Ο ΧΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ 5.000 ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ (Ματθ. 14,14-22)

Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου

«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΑΡΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. 

ΟΠΟΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Σ’ ΕΜΕΝΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΕΙ, 

ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Σ’ ΕΜΕΝΑ ΔΕ ΘΑ ΔΙΨΑΣΕΙ ΠΟΤΕ» (Ιω. 6,35)

Μετά τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Βαπτιστή, και όταν είδε ο Ιησούς τον πολύ λαό να έρχεται προς Εκείνον, από βαθιά αγάπη προς τον κόσμο θεράπευσε τους αρρώστους τους και δίδαξε τα πλήθη. 

Όταν δε έφτασε η ώρα περίπου 6μ.μ., πλησίασαν οι μαθητές Του και είπαν: «Ο τόπος είναι έρημος και δεν υπάρχει τρόπος σίτισης. Η ώρα μάλιστα είναι προχωρημένη». Ο Ιησούς τούς είπε: «Δεν έχουν ανάγκη να φύγουν για να αγοράσουν τρόφιμα. ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΣΕΙΣ να φάνε». Ο Ιησούς: (α) θέλει να προβληματίσει τους μαθητές για να φανεί το εξαίσιον του θαύματος που θα ακολουθήσει, (β) περίμενε να πεινάσει ο κόσμος για να αντιληφθούν καλύτερα την αξία του θαύματος, (γ) εισάγει ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΛΟΥΝΤΑΝ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ μετά την Ανάσταση και Ανάληψη του Κυρίου.

Χωρίς πολλές λεπτομέρειες –όπως συναντάμε στον Μάρκο και τον Ιωάννη- ο Ματθαίος παρουσιάζει την απάντηση των μαθητών: «Δεν έχουμε εδώ παρά μόνο πέντε ψωμιά και δύο ψάρια» (η γνωστή καθημερινή τότε τροφή των ασθενεστέρων οικονομικά Ιουδαίων). Ο άχρονος Υιός ενδιαφέρεται πολύ και για τις εν χρόνω και εν τη ιστορία βιολογικές και ψυχοσωματικές ανάγκες των ανθρώπων. Είπε λοιπόν ο Ιησούς στους μαθητές Του: «Φέρτε τα εδώ σε μένα» (τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια). Οι μαθητές πείσθηκαν αμέσως και χωρίς αντίρρηση (οφείλουμε να εμπιστευόμαστε το Θεό, ακόμη κι αν η πτωχή λογική μας βρίσκεται σε αδιέξοδο) τού τα πήγαν. 

Στη συνέχεια πήρε ο Ιησούς τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια και, αφού σήκωσε τα μάτια στον Ουρανό, ευχαρίστησε τον Πατέρα Του (Ιω. 6,11), τον χορηγό της τροφής, ενώ ευλόγησε και έκοψε τα ψωμιά (εισάγοντας την έννοια της Λειτουργικής Ευχαριστιακής Αναφοράς). ΤΑ ΕΔΩΣΕ ΚΑΤΟΠΙΝ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΑ ΠΛΗΘΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Με εντολή του Χριστού –«τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (βλ. Λουκ. 22,19-20/ Α΄ Κορ. 11,23-26)- οι επίσκοποι και οι πρεσβύτεροι μεταβάλλουν έκτοτε, δια του Αγίου Πνεύματος, το ψωμί και το κρασί σε Σώμα και Αίμα Χριστού και το προσφέρουν στους πιστούς. ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ δηλαδή εδώ οι μαθητές ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ στη συνέχεια ΕΚΚΛΗΣΙΑ, όταν άρχισαν να προσφέρουν στο λαό, ό,τι εκείνοι είχαν παραλάβει από τον Κύριο: ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΤΗ ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ. 

Και έφαγαν όλοι και χόρτασαν (αφού θεία δυνάμει πολλαπλασιάστηκαν οι άρτοι και οι ιχθύες). Εκείνοι μάλιστα που έφαγαν ήσαν περίπου 5.000 άντρες, χωρίς να υπολογίζονται οι γυναίκες και τα παιδιά. Διδάσκει επίσης ο Χριστός με το θαύμα αυτό: (α) Την ισότητα (όλοι έφαγαν), (β) το να μην είμαστε φειδωλοί στις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων (περίσσευσαν πολλά κομμάτια άρτων), (γ) να μην σπαταλάμε αγαθά χωρίς λόγο (συνέλεξαν τα περισσεύματα προς τροφή των πεινώντων) και (δ) ότι προέχει η πνευματική τροφή (αφού τους δίδαξε πρώτα το λόγο του Θεού) και κατόπιν ακολουθούν αξιολογικά τα υλικά αγαθά και οι βιολογικές ανάγκες (σε συνηθισμένες καθημερινές συνθήκες και όχι σε περιόδους έντονων κρίσεων).

Ο πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων και των δύο ψαριών μάς επισημαίνει και διδάσκει ακόμη ΤΙΣ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ πάνω σε όλη την πλάση. Όπου ο Θεός ευλογεί, εκεί ως φυσικός τρόπος ζωής υπεισέρχεται το θαύμα. Εκεί οι στείρες γυναίκες τεκνοποιούν. Εκεί ελάχιστα ψάρια και άρτοι αρκούν για να θρέψουν 10.000 ανθρώπους. Εκεί προκύπτει ο κόσμος εκ του μηδενός. Εκεί η Παρθένος συλλαμβάνει εκ Πνεύματος Αγίου. Εκεί νικάται της φύσεως η τάξις. Εκεί οι νεκροί εγείρονται. Το μυστικό λοιπόν της χαράς, της δημιουργίας και του αγιασμού ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Και αυτή η ευλογία έχει στην εδώ ζωή την μορφή αρραβώνα. Η ανείπωτη ομορφιά του γάμου θα αποκαλυφθεί στην αστείρευτη αιωνιότητα.

Έχει επομένως τη δύναμη ο Θεός να αλλάξει (και αλλάζει συνεχώς, μυστικά και μυστηριακά) τον κόσμο, να απομακρύνει το κακό και να μεταμορφώσει τη ζωή σε παράδεισο –αυτό εξάλλου γίνεται σταδιακά δια της αλλαγής των ανθρωπίνων συνειδήσεων, καθότι (και ευτυχώς) ο Χριστιανισμός δεν είναι πολιτικό σύστημα. Αυτό μας δείχνουν άλλωστε τα θαύματα και οι θεραπείες –ψυχοσωματικές και συνειδησιακές (μετάνοια)- του Κυρίου κατά τη διάρκεια της ιστορίας (και μέσω των αγίων του). Θέλει όμως να τον εμπιστευτούμε, να τον θεωρήσουμε Πατέρα μας, να συνεργαστούμε μαζί του, να ανοίξουμε τα χέρια προς τους άλλους, να προσφέρουμε από τον εαυτό μας. Διότι τα θαύματα -και για να παραμείνουν όντως θαύματα- δεν λειτουργούν μαγικά, αυτόνομα και ωφελιμιστικά, αλλά κοινοτικά, ευχαριστιακά και αδελφικά.    

 ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ:

• ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑΙ ΜΕΛΕΤΑΙ Ε΄, Παν. Τρεμπέλα, εκδ. ΖΩΗ, Αθ. 1994
• Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Μιχαήλ Χούλη, Ιεράς Μητροπόλεως Σύρου, εκδ. Πανελληνίου Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, Οκτ. 2006
• Η ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ  ΓΝΩΣΙΣ, ο Αποκρυφισμός της Νέας Εποχής, Μιχαήλ Χούλη, εκδ. Στερέωμα
• ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ Α΄, Γ. Πατρώνου, εκδ. Απ. Διακονίας, Αθ. 2003
• ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ, εκδ. Άρτου Ζωής, Αθ. 2011
• ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ Α΄, Μανώλη Μελινού, 1993
• ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, Ιω. Καραβιδόπουλου, εκδ. Πουρναρά, Θεσσαλ. 1988

Εικόνα από: pixabay