Η τιμωρία της Λήθης

Μερικές φορές οι πιο άγνωστοι ήρωες, ίσως έχουν τις πιο δυνατές ιστορίες.
Σήμερα θα γνωρίσουμε τον Πρωτεσίλαο, γιός του βασιλιά Ίφικλου, που αν και βαθιά ερωτευμένος με την Λαοδάμεια, κόρη του βασιλιά της Ιωλκού Άκαστου, ακολούθησε τους υπόλοιπους Αχαιούς στην Τρωική εκστρατεία για να φέρουν πίσω την Ελένη στον σύζυγό της Μενέλαο.
Η εκστρατεία ξεκίνησε με τον χρησμό της θεάς Θέτιδας που έλεγε πως ο πρώτος Αχαιός που θα πατούσε το έδαφος της Τροίας θα φονευόταν άμεσα. Φτάνοντας στα παράλια, κανείς δεν ήθελε να κατέβει πρώτος.
Τότε, ο πολυμήχανος Οδυσσέας έριξε την ασπίδα του στη γη και πήδηξε πάνω της. Ο Πρωτεσίλαος, που θεώρησε πως ο χρησμός θα επαληθευόταν με το θάνατο του Οδυσσέα, ξεγελάστηκε και με θάρρος πήδηξε δεύτερος πατώντας τη γη της Τροίας.
Αυτό ήταν και το λάθος του. Λίγες ώρες μετά ο νεαρός πρίγκηπας κείτονταν νεκρός ξεκινώντας το ταξίδι του για τον κάτω κόσμο, παραβαίνοντας τον όρκο που είχε δώσει στη γυναίκα του ότι θα γυρίσει με κάθε κόστος να την ξαναβρεί.
Τόσος ήταν ο πόνος του Πρωτεσιλάου που δεν θα έβλεπε ξανά την αγαπημένη του, που αρνιόταν πεισματικά να ξεκινήσει για το βασίλειο των νεκρών. Τόσο που προκλήθηκε αναστάτωση ανάμεσα στις ψυχές.
Η ψυχή όμως του νεαρού παρέμενε πεισματικά στον κόσμο των ζωντανών. Αρνιούνταν πεισματικά να ξεχάσει τη μεγάλη του αγάπη και περάσει στον κόσμο της λήθης.
Τότε η Άρτεμις βλέποντας τον θρήνο του Πρωτεσιλάου για τη γυναίκα του, τον έπεισε να μην πιεί πολύ νερό από το ποτάμι της Λήθης κι έτσι να μην την ξεχάσει ποτέ και να ζει απαρηγόρητος μακριά της.
Γιατί έτσι είναι η πραγματική αγάπη, επιμένει και υπομένει τους πόνους, το χρόνο και τη θλίψη.