλων των υφισταμένων τεκτονικών βαθμών. Το τάγμα είχε ανακαλύψει τα μεγάλα μυστικά των Ναϊτών ιπποτών, την μαγεία του σεξ, το κλειδί για την αρχαία Αιγυπτιακή και την Ερμητική παράδοση, αλλά και όλα τα μυστικά της φύσης, όλους τους συμβολισμούς του Τεκτονισμού και όλα τα απόκρυφα τάγματα.

Η βασική αρχή πίσω από αυτό το “μεγάλο μυστικό” είναι η σεξουαλική διέγερση, ή “δύναμη ζωής”. Αυτή είναι μια ενέργεια που χρησιμοποιείται μόνον για μαγικούς σκοπούς. Ο Άλιστερ Κρόουλι δίδαξε την σεξουαλικό σατανισμό μέσα από την Ταντρική Γιόγκα. Στην ταντρική μαγεία η βασική προυπόθεση είναι η αύξηση της ενέργειας. Η ενέργεια αυτή είναι γνωστή ως το φίδι της φωτιάς.