ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ Ο ΈΝΑΣ ΤΟΝ ΆΛΛΟΝ ΓΙΝΑΜΕ ΠΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ; ΒΙΝΤΕΟ
ΜΙΑ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ALEXEI MOZGOVOY
Μια φωτογραφία μιας φωτογραφίας που έμεινε πίσω σε ένα βομβαρδισμένο νηπιαγωγείο στο Ντονμπάς. Απρίλιος 2015.
Edward Slavsquat
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Χθες ήταν η 365η ημέρα της “ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης” της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Δεν έχουμε τίποτα να γράψουμε για να γιορτάσουμε την επέτειο – ό,τι θέλουμε να πούμε για αυτή τη σύγκρουση, το είπαμε τον περασμένο Μάϊο (με σύντομες συνέχειες τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο).
Αντ’ αυτού θα μοιραστούμε αποσπάσματα από την “Επιστολή προς Ρώσους και Ουκρανούς”, του δολοφονηθέντος αρχηγού της πολιτοφυλακής του Λουγκάνσκ Alexei Mozgovoy. (Είναι πιθανό ότι η “επιστολή” είναι στην πραγματικότητα μια συλλογή από ημερολογιακές εγγραφές που συντάχθηκαν μετά τον θάνατό του).
Γράφτηκε κάποια στιγμή πριν από τον Μάιο του 2015:
Αδελφοί! Βλέπω πως οι εχθροί μας, έχοντας διχάσει τον λαό μας, ετοιμάζουν έναν μεγάλο πόλεμο για εμάς. Και ο λαός μου δεν είναι Ρώσος ή Ουκρανός. Ο λαός μου είναι ένας. Και δεν θέλω να ξέρω τίποτα άλλο. Όπως ένας άνθρωπος χωρίς ένα χέρι ή ένα πόδι θεωρείται ανάπηρος, έτσι είναι και ένας διαιρεμένος λαός.
Εμείς οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί, οι Λευκορώσοι κληροδοτηθήκαμε να είμαστε μαζί. Και το γεγονός ότι σήμερα είμαστε θυμωμένοι και μισούμε ο ένας τον άλλον είναι το κύριο κατηγορητήριο εναντίον μας – έχουμε παραβιάσει αυτή τη διαθήκη.
Τι μας έλειπε, αδελφοί; Έδαφος; Κοιτάξτε πόση γη έχουμε. Ελευθερία; Δηλαδή σκοτώνοντας ο ένας τον άλλον γίναμε πιο ελεύθεροι;
Νομίζω ότι απλά δεν έχουμε αρκετή αγάπη για τον αδελφό μας. Έχουμε ξεχάσει τι είναι η ιερότητα της συγγένειας. Και γι’ αυτό έρχονται ξένοι σε μας και γίνονται κύριοι του σπιτιού μας.
Τώρα αυτοί οι ξένοι, τους οποίους εμπιστευτήκαμε περισσότερο από τους δικούς μας ανθρώπους, μας παροτρύνουν, και κάτω από τους πονηρούς λόγους τους για το μεγαλείο του ρωσικού και του ουκρανικού λαού, σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον. […]
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ KAI ΔEΙΤΕ TO BINTEO ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ
