Ο ΆΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ Ο ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΓΥΜΝΟΣ!
ΕΝΑΣ ΓΥΜΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΤΟΝ ΙΒΑΝ ΤΟΝ ΤΡΟΜΕΡΟ…
Και ξαφνικά ένας γυμνός μέσα στην εκκλησία….
Τι να σήμαινε πάλι αυτό..
Ήταν ο Άγιος Βασίλειος της Μόσχας ο δια Χριστόν σαλός ο ”Ευλογημένος” ο γυμνός που γεννήθηκε σε ναό; ήταν το ” γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου, γυμνός και απελεύσομαι” (Ιώβ 1, 20-21) o θάνατος που μας ακολουθεί σε κάθε μας βήμα; ήταν το ”και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ”; η κατάσταση της πνευματικής γύμνιας και ψυχικής ένδειας μιας ολόκληρης εποχής που έχει διεισδύσει ως και στην Εκκλησία;
Tι ήθελε να πει τούτο το αλλόκοτο σημάδι; ένα αλλόκοτο σημείο θρησκευτικής στίξης…Μια παύση…ένα στάσιμο…
Πως αισθάνθηκε πρώτη φορά όταν βγήκε μέσα στους παγωμένους δρόμους γυμνός..
Σαν να ήταν μια προέκταση ενός ονείρου. Μπήκε στο όνειρο και δεν ξαναβγήκε. Έτσι είναι η ζωή ενός αγίου. Έσπρωξε την πόρτα που είναι ο Χριστός και πέρασε σε άλλη διάσταση. Μια μεταβολή μια μετάσταση πνευματική.
Μέτοικος στην πνευματικότητα ξένος για τη ζωή πρόσφυγας στην πραγματικότητα.. παντού ξενιτιά παντού ξένος…Νωρίς για την αιωνιότητα αργά για τη ζωή…στο χάραμα της δύσης και στο ηλιοβασίλεμα του όρθρου… Λίαν πρωί για την άλλη ζωή λίαν αργά για ετούτη… Βιάζεται οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν ένας άγιος δεν έχει ποτέ χρόνο.
Πως να αισθάνθηκε όταν για πρώτη φορά βρέθηκε γυμνός στους δρόμους…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ
