50 χρόνια δράματος του Ελληνισμού – 50 χρόνια ντροπής του Δυτικού Πολιτισμού

 

 

Κώστα Δημ Χρονόπουλου *

-Πενήντα -50- χρόνια /μισός αιώνας δυστυχώς.

Μαθημένος σε τραγωδίες ο Ελληνισμός. 

Παθός , αλλά και μαθός (!),

δεν εννοεί να αποφύγει τα λάθη … παραδοσιακώς. 

 

• Είθισται (πάντα;) να φταίνε οι άλλοι, οι εχθροί,

οι ύπουλοι, οι επίβουλοι , οι μισητοί.

Η Ιστορία είναι βέβαια δεδομένη, γνωστή , 

μόνο που κάποτε θα πρέπει να γίνουμε πιο συνετοί.

 

• Δεν θεωρώ πως θα προσφέρει κάτι ετούτη τη στιγμή, 

ότι  θα εξυπηρετούσε μια –αχρείαστη – ιστορική αναδρομή, 

που θα θύμιζε τα λάθη (μας) τα μεγάλα δηλαδή , 

εκείνα που επανειλημμένα έχουν επισημανθεί. 

 

• Ας σταθούμε μόνον στα τωρινά που (εξακολουθούν) να μας πονάνε.

Πενήντα χρόνια αβεβαιότητας και κατοχής , πως άραγε περνάνε; .

Χρόνια πόνου , θλίψης, αγνοούμενων , διχασμού του Νησιού που δεν ξεχνάμε. 

Τι άραγε περιμένει ο Ελληνισμός από τους ηγετίσκους της Ε.Ε που κυβερνάνε;.  

 

• Είναι ανώφελο να συνεχίσουμε τους «φίλους» Τούρκους να καταριόμαστε. 

Όσο το κάνουμε , τόσο σημαίνει πως ανόητα και ανιστόρητα συμπεριφερόμαστε. 

Η Τουρκία ήταν , είναι και θα είναι ε χ θ ρ ι κ ή χώρα, να το θυμόμαστε.

Αυτά για να μην – αφελώς- παρασυρόμαστε. 

 

• Το Τουρκικό γονιδίωμα δεν αλλάζει , όπως και το Ελληνικό. 

Οι περιστασιακές υφέσεις /ειρηνικά διαστήματα δεν προοιωνίζονται κάτι θετικό.

Είναι μέγιστη /ασύγγνωστη πλάνη να το λησμονούμε αυτό, 

αν δεν επιθυμούμε να βαδίζουμε σε έδαφος επικίνδυνο , σαθρό.

 

• Πενήντα χρόνια αβάσταχτα, δακρύων , πότε περάσανε;

  Πως περάσανε, πόσο μας πονέσανε, πόσο μας γεράσανε; 

Πόσο ανεύθυνα, ανάλγητα , παχυδερμικά οι «φίλοι» δυτικοί μας συμπεριφερθήκανε;.

Τόσο που μισό αιώνα μετά οι Τούρκοι μας θυμήσανε:

 

•   Πως τώρα πιά, μετά τόσες δεκαετίες, νομιμοποιούνται … δικαιωματικά

   να επικαλεστούν τη …χρησικτησία του εισβολέα που κατακτά (!).

    Ζητούν να γίνουν /αναγνωριστούν δύο κράτη ξεχωριστά,

    ώστε να διευθετηθεί /επιλυθεί το Κυπριακό … «ειρηνικά» !!!.

 

• Αφόρητος κυνισμός –τουρκισμός που κανείς δεν μπορεί να ανεχτεί. 

Αντί συγγνώμης και συναίνεσης ώστε το ψήφισμα του ΟΗΕ να εφαρμοστεί, 

και διζωνική , δικοινωτική Ομοσπονδία στην Μεγαλόνησο να καθοριστεί.

Οι θλιβεροί μεμέτηδες δέχονται να συζητήσουν, μόνο κάτω από την προϋπόθεση , τη διαχωριστική !.

 

• Αλήθεια υπάρχουν άραγε τόσο αφελείς ΈλληνοΚύπριοι και Ελλαδίτες πολιτικοί 

που θα θελήσουν να συζητήσουν πάνω στην βάση αυτή;.

Το θεωρώ εξωπραγματικό , κάτι που και ως ιδέα απωθεί. 

Η λύση συνεπώς είναι μία και μονοδρομική:

 

• Συνέχιση των προσπαθειών (Κύπρου και Ελλάδας) σε κατεύθυνση διαφορετική.

Τέρμα οι συνομιλίες και οι «αλληλοκατανοήσεις» καθώς και η «φιλία» η Ελληνοτουρκική. 

Σε ότι αφορά στο Κυπριακό , δεν χωρούν ούτε συμβιβασμοί , ούτε εναγκαλισμοί.

Διεκδίκηση –με σύμμαχο και την Ε.Ε- μέχρις ότου ο στόχος επιτευχθεί !. 

 

•  Πενήντα χρόνια ΕλληνοΚυπριακού δράματος συναπτά.

Πενήντα χρόνια τουρκικής εισβολής και κατοχής αποτροπιαστικά . 

Πενήντα χρόνια αγνόησης των ψηφισμάτων του Σ.Α και ΟΗΕ , ντροπιαστικά. 

Πενήντα χρόνια (αυτό) απαξίωσης της … «πολιτισμένης Δύσης» που συμπεριφέρεται υποκριτικά /αηδιαστικά !!!.

 

• Δεν νοείται να στηρίζει η Ε.Ε την Ουκρανία και για την Κύπρο να αδιαφορεί.

Να μην νοιάζεται για την Κατοχή κράτους μέλους της δηλαδή.

Είναι ντροπή /όνειδος η συνέχιση του Κυπριακού η δραματική,

πολλώ μάλλον που υπάρχουν ψηφίσματα του Σ.Α και του ΟΗΕ σαφή.

 

• Αλήθεια ακούσατε κάποια διαμαρτυρία της Ε.Ε για την φιέστα την τουρκική;.

     Πόση αναισθησία , πόση πώρωση, άραγε διακατέχει την Ένωση την Ευρωπαϊκή;. 

Πάλι καλά που δεν έστειλε και εκπρόσωπο της να παραστεί (!).

Αρκέστηκε να παρακολουθεί , με τακτική … π ο ν τ ι ο π ι λ α τ ι κ ή !.

 

• Ελλάδα και Κύπρος , οφείλουν να εκμεταλλευτούν το Ουκρανικό ως ευκαιρία μοναδική. 

Το έχω ξαναγράψει και επιμένω, πως αν η ευκαιρία αυτή χαθεί, 

θα ξανασυζητάμε –όσοι θα ζούμε – για άλλη μια ευκαιρία που έχει απολεσθεί, 

παρά τα όσα λάθη , παραλείψεις μας που έχουν προηγηθεί. 

 

• Τι έφταιξε , ποιοι ευθύνονται, πόσοι υπήρξαν ατυχείς χειρισμοί.                                            Το πώς οι Τούρκοι κατάλαβαν με ρεσάλτο το Νησί.

Πως αντιμετωπίστηκε η εισβολή,

πως το «σχέδιο Ανάν» είχε αντιμετωπιστεί. 

 

• Τώρα , ό,τι έγινε έγινε και δεν υπάρχει επιστροφή.

     Ούτε γίνεται η «υπερηφάνεια για την ειρηνευτική Τουρκική επέμβαση»  να υιοθετηθεί.

     Επιβάλλεται να αναδείξουμε στα ευρωπαϊκά και τα διεθνή φόρα την θρασύτητα την Τουρκική. 

     Στο κυπριακό –του λοιπού – μηδενική ανοχή !!!!.

 

• Η Τουρκία θα πρέπει –επιτέλους- να κατανοήσει πως δεν είναι η εισβολή και διατήρηση στρατού κατοχής,  αποδεκτή.

Ακόμη πως δεν νομιμοποιείται να γιορτάζει και να κομπορρημονεί,

επειδή εφαρμόζει –καθ’  έξιν – του Αττίλα την πρακτική,

αν φυσικά δεν θέλει τελικά να περιθωριοποιηθεί. 

 

• Η Ελλάδα , η οποία στήριξε (και συνεχίζει) σε υπερβολικό βαθμό, 

     ως σύμμαχος και εταίρος της Δύσης, το Ουκρανικό , 

     θα πρέπει να είναι ανένδοτη και απαιτητική , στο Κυπριακό.

     Αν δεν επιλυθεί τώρα το Κυπριακό , θα χαθεί ευκαιρία μοναδική,

     που θα προεξοφλήσει /προδικάσει της Μεγαλονήσου τον διαχωρισμό. 

 

• Σημειωτέον ότι αυτή η εθνική προσπάθεια θα πρέπει από όλους : φορείς , κόμματα, πολιτικούς να στηριχτεί.

     Είναι ανεπίτρεπτη κάθε πολιτικάντικη διαφοροποίηση κομματική.

     Εκτός και αν ευελπιστούμε το Κυπριακό (μετά από κάποιες δεκαετίες) να … ξανασυζητηθεί  (!).

     Πάντως «οι καιροί ου μενετοί». 

 

Ιατρού