Ο Χίτλερ και οι ΝΑΖΙ θαύμαζαν και αντέγραψαν τους τρεις Ιεράρχες.
Ο σκοπός της πολιτικής των Ναζί σχετικά με τον Χριστιανισμό ήταν να αφαιρέσουν την Παλαιά Διαθήκη. Πιο συγκεκριμένα το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο και τις Επιστολές του Αποστόλου Παύλου, μετατρέποντας την Χριστιανική πίστη σε μια νέα θρησκεία.
Ο νέος Χριστιανισμός δεν θα είχε Εβραϊκές διδασκαλίες. Όπως οι πρόγονοι μας έκαναν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό τον μεσαίωνα, το ίδιο έπραξαν και οι Γερμανοί του Χίτλερ, με στόχο να μετατρέψουν την Χριστιανική πίστη σε Ναζιστική. Οι Ναζί ήταν άριστοι γνώστες της Ελληνικής ιστορίας. Για αυτό αντέγραψαν τους τρεις Ιεράρχες με στόχο την παγκόσμια κυριαρχία.
Μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές στην παγκόσμια ιστορία έγινε όταν ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό. Η μεταστροφή της Ορθοδόξου πίστεως από τον Διονυσιακό-Ιουδαϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό, δημιούργησε τις προυποθέσεις για την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ελληνικού Imperium Romanu. Ο Μέγας Αριστοκλής μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς.
Ενδεικτικό περί αυτού ήταν ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας. Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική χριστιανική ιδέα και τον Ελληνικό πολιτισμό (Μέγας Αριστοκλής). Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας.
Η Ορθοδοξία και ο Αριστόκλειος πολιτισμός ήταν τα βασικά στοιχεία συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες, θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, του Ελληνικού πολιτισμού και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο.
Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό, στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Ο Χριστιανισμός μαζί με τον Ύπατο των Φιλοσόφων Αριστοκλή διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και το Ελληνικό έθνος, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς. Τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας. Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό ως ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή. Οι Τρεις Ιεράρχες διέσωσαν ότι πολύτιμο είχε δημιουργήσει η ανθρώπινη διάνοια των Ελλήνων σοφών, συνδυάζοντας το πνεύμα του αρχαίου φωτός, με την διδασκαλία του Χριστού.
Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική κλπ, και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία. παράλληλα δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους. Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρείς ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Ο Χίτλερ και ο Χίμλερ με πρότυπο του τρεις Φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητας (Μέγας Βασίλειος, Άγιος Γρηγόριος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος), επιχείρησαν να ενώσουν την Ορθόδοξη πίστη με τον Ναζισμό, ώστε να κάνουν την Γερμανία παγκόσμια αυτοκρατορία. Μέσα στο νέο δόγμα θα υπήρχε και η Völkisch (Γερμανική λαϊκιστική ιδεολογία), μαζί με την ιδειολογία σχετικά με την οικουμενική κυριαρχία του Ηγέτη-Führer (Führerprinzip) σε μια θρησκεία που ονομάζεται «Θετικός Χριστιανισμός». Τα σχέδια του Φύρερ-Χίτλερ για ένα Ράιχ 1000 Ετών αντίστοιχο με το Imperium Romanum του Βοσπόρου (Κωνσταντινούπολη), έχουν σχέση με το ιδεολογικό υπόβαθρο των νεοναζί της Θούλης.
Ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ (Alfred Rosenberg ήταν ο κορυφαίος θεωρητικός των Ναζί και Υπουργός. Ο Ρόζενμπερκ είχε συμμετοχή στην ανάπτυξη του Θετικού Χριστιανισμού. Ενδεικτικό ήταν ότι στο βιβλίο του “Ο Μύθος του Εικοστού Αιώνα”, έγραψε ότι : Ο Απόστολος Παύλος ήταν υπεύθυνος για την καταστροφή των φυλετικών αξιών του Ελληνικού και τη Ρωμαϊκού Πολιτισμού. Το δόγμα της κόλασης που κυριάρχησε κατά τον Μεσαίωνα κατέστρεψε το ελεύθερο Σκανδιναβικό πνεύμα. Το προπατορικό αμάρτημα και η θεία χάρη είναι Ανατολίτικες ιδέες που καταστρέφουν την καθαρότητα και τη δύναμη του λευκού αίματος. Η Παλαιά Διαθήκη και η Εβραϊκή φυλή δεν αποτελούν εξαίρεση και όλοι θα έπρεπε να επιστρέψουν στους μύθους και τους θρύλους των Σκανδιναβικών λαών. Ο Ιησούς δεν ήταν Εβραίος, αλλά είχε Σκανδιναβικό αίμα από τους Αμορίτες προγόνους του.
Στο πρόγραμμα του Ναζιστικού κόμματος του 1920 είχαμε μια αναφορά για τον Χριστιανισμό. Σε αυτή την αναφορά το Ναζιστικό κόμμα απαιτεί την ανεξιθρησκεία (για όλα τα θρησκευτικά δόγματα που δεν αντιτίθενται στα ήθη και τα έθιμα της Γερμανικής φυλής). Στην ίδια παράγραφο διακηρύσσεται η υποστήριξη του Ναζιστικού κόμματος στον Θετικό Χριστιανισμό. Σύμφωνα με τον Richard Steigmannς οι Ναζί ισχυρίστηκαν ότι το κίνημά τους ήταν χριστιανικό !!!
Οι Ναζί υποστηρίχθηκαν και από θεολόγους, όπως ο Δρ. Ernst Bergmann. Ο Bergmann, στο έργο του “Die 25 Thesen der Deutschreligion” («Είκοσι Πέντε Σημεία της Γερμανικής Θρησκείας»), εξέθεσε τη θεωρία ότι η Παλαιά Διαθήκη και τμήματα της Καινής Διαθήκης ήταν ανακριβή. Πρότεινε ότι ο Ιησούς ήταν Άριας καταγωγής και ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ο νέος μεσσίας !!! Στις πρώτες πολιτικές δηλώσεις του, ο Χίτλερ προσπάθησε να παρουσιαστεί στο Γερμανικό κοινό ως Χριστιανός. Στο βιβλίο του “Mein Kampf” («Ο Αγών Μου») και σε δημόσιες ομιλίες τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του, δήλωνε Χριστιανός. Ο Χίτλερ και το Ναζιστικό κόμμα προωθούσαν τον «Θετικό Χριστιανισμό», ένα κίνημα που απέρριπτε τα περισσότερα παραδοσιακά Χριστιανικά αξιώματα, όπως την θεότητα του Ιησού, καθώς και εβραϊκά στοιχεία όπως την Παλαιά Διαθήκη.
Ο Αδόλφος περιέγραφε τον Ιησού ως «Άριο μαχητή» που αγωνίστηκε ενάντια στη «δύναμη και τις υποκρισίες των διεφθαρμένων Φαρισαίων» και του Εβραϊκού υλισμού. Εν τούτοις ο Χίτλερ επανειλημμένα είχε αποδοκιμάσει τον Χριστιανισμό και έλεγε στους έμπιστούς του, ότι η απροθυμία του να δημοσιοποιήσει τις επιθέσεις αυτές στην Εκκλησία δεν ήταν θέμα αρχής, αλλά μια πολιτική κίνηση.
Στα προσωπικά του ημερολόγια, ο Γκαίμπελς (Goebbels – Υπουργός Προπαγάνδας των Ναζί, έγραφε τον Απρίλιο του 1941 ότι αν και ο Χίτλερ ήταν «σφοδρός αντίπαλος» του Βατικανού και του Χριστιανισμού, «μου απαγορεύει να φύγω από την εκκλησία. Για λόγους τακτικής». Οι δηλώσεις του Χ’ιτλερ, όπως περιγράφονται στα Ημερολόγια του Γκαίμπελς, τα απομνημονεύματα του Άλμπερτ Σπέερ (Albert Speer – Υπουργός Εξοπλισμών των Ναζί) και οι απομαγνητοφωνήσεις των ιδιωτικών συνομιλιών του Χίτλερ που ηχογράφησε ο Μάρτιν Μπόρμαν (Martin Bormann ο ιδιαίτερος γραμματέας του Χίτλερ και κορυφαίο στέλεχος του Ναζιστικού κόμματος) στο “Hitler’s Table Talk” αποτελούν περαιτέρω στοιχεία για τις αντιχριστιανικές πεποιθήσεις του. Οι πηγές αυτές καταγράφουν ορισμένες ιδιωτικές δηλώσεις στις οποίες ο Χίτλερ γελοιοποιεί το Χριστιανικό ως μια παράλογη θρησκεία η οποία είναι ενάντια στην κοινωνία, τις επιστήμες και την εξέλιξη.
Η ΘΕΟΣΟΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΘΟΥΛΗ.
Η Εταιρεία της Θούλης συνδέεται άμεσα με την προέλευση του Ναζιστικού κόμματος, ήταν μια από τις θεοσοφικές ομάδες των τελών της δεκαετίας του 1910. “Thule Gesellschaft”. Η Θούλη ήταν αρχικά το όνομα του παραρτήματος του Γερμανικού Τάγματος Άγιο Δισκοπότηρο (Germanenorden Walvater), μιας οργάνωσης με βάση την στοά η οποία ιδρύθηκε από τον Ρούντολφ φον Σεμπότεντορφ (Rudolf von Sebottendorf) το 1917. Δεδομένου ότι οι τελετουργικές δραστηριότητες της στοάς συνοδεύονταν από απροκάλυπτα δεξιές συναντήσεις, το όνομα Thule Gesellschaft υιοθετήθηκε για να τραβήξει λιγότερο την προσοχή των σοσιαλιστών και των δημοκρατικών.
Η Θούλης πήρε το ονομά της από μια υποτιθέμενη χαμένη γη. Ο Σεμπότεντορφ ταύτισε την Θούλη που επισκέφθηκε ο Αρχαίος Έλληνας εξερευνητής Πυθέας, με την Ισλανδία. Στον Αρμανισμό του Γκουίντο φον Λιστ (Guido von List), στον οποίο ο Σεμπότεντορφ έκανε ξεχωριστές αναφορές, πιστεύεται ότι η Άρια φυλή προέρχεται από την μυθική χαμένη ήπειρο της Ατλαντίδας και κατέφυγε στην Θούλη-Ισλανδία καθώς είχε κατακλυσθεί και βυθιστεί κάτω από θάλασσα. Η Υπερβορεία αναφέρθηκε επίσης από τον Γκουίντο φον Λιστ, με άμεσες αναφορές στον θεοσοφιστή (ΥΓ.3) συγγραφέα William Scott-Elliot.
Στον «Μύθο του Εικοστού Αιώνα», το σημαντικότερο Ναζιστικό βιβλίο μετά το «Ο Αγών Μου», ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ αναφέρεται στην Ατλαντίδα ως χαμένη χώρα ή τουλάχιστον ως ένα πολιτιστικό κέντρο των Άριων. Επειδή ο Ρόζενμπεργκ παρακολούθησε συναντήσεις της Θούλης, ήταν εξοικειωμένος με τις αποκρυφιστικές εικασίες σχετικά με τις χαμένες χώρες.
Το φθινόπωρο του 1918 ο Σεμπότεντορφ προσπάθησε να επεκτείνει την εθνικιστική-ιδεολογία της θροσοφικής Εταιρείας Θούλη, σε κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Είναι γεγονός ότι η προέλευση του Ναζιστικού Κόμματος αποτελεί την φανερή συνέχεια της Εταιρείας Θούλη. Ωστόσο υπήρχαν μόνο δύο σημεία στα οποία το NSDAP ήταν ο διάδοχος της Εταιρείας της Θούλης. Το ένα είναι η χρήση της σβάστικας. Ο Friedrich Krohn, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για το έγχρωμο σχέδιο της Ναζιστικής σημαίας, ήταν μέλος της Θούλης και επίσης του Γερμανικού Τάγματος ( Germanenorden) από το 1913.
Ο ιστορικός Goodrick-Clarke καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η προέλευση του Ναζιστικού συμβόλου μπορεί να εντοπιστεί στα εμβλήματα της Εταιρείας Θούλη και του Γερμανικού Ναζιστικού Τάγματος. Το στέλεχος των Ναζί που είχε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον αποκρυφισμό και την μεταφυσική ήταν ο Αρχηγός των SS, Χάινριχ Χίμλερ. Ο Χίμλερ ήταν υπέρμαχος του Διονυσιακού πολιρισμού για αυτο και καταδίκαζε την Χριστιανική-σεξουαλική ηθική και την «αρχή του Χριστιανικού ελέους», και θεωρούσε και τα δύο ως επικίνδυνο το μεγαλύτερο εμπόδιο για την εξάπλωση του τρίτου ράιχ . Το 1937, δήλωσε ότι το κίνημα βρισκόταν στην εποχή της «τελικής σύγκρουσης με τον Χριστιανισμό» και ότι ήταν μέρος της αποστολής των SS να δώσουν στον Γερμανικό λαό τον επόμενο μισό αιώνα τα μη Χριστιανικά ιδεολογικά θεμέλια πάνω στα οποία θα ζήσουν και θα διαμορφώσουν τη ζωή τους.
Σύμφωνα με τον Χίμλερ : «Πιστεύουμε σε έναν Παντοδύναμο Θεό που βρίσκεται πάνω από μας, δημιούργησε τη γη, την Πατρίδα και το Λαό (Volk), και μας έστειλε τον Φύρερ. Οποιοδήποτε ανθρώπινο ον που δεν πιστεύει στο Θεό πρέπει να θεωρείται αλαζονικό, μεγαλομανές και ηλίθιο και ως εκ τούτου ακατάλληλο για τα SS» Εδώ βλέπουμε την αντιγραφή από την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και τους Ελέω Θεού Έλληνες Βασιλείς. Η πίστη στο Θεό μεταξύ των SS δεν συνιστούσε προσχώρηση στο παραδοσιακό Χριστιανικό δόγμα ούτε τα μέλη του ήταν άριστοι θεολόγοι, καθώς τα SS απαγόρευαν ρητά ορισμένους Χριστιανικούς οργανισμούς όπως η Διεθνής Οργάνωση Έρευνας της Βίβλου, μια ομάδα της οποίας την φιλειρηνικότητα απέρριπταν τα SS.
Πολλές από τις έννοιες που προωθήθηκαν από τα SS παραβίαζαν την αποδεκτές Χριστιανικές δοξασίες, αλλά ούτε ο Χίμλερ ούτε ο αναπληρωτής του, Χάιντριχ, Οι Ναζί υποστήριζαν τις αμβλώσεις, την αντισύλληψη, την στείρωση των αδύναμων οικονομικά-κοινωνικά και των αναπήρων-ασθενών, ενώ παράλληλα ήταν υπέρμαχοι της πολυγαμίας για χάρη της φυλετικής διάδοσης. Επίσης ότι ο Χίμλερ έδειχνε ενδιαφέρον και για την αστρολογία. Συμβουλεύτηκε τον αστρολόγο Wilhelm Wulff κατά τις τελευταίες εβδομάδες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. [Μια λεπτομερής αλλά δύσκολη πηγή για αυτό είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε από τον ίδιο τον Wulff, το “Tierkreis und Hakenkreuz”, που δημοσιεύθηκε στη Γερμανία το 1968.
Ο Βάλτερ Σέλενμπεργκ (Walter Schellenberg – Επικεφαλής του τμήματος Amt VI της RSHA και της εξωτερικής κατασκοπείας από το 1944) είχε ανακαλύψει έναν αστρολόγο ονόματι Wulf αναφέρεται στις «Τελευταίες Ημέρες του Χίτλερ» του Hugh Trevor-Roper].
Ως τάγμα τα SS χρειάζονταν ένα συνεκτικό δόγμα που θα το ξεχώριζε. Ο Χίμλερ προσπάθησε να οικοδομήσει μια τέτοια ιδεολογία και για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησε μια Γερμανική παράδοση» από την ιστορία. Σε ένα υπόμνημα του 1936, ο Χίμλερ παρουσίασε έναν κατάλογο εγκεκριμένων αργιών βασισμένων σε παγανιστικές και πολιτικές παραδόσεις και είχε ως σκοπό να αποκόψει τα μέλη των SS από την εξάρτησή τους από τις Χριστιανικές εορταστικές εκδηλώσεις. Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, ή Yuletide, ήταν η κορύφωση του χρόνου. Έφερνε τους ανθρώπους των SS μαζί σε τραπέζια δεξιώσεων και γύρω από μανιασμένες φωτιές που ανάγονταν στις Γερμανικές φυλετικές τελετές.
Το Allach Julleuchter κατασκευάστηκε ως ένα μέρος παρουσίασης των αξιωματικών των SS, για να γιορτάσουν το χειμερινό ηλιοστάσιο. Κατασκευασμένο από πηλό χωρίς σμάλτο, το Julleuchter ήταν διακοσμημένο με παγανιστικά Γερμανικά σύμβολα. Το 1935 ο Χίμλερ μαζί με τον Νταρέ ίδρυσαν την Ahnenerbe («Εταιρεία Κληρονομιάς των Προπατόρων»). Αρχικά υπήρξε ανεξάρτητη και έγινε το τμήμα πατρογονικής κληρονομιάς των SS. Με επικεφαλής τον Hermann Wirth ήταν αφιερωμένη κυρίως στην αρχαιολογική έρευνα, αλλά συμμετείχε επίσης στην απόδειξη της ανωτερότητας της «Άριας φυλής» και σε αποκρυφιστικές πρακτικές.
Πολύς χρόνος και πολλοί πόροι δαπανήθηκαν για την έρευνα ή την δημιουργία ενός δημοφιλούς ιστορικού-πολιτιστικού και «επιστημονικού» υπόβαθρου, ώστε οι ιδέες για μια «ανώτερη» Άρια φυλή να γίνουν αποδεκτές από το κοινό.. Υπάρχουν μερικές μαρτυρίες αξιωματικών των SS που γιόρταζαν τα ηλιοστάσια, προσπαθώντας να αναπαραστήσουν ένα παγανιστικό τελετουργικό. Στο βιβλίο του “El Cuarto Lado del Triangulo” (Sudamericana 1995), ο καθηγητής Ρόναλντ Νιούτον περιγράφει πολλές περιπτώσεις που πραγματοποιήθηκε ένα Sonnenwendfeier στην Αργεντινή.
Όταν Sturmbannführer (Ταγματάρχης των SS) Baron von Thermann, ως νέος επικεφαλής της Γερμανικής διπλωματικής αποστολής έφθασε τον Δεκέμβριο του 1933, μία από τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις του ήταν να παρευρεθεί στο Sonnenwendfeier του Ναζιστικού κόμματος στο σπίτι του Vicente Lopez στα προάστια του Μπουένος Άιρες, «μια νεο-παγανιστική γιορτή με πυρσούς στους οποίους οι Ναζί της Αργεντινής υποδέχονταν τα χειμερινά και θερινά ηλιοστάσια».
Ο Ότο Ραν (Otto Rahn -φωτό) είχε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο “Kreuzzug gegen den Gral” («Σταυροφορία εναντίον του Δισκοπότηρου» το 1933. Τον Μάιο του 1935 προσχώρησε στην Ahnenerbe και τον Μάρτιο του 1936 εντάχθηκε επίσημα στα SS. «Τον Σεπτέμβριο του 1935 ο Ραν έγραψε ενθουσιωδώς στον Weisthor [Καρλ Μαρία Βίλιγκουτ – Karl Maria Wiligut] σχετικά με τα μέρη που επισκεπτόταν στο κυνήγι των παραδόσεων του Δισκοπότηρου στη Γερμανία, ζητώντας πλήρη εχεμύθεια για το θέμα, με με την εξαίρεση του Himmler». Το 1936 ο Ραν πραγματοποίησε ένα ταξίδι για τα SS στην Ισλανδία και το 1937 εξέδωσε σε βιβλίο το ταξιδιωτικό του ημερολόγιο στην αναζήτησή του για την παράδοση των Γνωστικών-Καθαρών στην Ευρώπη με τίτλο “Luzifers Hofgesinde” («Υπηρέτες του Διαβόλου»). Για το βιβλίο αυτό έκανε τουλάχιστον μία ανάγνωση μπροστά σε ένα «εξαιρετικά μεγάλο» ακροατήριο. Ένα άρθρο σχετικά με αυτή τη διάλεξη δημοσιεύθηκε στην Westfälische Landeszeitung («Φύλλο της Κομητείας της Βεστφαλίας») που ήταν επίσημη Ναζιστική εφημερίδα.Η σύνδεση των Καθάρων με το Άγιο Δισκοπότηρο σύμφωνα με τον Ραν οδηγεί τελικά στο Montségur στη Γαλλία, που ήταν το τελευταίο εναπομείναν φρούριο των Καθαρών στην Γαλλία τον Μεσαίωνα. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, σε αυτό το κάστρο υπήρχαν Ναζί αρχαιολόγοι και αξιωματικοί του στρατού. Ο Χίμλερ μεταξύ άλλων αγόρασε το κάστρο Βέβελσμπουργκ.
