Ο Βάσιας έκανε τρίπλα και μεσα σε τηλεφωνικό θάλαμο και όμως δεν είχε την τυχη που του άξιζε.
Λίγα λόγια από τον Νουρέγιεφ Βασίλη Χατζηπαναγή
«Η μεγάλη μου πίκρα ήταν ότι δεν έπαιξα στην εθνική ομάδα, που είναι ο καθρέφτης για κάθε παίκτη, ενώ και με τον Ηρακλή δεν μπορέσαμε να αγωνιστούμε στην Ευρώπη».
«Στην καριέρα μου όλα ήταν ένα λάθος. Πολλοί λένε ότι άλλοι εκμεταλλεύτηκαν το ταλέντο μου χωρίς εγώ να κερδίσω τίποτε και μάλλον έχουν δίκιο. Η καριέρα μου θα ήταν σίγουρα καλύτερη αν δεν εμπιστευόμουν τυφλά ανθρώπους που τελικά στην πορεία απέδειξαν ότι δεν το άξιζαν»
Στο σχολείο που πήγαινα, βγαίναμε πάντα πρωταθλητές. Κάποια στιγμή αλλάξαμε σπίτι και έτσι, αναγκαστικά, άλλαξα και σχολείο. Το νέο μου σχολείο έχανε από το παλιό μου για επτά συνεχόμενα χρόνια. Μόλις πήγα εγώ, πήραμε το πρωτάθλημα. Ο γυμναστής με έπιανε και ζητούσε τη γνώμη μου για το πώς έπρεπε να παίξουμε».
Ο πατέρας μου, ήταν µεγάλος πατριώτης. Αγαπούσε πολύ την Ελλάδα και την Κύπρο. Ήταν πραγματικός αγωνιστής για τα πιστεύω του. Γεννήθηκε µε ένα παντελόνι και πέθανε µε ένα παντελόνι και µια καπαρντίνα. Ήθελε να µε δει µε τη φανέλα της Εθνικής παρά το ότι ήταν πολιτικός πρόσφυγας. Μου έλεγε: “Θέλω πριν πεθάνω να δω ελεύθερη την Κύπρο” αλλά δεν τα κατάφερε. Μόλις πέθανε η µητέρα µου, ήθελε να µετακοµίσουµε στην Κύπρο και να ζήσουµε εκεί.
«Δεν ήμουν καλός στα Μαθηματικά. Φυσικά στη Γυμναστική είχα πέντε. Θυμάμαι ότι παίζαμε ένα παιχνίδι με το οποίο κατάφερνα να «τρελαίνω» τον γυμναστή μας. Ήταν μια ομάδα από δέκα για παράδειγμα παιδιά, που τα κυνηγούσε ένας. Μόλις ο ένας χτυπούσε κάποιον στην πλάτη, τον έπαιρνε μαζί του και κυνηγούσε τους υπόλοιπους εννιά. Έτσι έφταναν οι δέκα, να κυνηγάνε τον έναν. Έμενα πάντα τελευταίος και τους έβαζα να με κυνηγάνε για είκοσι τουλάχιστον λεπτά. Τους έκαναν προσποιήσεις, όπως και στις ντρίμπλες».
Είχα αναδειχθεί καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος και με έστειλαν σε μια κατασκήνωση στον Καύκασο. Εκεί πήγαιναν οι άριστοι μαθητές από όλα τα σχολεία της Σοβιετικής Ένωσης. Εγώ πήγα γιατί ήμουν άριστος στην μπάλα. Έφτιαξα και εκεί ομάδα. Όπως ήταν φυσικό, βγήκαμε πρώτοι σε όλη την κατασκήνωση».
