Γιατί η Μάχη του Μαντζικέρτ αποτελεί την μεγαλύτερη εθνική εορτή των Τούρκων ;

 

Οι σύγχρονες υπερδυνάμεις της εποχής μας θα πολεμήσουν για θρησκευτικές, πολιτιστικές-κοινωνικές, οικονομικές και εδαφικές αιτίες. Γεωστρατηγικά έχουμε ένα εκτενέστατο θρησκευτικό, πολιτικό-στρατιωτικό, πολιτιστικό πλέγμα συμφερόντων και κυριαρχίας ανάμεσα στις δύο αυτοκρατορίες-υπερδυνάμεις Ρωσία-Κίνα και Αμερική-ΝΑΤΟ.

 

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός-Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του εβδομαδιαίου ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress (Contact : [email protected]6945294197 και official website The Times of Voulgaroktonos.

 

 

ΔΙΝΩ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΕΣΟ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΓΜΕΡΩΣΕΩΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ. ΓΙΑ ΛΟΥΓΟΥΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΕΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΧΗ.

Ένα από τα πιο επικίνδυνα μέσα που χρησιμοποιούνται από την νέα τάξη είναι οι θρησκευτικές οργανώσεις οι οποίες διέπονται από ένα ανελέητο και τυφλό θρησκευτικό φανατισμό. Με αυτές τις μεθόδους επιδιώκουν την δημιουργία μεσαιωνικών καθεστώτων για να εξυπηρετήσουν την κυριαρχία του Σιωνισμού.

Η Ανατολική Μεσόγειος φλέγεται από την τεράστια πολεμική σύγκρουση, καθώς έχουμε έναν κανονικό παγκόσμιο πόλεμο σε μικρότερη μορφή στην Συρία. Εξαιτίας της αναβίωσης, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας από την Τουρκία του Ρ. Τ. Ερντογάν, είναι απόλυτη ανάγκη να δούμε προσεκτικά τις συμμαχίες που θα συγκροτηθούν, για την μοιρασιά του υπάρχοντος ορυκτού πλούτου και τις αλλαγές των συνόρων.

Η σύγκρουση των πολιτισμών ανάμεσα σε Ορθοδοξία-Ισλάμ που επιδιώκουν οι νεοταξίτες, προετοιμάζεται μεθοδικά από τους παράγοντες της νέας τάξης πραγμάτων. Είναι πλέον γνωστό και πολλάκις αποδεδειγμένο ότι ο Ερντογάν και το επιτελείο του διαβάζουν ανελλιπώς την στήλη ισχύς δια της γνώσεως, ειδικά μετά τις εκτενείς αποκαλύψεις μου για τις δράσεις της ΜΙΤ-Γκρίζων Λύκων στην Ελλάδα και το πραγματικό θρήσκευμα του Τούρκου προέδρου.

Ο Ερντογάν μεγαλώνει την Τουρκία μέσα από τα επεκτατικά σχέδια του. Οι νεότουρκοι σκοπεύουν να δημιουργήσουν ένα ομοσπονδιακό κράτος σύμφωνα με το μοντέλο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Με παράδειγμα την Ρωσία ο Τούρκος πρόεδρος δημιουργεί ένα ομοσπονδιακό κράτος το οποίο θα περιλαμβάνει την Βόρεια Συρία, την Βόρεια Κύπρο και τμήματα εδαφών από  το Ιρακινό Κουρδιστάν, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν. Η Τουρκία του Ερντογάν επέτυχε να αλλάξει τις δημογραφικές στατιστικές και την οικονομική επιρροή στις συγκεκριμένες περιοχές. Η ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας έχει ήδη αρχίσει. Βόρεια Συρία, Βόρεια Κύπρος, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Δυτική Θράκη, Κρήτη, Δωδεκάνησα, και όλα τα Ελληνικά νησιά μέχρι την μέση του Αιγαίου θα προσαρτηθούν στην νέα αυτοκρατορία του Ερντογάν.

Αυτή είναι η πρώτη φάση επέκτασης των Τούρκων. Η σύγχρονη Τουρκία είναι ο διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία κυβέρνησε τεράστιες περιοχές της Μέσης Ανατολής για αιώνες. Τώρα ξανά η Άγκυρα με την βοήθεια του στρατού, θέλει να ελέγξει εδάφη και θαλάσσιες περιοχές με πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα σε Α. Μεσόγειο.

Η Αμερική έχασε τον μικρότερης κλίμακας παγκόσμιο πόλεμο που διεξάγεται στην Συρία. Για να μην διασύρονται άλλο από την Ρωσία οι ηττημένοι Αμερικάνοι, αποφάσισαν την ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και παράλληλα ανέθεσαν την διεξαγωγή όλων των πολέμων για λογαριασμό των ΗΠΑ, στον Ερντογάν. Ήδη η Τουρκία έχει κατακτήσει την Βόρεια Συρία, την Λιβύη, το Ναγκόρνο Καραμπάχ και αντικαθιστά την Αμερική στο Αφγανιστάν και όπου κριθεί απαραίτητο.

Στην προσπάθεια τους από την Ουάσιγκτον να ανασχέσουν την Κινέζική προέλαση, ο Ερντογάν θα φτάσει μέχρι και την Ινδία, εάν και εφόσον χρειαστεί. Η Αμερική με αυτόν τον τρόπο κρατά αλώβητο το γόητρο της, καθώς δεν κινδυνεύει να χρεωθεί νέες ήττες στα πεδία των μαχών από την Ρωσία του Πούτιν και παράλληλα δεν έχει απώλειες σε οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό επίπεδο. Ταυτόχρονα δεν έχει απώλειες σε στρατιωτικό δυναμικό και σε εξοπλισμό.

 

Η Συρία έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης και ανελέητου ανταγωνισμού, σε παγκόσμιο επίπεδο των μεγάλων δυνάμεων.

Οι ισχυροί του πλανήτη (Ρωσία, Ισραήλ, Τουρκία και Αμερική), ανταγωνίζονται σε ουδέτερο έδαφος, στα πεδία των μαχών τα οποία είναι δομημένα γύρω από την εξυπηρέτηση των τεραστίων συμφερόντων τους σε γεωστρατηγικό-ενεργειακό επίπεδο. Είναι γεγονός πως η τωρινή εμπόλεμη κατάσταση δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την υπεράσπιση του Συριακού έθνους. Κανείς δεν γνωρίζει εάν και πότε θα σταματήσει ο πόλεμος στην Συρία. Ούτε και πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση σχετικά με την μεταπολεμική εποχή και τον συσχετισμό των δυνάμεων, στην Μέση Ανατολή.

Η Τουρκία που έχει εξαπολύσει σειρά επιχειρήσεων στην Συρία βάζοντας στο στόχαστρο κουρδικές παραστρατιωτικές οργανώσεις και την τζιχαντιστική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος, απειλεί από τον Μάιο να διεξαγάγει επίθεση ευρείας κλίμακας εναντίον των Κούρδων στη βορειοανατολική Συρία. Από την έναρξη του πολέμου η Τουρκία αποτελεί την προστάτιδα δύναμη οργανώσεων ανταρτών καθώς τάχθηκε σθεναρά εναντίον του Σύριου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ. Η εμπλοκή της Τουρκίας στον Συριακό πόλεμο την αποτρέπει  από τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο οποίος θα έχει ως συνέπεια την απώλεια νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, στα πλαίσια του επεκτατικού Τουρκικού Εθνικισμού.

Η αυξανόμενη εμπλοκή των στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας, με τον κυβερνητικό στρατό της Συρίας, ο οποίος υποστηρίζεται, στρατιωτικά από την Ρωσία του Πούτιν και το Ιράν, έχει αναγκάσει τον Ερντογάν να αποσύρει μεγάλες και μάχιμες μονάδες από την Στρατιά της Θράκης με έδρα την Αδριανούπολη και την Στρατιά του Αιγαίου, με έδρα την Σμύρνη. Ένα σημαντικό τμήμα του συνεχώς αυξανόμενου αμυντικού κενού στα δυτικά σύνορα, η Τουρκία το καλύπτει με την αποστολή χιλιάδων “μεταναστών” στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια έξυπνη κίνηση τακτικής, με έναν στρατό αντιπερισπασμού, και ειρηνικής κατακτήσεως της Ελλάδος. Τον στρατό των μεταναστών έχει συστήσει ο Ερντογάν με υπηκόους χωρών του μωαμεθανικού-σουνιτικού τομέα.

Οι “μετανάστες” είναι στην πλειοψηφία τους νέοι και με έντονο το στοιχείο του Ισλαμικού φανατισμού. Εξορμώντας σε όλο το μήκος των Ελληνοτουρκικών συνόρων στον Έβρο και αποπλέοντας από τα Μικρασιατικά παράλια, για τα νησιά του Αιγαίου, όλοι αυτοί έχουν επιτύχει μια αναίμακτη εισβολή. Με τις επιτυχείς προσπάθειες εισβολής, καταπονούν το Ελληνικό έθνος, σε πνευματικό, ηθικό, οικονομικό, και κοινωνικό επίπεδο. Οι επιπτώσεις  του πολέμου με διάφορες διακυμάνσεις, μαίνεται εδώ και χρόνια.

Στα πλαίσια του υβριδικού πολέμου η Τουρκική ΜΙΤ συμμετέχει στην διακίνηση εισβολέων-“μεταναστών”, σε εμπρησμούς, στην προώθηση ναρκωτικών ουσιών, στην παραποίηση των θρύλων και των παραδόσεων του Ελληνικού έθνους σε “Ορθόδοξες προφητείες”, σε καταστροφές-δολιοφθορές, στην διακίνηση πορνογραφικού υλικού, σε επιχειρηματικές δραστηριότητες. Επίσης έχει διαβρωτική-διχαστική παρουσία στα Ελληνικά γήπεδα και την κοινωνία καθώς συμμετέχει σε διάφορες παγανιστικές ομάδες στην Ελλάδα.

Ο Τουρκικός εθνικισμός και η μεγαλύτερη εθνική εορτή των Τούρκων.

Ο Ερντογάν είναι ο πιο φιλόδοξος και φιλοχρήματος πολιτικός. Είναι ο πιο επιτυχημένος πολιτικός του αιώνα μας μετά τον Β. Πούτιν. Εν τούτοις οι φιλοδοξίες του τον κάνουν ανεξέλεγκτο και επικίνδυνο. Αν και επί των ημερών του δεν κινδυνεύουμε  με συμβατικό πόλεμο, παρά μόνον με υβριδικό. Εν τούτοις τίποτε δεν θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο. Στους στόχους του Ενρτογάν είναι να ξεπεράσει τον Κεμάλ Ατατούρκ και να αφήσει μια μεγαλύτερη σε έκταση Τουρκία. Επίσης επιθυμεί να βαδίσει στα βήματα του Αλπ Αρσλαν. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε πόλεμο  και ενδεχομένως μια ακόμη εθνική καταστροφή. Ήδη έχει επιτύχει εν μέρη τον πρώτο στόχο του, ο Τούρκος πρόεδρος.

Η νίκη των Τούρκων στο Μαντζικέρτ μαζί με την καταστροφή στο Μυριοκέφαλο (1176) από τους Σελτζούκους του Κιλίτζ Αρσλάν ήταν οι πιο καταστροφικές-καθοριστικές ήττες στην ιστορία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το ιστορικό γεγονός εκμεταλλεύεται η Τουρκική εξουσία για να φανατίσει το εθνικιστικό στοιχείο (κρατικό-παρακρατικό) και τον απλό λαό, για να προωθήσει τους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς εις βάρος της Συρίας, του Ιράκ, της Λιβυής, της Ελλάδας και άλλων κρατών στα πλαίσια ανασυστάσεως της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που συμφωνήθηκε με την Αμερική και την έγκριση της Γερμανίας.

Το σωτήριο έτος 2024 συμπληρώνονται 101 χρόνια από την ίδρυση του σύγχρονου νεοτουρκικού κράτους, ο Ταγίπ Ερντογάν έχει θέσει ως βασικό στόχο την αποκαθήλωση-εκτόπιση του Μουσταφά Κεμάλ-Ατατούρκ από την πρωτοκαθεδρία της νεότερης Τουρκικής ιστορίας, παραδίδοντας μία μεγαλύτερη σε έκταση Τουρκία. Δεν είναι όμως η μοναδική ημερομηνία που έχει βάλει ορόσημο ο Τούρκος πρόεδρος, καθώς με βάση τις εντολές-υποδείξεις, οι διάδοχοι του από την σέχτα των Χαριζιτών (ΜΙΤ, Γκρίζοι Λύκοι), έχουν πολύ μεγαλύτερους στόχους και αυτό είναι εμφανές από τις κινήσεις σε Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Ουκρανία, Ναγκόρνο Καραμπάχ.

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΩΝ ΝΕΟΘΩΜΑΝΩΝ. Το 2053 με την συμπλήρωση 600 ετών από την Άλωση (1453), η Τουρκία να είναι στις δέκα ισχυρότερες χώρες του κόσμου (G10) από G17 που είναι σήμερα. Το 2071 με αφορμή τα 1000 χρόνια από την μάχη στο Μάντζικερτ (1071), η Τουρκία να είναι στις τρεις παγκόσμιες δυνάμεις που θα ορίζουν το μέλλον της ανθρωπότητας. Τον περασμένο Αύγουστο κατά τον εορτασμό της 949ης επετείου της Μάχης στο Ματζικέρτ, ο Ταγίπ Ερντογάν διανυκτέρευσε στο ίδιο σημείο, που είχε κατασκηνώσει το 1071 ο σουλτάνος Αλπ Αρσλάν !! Στα πλαίσια των γεωστρατηγικών και των γεωπολιτικών του στόχων, ο Ερντογάν έκανε το τζαμί Τσαμλιτζά η Τσαμλουτζά στην Κωνσταντινούπολη. Το νέο τζαμί έχει τέσσερις μιναρέδες ύψους 107.1 μέτρων, με πρότυπο την χρονολογία 1071 κατά την οποία έγινε η μάχη του Ματζικέρτ. Είναι το μεγαλύτερο τζαμί στην Τουρκία. Το συγκεκριμένο τζαμί αποτελεί  ένα από τα μεγάλα σχέδια που έχουν υλοποιηθεί από την Τουρκική κυβέρνηση, με στόχο να καταδείξει την πνευματική, πολιτική, στρατιωτική και την οικονομική δύναμη της νέας Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Η μάχη στο Μαντζιέρτ ήταν η πρώτη μεγάλη και καθοριστικής σημασίας νίκη των Tούρκων επί των Ελλήνων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, από την ημέρα που οι παράγοντες της νέας τάξης πραγμάτων έδωσε το χρίσμα στους Τούρκους να αντικαταστήσουν τους Άραβες, στην προσπάθεια κατακτήσεως της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Οι Άραβες είχαν εξασθενήσει ως πολιτική και στρατιωτική δύναμη εξαιτίας της Ελληνικής τριανδρίας αυτοκρατόρων (Βασίλειος Β, Άγιος Νικηφόρος Φωκάς και Ιωάννης Τσιμισκής-Κουρκουάς). Για αυτό αμέσως η νέα τάξη πραγμάτων έφερε στην θέση των Αράβων τους Σελτζούκους Τούρκους, ώστε να μην σταματήσουν οι συνεχόμενες επιθέσεις όλων εκείνων των αιώνων από τις νεοταξικές δυνάμεις. Οι Τούρκοι από την ημέρα που ασπάστηκαν τον Μωαμεθανισμό, έγιναν οι πιο πιστοί και φανατικοί Ισλαμιστές στον κόσμο μέχρι και την σύγχρονη εποχή. Γνωρίζουν πολύ καλά οι Τούρκοι και ειδικά ο Ερντογάν ότι έχουν το χρίσμα από την νέα τάξη πραγμάτων για γίνουν οι ηγέτες των Μωαμεθανών σε όλο τον κόσμο.

Δυστυχώς το έτος 2013 ο Ρετζέπ-Ταγίπ Ερντογάν και οι επιτελείς του οι οποίοι με διαβάζουν ανελλιπώς μετά τις εκτενείς αναφορές μου σχετικά  με το πραγματικό θρήσκευμα του προέδρου της Τουρκίας, τα σχέδια και τις δράσεις των Τούρκων αξιωματούχων και των εθνικιστών στην Ελλάδα, έκαναν πράξη την πρόταση μου να γίνονται αντίστοιχες εθνικές εορτές στην Ελλάδα. Κατόπιν συνεχόμενων αναφορών μου από το 2009 υιοθέτησαν την πρόταση μου, και καθιέρωσαν ως την μέγιστη εθνική εορτή της Τουρκίας την μάχη του Μαντζικέρτ από τα τέλη Αυγούστου 2013 !!! (1)

Πολύ συχνά αναφέρεται στην μάχη του Μαντζικέρτ (26 Αύγουστου 1071), ο πρόεδρος της Τουρκίας υπογραμμίζοντας  πως ο στόχος του είναι να αναβιώσει την Οθωμανική αυτοκρατορία βαδίζοντας στα βήματα του Σουλτάνου Άλπ Αρσλάν. Ο Τούρκος Σουλτάνος με την επικράτησή του επί των Ρωμαϊκών στρατευμάτων του αυτοκράτορα Ρωμανού Δ’ Διογένη, έθεσε τις βάσεις για την κυριαρχία των Σελτζούκων στην Μικρά Ασία.

Ο Τούρκος πρόεδρος και οι επιτελείς του είναι τακτικοί αναγνώστες της στήλης Επικρατέειν η Απόλλυσθαι και για αυτό από το έτος 2013 υιοθέτησαν την πρόταση μου αντιστρόφως. Οι Τούρκοι έχουν ως κορυφαία εθνική εορτή το Μαντζικέρτ. Μια μάχη που κέρδισαν εντελώς ανέλπιστα κατόπιν προδοσίας των αλλοδαπών πολιτικών-αξιωματούχων του Ρωμαϊκού κράτους.

Οι Τούρκοι εθνικιστές θριαμβολογούν για την νίκη στο Μανζτικέρτ, έχουν ιστορική άγνοια, είτε επιλεκτική μνήμη καθώς οι πρόγονοι τους κατέκτησαν την νίκη κατόπιν της μεγαλύτερης εθνικής προδοσίας, εις βάρος του Ελληνικού έθνους. Σε όλη την διάρκεια της μάχης του Μαντζικέρτ οι Σελτζούκοι είχαν ηττηθεί κατά κράτος και είχαν τραπεί σε φυγή. Μόνον μετά την προδοσία των Δουκών, λίγο πριν το τέλος της ημέρας ανέκαμψαν και πέρασαν στην αντεπίθεση. Σε αυτή την μάχη ο γενναίος Ρωμανός πολεμούσε με τις εφεδρείες καθώς ο Ιωσήφ Τραχωνειάτης πήρε τα καλύτερα Ρωμαϊκά στρατεύματα, πέρασε τα σύνορα και επέστρεψε πριν από την μάχη σε Ελληνικό-Ρωμαϊκό έδαφος, χωρίς να ενημερώσει τον Ρωμανό.

Μια καθοριστικής σημασίας νίκη σε μάχη-πόλεμο, δεν έχει καμία ηθική-πνευματική, κοινωνική, πολιτική και στρατιωτική αξία, εάν επιτυγχάνεται κατόπιν εσωτερικής προδοσίας στο αντίπαλο στράτευμα. Oι στρατιωτικές επιτυχίες του Ελληνικού έθνους δεν ήταν ποτέ βασισμένες σε εσωτερικές προδοσίες των αντίπαλων στρατευμάτων. Οι θριαμβολογίες των Τούρκων εθνικιστών δείχνουν το κατώτατο ηθικό και πολιτιστικό τους επίπεδο και την ξεκάθαρη πανάρχαια παγανιστική ιδεολογία των νεοθωμανών. Με όλο τον σεβασμό στον πιο επιτυχημένο πολιτικό του αιώνα μας μετά τον νυν πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, θα του πρότεινα να εορτάσει τον Μανγιουτακίν, τον Ιβάτζη και πάνω από όλα την εποχή του Έλληνα που αναπαύεται στο ¨Εβδομον.

Το όνομα του προκαλούσε τον απόλυτο τρόμο στους εχθρούς του Ελληνικού έθνους. Οι αιώνιοι εχθροί του έθνους μας μόνον μια φορά στα παγκόσμια χρονικά βίωσαν τα συναισθήματα του απόλυτου πανικού, του φόβου και της απελπισίας-ασφυξίας

Όσο ζούσε οι Γερμανοί (Φράγκοι-Νορμανδοί, Λογγοβάρδοι) και οι Σελτζούκοι, δεν τολμούσαν ούτε να αναπνεύσουν.

Έντρομοι περίμεναν να πεθάνει για να ολοκληρώσουν τα ανθελληνικά σχέδια τους. Γνώριζαν πολύ καλά ότι αν τολμούσαν να επιτεθούν στην αυτοκρατορία θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και τους Άραβες. Οι ανθέλληνες Γερμανοί επί της Βασιλείας του Βουλγαροκτόνου γνώρισαν τον απόλυτο τρόμο. Για αυτό και κατά την τέταρτη-εωσφορική Σταυροφορία, όταν κατέκτησαν την αυτοκρατορία και την πρωτεύουσα της, άνοιξαν τον τάφο του Βουλγαροκτόνου, τοποθέτησαν τον σκελετό επάνω σε ένα δέντρο και έβαλαν στο στόμα του μια φλογέρα. Ουδέποτε το έκαναν αυτό σε άλλο αυτοκράτορα.

Τόσο μεγάλο ήταν το μίσος των Γερμανών για τον Βασίλειο, ο οποίος ελάχιστα έλειψε να ματαιώσει τα εθνοκτόνα και γενοκτονικά σχέδια τους. Είναι βέβαιον ότι σε περίπτωση που είχε παραμείνει στην ζωή ο Μέγας Βουλγαροκτόνος ότι οι Γερμανοί και οι Σελτζούκοι θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και δεν θα ήταν σε θέση να κατακτήσουν διαδοχικά την αυτοκρατορία. Κανένας άλλος βασιλιάς σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία δεν πήγε να πολεμήσει σε ηλικία 69 ετών, παρά μόνον ο Βασίλειος Β. Η ενέργεια αυτή μας δείχνει το πόσο επικίνδυνη ήταν η Γερμανική αυτοκρατορία και οι συν αυτώ (Σελτζούκοι).

Τις χρονιές 996 και 999 μ.Χ. ο Μέγας Βασίλειος πολέμησε τους Αγαρηνούς. Κατά την επιστροφή του για τον Βουλγαρικό μέτωπο, στο πέρασμά του σκορπούσε τον όλεθρο και ισοπέδωνε τα πάντα. Όλα αυτά τα έκανε ως αντίποινα σε νόμιμη άμυνα για τις σφαγές, τις κλοπές, τους εμπρησμούς, τους βιασμούς, το σκλάβωμα των γυναικών, που έκαναν σε ετήσια βάση, επί πολλούς αιώνες οι Αγαρηνοί εις βάρος, του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού.Έχοντας θέσει τέρμα στις εσωτερικές-εμφύλιες διαμάχες, ο Βασίλειος Β΄έστρεψε την προσοχή του στους εξωτερικούς εχθρούς της αυτοκρατορίας (Βούλγαροι, Άραβες, Γεωργιανοί, Χάζαροι, Γερμανοί). Ένα διχασμένο έθνος πνευματικά-πολιτικά, στρατιωτικά κοινωνικά, δεν διαθέτει τις απαραίτητες αντιστάσεις, δεν αντιδρά στις εξωτερικές προκλήσεις. Δέχεται ευκολότερα τα μεθοδευμένα ανθελληνικά σχέδια.

Οι εμφύλιες έριδες είχαν εξασθενήσει την θέση του imperium romanum στα ανατολικά και οι κατακτήσεις του Κουρκουά, του Pallida Mors Saracenorum, και του Ιωάννη Τσιμισκή κινδύνευσαν να πέσουν στα χέρια των Αράβων (Φατιμίδες). Μετά από δύο σημαντικές ήττες στην Αντιόχεια, λόγω προχωρημένης ηλικίας του Δούκα-στρατηγού Μιχαήλ Βούρτζη, το Χαλέπι πολιορκήθηκε και η Αντιόχεια απειλήθηκε από το στρατό των Σαρακηνών. Την δεκαετία του 990, ξανάρχισαν οι εχθροπραξίες με τους Άραβες στη Συρία, στις οποίες ενεπλάκη και το φόρου υποτελές (στο Βυζάντιο) κράτος του Χαλεπίου που ελεγχόταν από την δυναστεία των Χαμδανιδών. Το έτος 993/994 ο Τούρκος στρατηγός Μαντζουτακίν πολιόρκησε την Απάμεια  και ο στρατηγός Μιχαήλ Βούρτζης προσέτρεξε σε βοήθεια των Χαμδανιδών του Χαλεπίου. Τα αντίπαλα στρατεύματα συναντήθηκαν ανάμεσα σε δυο ρηχά περάσματα του ποταμού Ορόντη, κοντά στην Απάμεια, στις 15 Σεπτεμβρίου 994.

Οι Άραβες παρακάμπτουν τους Χαμδανίδες με αποτέλεσμα να βρεθούν στις πλάτες του Ρωμαϊκού στρατού, ο οποίος ηττήθηκε με μεγάλες απώλειες. Οι Φατιμίδες συνέχισαν την πολιορκία του Χαλεπίου ενώ κατέλαβαν και το Αζάζιον. Η ήττα αυτή προκάλεσε την άμεση επέμβαση του Βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Β’ με την απόλυση του Βούρτζη από τη θέση του και την αντικατάστασή του από τον Δαμιανό Δαλασσηνό. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας τον επόμενο χρόνο εξεστράτευσε με επιτυχία στην περιοχή. Δυστυχώς όλοι οι ιστορικοί πλήν ελαχίστων αποκρύπτουν την συντριβή του Τούρκου στρατηγού Μανγιουτακίν και των 80000 Μωαμεθανών, οι οποίοι και μόνον στην θέα του Βασίλειου Β και των 17000 ανδρών του ετράπησαν σε φυγή.

Το ένδοξο και συνάμα παράδοξο αυτού του τρομερού επιτεύγματος ήταν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των στρατιωτών που είχε στην διάθεση του ο Βασιλιάς ήταν Βούλγαροι αιχμάλωτοι πολέμου.  Ο Έλληνας αυτοκράτορας δεν ήθελε να αποδυναμώσει σε ισχύ τα στρατεύματα που πολεμούσαν στο βόρειο μέτωπο με τον Σαμουήλ. Πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά πετυχαίνει αυτοκράτορας τόσο μεγάλες νίκες, με τόσο μικρό στράτευμα αριθμητικά, και το οποίο στην συντριπτική του πλειοψηφία αποτελούνταν από αιχμάλωτους πολέμου. Ουδέποτε το τόλμησε αυτό στα παγκόσμια χρονικά άλλος αυτοκράτορας-ηγεμόνας και αν το επιχειρούσε θα είχε ήδη δολοφονηθεί μαζί με τους λίγους αριθμητικά στρατιώτες του.

Μετά την νίκη του στην Συρία ο Ρωμαϊκός στρατός παρενοχλήθηκε  από Άραβες της ερήμου, οι όποιοι έκλεβαν και σκότωναν τους ιππείς. Αμέσως ο Βασιλιάς διέταξε πάση θυσία να συλληφθούν μερικοί από τους  ληστές. Όταν έγιναν οι συλλήψεις ο Βουλγαροκτόνος διέταξε να κόψουν τα χέρια σε σαράντα από τους ληστές για παραδειγματισμό. Στην θέα και μόνον των ληστών με τα κομμένα χέρια, σταμάτησαν πλέον να κάνουν επιθέσεις στο αυτοκρατορικό ιππικό. Στο σημείο αυτό να επαναλάβω ότι την πλειοψηφία του Ρωμαϊκού στρατεύματος αποτελούσαν Βούλγαροι αιχμάλωτοι πολέμου.

Το σωτήριο έτος 1017 το μοναδικό φαινόμενο της παγκόσμιας ιστορίας εκστράτευσε για πολλοστή φορά ενάντια στους Κουμάνους. Κατά την διάρκεια της πολιορκίας στην Καστοριά έφτασαν πληροφορίες από την Ρωμαϊκή αντικατασκοπεία με επικεφαλής τον στρατηγό Δαφνομήλη και τον Νικήτα, ότι ο κυβερνήτης Κρακράς σχεδίαζε να επιτεθεί στη βορειοανατολική Βουλγαρία με σκοπό να ανακτήσει τα κατακτημένα εδάφη. Η κίνηση αυτή έγινε με την συνεργασία των ομοεθνών που τότε ζούσαν βόρεια του Δούναβη. Ο Βουλγαροκτόνος όταν έμαθε για αυτήν την δυσμενή εξέλιξη, έλυσε την πολιορκία της Καστοριάς και έσπευσε προς τα βόρεια για να προστατέψει τα Ρωμαϊκά εδάφη. Εν τούτοις οι Πετσενέγοι στο άκουσμα ότι θα αντιμετωπίσουν τον Έλληνα αυτοκράτορα ανακάλεσαν την αρχική τους απόφαση και αρνήθηκαν να πολεμήσουν μαζί με τους Βουλγάρους, οπότε ο Βουλγαροκτόνος πήρε τον δρόμο της επιστροφής. Κατά την επιστροφή του από τον βορρά, τον φθινόπωρο του 1017, ο Μέγας Βασίλειος επιτέθηκε και κατέλαβε το φρούριο της Σέτινας το οποίο βρίσκεται ανατολικά από το χωριό Σκοπός της Φλώρινας. Το κάστρο ήταν μικρό αλλά οι αποθήκες του ήταν γεμάτες σιτάρι. Ο αυτοκράτορας μοίρασε το σιτάρι στους κατοίκους και ότι περίσσεψε το έκαψε. ΟΙ Βούλγαροι αντέδρασαν και υπό την ηγεσία του τσάρου Ιβάν Βλαντισλάβ βάδισαν εναντίον των Ρωμαϊκού στην Σέτινα.

Ο Βασίλειος έστειλε εναντίον των Βουλγάρων που πλησίαζαν ένα τάγμα με επικεφαλής τον στρατηγό-Δούκα Κωνσταντίνο Διογένη. Η μονάδα αυτή έπεσε σε ενέδρα των Βουλγάρων και περικυκλώθηκε. Θρυλικά έμειναν τα λόγια του όταν σε ηλικία 60 ετών τον ενημέρωσαν ότι ο Στρατηγός Κων. Διογένης, στις εσχατιές της Μακεδονίας έπεσε σε ενέδρα των Βουλγάρων, και δεν έχει καμιά ελπίδα σωτηρίας. Τότε ο ηλικιωμένος Αυτοκράτορας Βασίλειος Β ανέβηκε στο πρώτο άλογο που βρήκε μπροστά του λέγοντας : «ὅστις πολεμιστής, ἀκολουθείτω μοι»  και όρμησε εναντίον των εχθρών. Μόλις τον είδαν οι Βούλγαροι έντρομοι άρχισαν να κραυγάζουν «βεζεῖτε ὁ τζέσαρ» (τρέξτε ο βασιλιάς) και τράπηκαν σε άτακτη φυγή, συμπεριλαμβανομένου και του τσάρου. Ο Βασίλειος έφτασε πρώτος με συνέπεια να πολεμήσει, στην μάχη για αρκετά λεπτά ολομόναχος. Ο  Ελληνικός Στρατός έτρεξε από πίσω του, όλοι οι Έλληνες για να πολεμήσουν, όμως έπρεπε πρώτα να ετοιμάσουν τα άλογα, και να βάλουν τον πολεμικό τους εξοπλισμό.

 

Με την άτακτη υποχώρηση άρχισε να τους καταδιώκει το τάγμα του Διογένη, με αποτέλεσμα να αιχμαλωτίσουν ένα τμήμα του Βουλγαρικού στρατεύματος. Στην συνέχεια ο Ρωμαϊκός στρατός αποχώρησε από την περιοχή και λίγο μετά τον Ιανουάριο του 1018, ο Αύγουστος έφτασε στην Κωνσταντινούπολη.  Κανένας άλλος Βασιλιάς στην παγκόσμια ιστορία δεν τόλμησε να επιτεθεί ολομόναχος σε παρόμοια περίπτωση. Εν τούτοις οποιοσδήποτε αν το επιχειρούσε θα είχε χάσει την ζωή του.

H γεωγραφική θέση και η μορφολογία του εδάφους (Χαράδρα) δεν άφηναν κανέναν περιθώριο. Ο Μέγιστος του Ελληνισμού όχι μόνον έβαλε για πολλοστή φορά σε κίνδυνο την ζωή του στα πεδία των μαχών για την Ελλάδα, αλλά αν σκοτωνόταν θα άλλαζαν εντελώς τα γεωστρατηγικά και τα γεωπολιτικά δεδομένα. Οι Βούλγαροι θα είχαν την ψυχολογία με το μέρος τους και θα χανόταν δια παντός η Μακεδονία και η Θεσσαλία από το Imperium Roanum. Ο Βουλγαρικός στρατός αποδείχτηκε ότι ήταν ο πιο σκληροτράχηλος και επικίνδυνος κατά την αρχαία και την μεσαιωνική εποχή.

Η επανάσταση των Βουλγάρων το έτος 1018 μ.Χ. βρισκόταν προς το τέλος της. Όμως ένας Βούλγαρος στρατηγός άλλαξε τα δεδομένα, καθώς αποφάσισε να συνεχίσει τις επαναστατικές δραστηριότητες. Ο Βασίλειος ήταν μεγάλος στρατηγός και λαμπρός πολιτικός. Για αυτό από την αρχή του πολέμου, τους Βούλγαρους στρατηγούς που συνθηκολόγησαν τους δέχθηκε με τιμές- αξιώματα ανάλογα με την θέση και την αξία του καθενός. Επίσης κάποιους εξ αυτών τους πάντρεψε με Ελληνίδες, Εν τούτοις δύο Βούλγαροι στρατηγοί δεν επιθυμούσαν να παραδοθούν. Νικολιτσάς και Ιβάτζης ήταν αποφασισμένοι να μην υποταχθούν. Ο Ιβάτζης συγκέντρωσε στρατό και να συνεχίσει την επανάσταση, με στόχο να γίνει Τσάρος της Βουλγαρίας. Στην πλαγιά ενός απόκρημνου όρους, βρισκόταν το κτήμα των Τσάρων η Πρόνιστα.

Ήταν ωραία τοποθεσία και παράλληλα ήταν φυσικά προστατευμένη από μια στενή κλεισούρα. Υπήρχε μόνος ένας δρόμος που ανέβαινε στο κτήμα. Ακόμη και ένας μικρός αριθμός ανδρών ήταν αρκετός για να σταματήσει ολόκληρο στράτευμα. Εκεί είχε καταφύγει ο Ιβάτζης και είχε κατορθώσει να μαζέψει γύρω του αρκετό στρατό, με αποτέλεσμα να μην φοβάται την επίθεση του Αυτοκράτορα. Μόλις το έμαθε ο Βασίλειος έφυγε από την Αχρίδα αφήνοντας στην θέση του τον στρατηγό Ευστάθιο Δαφνομήλη. Ο βασιλιάς πήγε στην Διαβολή για να βρίσκεται πιο κοντά στην απόρθητη επαναστατημένη Βουλγαρική περιοχή.

Ο στρατηγός Δαφνομήλης ανέμενε πληροφορίες σχετικά με την περιοχή που είχε καταφύγει ο Ιβάτζης, από έναν αξιωματικό του στρατού, που υπηρετούσε στην Ρωμαϊκή αντικατασκοπεία. Με βάση τις πληροφορίες που έδωσε ο αξιωματικός στον στρατηγό, κάθε στρατιωτική επιχείρηση ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία, λόγω της φυσικής οχυρώσεως του κτήματος που βρισκόταν το Βουλγαρικό αρχοντικό. Τότε ο γενναίος Δαφνομήλης αποφάσισε να κινηθεί μόνος του σε μια αποστολή αυτοκτονίας. Σε αυτό το απονενοημένο διάβημα τον ακολουθούσαν και δύο αξιωματικοί της Ρωμαϊκής αντικατασκοπείας ο Νικήτας και ο Μιχαήλ Ιγερινός. Ήταν παραμονές Δεκαπενταύγουστου. Οι τρεις Έλληνες στρατιωτικοί ήταν αποφασισμένοι να επιτύχουν την αποστολή τους, ενάντια σε κάθε λογική. Αυτή είναι και και το υπέρτατο Ελληνικό αξίωμα.

Η αποστολή ήταν να συλλάβουν τον Βούλγαρο στρατηγό Ιβάτζη μέσα στο κτήμα του, και να τον οδηγήσουν στον Βουλγαροκτόνο. Ο Ιβάτζης ήταν περιστοιχισμένος από χιλιάδες στρατιώτες και αξιωματικούς. Ο Βούλγαρος αξιωματούχος αποφάσισε να εορτάσει την ημέρα της Θεοτόκου (15 Αυγούστου) στο παλάτι της Πρόνιστας, με εξαιρετική μεγαλοπρέπεια.

Στα πλαίσια των εορτασμών σε μια επίδειξη δύναμης και εντυπωσιασμού κάλεσε μεταξύ άλλων και τους συγγενείς του στο αρχοντικό. Βασιλικά τους υποδέχθηκε και τους φιλοξένησε στο παλάτι του. Με μια καταδρομική ενέργεια οι Έλληνες αξιωματικοί τον συνέλαβαν και τον τύφλωσαν.

Ο Ιβάτζης με τα μάτια τρυπημένα, το στόμα φιμωμένο, σχεδόν αναίσθητος και αιμόφυρτος βρέθηκε δεμένος στα χέρια των αντιπάλων του. Τότε ο στρατηγός Δαφνομήλης έδωσε εντολή να πάρουν τον αόμματο και να κατευθυνθούν στον πύργο. Οι τρεις Έλληνες πηγαίνουν πίσω στο παλάτι, και με τόλμη περνούν από μέσα από την αυλή, εμπρός σε όλους τους σωματοφύλακες και τους στρατιώτες, οι οποίοι άναυδοι έβλεπαν το παράδοξο και απίστευτο γεγονός.

Ανάμεσα στους προσκαλεσμένους και στο στράτευμα ταχύτατα διαδόθηκε η θλιβερή είδηση. Τύφλωσαν τον Ιβάτζη. Το κτήμα των Τσάρων απέκτησε πολεμική χροιά. Από παντού καταφθάνουν οπλισμένοι Βούλγαροι και περικυκλώνουν τους Έλληνες, φωνάζοντας  “Σκοτώστε τους, Θάνατος στους προδότες.” Μερικοί έφεραν πίσσα, ξύλα και άχυρα, για να τους κάψουν ζωντανούς. Από το παράθυρο ο στρατηγός Δαφνομήλης κοίταζε ατάραχα το εξαγριωμένο πλήθος. “Εδώ. Η θα νικήσουμε η θα πεθάνουμε”, είπε στους Έλληνες αξιωματικούς.  Τότε βγήκε στο παράθυρο αψηφώντας τις πέτρες και τις σαΐτες που ερχόταν εναντίον του και ζήτησε να μιλήσει. Απευθυνόμενος στους Βούλγαρους τους είπε : “Τον άρχοντα σας δεν τον τύφλωσα από προσωπικό μίσος. Ποιος από σας είναι τόσο ανόητος που νομίζει ότι ήρθα με δική μου πρωτοβουλία να αντιμετωπίσω τόσο επικίνδυνες καταστάσεις ; Είμαι εδώ διότι με έστειλε ο αυτοκράτορας. Εκτελώ διαταγές. Αν αποφασίσετε να μας σκοτώσετε, ο Βασίλειος θα εκδικηθεί για τον θάνατο μας, και για κάθε έναν από εμάς θα σκοτώσει χιλιάδες Βούλγαρους.”

Στο άκουσμα και μόνον του Βουλγαροκτόνου έντρομοι εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια αντιστάσεως. Τους κυρίευσε δέος και πανικός ενθυμούμενοι την μάχη του Κλειδιού πριν από τέσσερα χρόνια (29/7/1014). Αμέσως οι περισσότεροι Βούλγαροι άρχισαν να αποχωρούν. Λίγο αργότερα συγκλονισμένοι από το αναπάντεχο γεγονός, κάλεσαν τον στρατηγό Δαφνομήλη και του είπαν πως υποτάσσονται στον Έλληνα Βασιλιά και παραιτούνται από κάθε αντίσταση, με την προυπόθεση ο Αύγουστος να τους δώσει αμνηστία. Και τότε έγινε κάτι πρωτάκουστο στην παγκόσμια ιστορία. Οι τρεις τολμηροί Έλληνες κατέβηκαν από το δωμάτιο όπου είχαν κλειστεί, μεταφέροντας τον τυφλωμένο Ιβάτζη, και εξήλθαν χωρίς να τολμήσει να τους επιτεθεί κανείς. Έφυγαν εντελώς ανενόχλητοι !!! Στις 16 Αυγούστου 1018 ο Βουλγαροκτόνος δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό το οποίο έβλεπε. Οι τρεις Έλληνες αξιωματικοί κρατούσαν στα χέρια τους αόμματο, τον Βούλγαρο στρατηγό Ιβάτζη και ο πόλεμος είχε τελειώσει.  Ο αυτοκράτορας διόρισε στρατηγό του θέματος του Δυρραχίου τον Δαφνομήλη και του χάρισε όλη την περιουσία του Ιβάτζη.

Για πολλοστή φορά βλέπουμε ότι ο Ιησούς Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος ευλογούν και επιτρέπουν την νόμιμη άμυνα στο Ελληνικό έθνος. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα επέτρεπε η Παναγία την ημέρα που εορτάζουν άπαντες οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί την κοίμηση της, να συλλάβουν οι Έλληνες τον Ιβάτζη και να τον τυφλώσουν. (1)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ OFFICIAL WEBSITE TOY ΑΓΓΕΛΟΥ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ Φ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟY THE TIMES OF VOULGAROKTONOS

loading...