James Stavridis (ναύαρχος ε.α.): Ουκρανία και ΗΠΑ ξεμένουν από όπλα

– Πώς θα νικηθούν Ρώσοι και Putin

Η ανάγκη για ηλεκτρονικά εξαρτήματα για την κατασκευή όπλων ακριβείας, εξελιγμένων drones, πυραύλων κρουζ κατά πλοίων και των λεγόμενων έξυπνων βολών πυροβολικού αυξάνεται στα ύψη
Έλλειψη πυρομαχικών σε Ουκρανία και ΗΠΑ «διαπιστώνει» με άρθρο για το Bloomberg ο ελληνικής καταγωγής ναύαρχος ε.α. των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη James Stavridis…
Όπως γράφει, ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται και οι δυνάμεις του Κιέβου ετοιμάζονται να ξεκινήσουν τη μεγάλη τους αντεπίθεση, και οι δύο πλευρές αντιμετωπίζουν ελλείψεις σε πυρομαχικά, ηλεκτρονικά εξαρτήματα, όπλα ακριβείας, ακόμη και τσιμέντο.
Βέβαια, λέει ο Stavridis, η Δύση παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερη ικανότητα να καλύψει τυχόν ανάγκες που μπορεί να παρουσιαστούν, από την άλλη όμως τα γρυλίσματα στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα αρχίζουν να εκδηλώνονται.
Σε αυτό το πλαίσιο, «η πραγματική εαρινή επίθεση μπορεί να μην είναι τανκς και πανοπλίες, αλλά η αναβαθμισμένη παραγωγή όπλων στα εργοστάσια των υποστηρικτών της Ουκρανίας.
Τι λοιπόν πρέπει να κάνουν οι Ουκρανοί συλλογικά για να διασφαλίσουν ότι θα λάβουν αυτό που χρειάζονται και να αποτρέψουν την παράνομη εισβολή της Ρωσίας;
Και ποιος θα είναι ο αντίκτυπος στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού;
«Ως στρατιωτικός διοικητής του Οργανισμού του Βορειοατλαντικού Συμφώνου πριν από μια δεκαετία, κοιτούσα βαθιά τις αλυσίδες εφοδιασμού καθώς σκεφτόμουν τις πολεμικές μας επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν, τα Βαλκάνια, τη Λιβύη και την αντιπειρατεία.
Αισθανόμασταν ιδιαίτερα άνετα που η συνολική δυτική αμυντική βιομηχανία, η οποία ερείδεται στις στρατιωτικές δαπάνες άνω του 1,2 τρισεκ. δολ. των χωρών μελών του ΝΑΤΟ, μπορούσε να χειριστεί αυτές τις συγκρούσεις με σχετική ευκολία.
Αλλά αυτό που με έκανε νευρικό πριν από μια δεκαετία ήταν το ενδεχόμενο μιας μεγάλης σύγκρουσης δυνάμεων στην Ευρώπη – ιδίως μια πιθανή έξαρση της έντασης με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Παρότι οι δημοκρατικοί σύμμαχοι απολαμβάνουν το συντριπτικό πλεονέκτημα της ικανότητας και των αυξημένων αποθεμάτων (ο συνολικός αμυντικός προϋπολογισμός της Ρωσίας είναι κάτω από 70 δισεκατομμύρια δολάρια, το ένα δέκατο του ΝΑΤΟ, στην καλύτερη περίπτωση), οι Ρώσοι έχουν μια ικανή βιομηχανική βάση, πολλές πρώτες ύλες και μπορούν να αντλήσουν στρατεύσιμο εργατικό δυναμικό.
Και ενώ το ΝΑΤΟ έχει αποχωρήσει περισσότερο από χρόνο από το Αφγανιστάν, οι τεράστιες ανάγκες της Ουκρανίας εγείρουν μεγάλες προκλήσεις όσον αφορά την παροχή στρατιωτικού υλικού για τη διεξαγωγή των πολεμικών επιχειρήσεων – σε επίπεδο τέτοιο που δεν το περίμενα.
Η ανάγκη για ηλεκτρονικά εξαρτήματα για την κατασκευή όπλων ακριβείας, εξελιγμένων drones, πυραύλων κρουζ κατά πλοίων και των λεγόμενων έξυπνων βολών πυροβολικού αυξάνεται στα ύψη.
Παρά την υποτονική παγκόσμια οικονομία, οι μη στρατιωτικές επιχειρήσεις ανταγωνίζονται με τους δυτικούς στρατούς για τα κρίσιμα τους ημιαγωγούς – ιδιαίτερα αυτά που παράγονται σε μεγάλο βαθμό στην Ταϊβάν.
Οι δυτικοί κατασκευαστές αυτοκινήτων και οι παραγωγοί βαρέος εξοπλισμού, από την Caterpillar Inc. έως τη General Motors Co., αισθάνονται την πίεση.
Το τσιμέντο γίνεται σπάνιο καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία αυξάνει τις ανάγκες…
Μια σειρά από αναλύσεις και προσομοιώσεις προσπαθούν να προβλέψουν πού θα εμφανιστούν τα κρίσιμα σημεία πόνου.
Τα πυροβόλα όπλα, οι πύραυλοι και τα πυρομαχικά —ιδιαίτερα οι οβίδες οβίδες— προκαλούν τη μεγαλύτερη ανησυχία.
Δυστυχώς, μεταξύ των αποθεμάτων που εξαντλούνται είναι τα όπλα των 155 mm που έχουν αναδειχθεί ως η βασική επιθετική γροθιά για τους Ουκρανούς.
Στο μεταξύ, αρκετοί αναλυτές πιστεύουν ότι η Ουκρανία καταναλώνει κάθε μήνα τα πολεμικά προϊόντα των ΗΠΑ.
Ενώ το Υπουργείο Άμυνας θα συνεχίσει να προστατεύει τα δικά του πολεμικά αποθέματα, τα πλεονάζοντα επίπεδα οπλισμού – που αποθηκεύονται για απρόοπτα πέρα από τις βασικές ανάγκες των πολεμικών σχεδίων των ΗΠΑ – είναι πολύ χαμηλά.
Και δεν είναι μόνο οι φυσίγγια: Οι πύραυλοι υψηλής απόδοσης HIMARS είναι επίσης σε έλλειψη, για παράδειγμα».

Πώς θα νικήσουν οι Ουκρανοί

Και η αλήθεια είναι, λέει ο Stavridis, πως η αμυντική βάση είναι πολύ κρίσιμη…
«Όπως περιγράφει ο ιστορικός του Yale, Paul Kennedy, στο βιβλίο του “Μηχανικοί της Νίκης”, με την τεχνολογία, την οργάνωση και την πολεμική παραγωγή, οι σύμμαχοι τελικά κατανίκησαν τον Άξονα»
Και παρότι απέχουμε πολύ χρονικά από τη δεκαετίας του 1940, οι μεγάλοι αμυντικοί πρωταγωνιστές όσο και πολλοί μικρότεροι παραγωγοί συστημάτων υψηλής τεχνολογίας (κυρίως drones) καινοτομούν και παράγουν αυτό που θα χρειαστούν οι Ουκρανοί τους επόμενους μήνες.
Αλλά καθώς οι νέες παραγγελίες έχουν αυξηθεί, ένα άλλο πρόβλημα έχει προκύψει: σοβαρή έλλειψη ειδικευμένων εργατών πυρομαχικών.
Όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Franklin D. Roosevelt έδωσε τη σπουδαία «ομιλία του για το οπλοστάσιο της δημοκρατίας» το 1940, η οικονομία των ΗΠΑ ήταν έτοιμος να κινηθεί σε πλήρη πολεμική βάση.
«Σαφώς, δεν πρόκειται να το κάνουμε αυτό σήμερα.
Ωστόσο, η πρόκληση να συνεχίσουμε να παράγουμε όπλα και βούτυρο αντιμετωπίζοντας τη ρωσική επιθετικότητα είναι μεγάλη.
Το Κογκρέσο και το Πεντάγωνο έχουν τα εργαλεία για να το κάνουν, κυρίως χρήματα.
Η στρατιωτική υποστήριξη των ΗΠΑ στην Ουκρανία είναι σημαντική (πάνω από 40 δισεκατομμύρια δολάρια), αλλά αποτελεί μόνον ένα μικρό κλάσμα του αμυντικού προϋπολογισμού των 850 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι της Αμερικής (και οι Ασιάτες σύμμαχοι όπως η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα) θα παρέχουν σχεδόν ίσα ποσά βοήθειας, αν και η υποστήριξή τους θα επικεντρωθεί περισσότερο στις ανθρωπιστικές ανάγκες και στην οικονομική ανασυγκρότηση.
Και οι δύο πλευρές του Ατλαντικού θα παρέχουν επιλεγμένα συστήματα μάχης (ειδικά άρματα μάχης και θωράκιση εδάφους) και φυσίγγια.
Οι κυβερνήσεις στη Δύση θα πρέπει να εγγυηθούν τη συμβατική παραγωγή, επομένως οι πολεμικές βιομηχανίες δεν θα μείνουν να κρατούν τον σάκο εάν ο πόλεμος τελειώσει απότομα.
Ενώ θα υπάρξουν κάποια «τσιμπήματα» σε συγκεκριμένες παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού (π.χ. υποθέτω ότι η Κίνα θα συνεχίσει να αρνείται σοφά να δώσει στον Putin ένα πολεμικό υλικό, η Ρωσία θα μένει πίσω σε σχέση με τις ικανότητες παραγωγής της Δύσης.
Αυτός ο κλασικός “αμερικανικός τρόπος πολέμου”, που πέτυχε τόσο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όσο και τελικά στον Ψυχρό Πόλεμο, διατηρεί τις πιθανότητες υπέρ των Ουκρανών».