Mytilenepress : Ο Σουλτάνος κοιτά προς τα Ανατολικά και οδηγεί την Τουρκία στην ελίτ των παγκόσμιων δυνάμεων
Δεν είναι ότι ο Ερντογάν έχει σχέδιο να στραφεί ανατολικά σε βάρος της Δύσης. Απλώς οι μεγαλύτερες υποδομές στα αναπτυξιακά και γεωπολιτικά έργα στον κόσμο βρίσκονται στην ανατολή.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-
Mytilenepress-Γεωστρατηγική Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος : Τι αποφάσισε για τον ρόλο της Τουρκίας στην Ανατολή-Μεσόγειο και για την τύχη των Ελληνικών νησιών ο νέος Πλανητάρχης ;
Η συλλογική Δύση επιθυμούσε να εξαλείψει ένα ακόμη στρατηγικό λάθος που δεν έλαβε υπόψη την διάθεση των Τούρκων ψηφοφόρων στην βαθιά Ανατολία.
Τελικά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τα κατάφερε ξανά. Παρ’ όλα τα ελαττώματα του, είναι όπως ένας ηλικιωμένος νεο-Οθωμανός Σινάτρα. Με τον τρόπο μου», διατηρώντας άνετα την προεδρία της Τουρκίας όταν οι αντίπαλοι τον είχαν θάψει. Η πρώτη σειρά γεωπολιτικών προτεραιοτήτων είναι ποιος θα διοριστεί υπουργός Εξωτερικών. Βασικός υποψήφιος είναι ο Ιμπραήμ Καλίν, ο σημερινός γραμματέας Τύπου και ανώτερος σύμβουλος του Ερντογάν.
Σε σύγκριση με τον υφιστάμενο Τσαβούσογλου, ο Καλίν μπορεί θεωρητικά να χαρακτηριστεί πιο φιλοδυτικός. Ωστόσο, είναι ο Σουλτάνος που οδηγεί τον χορό. Θα είναι συναρπαστικό να παρακολουθούμε πώς η Τουρκία 2.0 του Ερντογάν χειρίζεται την εμβάθυνση των δεσμών με τη Δυτική Ασία και την επιτάχυνση της διαδικασίας ολοκλήρωσης της Ευρασίας.
Η πρώτη άμεση προτεραιότητα, από την πλευρά του Ερντογάν, είναι να απαλλαγεί από τον «τρομοκρατικό διάδρομο» στην Συρία. Αυτό σημαίνει πρακτικά διάλυση των υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ Κούρδων YPG/PYD, τα οποία είναι ουσιαστικά συριακά θυγατρικά του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) Αυτό είναι βασικός παράγοντας για μια πιθανή εξομάλυνση των σχέσεων με τη Δαμασκό.
Τώρα που η Συρία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό στον Αραβικό Σύνδεσμο μετά από ένα πάγωμα 12 ετών, μια συμφωνία που έγινε με την μεσολάβηση της Μόσχας μεταξύ του Τούρκου και του Σύρου προέδρου, που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη, θα μπορούσε να αποτελέσει το απόλυτο win-win για τον Ερντογάν να επιτρέψει
Ο Σουλτάνος είναι στα καλύτερά του όταν πρόκειται να αντισταθμίσει τα στοιχήματά του μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Γνωρίζει πολύ καλά πώς να εκμεταλλευτεί το καθεστώς της Τουρκίας ως βασικού μέλους του ΝΑΤΟ με ατού ότι διαθέτει μεγάλο στράτευμα και έχει το δικαίωμα βέτο και τον έλεγχο της εισόδου στην Μαύρη Θάλασσα.
Και όλα αυτά ασκώντας πραγματική ανεξάρτητη στην εξωτερική πολιτική, από την Δυτική Ασία έως την Ανατολική Μεσόγειο.
Αναμένετε λοιπόν ότι το Erdogan 2.0 θα παραμείνει μια άσβεστη πηγή εκνευρισμού για τους συντηρητικούς και τους νεοφιλελεύθερους που είναι υπεύθυνοι για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, καθώς και τους υποτελείς τους στην ΕΕ, που δεν θα το αποφύγουν ποτέ. προσπαθώντας να υποτάξουν την Άγκυρα για να πολεμήσουν τη Ρωσία-Κίνα-Ιράν Συμφωνία για την ευρασιατική ολοκλήρωση. Ο σουλτάνος ξέρει να παίζει τέλεια αυτό το παιχνίδι. Πώς να αντιμετωπίσετε την Ρωσία και την Κίνα
Ό,τι κι αν γίνει, ο Ερντογάν δεν θα επιβιβαστεί στο βυθιζόμενο πλοίο των κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Το Κρεμλίνο αγόρασε τουρκικά ομόλογα που συνδέονται με την ανάπτυξη του ρωσικού πυρηνικού σταθμού Akkuyu, του πρώτου πυρηνικού αντιδραστήρα της Τουρκίας. Η Μόσχα επέτρεψε στην Άγκυρα να αναβάλει σχεδόν 4 δισεκατομμύρια δολάρια σε πληρωμές ενέργειας για το 2024. Ακόμα καλύτερα η Άγκυρα πληρώνει το ρωσικό αέριο σε ρούβλια.
Με μια σειρά συμφωνιών που σχετίζονται με την προμήθεια ρωσικής ενέργειας υπερισχύει των πιθανών δευτερογενών κυρώσεων που θα μπορούσαν να στοχεύουν στην συνεχή αύξηση των εξαγωγών από την Τουρκία. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιστρέψουν στην μία και μοναδική «διπλωματική» πολιτική τους τις κυρώσεις. Οι κυρώσεις του 2018 όντως βύθισαν την Τουρκία σε ύφεση.
Αλλά ο Ερντογάν μπορεί εύκολα να βασιστεί στην λαϊκή υποστήριξη σε όλο το τουρκικό βασίλειο. Νωρίτερα φέτος, μια δημοσκόπηση του Gezici διαπίστωσε ότι το 72,8% των Τούρκων πολιτών τάσσεται υπέρ των καλών σχέσεων με την Ρωσία, ενώ σχεδόν το 90% θεωρεί τις Ηνωμένες Πολιτείες ως «εχθρικό» έθνος. Αυτό είναι που επιτρέπει στον υπουργό Εσωτερικών Σοϊλού να δηλώσει ωμά: « Θα εξαλείψουμε όλους όσους προκαλούν προβλήματα συμπεριλαμβανομένων των αμερικανικών στρατευμάτων ».
Η στρατηγική συνεργασία Κίνας-Τουρκίας είναι μέρος αυτού που ο Ερντογάν ορίζει «κοιτάζοντας προς τα ανατολικά» και αφορά πρωτίστως τις υποδομές της Κίνας, την Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI). Ο βραχίονας του «Turkish Silk Road» του BRI εστιάζει σε αυτό που το Πεκίνο ορίζει ως «Κεντρικό Διάδρομο». Μια πρωταρχική, οικονομικά αποδοτική και ασφαλή εμπορική οδό που συνδέει την Ασία με την Ευρώπη.
Η κινητήρια δύναμη είναι το China Railway Express, το οποίο έχει κάνει τον Κεντρικό Διάδρομο να είναι η ραχοκοκαλιά του BRI. Για παράδειγμα ηλεκτρονικά εξαρτήματα και μια ολόκληρη σειρά από είδη οικιακής χρήσης που φτάνουν τακτικά με φορτηγό-αεροπλάνο από την Οσάκα της Ιαπωνίας, φορτώνονται σε εμπορικά τρένα με προορισμό το Ντούισμπουργκ και το Αμβούργο της Γερμανίας μέσω του China Railway Express που ξεκινά από το Shenzhen, το Wuhan και το Changsha και διασχίζει το Xinjiang στο Καζακστάν και πέρα μέσω του περάσματος Alataw. Οι αποστολές από το Chongqing στην Γερμανία διαρκούν το πολύ 13 ημέρες. Δεν είναι περίεργο ότι πριν από σχεδόν μια δεκαετία, όταν αποκάλυψε για πρώτη φορά τη φιλόδοξη πρωτοβουλία πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων στην Αστάνα του Καζακστάν, ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping τοποθέτησε το China Railway Express στην καρδιά του BIS.
Από τον Δεκέμβριο του 2020, απευθείας τρένα από το Xian προς την Κωνσταντινούπολη χρησιμοποιούν την σιδηροδρομική γραμμή Μπακού-Τφλίδα-Καρς (BTK), με χρόνο ταξιδιού λιγότερο από δύο εβδομάδες και υπάρχουν σχέδια για αύξηση της συχνότητάς τους. Το Πεκίνο γνωρίζει καλά τα δυνατά σημεία της Τουρκίας ως κόμβου μεταφορών και σταυροδρόμι αγορών στα Βαλκάνια, τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία, την Δυτική Ασία και την Βόρεια Αφρική, για να μην αναφέρουμε την τελωνειακή ένωση με την ΕΕ που επιτρέπει την άμεση πρόσβαση στις ευρωπαϊκές αγορές.
Επιπλέον, η νίκη του Μπακού στον Πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ το 2020 ήρθε με ένα μπόνους συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός. Αυτό ήταν ο Διάδρομος Zangezur, ο οποίος θα διευκολύνει τελικά την άμεση πρόσβαση της Τουρκίας στον Καύκασο έως την Κεντρική Ασία.
Παντουρκική επίθεση;
Εισερχόμαστε σε ένα συναρπαστικό έδαφος εδώ: οι πιθανές παρεμβολές μεταξύ του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών (OET), του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), των BRICS και όλα αυτά συνδέονται επίσης με την αύξηση των επενδύσεων της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων στην Τουρκική οικονομία . Το Sultan 2.0 θέλει να γίνει πλήρες μέλος του SCO υπό την ηγεσία της Κίνας και του πολυπολικού BRICS+. Αυτό σημαίνει πολύ στενότερη κατανόηση με την στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας καθώς και με τις αραβικές δυνάμεις, οι οποίες επίσης επιβιβάζονται στο τρένο υψηλής ταχύτητας BRICS+.
Το Erdogan 2.0 εστιάζει ήδη σε δύο βασικούς παίκτες στην Κεντρική και Νότια Ασία όπως το Ουζμπεκιστάν και το Πακιστάν. Και οι δύο είναι μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO). Η Άγκυρα και το Ισλαμαμπάντ είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Εκφράζουν την ίδια κρίση για το εξαιρετικά λεπτό ζήτημα του Κασμίρ και έχουν υποστηρίξει και οι δύο το Αζερμπαϊτζάν εναντίον της Αρμενίας.
Ίσως όμως είναι στην Κεντρική Ασία που εντοπίζονται οι κύριες εξελίξεις. Η Άγκυρα και η Τασκένδη έχουν συνάψει συμφωνία στρατηγικής άμυνας, η οποία προβλέπει κυρίως την ανταλλαγή πληροφοριών και υλικοτεχνική συνεργασία.
Ο Οργανισμός Τουρκικών Κρατών (ΟΕΤ) με έδρα την Κωνσταντινούπολη, είναι η κύρια κινητήρια δύναμη πίσω από τον παντουρκισμό-παντουρανισμό. Η Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν και η Κιργιζία είναι πλήρη μέλη, ενώ το Αφγανιστάν, το Τουρκμενιστάν, η Ουγγαρία και η Ουκρανία εκπροσωπούνται από παρατηρητές. Η σχέση Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν παρουσιάζεται ως «ένα έθνος, δύο κράτη» με παντουρκικούς όρους.
Η βασική ιδέα είναι μια ακόμη ασαφής «πλατφόρμα συνεργασίας» μεταξύ της Κεντρικής Ασίας και του Νότιου Καυκάσου. Ωστόσο, έχουν ήδη γίνει σοβαρές προτάσεις.
Η σύνοδος κορυφής της OET που πραγματοποιήθηκε στη Σαμαρκάνδη στα τέλη του περασμένου έτους πρότεινε την ιδέα ενός μπλοκ ελεύθερου εμπορίου TURANCEZ, που θα περιλαμβάνει την Τουρκία, το Καζακστάν, την Κιργιζία, το Ουζμπεκιστάν, το Τουρκμενιστάν, το Αζερμπαϊτζάν και, ως παρατηρητές, την Ουγγαρία (που εκπροσωπεί την ΕΕ) και το βόρειο τμήμα της Κύπρος.
Στο μεταξύ η επικαιρότητα επικρατεί. Για να εκμεταλλευτεί πλήρως το καθεστώς ως κόμβου διαμετακόμισης ενέργειας, η Τουρκία χρειάζεται όχι μόνο ρωσικό αέριο, αλλά και αέριο του Τουρκμενιστάν που προμηθεύει τον Trans-Anatolian Gas Pipeline (TANAP), καθώς και το πετρέλαιο του Καζακστάν που μεταφέρεται μέσω του Baku-Tblisi-Ceyhan (BTC). ).
Η Τουρκική Υπηρεσία Συνεργασίας και Συντονισμού (TIKA) δραστηριοποιείται πολύ στον τομέα της οικονομικής συνεργασίας και συμμετέχει σε μια σειρά έργων στους τομείς των μεταφορών, των κατασκευών, των εξόρυξης, του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Η Άγκυρα έχει ήδη επενδύσει 85 δισεκατομμύρια δολάρια στην Κεντρική Ασία, με σχεδόν 4.000 εταιρείες κατανεμημένες σε όλα τα «stans».
Φυσικά σε σύγκριση με την Ρωσία και την Κίνα, η Τουρκία δεν είναι τόσο σημαντικός παίκτης στην Κεντρική Ασία. Επιπλέον, η γέφυρα προς την Κεντρική Ασία περνά από το Ιράν. Μέχρι στιγμής, ο ανταγωνισμός μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης φαίνεται να είναι ο κανόνας. Όμως τα δεδεομένα θα μπορούσαν να αλλάξουν με ταχύτητα αστραπής, με την ταυτόχρονη ανάπτυξη του διεθνούς διαδρόμου μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC) υπό την αιγίδα της Ρωσίας στο Ιράν και την Ινδία, που θα ωφελούν και τις δύο πλευρές, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι Ιρανοί και Τούρκοι ενδέχεται να γίνουν σύντομα πλήρη μέλη του BRICS+. Το Sultan 2.0 είναι βέβαιο ότι θα ενισχύσει τις επενδύσεις στην Κεντρική Ασία ως νέο γεωοικονομικό σύνορο. Αυτό από μόνο του υποδηλώνει το ενδεχόμενο να ενταχθεί σύντομα η Τουρκία στην SCO.
Η «στροφή προς την Ανατολή» θα είναι τότε πλήρως αποτελεσματική, παράλληλα με την σύσφιξη των δεσμών με τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας. Σημειώστε ότι οι δεσμοί της Τουρκίας με το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν και την Κιργιζία αποτελούν επίσης στρατηγικές εταιρικές σχέσεις.
Καθόλου άσχημα για έναν νεο-Οθωμανό που πριν λίγες μέρες θεωρούνταν ο “ηττημένος” των εκλογών.
πηγή: The Cradle
