Ληξουριώτισσα: ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ… ΜΕΤΡΟ!

Άνθρωπέ μου, αδελφέ, αδιάφορε, εχθρέ,
Ζούμε πάλι σε καιρούς που λατρεύουνε τον Βάαλ!
Οι άρχοντες του τόπου είναι μυημένοι στη καμπάλ,
Όταν παιδιά κάνουν θυσία, για να «ζήσει» η κοινωνία!

Ξενόφερτες καταστροφές και στης Ελλάδας μας τον χάρτη
(Βλέπε Μάνδρα, Τέμπη κι’ άλλες που μας βγάζουνε το… Μάτι),
Γέμισαν τα σπίτια πένθος, όσαν άλλη πανδημία
τεχνητή, «πετυχημένη», όπως άλλη πριν, καμία!

Εκτρώσεις, τράφικιγκ, υιοθεσίες
Με της Βουλής τις ευλογίες`
Θανάτους, φτώχια, διαστροφή
Ψηφίζουν οι πολιτικοί!

Αλλά εσύ, πιστός στο εκάστοτε το κόμμα
Που γέμισε την Ελλάδα βρώμα
Θέλεις να κυβερνήσουν πάλι
Επειδή, ρουσφετικά, το παιδί σου είχε βάλει
Στον δήμο, για σκουπιδιάρη!

Για τον δε, τον σπάνιο, σκεπτόμενο πολίτη
Έχει βρει το «σύστημα», μια άλλη «καταδίκη»:
Εν μια νυκτί φυτρώνουν κόμματα, που ο λαός να επιλέξει
Νομίζοντας πως δεν ψηφίζει ούτε τον Κούλη, ούτε Αλέξη!
Κι’ άντε να καταλάβουν τώρα, υπέργηροι και… πεθαμένοι
Πως δια τις ψήφου τους, πάει η Ελλάδα μας χαμένη!
(Για τους δε, νέο-αποχήτες, πολλά δεν έχω να σας πω,
Αν και τα ‘χουν τετρακόσια, έχουνε βάλει το «αργό»
Και παρ’ όλο διαβασμένοι – ή μήπως, ίσως, και γι’ αυτό; –
Δεν νοούν να καταλάβουν ότι το εκλογικό το σώμα
Όταν μένει δίχως μέλη για να το εξυπηρετούν,
Πιο εύκολα θα γίνει η Ελλάδα όλη, μπλε στο χρώμα,
σωστή «γαλάζια πατρίδα»` να δούμε, θα το καυχηθούν;)

Από την άλλη, κι οι αθωνίτες
Το παίζουν αθώοι σπουργίτες,
Ενώ αφήσανε τη προσευχή
Και πιάσαν τη «πωλητική»…
(Επίσημα, απ’ το ’16, στο Κολυμπάρι, στα Χανιά,
Που αρνήθηκαν Χριστό με βούλα, και προσκυνήσαν σατανά!)

Πάντως, ο Έλληνας που απ’ τη κάλπη ελπίζει κάτι να κερδίσει
Χάνει και ψήφο και ελπίδα εφόσον «Νίκη» προτιμήσει!

Στην Πλεύση δε, ούτε ρωτάνε αν στραβός είναι ο γιαλός,
Ούτε τους προβληματίζει αν αρμενίζουνε καλώς!
Ενώ καιρό η βάρκα γέρνει, συγκεκριμένα, αριστερά
Έχοντας πάρει, από τρύπες, του κόσμου τα απόνερα!

Εξάφνου και στη τελική ευθεία, με στιβαρό βηματισμό,
Στα γκάλοπ, σαρώνουν οι «Σπαρτιάτες» («Έλληνες», κατ’ ευφημισμό!)
Κι η ιστορία και οι μύθοι, επαναλαμβάνονται συχνά
Ο λαγός και η χελώνα, θα λέγαμε, από τη μια…
Από την άλλη, ηχηρό, το ράπισμα του Μακεδόνος…
(Στις Πρέσπες, ο Αλέξανδρος, έμεινε και πάλι μόνος!)
Ανεξαρτήτου έκβασης, αρνούμενοι βοήθεια των Αγίων
Και η επόμενη Βουλή, θα ‘ναι, «πλην Λακεδαιμωνίων»!

Θα δείξει αν στον φαύλο κύκλο που φτιάχνανε οι πολιτικοί
Λύση θα φέρει και πάλι η σταθερά-σύμβολο «Π»!

ληξουριώτισσα