ΜΙΑ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ALEXEI MOZGOVOY:«ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΓΙΝΑΜΕ ΠΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ»;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ «ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΥΚΡΑΝΟΥΣ», ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΥ ΗΓΕΤΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΗΣ ΤΟΥ ΛΟΥΓΚΑΝΣΚ ALEXEI MOZGOVOY.

ΒΙΝΤΕΟ

Μια φωτογραφία μιας φωτογραφίας που έμεινε πίσω σε ένα βομβαρδισμένο νηπιαγωγείο στο Donbass. Απρίλιος 2015.

Γράφει ο Edward Slavsquat

Χθες ήταν η 365η ημέρα της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Δεν έχουμε τίποτα να πληκτρολογήσουμε για να σηματοδοτήσουμε την περίσταση – όλα όσα θέλουμε να πούμε για αυτή τη σύγκρουση, τα είπαμε τον Μάιο (με σύντομες επακόλουθες ενέργειες τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο).

Αντ ‘αυτού θα μοιραστούμε αποσπάσματα από το «Γράμμα προς τους Ρώσους και τους Ουκρανούς», του δολοφονημένου ηγέτη της πολιτοφυλακής του Λουγκάνσκ Alexei Mozgovoy. (Είναι πιθανό ότι το “γράμμα” είναι στην πραγματικότητα μια συλλογή καταχωρήσεις ημερολογίου που συντάχθηκαν μετά το θάνατό του.)

Γράφτηκε κάποια στιγμή πριν από τον Μάιο του 2015:

Αδελφοί! Βλέπω πώς οι εχθροί μας, έχοντας διαιρέσει το λαό μας, προετοιμάζουν έναν μεγάλο πόλεμο για μας. Και ο λαός μου δεν είναι Ρώσος ή Ουκρανός. Ο λαός μου είναι ένας. Και δεν θέλω να ξέρω τίποτα άλλο. Όπως ένας άνθρωπος χωρίς χέρι ή πόδι θεωρείται παράλυτος, έτσι είναι και ένας διαιρεμένος λαός.

Εμείς οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί, οι Λευκορώσοι κληροδοτηθήκαμε να είμαστε μαζί. Και το γεγονός ότι σήμερα είμαστε τρελοί και μισούμε ο ένας τον άλλον είναι το κύριο κατηγορητήριο εναντίον μας – έχουμε παραβιάσει αυτή τη διαθήκη.

Τι μας έλειπε, αδέρφια; Χώμα? Κοιτάξτε πόση γη έχουμε. Ελευθερία? Έτσι σκοτώνοντας ο ένας τον άλλον γίναμε πιο ελεύθεροι;

Νομίζω ότι απλά δεν έχουμε αρκετή αγάπη για τον αδελφό μας. Έχουμε ξεχάσει ποια είναι η ιερότητα της συγγένειας. Και ως εκ τούτου οι ξένοι έρχονται σε μας και γίνονται κύριοι του σπιτιού μας. Τώρα αυτοί οι ξένοι, τους οποίους εμπιστευτήκαμε περισσότερο από τους δικούς μας ανθρώπους, μας προτρέπουν και κάτω από τις πονηρές ομιλίες τους για το μεγαλείο του ρωσικού και του ουκρανικού λαού, σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον. […]