ΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΑ, ΕΙΤΕ ΜΕ «ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ» ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΤΕ ΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ «ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ»

NA EINAI MONO H EΛΛAΔA ΣTH ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ
Γράφει ο  Γιώργος Ρωμανός

Όλος ο προβληματισμός ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, κλπ κομμάτων «Δημοκρατικού Τόξου» για τις επερχόμενες εκλογές αφορά στον σχηματισμό βιώσιμης κυβέρνησης «Συνεργασίας», ενώ αντίθετα η ΝΔ διακηρύσσει πρωτίστως την ανάγκη αυτοδυναμίας της, διότι αλλιώς «η χώρα θα καταστραφεί από ‘‘Ακυβερνησία’’».

Όμως, κυβερνήσεις αυτοδύναμες ή συνεργασίας υπήρξαν επί 50 χρόνια Μεταπολίτευσης, και αυτό που είδαμε στην πράξη ήταν (και είναι) η κυβερνησιμότητα που έγινε καθεστώς Ενιαίου Κυβερνητισμού –όρο που έχω εισάγει από 25ετίας. Έτσι, όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις ταυτίστηκαν σε μείζονα (συχνά και μη) θέματα, διαιωνίζοντας με μικροδιαφορές κοινή καταστροφική πολιτική.
Ακυβερνησία –ή επιεικώς ολέθρια διακυβέρνηση– υπήρξε μετά το 1974 σε κορυφαία θέματα, ήδη από την εποχή των πρώτων κυβερνήσεων. Έτσι, στα 27 από τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης, πανίσχυρες κοινοβουλευτικά κυβερνήσεις, απέτυχαν στην πάταξη της ποικιλώνυμης Τρομοκρατίας, με αποτέλεσμα 23 στυγερές δολοφονίες.

Μείζον ζήτημα παραμένει μέχρι σήμερα το μη άνοιγμα του «Φακέλου της Κύπρου», αλλά, και η παιδαριώδης (απλώς;) προσωρινή έξοδος της Ελλάδος από το ΝΑΤΟ, επί Κ. Καραμανλή Α΄, πολιτική που εγκαθίδρυσε… τις τουρκικές θέσεις για πλήρη έλεγχο του Αιγαίου.

Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό της χώρας, ξεκινούσε η μείωση της πρωτογενούς παραγωγής, η ολέθρια αποβιομηχάνιση, η διάλυση τραπεζών και επιχειρήσεων μέχρι και για λόγους προσωπικής βεντέτας του πρωθυπουργού!